پروانه که هر دم ز گلی بوسه رباید

این طبع هوسٖ جوی ندارد که تو داری

غیر از دل جان سخت رهی کز تو نیازرد

کس طاقت این خوی ندارد که تو داری

#رهی_معیری

دلمٖ از دست خوبان گیج و ویجه

مژه بر هم زنم خونابه ریجه

دل عاشق مثال چوب‌تر بی

سری سوجه سری خونابه ریجه

#باباطاهر

خـاک غارت‌پرور بنیاد این ویـرانه‌ایم

هرکه آمد اندکی ما را پریشان کرد رفت!


#بیدل_دهلوی

ای درویش!
عالَمی هست که مُدرِک آن عالَم جز (حس) نیست
و عالم دیگر هست که مدرک آن عالم جز (عقل) نیست
و عالمی دیگر هست که مدرک آن عالم جز (عشق) نیست
و عالم دیگر هست که مدرک آن جز( نورِ الله) نیست.

ای درویش!
این سخن را به ایمان از من قبول کن که ورای حس و عقل، طوری دیگر هست و آن عشق است.
و در طور عشق چیز ها معلوم می‌شود که در طور حس و عقل نشود.

شیخ_عزیزالدین_نسفی

غارت دل سهل باشد، غارت جان کرد و رفت

#هلالی_جغتایی

نیست هر لخت از دل
صد پاره ام جایی گرو

سکه سیم و زر کامل
عیار من یکی است


#صائب_تبریزی

جان می‌دهم ازحسرت دیدارتو
چون صبح
باشد که چو خورشید درخشان
به درآیی

چندان چو صبا بر تو گمارم
دم همت
کز غنچه چو گل خرم و خندان
به درآیی
     #حــــافـظ

  

عالِم بامداد برخیزد ،طلب زیادتیِ علم کند و زاهد طلب زیادتیِ زهد کند و بوالحسن در بندِ آن بُوَد که سُروری به دل برادری رسانَد.

#ابوالحسن_خرقانی
تذکره_الاولیا

بدانکه اهل سه چیز را بغایت اعتبار کنند:
اوّل جذبه، دوّم سلوک، سوم عروج.
جذبه عبارت از کشش است و سلوک عبارت از کوشش است و عروج عبارت از بخشش است.
هر که این سه دارد، شیخ و پیشواست و هرکه این سه ندارد، یا یکی ازین سه ندارد شیخی و پیشوائی را نشاید.

عزیزالدین نسفی
انسان کامل

خوش باش که گیتی نه برای من و تست
وین کار برون ز ماجرای من و تست

در خلقت عالم نبود مقصودی
قصدی هم اگر بود ورای من و تست


    "ملک_الشعرای_بهار"

در حلاوتخانه وحدت
دویی را بار نیست

قند شیرین کار و زهر
جانگزای او یکی است


#صائب_تبریزی

آیا تو مشغول آلودن جهانی یا مشغول تطهیر جهان؟
تو مسئول فضای درون خویش هستی،
هیچ کس جز تو مسئول آن چه در درون تو میگذرد نیست
بیرون تو عکس درون توست،
اگر آدم ها درون خویش را تطهیر کنند بیرون نیز آلوده نخواهد شد.

اكهارت_تله

رواق منظر چشم من آشیانه توست

استاد شجریان
جشن هنر شیراز ۱۳۴۹

شاد زی، با سیاه‌چشمان ، شاد
که جهان نیست جز فسانه و باد

زآمده شادمان بباید بود
وز گذشته نکرد باید یاد

من و آن جعدموی غالیه‌بوی
من و آن ماه‌روی حورنژاد

نیک‌بخت آن‌کسی که داد و بخورد
شوربخت آن‌که او نخورد و نداد

باد و ابر است این جهان، افسوس!
باده پیش آر، هرچه بادا باد

شاد بوده است از این جهان هرگز
هیچ‌کس؟ تا از او تو باشی شاد

داد دیده است از او به‌هیچ‌سبب
هیچ فرزانه؟ تا تو بینی داد

رودکی