داستان ثروت باد آورده


در زمان سلطنت خسرو پرویز بین ایران و روم جنگ در گرفت و در این جنگ ایرانیان پیروز نبرد شدند و قسطنطنیه که پایتخت روم در آن زمان بود به محاصره ی ارتش ایران در آمد و سقوط آن نزدیک شد .مردم رم به سرعت فردی را به نام هرقل به پادشاهی برگزیدند. هرقل چون پایتخت را در خطر سقوط می دید، دستور داد که خزائن جواهرت روم را در چهار کشتی بزرگ گذاشتند تا از راه دریا به اسکندریه منتقل سازند تا اگر پایتخت هم سقوط کند، ‌گنجینه ی روم بدست ایرانیان نیافتد.هرقل اینکار را کرد. ولی کشتیها هنوز مقداری در مدیترانه نرفته بودند که ناگهان باد مخالف وزید و چون کشتیها در آن زمان با باد حرکت می کردند، هرچه ملاحان تلاش کردند نتوانستند کشتیها را به سمت اسکندریه حرکت دهند و کشتی ها به سمت ساحل شرقی مدیترانه که در تصرف ایرانیان بود در آمد.ایرانیان خوشحال شدند و خزائن را به تیسفون پایتخت ساسانی فرستادند.خسرو پرویز خوشحال شد و بخاطر اینکه گنج در اثر تغییر مسیر باد به دست ایرانیان افتاده بودخسرو پرویز آنرا ( گنج باد آورده ) نام نهاد.از آنروز به بعد هرگاه ثروت و مالی بدون زحمت نصیب کسی می شود، آنرا بادآورده می گویند.

سایهٔ حق بر سر بنده بود
عاقبت جوینده یابنده بود


گفت پیغمبر که چون کوبی دری
عاقبت زان در برون آید سری

هر بار که به قضاوت دیگران مینشینم
درحال آشکار ساختن بخشهای شفا نیافته ی خویشتنم هستم......

‍ شخصی پرسید:
برای خوب بودن کدام روز بهتر است؟
پاسخ شنید؛ یک روز قبل از مرگ
شخص حیران شد و گفت :
ولی مرگ را هیچکس نمیداند!
پاسخ شنید
پس هر روز زندگی را روزِ آخر فکر کن و خوب باش شاید فردایی نباشد....

بَر سماع راست هرکس چیر نیست

طعمه هر مرغکی انجیر نیست

مولانا

ما را به رندی افسانه کردند
شیخان جاهل، پیران گمراه

حافظ

.

ذهن فقط به علت فکر هست.
آن (فکر) را متوقف کن و ذهنی وجود ندارد.
برای توقف فکر، فکر را سرکوب نکن
و با آن هیچ مبارزه‌ای نکن،
فقط آن را مشاهده کن
و بگذار همانطور که آمد همانطور برود.

#رامانا_ماهارشی

مادامی که ذهن و بدن با همدیگر نیستند، ما از دست می‌رویم و واقعاً نمی‌توانیم بگوییم که اینجا هستیم. اگر ما نفس‌کشیدن آگاهانه را تمرین کنیم و عناصر شفابخش و با طراوتی که همواره در درون و اطراف خودمان هستند را لمس کنیم ، صلح و ثبات را خواهیم یافت.
تنفس آگانه به ما کمک می‌کند که گرفتار بودن با غم‌های گذشته و نگرانی‌های آینده را متوقف کنیم. او به ما کمک می‌کند که در لمس با زندگی در این لحظه‌ی حال باشیم. بسیاری از تفکر خودمان غیرضروری است. آن فکرها محدود ...هستند و درک زیادی در خودشان حمل نمی‌کنند. بعضی وقت‌ها احساس می‌کنیم انگاری که دستگاه پخش صوت در سر خودمان داریم – که همیشه کار می‌کند ، روز و شب – و ما نمی‌توانیم او را خاموش کنیم. ما نگران هستیم و متشنج می‌شویم و کابوس ها را داریم. وقتی آگاه بودن از لحظه حال را تمرین می‌کنیم ، شروع می‌کنیم که پخش صدای در ذهن خودمان را بشنویم ، و ما می‌توانیم دقت کنیم که آیا تفکر خودمان مفید است یا نه.

#تیک_نات_هان

اگر من مسئله‌ای داشته باشم، آن میل حل کردن آن مسئله فرار از آن است. آن را نشناخته‌ام. به آن ورود نکرده‌ام. آن را بررسی دقیق نکرده‌ام، آن را سیاحی نکرده‌ام؛ زیبایی یا زشتی یا عمق آن را نمی‌شناسم.

#جیدو_کریشنامورتی

مردی شکایت می‌کرد که در زندگی با مشکلات بسیاری روبروست و افزود: "حتما کارمای من بد است که در هیچ کاری موفق نمی‌شوم."

استاد در پاسخ گفت: "پس باید بر کوشش خود بیفزایی. گذشته را به فراموشی بسپار و بیشتر به خداوند تکیه کن. او سرنوشت ما را از پیش مقرر نکرده است؛ و کارما هم تنها عامل مؤثر نیست، اگرچه زندگی ما تحت تأثیر افکار و کردار گذشته ما هست. اگر از روند کنونی زندگی خود راضی نیستی، آن را تغییر بده.
دوست ندارم که مردم افسوس بخورند و شکست‌های کنونی را به اشتباه‌های گذشته خود نسبت دهند؛ چنین امری یک تنبلی معنوی‌ست. کوشش بخرج دهید و بوستان زندگی خود را رونق دهید."
#پاراماهانسا_یوگاناندا

هژیر مهرافروز، بت و بت پرست و مومن

جان ماکسون می گوید:
به خاطر بسپار زندگی بدون چالش مزرعه بدون حاصل است.
تنها موجودی که با نشستن به موفقیت می رسد مرغ است.
زندگی ما با "تولد" شروع نمی شود؛ با تحول آغاز می شود. لازم نیست "بزرگ" باشی تا "شروع کنی، شروع کن تا بزرگ شوی.
باد با چراغ خاموش کاری ندارد، اگر در سختی هستی بدان که روشنی.

گردشی در موزه لوور پاریس، بخش ایران باستان

#برای پاک کردن دائمی سیاهی
فقط باید روشنایی و آگاهی و عشق رااشاعه داد.
حتی اگر سالیان درازی
به طول انجامد.

سیاهی

هرگز با سیاهی
پاک نمی شود.

#بزرگترین درسی که تاریخ به ما می‌دهد این است که هیچ‌کس از تاریخ درسی نگرفته است !


#هگل

روسربنه به بالین_استادشجریان

رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

دیوانه ای در شهر بود…
میگفتند از رفتن عشقش دیوانه شده است!
روزی این مرد ژولیده از کنار جمعی میگذشت.
بزرگان جمع به تمسخر به او گفتند:
میتوانی برای ما شعری بخوانی که ﺩﻩ ﺗﺎ ﮐﻠﻤﻪ "ﺩﻝ" ﺩﺍﺧﻠﺶ ﺑﺎﺷد ﻭ ﻫﺮﮐﺪاﻡ ﻣﻌﺎﻧﯽ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟

ژولیده ، رباعی زیر را در همون مجلس سرود:

ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺑﺎ ﺩﻟﺒﺮﯼ ﺩﻝ ﺍﺯ ﮐﻔﻢ ﺩﺯﺩﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ
ﻫﺮﭼﻪ ﮐﺮﺩﻡ ﻧﺎﻟﻪ ﺍﺯ ﺩﻝ، ﺳﻨﮕﺪﻝ ﻧﺸﻨﯿﺪ ﻭ ﺭفت

ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺍﯼ ﺩﻟﺮﺑﺎ ﺩﻟﺒﺮ ﺯ ﺩﻝ ﺑﺮﺩﻥ ﭼﻪ ﺳﻮﺩ؟
ﺍﺯ ﺗﻪ ﺩﻝ ﺑﺮ ﻣﻦ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺩﻝ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﺭﻓﺖ…

هزار جهد بکردم که سرّعشق ♥️ بپوشم

#سیّد_خلیل_عالی_نژاد


╭