ای گشته ز شاه عشق شهمات
در خشم مباش و در مکافات
در باغ فنا درآ و بنگر
در جان بقای خویش جنات
چون پیشترک روی تو از خود
بینی ز ورای این سماوات
سلطان حقایق و معانی
وز نور قدیم چتر و رایات
چون گشت عیان مجو کرامت
کز بهر نشان بود کرامات
تا ساحل بحر سیل پیداست
چون غرقه شود کجاست هیهات
ما مات تویم شمس تبریز
صد خدمت و صد سلام از مات

دیوان شمس

مژده آمد از قدوم آنکه دل جویای اوست
جان باستقبالش آمد آنکه جان ماوای اوست

اینک آمد تا که در جان و دل من جا کند
آنکه هم جان جای او پیوست هم دل جای اوست

#فیض_کاشانی

تا خط تو بر خون جگر می‌خوانم
گوئی که غم دلم زبر می‌خوانم

از من ببری دلی چو خط آوردی
زیرا که من از خط تو بر می‌خوانم

#حضرت_عطار

نگارا، وقت آن آمد که یکدم ز آن من باشی
دلم بی‌تو به جان آمد، بیا، تا جان من باشی

دلم آنگاه خوش گردد که تو دلدار من باشی
مرا جان آن زمان باشد که تو جانان من باشی
به غم زان شاد می‌گردم که تو غم خوار من گردی
از آن با درد می‌سازم که تو درمان من باشی

بسا خون جگر، جانا، که بر خوان غمت خوردم
به بوی آنکه یک باری تو هم مهمان من باشی

منم دایم تو را خواهان، تو و خواهان خود دایم
مرا آن بخت کی باشد که تو خواهان من باشی؟

#فخرالدین_عراقی

تا منزل آدمی، سرای دنياست
کارش همه جرم و کار حق، لطف و عطاست

خوش باش که آن سرا چنين خواهد بود
سالی که نکوست، از بهارش پيداست

#شیخ_بهایی

در بادیهٔ عشق تو تا پای نهادم
یکباره بشد دین و دل و عقل ز دستم

از بس که نظر بر گُل رخسار تو دارم
شد شهره بهر شهر که خورشید پرستم

#شاطرعباس_صبوحی

ترانه بسیار زیبا و خاطره انگیز
یادگاری
با صدای : شهرام صولتی

امشو شوشه

سندی

ترانه بسیار زیبا و خاطره انگیز
* عشق اول ( اولین عشق ) *
با صدای : ناهید و شهرام شب پره

نظری کن، که به جان آمدم از دلتنگی
گذری کن، که خیالی شدم از تنهایی

گفته بودی که بیایم، چو به جان آیی تو
من به جان آمدم، اینک تو چرا می‌نایی؟

بس که سودای سر زلف تو پختم به خیال
عاقبت چون سرِ زلف تو شدم سودایی

پیش ازین گر دگری در دل من می‌گنجید
جز تو را نیست کنون در دل من گنجایی


#عراقی

‍ صد دهل می‌زنند در دل ما
بانگ آن بشنویم ما فردا

آتش عشق زن در این پنبه
همچو حلاج و همچو اهل صفا

چون ملاقات عشق نزدیکست
خوش لقا شو برای روز لقا

مرگ ما شادی و ملاقاتست
گر تو را ماتمست رو زین جا

چونک زندان ماست این دنیا
عیش باشد خراب زندان‌ها

آنک زندان او چنین خوش بود
چون بود مجلس جهان آرا

تو وفا را مجو در این زندان
که در این جا وفا نکرد وفا





#عرس_حضرت_مولانا

و رسالت من این خواهد بود
تا دو استکان چای داغ را
از میان دویست جنگ خونین
به سلامت بگذرانم
تا در شبی بارانی
آن‌ها را با خدای خویش
چشم در چشم هم نوش کنیم


#حسین_پناهی

ما گروه عاشقان بودیم
و راه ما تا صفای بیکران می رفت.

روی صورت های ما تبخیر میشد شب!
و صدای دوست
می آمد به گوش دوست...



سهراب سپهری

یارب...
ای پروردگار...
ای پرورنده...

ما را بدان نوری پرور
که بندگان مُقبل خود را پروری
از بهر وصال دوست



مجالس سبعه حضرت مولانا

خسروا دادگرا شیردلا بحرکفا
ای جلال تو به انواع هنر ارزانی

همه آفاق گرفت و همه اطراف گشاد
صیت مسعودی و آوازهٔ شه سلطانی

گفته باشد مگرت ملهم غیب احوالم
این که شد روز سفیدم چو شب ظلمانی

در سه سال آنچه بیندوختم از شاه و وزیر
همه بربود به یک دم فلک چوگانی

دوش در خواب چنان دید خیالم که سحر
گذر افتاد بر اصطبل شهم پنهانی

بسته بر آخور او استر من جو می‌خورد
تیزه افشاند به من گفت مرا می‌دانی

هیچ تعبیر نمی‌دانمش این خواب که چیست
تو بفرمای که در فهم نداری ثانی

«حافظ»

سیلاب گرفت گِرد ویرانهٔ عمر
وآغاز پُری نهاد پیمانهٔ عمر

بیدار شو ای خواجه که خوش خوش بکِشد
حمّال زمانه رخت از خانهٔ عمر

«حافظ»

بی چراغ جام، در خلوت نمی یارم نشست

زانکه کنج اهل، دل باید که نورانی بود

حافظ

نشد یک لحظه از یادت جدا دل
زهی دل، آفرین دل، مرحبا دل

ز دستش یک دم آسایش ندارم
نمیدانم چه باید کرد با دل

هزاران بار منعش کردم از عشق
مگر برگشت از راه خطا دل!

به چشمانت مرا دل مبتلا کرد
فلاکت دل، مصیبت دل، بلا دل

از این دل داد من بستان خدایا
زدستش تا به کی گویم خدا دل

#ابوالقاسم_لاهوتی

چه خوشست باده خوردن بصبوح درگلستان
که خبر دهد ز جنت دم صبح و باد بستان


به چمن خرام خواجو دم صبح و ناله میکن
که ببوستان خوش آید نفس هزار دستان

#خواجوکرمانی

گر چه مستیم و خرابیم چو شب های دگر
باز كن ساقی مجلس سر مینای دگر

امشبی را كه در آنیم غنیمت شمریم
شاید ای جان، نرسیدیم به فردای دگر

عهد کردم که دگر می نخورم در همه عمر
بجز از امشب و فردا شب و شبهای دگر

مست مستم، مشكن قدر خود ای پنجه غم
من به میخانه ام امشب تو برو جای دگر

چه به میخانه چه محراب، حرامم باشد
گر به جز عشق توام هست تمنای دگر

تا روم از پی یار دگری می باید
جز دل من دلی و جز تو دلارای دگر

باده پیش آر که رفتند از این مکتب راز
اوستادان و فزودند معمای دگر

گر بهشتی است، رخ توست نگارا! كه در آن
می توان كرد به هر لحظه تماشای دگر

از تو زیبا صنم این قدر جفا زیبا نیست
گیرم این دل نتوان داد به زیبای دگر

می فروشان همه دانند عمادا! كه بود
عاشقان را حرم و دیر و كلیسای دگر

#عمادخراسانی