الهی! همه آتش ها بی محبت تو سرد است و همه نعمتها بی لطف تو درد است.

الهی! مخلصان به محبت تو می نازند و عاشقان به سوی تو می تازند. کار ایشان تو بساز که دیگران نسازند، ایشان را تو نواز که دیگران ننوازند.

الهی! چون در تو نگرم از جمله تاجدارانم و تاج بر سر و چون در خودم نگرم از جمله خاکسارانم و خاک بر سر.

الهی! تا به تو آشنا شدم از خلق جدا شدم، در دو جهان شیدا شدم، نهان بودم و پیدا شدم.

الهی! در سر خمار تو داریم. در دل اسرار تو داریم و به زبان اشعار تو داریم. اگر گوییم ثنای تو گوییم و اگر جوییم رضای تو جوییم.

#خواجه_عبدالله_انصاری

الهی!
خواندی تاخیر کردم.
فرمودی،تقصیر کردم.
عمر خود بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم.
اگر گوییم ثنای تو گوییم.
اگر جوییم رضای تو جوییم.‎
الهی!
گفتی کریمم،
امید بدان تمام است.
تا کرم تو در میان است،
نا امیدی حرام است.


  #خواجه_عبدالله_انصاری

یارب دل ما را
تو به رحمت، جان ده
درد همه را
به صابری، درمان ده
این بنده نداند
که چه می باید خواست
داننده تویی
هر آنچه خواهی آن ده

#خواجه_عبدالله_انصاری

الهی! از نزدیک نشانت می‌دهند و برتر از آنی. و دورت پندارند و نزدیکتر از جانی. تو آنی که خود گفتی، و چنان که خود گفتی، آنی: موجود نفسهای جوانمردانی، حاضر دلهای ذاکرانی.
الهی! جز از شناخت تو، شادی نیست، و جز از یافت تو، زندگانی نه. زنده بی‌تو، چون مرده زندانی است، و زنده به تو، زنده جاویدانی است.
الهی! فضل تو را کران نیست، و شکر تو را زبان نیست.
الهی! گرفتار آن دردم که تو داروی آنی، بنده آن ثنایم که تو سزاوار آنی. من در تو چه دانم؟ تو دانی. تو آنی که مصطفی گفت. من ثنای تو را نتوانم شمرد، آن گونه که تو خود بر نفس خویش ثنا گفتی.
الهی! جمال توراست، باقی زشت‌اند، و زاهدان مزدوران بهشت‌اند!
در دوزخ اگر وصل تو در چنگ آید
از حال بهشتیان مرا ننگ آید
ور بی ‌تو به صحرای بهشتم خوانند
صحرای بهشت بر دلم تنگ آید

#خواجه_عبدالله_انصاری

الهی! همه از "حیرت" به فریادند، و من از حیرت شادم. به یک "لبّیک" درب همه ناکامی بر خود بگشادم، دریغا روزگاری که نمی‌دانستم تا لطف تو را دریازم. الهی! چون حاضری چه جویم؟ و چون ناظری، چه گویم؟
الهی! هر روز که برمی‌آید، ناکس‌ترم، و چنان که پیش می‌روم، واپس‌ترم!
الهی! تو بساز که دیگران ندانند، و تو بنواز که دیگران نتوانند.
الهی! بیزارم از آن طاعتی که مرا به عُجب آرد، و بنده آن معصیتم که مرا به عذر آورد.
الهی! دانایی ده که از راه نیفتم، و بینایی ده که در چاه نیفتم.
الهی! هر که را عقل دادی، چه ندادی؟ و هر که را عقل ندادی، چه دادی؟!
الهی! هر که را خواهی برافتد، گویی با دوستان تو درافتد.
من بی ‌تو دمی قرار نتوانم کرد
احسان تو را شمار نتوانم کرد
گر بر تن من زبان شود هر مویی
یک شکر تو از هزار نتوانم کرد

#خواجه_عبدالله_انصاری

باب یَقظه(بیداری) :


   خداوند عزّ و جلّ مى‌فرمايد:
    «ای پیامبر بگو: من شما مردم را
  به یک چیز پند می‌دهم و آن اين‌ كه
براى خدا قيام كنيد و به پاخيزيد.»

        برخاستن و قيام براى خدا
همان بيدارى از خواب غفلت و برجستن
     از ورطهٔ سستى و تنبلى است
یعنی انسان، تن پرورى و خمودى را کنار نهد
و برخيزد و جنبش و حركت و تلاش
                 را آغاز نماید
  و اين نخستین روشنايىِ قلبِ بنده
     به زندگانى حقيقى است كه
  به سبب ديدنِ نور تنبيه و هوشياری
             حاصل مى‌شود.




               #منازل_السائرین
         #خواجه_عبدالله_انصاری
(بر اساس شرح شیخ عبدالرزاق کاشانی)
ترجمه، شرح و تصحیح:  علی شیروانی

نه هر که راه دید، در راه برفت و نه هر که رفت، به مقصد رسید.

#خواجه_عبدالله_انصاری

دی ، آمد و ، هیچ نآمد از من کاری ،

وِامروز ، ز من ، گرم نشد بازاری ،


#دی = دیروز




فردا ، برَوَم ، بی خبر از اسراری ،

ناآمده ، بِه بُدی ازین ، بسیاری ،



#خواجه_عبدالله_انصاری

چون در تو نگرم از جمله تاج دارانم و چون در خود نگرم از جمله خاکسارانم خاک بر باد کردم و بر تن خود بیداد کردم و شیطان را شاد…
الهی در سر خمار تو دارم و در دل اسرار تو دارم و بر زبان اشعار تو…
الهی اگر گویم ستایش و ثنای تو گویم و اگر جویم رضای تو جویم…
الهی اگر طاعت بسی ندارم اندر دو جهان جز تو کسی ندارم…
الهی ظاهری داریم بس شوریده و باطنی داریم بخواب غفلت آلوده و دیده ای پر آب گاهی در آتش می سوزیم و گاهی در آب دیده غرق…


#خواجه_عبدالله_انصاری