تصنیف
# کمان‌ابرو

#علیرضا_افتخاری

سهل باشد گر کنند افتادگان افتادگی
مهربانی و تواضع از بزرگان خوش نماست


عاقلان را عاقلی خوش عاشقان را عاشقی
مستی و شوریدگی از می پرستان خوش نماست


زاهد ار از زهد گوید عابد از صوم و صلوه
عاشقانرا حرف وصل یار و هجران خوش نماست

فیض کاشانی

سر خنب‌ها گشادم ز هزار خم چشیدم
چوشراب سرکش توبه لب وسرم نیامد


چه عجب که دردل من گل ویاسمن بخندد
که سمن بری لطیفی چو تودربرم نیامد


#مولانا

دور ڪَردون ڪَر دو
   روزے بر مراد ما نرفت
         دائما یڪسان نباشد
            حال دوران؛ غم مخور

هان مشو نومید چون
    واقف نه‌اے ازسرغیب
         باشـــد انـــدر پـــرده
             بازےهاے پنهان؛ غم مخور

اے دل ار سیل فنــا
   بنیاد هستی بر ڪند
      چون تورا نوح است
         ڪشتیبان ز طوفان؛ غم مخور

#حافظ

رنجور عشق دوست چنانم که هر که دید
رحمت کند مگر دل نامهربان دوست

گر دوست بنده را بکشد یا بپرورد
تسلیم از آن بنده و فرمان از آن دوست

#سعدی

در کیش جان‌فروشان فضل و شرف به رندیست
اینجا نسب نگنجد آنجا حسب نباشد

در محفلی که خورشید اندر شمار ذره‌ست
خود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشد..

#حافظ

ملوکانند درویشان ز مستی جمله بی‌خویشان
اگر چه خاکیند ایشان ولیکن شاه و سلطانند

ز گنج عشق زر ریزند غلام شمس تبریزند
و کان لعل و یاقوتند و در کان جان ارکانند

#مولانا

#شاه_نعمت_الله_ولی

همت ازدرویش صاحب دل طلب
خدمت درویش کن حاصل طلب

درد هجران از دل درویش جو
راحت ار می جویی ازواصل طلب

گوهر ار خواهی درآ در بحر ما
ورنمی خواهی بروساحل طلب

هوالاول هوالآخر
شعر از جناب مولانا
با صدای داود آزاد

آینه جان شده چهره تابان تو

هر دو یکی بوده‌ایم جان من و جان تو

#مولانای_جان

آن کس که ترا شناخت جان را چه کند
فرزند و عیال و خانمان را چه کند

دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی
دیوانهٔ تو هر دو جهان را چه کند

#مولانای_جان

بزم بی دردان اگر روشن
زِشمع است و چراغ

گوهر شب تاب ما در ظلمت شبها، دل است

#صائب_تبريزی

ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا
در رخ مه کجا بود این کر و فر و کبریا

جمله به ماه عاشق و ماه اسیر عشق تو
ناله کنان ز درد تو لابه کنان که ای خدا

#مولانای_جان

ایا درویش باتمکین
سبک دل گرد زوتر هین

میان بزم مردان شین
که ایشان جمله رندانند

#مولانا

سعدی چو جَورش می بری،
نزدیک او دیگر مرو
ای بی بصر،
من می روم؟
او می کشد قُلّاب را!

#سعدى

#شيخ_عطار

بی ياد حضور تو زمانی
کفرست حَديث زندگانی
صَد جان و هزاردل نثارت
آن لحظه كه از درم برانی

پریا


داریوش

این است پند من که ز خوب و بد جهان

نه غره شو، نه رنجه که هر چیز بگذرد ...

ملک‌الشعرای بهار

من بیخود و تو بیخود ما را کی برد خانه
من چند تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه

در شهر یکی کس را هشیار نمی‌بینم
هر یک بتر از دیگر شوریده و دیوانه

#مولانای_جان

جانا به خرابات آ
تا لذت جان بینی

جان را چه خوشی باشد
بی‌صحبت جانانه

#مولانای_جان