گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی
ور تیر جفا بر دل چون موی زنی

من دست ز دامن تو کوته نکنم
گر همچو دفم هزار بر روی زنی

#مولانای_جان

گر تو نکنی سلام ما را در پی
چون جمله نشاطی و سلامی چون می

چوپان جهانی و امان جانها
دفع گرگی گر نکنی هی هی هی

#مولانای_جان

گر آنکه امین و محرم این رازی
در بازی بیدلان مکن طنازی

بازیست ولیک آتش راستیش
بس عاشق را که کشت بازی بازی

#مولانای_جان

تیشه را نازم که بر فرهاد آسان کرد مرگ
خنجرِ شیرویه و جان‌دادنِ پرویز، هی!

گفتم آری رونقِ بازارِ کسری بشکنی
گرم کردی در جهان هنگامهٔ چنگیز، هی!

#غالب_دهلوی

‌
جان به لب، از ضعف نتوانَد رسید
ما به زورِ ناتوانی زنده‌ایم!!!

(غنیِ کشمیری)

بس که جفا ز خار و گل ،، دید ، دلِ رمیده‌ام ،

همچو نسیم از این چمن ، پای برون کشیده‌ام ،




شمعِ طرب ، ز بختِ ما ،،، آتشِ خانه‌سوز شد ،

گشت بلایِ جانِ من ،، عشقِ به جان خریده‌ام ،




حاصلِ دورِ زندگی ، صحبتِ آشنا بُوَد ،

تا تو ز من بریده‌ای ،، من ز جهان بریده‌ام ،




تا به کنار بودی‌اَم  ،، بود به جا قرارِ دل ،

رفتی و رفت راحت از ،،، خاطرِ آرمیده‌ام ،





#رهی_معیری

« ای ساقیِ خوش‌منظر ، مستِ میِ نابم کن ،

روی چو مَهَت بنمای ، بیهوش و خرابم کن »




هر وقت که مِی خواران ، پیمانهٔ مِی ، نوشند ،

از چشمِ خمارینت ، سرمستِ شرابم کن ،




رخساره نشان دادی ، بی دین و دلم کردی ،

بگشای خمِ گیسو ،، بی طاقت و تابم کن ،




#فروغی_بسطامی

ای جانِ جهان! ،، جان و جهان ، بندهٔ تو ،

شیرین شده عالَم ، ز شِکر‌خندهٔ تو ،





صد قرن گذشت و ، آسمان نیز ندید ،

در گردشِ روزگار ، مانندهٔ تو ،




#مولانا

نمی‌باید دلِ ما را ،

بهار و باغ و گل ، بی‌تو ،






رخ و زلف و جبینت ،،  بس ،

گل و باغ و بهارِ ما ،





#اوحدی

ز مِهرِ رویِ خوبِ تو ،

دلم ، دل ،، برنمی‌گیرد ،


به‌جز سودایِ زلفِ تو ،

مرا در سر نمی‌گیرد ،





بیا جانا ، به بر ، گیرم ،

که طاقت طاق شد ما را ،



که دل ، جز سروِ آزادت ،

کسی در بر ، نمی‌گیرد ،




#جهان_ملک‌خاتون


#بیا جانا ، به بر ، گیرم = ای جان بیا مرا در آغوش بگیر

ندانم ای غزالم از چه دشتی
در ایام جوانی خوش گذشتی

گذشتی از بر چشمان فایز
چو عمر رفته رفتی برنگشتی

 #فایز_دشتستانی

تصنیف نرگس مست
حسام الدین سراج

(سخنان انديشمندان)


من دريافته‌ام كه دوست داشته‌شدن هيچ
و اما دوست داشتن همه چيز است
و بيش از آن بر اين باورم
كه آنچه هستی ما را پر معنی و شادمانه می‌سازد،
چيزی جز احساسات و عاطفه ما نيست،
پس آن‌كس نیک‌بخت است
كه بتواند عشق بورزد...


‏ 📚 هرمان هسه


معرفى؛
هِرمان هِسِه (Hermann Hesse؛ زادهٔ ۲ ژوئیهٔ ۱۸۷۷ – درگذشتهٔ ۹ اوت ۱۹۶۲ میلادی) ادیب، نویسنده و نقاش آلمانی-سوییسی و برندهٔ جایزهٔ نوبلِ سال ۱۹۴۶ در ادبیات بود.

سر ،، چه باشد؟ ،

که نثارِ قدمِ یار کنند؟ ،


یا ، دل و دین ، به چه ارزد؟ ،

که در این کار کنند؟ ،




قبله‌ی جان ،

نَبُوَد جز رخِ جانان ، زان‌رو ،


عاشقان ،

قبله‌ی خود ، ابرویِ دلدار ، کنند ،



#نسیمی


#زان‌رو = از آن رو ، به این دلیل

‌
جان به لب، از ضعف نتوانَد رسید
ما به زورِ ناتوانی زنده‌ایم!!!

(غنیِ کشمیری)

حاکمِ معزول را از بی‌وقاری چاره نیست!

#بیدل_دهلوی

#تابلوی_نقاشی
اثر: Georges Rochegrosse

[نقاشی پایانِ کار ویتلیوس امپراتور روم و گرداندن او در کوچه و خیابان‌های شهر رم را نشان می‌دهد]

از من شکسته‌دل‌تر اگر هست هم منم
#طالب

مستی از میخانه می‌زد دست و می‌گفت این سرود:
بت‌پرست از بت برست و خودپرست از خود نرست

#جامی

مفلس چو شدیم، رو به او می‌آریم
معشوقهٔ روزِ بی‌نوایی‌ست خدا!

#سلیم_تهرانی

چشم بستم
با خیالت اندکی مستی کنم

#راحم_تبریزی