با خندهٔ بر بسته چرا خرسندی
چون گل باید که بی‌تکلف خندی

فرقست میان عشق کز جان خیزد
یا آنچه به ریسمانش برخود بندی....


#مولانا

ای جان جان جانان
از ما سلام برخوان

رحم آر بر ضعیفان
#عشق تو بی‌امانست

#مولانا

شاد آن صبحی که جان را
چاره آموزی کنی

چاره او یابد که تش بیچارگی روزی کنی


#مولانای_جان

ایرج میرزا انگار این روزها رو می‌دید که گفته بود:

هر وعده که دادند به ما باد هوا بود
هر نکته که گفتند غلط بود و ریا بود
چوپانی این گله به گرگان بسپردند
این شیوه و این قاعده‌ها رسم کجا بود؟
رندان به چپاول سر این سفره نشستند
اینها همه از غفلت و بی‌حالی ما بود!
خوردند و شکستند و دریدند و تکاندند
هر چیز در این خانه بی‌برگ و نوا بود
گفتند چنینیم و چنانیم؛ دریغا
این‌ها همه لالایی خواباندن ما بود
ای‌کاش درِ دیزیِ ما باز نمی‌ماند
یا کاش که در گربه کمی شرم و حیا بود

عشق قهار است و من مقهور عشق

چون شکر شیرین شدم از شور عشق


برگ کاهم پیش تو، ای تند باد

من ندانم که کجا خواهم فتاد



#مولانا

قَلندرانِ حقیقت
بِه نیم جو نَخرند

قَبایِ اطلسِ آن کس
کِه از هُنر عاریست...


#حافظ
.

از وجود خود چو نی گشتم تهی
نيست از غير خدايم آگهی

الهی قمشه ای

وقتیکه تو رفتی

ترانه و آهنگساز :
جهانبخش پازوکی

بانو حمیرا

دل از تو دلگیره

بانو مهستی

هنگام #صبوح
آمد ای مرغ سحرخوانش
با زهره درآ گویان در حلقه مستانش

هر جان که
بود محرم بیدارکنش آن دم
وان کو نبود محرم تا حشر بخسبانش

#مولانا

گــر ز حال دل خبر داری، بگو
ور نشانی مختصر داری، بگو

#مرگ را دانم، ولی تا کویِ دوست
راه اگـر نزدیکــتر داری، بگو

#مولوی

من مالک ملک لامکانی شده‌ام
من عارف گنج زرکانی شده‌ام


تا از صدف تن گهر دل سوزد
در عالم جان بحر معانی شده‌ام..



#مولانا

مقامِ امن و مِیِ بی‌غَش و رَفیقِ شَفیق
گَرَت مُدام مُیَسَّر شود زِهی توفیق

جهان و کارِ جهان جمله هیچ بَر هیچ است
هزار بار من این نکته کرده‌ام تحقیق

دریغ و دَرد که تا این زمان ندانستم
که کیمیایِ سعادت، رَفیق بود رَفیق

به مَأمَنی رو و فرصت شِمُر غنیمتِ وقت
که در کمینگهِ عُمرَند، قاطِعانِ طَریق

بیا که توبه ز لَعلِ نگار و خندهٔ جام
حکایتیست که عقلش نمی‌کُنَد تَصدیق

اگر چه مویِ میانَت به چُون مَنی نَرِسَد
خوش است خاطرم از فکرِ این خیالِ دَقیق

حلاوتی که تو را در چَهِ زَنَخدان است
به کُنهِ آن نَرِسَد صد هزار فکرِ عمیق

اگر به رنگِ عقیقی شد اشکِ من، چه عجب؟
که مُهرِ خاتَمِ لَعلِ تو هست همچو عقیق

به خنده گفت که حافظ غلامِ طبعِ توام
ببین که تا به چه حَدَّم همی‌کُنَد تَحمیق

تحمیق: گول زدن

 #حضرت_حافظ

ذوق باید تا دهد طاعات بَر
مغز باید تا دهد دانه شجر

دانهٔ بی‌مغز کی گردد نهال؟!
صورت بی‌جان نباشد جز خیال

#مثنوی_شریف

به پيري چون رسد انسان دگر برنا نخواهد شد ‏
قد سروي اگر خم شد دگر رعنا نخواهد شد
مده بيهوده از کف گوهر نقد جواني را ‏
که اين دُّر گران قيمت دگر پيدا نخواهد شد
به دنيا دل مبند اي دل به فکر توشه ره باش ‏
که با مرگ من و تو اخر دنيا نخواهد شد
مخور هرگز فريب زرق و برق دنيا را ‏
که شيرين کام با گفتن حلوا نخواهد شد
مکن تعريف از فضل و کمال ديگران اي دل ‏
که با تعريف کردن هيچ کس دانا نخواهد شد
علي يک عمر با اوفتادگان بنشست تا گويد ‏
از اين بال نشستن ها کسي والا نخواهد شد

            ( ژوليده نيشابوری )

رفتی و همچنان به خیال من اندری
گویی که در برابر چشمم مصوری

فکرم به منتهای جمالت نمی‌رسد
کز هر چه در خیال من آمد نکوتری

مه بر زمین نرفت و پری دیده برنداشت
تا ظن برم که روی تو ماه است یا پری

#سعدی

ای عشق که جمله از تو شادند
وز نور تو عاشقان بزادند

تو پادشهی و جمله عشاق
همرنگ تو پادشه نژادند

هر کس که سری و دیده‌ای داشت
دیدند تو را سری نهادند


مولانا

هایده

شانه هایت را برای گریه کردن دوست دارم

هایده

شوریده سر

بس حلقـــه زدم بر در و حـــرفی نشنـیدم

من هیچ‌کسم یا که در این خانه کسی نیست
بیدل دهلوی