در کوی خرابات نگاری دیدم
عشقش به هزار جان و دل بخریدم

بوئی ز سر دو زلف او بشنیدم
دست طمع از هر دو جهان ببریدم

#مولانای_جان

دشنامم ده که مست دشنام توام
مست سقط خوش خوش آشام توام

زهرابه بیار تا بنوشم چو شکر
من رام توام رام توام رام توام

#مولانای_جان

مسخ

دف‌نوازی و رقص: کارولین خدادیان

ز عقل اندیشه ها زاید که مردم را بفرساید

گرت آسودگی باید برو عاشق شو ای عاقل

شعر: سعدی
آواز: محمدرضا_شجریان
‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌

هر که دو پیمانه زد


همره مستان عشق


سر نکشد تا ابد


از سر پیمان عشق

علیرضاقربانی
‌‌‌‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌

یکی او خواندی و لا غیر...
یکی همو خواندی هم غیر....
یکی نه اوخواندی و نه غیر او...
آن خط سوم منم.
‎‌‎‌‌‎‌‎‌‎‌

#نظر_ را بلند دار ،
که او اکبر است از همه ی تصوّرها.

#شمس_تبریزی

اگر وجود تو خدمتی باشد برای بسیاری از انسان‌ها،
زندگیت غنی‌تر خواهد بود.

لحظه‌ای که بخاطر خدمت به ديگران زندگی کنی،‌
زندگیت بامعنی و مهم می‌گردد.

📕 الماس هاى آگاهى
#اشو

خدایا هر لحظه تو را شکر و سپاااااااس

تا دیر نشده قدر همو بدونید، زندگی پر از خداحافظی های غیر منتظره‌ست...




‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

به کسی ندارم الفت زجهانیان،مگر تو،

اگرم تو هم برانی سر بی کسی سلامت!

#سلطان_سخن_سعدی_شیرازی

خوشا آنان که یار باوفا دارند...

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

جز خدا کسی خدا را نمی‌بیند

او در همۀ آنچه مخلوقات یا مبتدعات نامیده می‌شوند،جریان دارد.
او در هر شاهدی شاهد و در هر مشهودی مشهود است، پس او همۀ هستی است.
او همان وجود و موجود است.
در هر معبودی او پرستیده می‌شود و در هر مقصودی او مورد قصد قرار می‌گیرد.
او وجودِ هر چیزی است و هر چیزی ترجمه و بیانِ اوست.
هنگامِ ظهورِ هر چیزی او ظاهر است و در هنگامِ فقدانِ هر چیزی او باطن است.
او اولِ هر چیزی و آخر هر چیزی است. عابد و معبود، ذاکر و مذکور، حاکم و قابل، تکلیف کننده و تکلیف شونده اوست.
پس منزّه است کسی که اشیاء را ظاهر کرده و خود عین آن‌هاست.
خدا را جز خدا کسی ذکر نمی‌کند و جز خدا کسی خدا را نمی‌بیند.



#شیخ_محی_الدین_ابن_عربی

انسانِ بدخوی در دستِ دشمنی اسیر است که اگر بر فلک رَوَد از خویِ بد خویش در امان نمی باشد. #سعدی

#حفظی

نی به چین است ایمن و نی در خُتَن
آن که خصمِ اوست سایه ی خویشتن

#مثنوی_شریف

از شمس پرسیدند
چه شد که به آرامش رسیدی؟
پاسخ داد
وعده این شد خود را آرام کنم
نه جهان اطراف را
اما معجزه شد
و جهان اطراف نیز آرام گشت.

غزل ۳۱۰۴ مولانا

طوافِ کَعبهٔ دل کُن، اگر دلی داری
دل است کعبهٔ معنی، تو گِل چه پِنْداری

طَوافِ کعبهٔ صورت، حَقَت بِدان فرمود
که تا به واسطهٔ آن، دلی به دست آری

هزار بار پیاده طوافِ کعبه کُنی
قبول حق نشود، گَر دلی بیازاری

بِدِه تو مُلْکَت و مال و دلی به دست آور
که دلْ ضیا دهدت در لَحَد، شبِ تاری

هزار بَدْرِهٔ زَر، گَر بَری به حضرت حق
حقت بگوید دل آر، اگر به ما آری

که سیم و زر برِ ما لاشَی است،‌ بی‌مقدار
دل است مَطْلَبِ ما، گَر مرا طَلَب کاری

زِ عَرش و کرسی و لوح و قلم، فُزون باشد
دلِ خراب که آن را کَهی بِنَشْماری

مَدار خوار دلی را، اگر چه خوار بُوَد
که بَسْ عزیزِ عزیز است دل دَران خواری

دلِ خراب چو مَنْظَرگَهِ اِلٰه بُوَد
زِهی سعادتِ جانی که کرد مِعْماری

عِمارَتِ دلِ بیچارهٔ دو صدپاره
زِ حَجّ و عُمره بِهْ آید، به حَضرتِ باری

کُنوزِ گَنجِ الهی، دلِ خَراب بُوَد
که در خَرابه بُوَد دَفْنِ گنجْ بسیاری

کَمَر به خِدمَتِ دل‌‌ها بِبَند چاکروار
که بَرگُشایَد در تو طَریقِ اسراری

گَرَت سَعادت و اِقْبال گشت مَطْلوبَت
شَوی تو طالِبِ دل‌‌ها و کِبْر بُگْذاری

چو هم عِنانِ تو گَردد عِنایَتِ دل‌ها
شود یَنابِعِ حِکْمَت زِ قَلْبِ تو جاری

رَوان شود زِ لِسانَت، چو سیلْ آبِ حَیات
دَمَت بُوَد چو مَسیحا، دَوایِ بیماری

برایِ یک دل، موجود گشت هر دو جهان
شِنو تو نُکتهٔ لَوْلاکْ از لَبِ قاری

وَگَر نه کَوْن و مکان را وجود کِی بودی؟
زِ مِهْر و ماه و زِ اَرْض و سَمایِ زَنگاری

خَموش وَصْفِ دل اَنْدَر بیان‌ نمی‌گُنجَد
اگر به هر سر مویی، دو صد زبان داری

بیستم مهرماه
بزرگداشت لسان الغیب شیرازی،
" حضرت حافظ"
گرامی باد.

تو کافردل نمی‌بندی
نقاب زلف و می‌ترسم
که محرابم بگرداند
خم آن دلستان ابرو
#حافظ #محمدرضا_شجريان

.

گفتی غمت در آینهٔ دل چه می‌کند
مشقِ شکسته می‌کند از رنگِ روی ما...

#صیدی_تهرانی

شاه شمشادقدان خسرو شيرين دهنان
که به مژگان شکند قلب همه صف شکنان

مست بگذشت و نظر بر من درويش انداخت
گفت اي چشم و چراغ همه شيرين سخنان

تا کي از سيم و زرت کيسه تهي خواهد بود
بنده من شو و برخور ز همه سيمتنان

کمتر از ذره نه اي پست مشو مهر بورز
تا به خلوتگه خورشيد رسي چرخ زنان

بر جهان تکيه مکن ور قدحي مي داري
شادي زهره جبينان خور و نازک بدنان

پير پيمانه کش من که روانش خوش باد
گفت پرهيز کن از صحبت پيمان شکنان

دامن دوست به دست آر و ز دشمن بگسل
مرد يزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان

با صبا در چمن لاله سحر مي گفتم
که شهيدان که اند اين همه خونين کفنان

گفت حافظ من و تو محرم اين راز نه ايم
از مي لعل حکايت کن و شيرين دهنان



#حضرت_حافظ

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
معین

  لیلی و مجنون

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌