کن شريفا أمينا لا لأن الناس يستحقون الشرف والأمانة بل لأنك أنت لا تستحق الضعة والخيانة.

«شریف و درستکار باش؛ نه برای این‌که دیگران سزاوارِ شرافت و درستکاری هستند؛ چون تویی که پستی و نادرستی؛ برازنده‌‌ات نیست.»

نیزه به دستم داد شه، تا نیزه‌ بازی‌ها کنم
تا کَی به دستِ هر خسی من رسمِ چوگانی کنم؟

مولوی، دیوان شمس، غزل شمارهٔ ۱۳۹۱

خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم
  وز بهر تو از هر دو جهان برخیزم

خورشید تو خواهم که بیاران برسد
  چون ابر ز پیش تو از آن برخیزم

#مولانای_جان

وآنکه اندر وَهْم او ترکِ ادب
بی‌ادب را سرنگونی داد رب

مولوی، مثنوی، دفتر چهارم، بیت ۳۷۰۵

خال را سرمایهٔ زلف پریشان یافتم
در سواد نقطه‌ای، سی جزء قرآن یافتم

در سواد خال سیر زلف کردم مو‌به‌مو
مد بسم الله را در نقطه پنهان یافتم

نوگلی را کز نسیم صبح می‌جستم خبر
پای در دامن کشیدم، در گریبان یافتم

سر فرو بردم به جیب خود، برآوردم ز عرش
نه فلک را تکمهٔ چاک گریبان یافتم

#صائب

گمان می‌رود دو بیت اول با توجه به حدیث منقول از حضرت مولا که:
"من نقطه تحت بسم الله هستم" سروده شده باشد..

انسان معنوی به محبتی می‌رسد که
همۀ انسان‌ها را چون فرزند خود می‌بیند.

سعدی می‌گوید:
«عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست»
این یک تعبیر شاعرانه نیست،
یعنی واقعاً محبّت می‌ورزد.

به قول شیخ ابوالحسن خرقانی که
می‌گفت: "اگر از ترکستان تا بلاد روم
هر گاه خسی در پای کسی فرو برود،
منم که رنج می‌کشم"،
این یعنی یک محبّت عام.

یا وقتی رابعه عدویه می‌گوید:
"در روز قیامت بر در جهنم می‌ایستم
و می‌گویم هر کسی را که
می‌خواهید به جهنم وارد کنید،
گناهش را بر دوش من بگذارید
و او را رها کنید و من حاضرم
برای گناهان همه عذاب بکشم"،
پشت این بیان، این اندیشه است که
من از رنج کشیدن همه انسان‌ها،
احساس رنج می‌کنم.
چرا که همه انسان‌ها را دوست می‌دارم
و حاضرم به‌جای همه آنها،
عذاب جهنم را تحمّل کنم.
پس همۀ تلاش یک انسان معنوی
در مقابل انسان‌های دیگر،
کاهش درد و رنج آنهاست.



برگرفته از كتاب: #مشتاقي_و_مهجوري
#مصطفي_ملكيان

لرزید دل چو دید به دست تو شانه را
چون طایری که دید خراب آشیانه را

#فایض_اصفهانی


فایض اصفهانی، شاعر ابیات بالا متوفی بسال 1351 شمسی متفاوت است با فایض اردبیلی اصفهانی متوفی بسال 1081 قمری . رباعی زیبای زیر از اوست:


فایض! سخن راست زما باور کن
مژگان به ندامت گناهی تر کن

پروانه شبی به خواب ما آمده، گفت:
شب رفته، چه مرده‌ای؟ چراغی برکن!

#فایض اردبیلی اصفهانی

خرامان از درم بازآ
کت از جان آرزومندم
به دیدار تو خوشنودم
به گفتار تو خرسندم
اگر چه خاطرت با
هر کسی پیوندها دارد
مباد آن روز و آن
خاطر که من با جز تو پیوندم

#حضرت_سعدی

کسی مانند من جستی
زهی بدعهد سنگین دل
مکن کاندر وفاداری
نخواهی یافت مانندم

اگر خود نعمت قارون
کسی در پایت اندازد
کجا همتای من باشد
که جان در پایت افکندم

#حضرت_سعدی

#ایرج - بهار من

#ستار - گذشته ها

چون شتا آمد شتا مقلوب کن
کِشته ها اندر شتا با آتش است

نشنیدستی تو از سید مگر
کآتش مقلوب با آتش خوش است

#شاه_نعمت_الله_ولی

گل در بر و می در کف و
معشوق به کام است

سلطان جهانم به چنین روز غلام است

#حضرت_حافظ

رفیق‌اگه‌کارت‌رو‌درست‌انجام‌دادی‌
بسپارش‌خدا‌،‌نگران‌چی‌؟مطمئن‌باش‌اگه‌به‌صلاحت‌باشه‌‌به‌بهترین‌نحوه‌ی‌ممکن‌کارت‌ردیف‌میشه

ان جان جان افزاست این
یا جنت الماواست این
"ساقی خوب" ماست این

یا "باده جانی" است این.....


حسام الدین سراج

صوفی تنی است مرده
و دلی است برده
و جانی است سوخته


ابوالحسن خرقانی

آهنگ.شیرازی

تقدیم

همایون شجریان

خوب شد دردم دوا شد؛ خوب شد
دل به عشقت؛ به عشقت؛ مبتلا شد خوب شد

با ستم و جفا خوشم
گر چه درون آتشم

چونکه تو سایه افکنی
بر سرم ای همای من...

#حضرت_ مولانا

‌
عاشق و رِند و نظربازم
و می‌گویم فاش
تا بدانی
که به چندین هنر آراسته‌ام

حافظ‌شیرازی