برندارم دل ز مهرت دلبرا تا زنده‌ام

ور چه آزادم ترا تا زنده‌ام من بنده‌ام

مهر تو با جان من پیوسته گشت اندر ازل

نیست روی رستگاری زو مرا تا زنده‌ام


#جناب_سنایی

ما مست شراب جان فزاییم
سرخوش ز می گره گشاییم
در کنج شرابخانه گنجی است
ما طالب گنج کنجهاییم
آنها که هوای می ندارند
زنهار گمان مبر که ماییم
هر جا که صراحیی ز جامی است **
گر جان طلبد درآ درآییم
تا حاصل ما ز می درآید
برداشته دست در دعاییم
تا ما گل روی دوست دیدیم
چون بلبل مست می سراییم

#عطار_نیشابوری

تو را به هر گذری هست بی‌قرارِ دگر
مرا به جز تو درین شهر نیست یارِ دگر
تو را اگر غمِ من نیست، غم مباد تو را
که جز غمِ تو مرا نیست غمگسارِ دگر
بگیر خرده‌ی جانِ مرا و خرده مگیر
که در بساط ندارم جز این، نثارِ دگر

#صائب_تبریزی

خرم آن عاشق که آشوب دل و دینش تویی
کار فرمایش محبت، مصلحت بینش تویی

شورش عشاق در عهد لب شیرین لبت
ای خوشا عهدی که شورش عشق و شیرینش تویی

عاشق روی تو می‌نازد به خیل عاشقان
پادشاهی می‌کند صیدی که صیادش تویی

#فروغی_بسطامی

آیینه‌ی جمال تو را آن صفا نماند
آهی زدیم و آینه‌ات را جلا نماند

روزی که ما ز بند تو آزاد می‌شدیم
بودند سد اسیر و یکی مبتلا نماند

دیگر من و شکایت آن بیوفا کز او
هیچم امیدواری مهر و وفا نماند

سوی مصاحبان تو هرگز کسی ندید
کز انفعال چشم تو بر پشت پا نماند

وحشی ز آستانه‌ی او بار بست و رفت
از ضعف چون تحمل بار جفا نماند

#وحشی‌_بافقی

لاله رخا سمن برا سرو روان کیستی
سنگ‌دلا، ستم‌گرا، آفت جان کیستی

تیر قدی کمان کشی زهره رخی و مهوشی
جانت فدا که بس خوشی جان و جهان کیستی

از گل سرخ رسته‌ای نرگس دسته بسته‌ای
نرخ شکر شکسته‌ای پسته دهان کیستی

ای تو به دلبری سمر، شیفته‌ی رخت قمر
بسته به کوه بر کمر، موی میان کیستی

دام نهاده می‌روی مست ز باده می‌روی
مشت گشاده می‌روی سخت کمان کیستی

شهد و شکر لبان تو جمله جهان از آن تو
در عجبم به جان تو تاخود از آن کیستی

#جناب_خاقانی

شد ز غمت خانه سودا دلم
در طلبت رفت به هر جا دلم

در طلب زهره رخ ماه رو
می نگرد جانب بالا دلم

فرش غمش گشتم و آخر ز بخت
رفت بر این سقف مصفا دلم

آه که امروز دلم را چه شد
دوش چه گفته است کسی با دلم

از طلب گوهر گویای عشق
موج زند موج چو دریا دلم

روز شد و چادر شب می درد
در پی آن عیش و تماشا دلم

از دل تو در دل من نکته‌هاست
آه چه ره است از دل تو تا دلم

گر نکنی بر دل من رحمتی
وای دلم وای دلم وا دلم

ای تبریز از هوس شمس دین
چند رود سوی ثریا دلم

#حضرت_مولانا

خنک نسیم معنبر شمامه‌ای دلخواه
که در هوای تو برخاست بامداد پگاه

دلیل راه شو ای طایر خجسته لقا
که دیده آب شد از شوق خاک آن درگاه

به یاد شخص نزارم که غرق خون دل است
هلال را ز کنار افق کنید نگاه

منم که بی تو نفس می‌کشم زهی خجلت
مگر تو عفو کنی ور نه چیست عذر گناه

ز دوستان تو آموخت در طریقت مهر
سپیده دم که صبا چاک زد شعار سیاه

به عشق روی تو روزی که از جهان بروم
ز تربتم بدمد سرخ گل به جای گیاه

مده به خاطر نازک ملالت از من زود
که حافظ تو خود این لحظه گفت بسم الله

#حضرت_حافظ

بنشستهای و بسی سفر داری تو
هر ذرّه که هست ره گذر داری تو

صد قافله در هر نفسی میگذرد
ای بیخبر آخر چه خبر داری تو


#شیخ_عطار_نیشابوری

نردِ هوسِ وصال میباید باخت
اسبِ طمعِ محال میباید تاخت

یک لحظه سپر همی نباید انداخت
میباید سوخت و کار میباید ساخت


#شیخ_عطار_نیشابوری

🌟

‏نقل است که جریری مجلس می‌داشت،
جوانی برخاست و گفت:

دلم گم شده است، دعا کن تا باز دهد
جریری گفت: ما همه در این مصیبتیم...



#تذکرة_الاولیاء
#ذکر_ابو_محمد_جریری

درویش پیامبران
حضرت عیسی بن مریم

هر آن‌کو ناچشیده باده‌یِ عشق
کجا دارد خبر زافتاده‌یِ عشق

چو باشد عشق را سرمایه امّید
نشینم اندر این امّید جاوید

به امّیدِ وصالش زنده باشم
وِرا تا زنده باشم بنده باشم

ایزدی شیرازی

نخستین پیشه کن عقل و ادب را
پس آنگه برگشا در گفته لب را


ایزدی شیرازی

ای عشرت نزدیک
زِ ما دور مشو
وَزْ مجلس ما
مَلول و مَهجور مشو

انگورِ عَدَم بُدی
شرابت کردند
واپس مرو ای شراب
انگور مشو

مولانا