رسول مرگ به ناگه به من رسید فراز
که کوس کوچ فروکوفتند کاربساز
کمان پشت دوتا چون به زه درآوردی
ز خویش ناوک دلدوز حرص دور انداز
تبارک‌الله از آن میل من به روی نکو
تبارک‌الله از آن قصد من به زلف دراز
کنون چه گیسوی مشکین مرا چه مار سیاه
کنون چه شعله آتش مرا چه شمع طراز
دریغ جان گرامی که رفت در سر تن
دریغ روز جوانی که رفت در تک و تاز
دریغ دیده که برهم نهاد می‌باید
کنون که چشم به کار زمانه کردم باز
دریغ و غم که پس از شصت و اند سال ز عمر
به ناگهان به سفر می‌روم نه برگ و نه ساز
به صدهزار زبان گفت در رخم پیری
که این نه جای قرار است خیز واپرداز
برون ز کنج قناعت منه تو پای طلب
که مرغ خانگی ایمن بود ز چنگل باز

#کمال_الدین_اسماعیل

سحرگهان که دم صبح در هوا گیرد

صبا چراغ گل از شمع روز واگیرد

بگرید ابر بهاری و غنچه از سر لطف

سرشک او همه در دامن قبا گیرد

هر آنچه سوسن آزاد بر زبان راند

ز خوش زبانی او زود در صبا گیرد

چو افتد آتش خورشید در حراقة شب

چراغ لاله از و روشنی فرا گیرد

ز شرم روی بتم گل چنان برآید سرخ

که پای تا سر او آتش حیا گیرد

رشک ژاله زرخسار لاله رونق یافت

کهر هر اینه از جوهری بها گیرد

چنین که گل بجوانی و حسن مغرورست

حدیث بلبل عاشق درو کجا گیرد؟

ز تنگ چشمی غنچه اگر چه زر دارد

دهدن برابر گشاید و زو عطا گیرد


#کمال_الدین_اسماعیل

تو و مستوری و سجاده ی طاعت همه عمر
ما و رندی و نظربازی و مستی همه سال

#کمال_خجندی

تبارک الله ازین جنبش نسیم صبا
که لطف صنعت او از کجاست تابکجا!


بنفشه همچو شبست و چراغ او لاله
سمن سپیده دمست و گل آفتاب لفا



#کمال_الدین_اسماعیل

بگو به‌ گوشه‌نشینان که رو به‌ راه کنید
ز مال دست بدارید و ترک چاه کنید

به گردن من اگر عاشقی گناه بُوَد
کدام طاعت ازین بِهْ؟ همین گناه کنید!

#کمال_خجندی

دوستان بار من و دلبر و دلدار من اوست
من دگر دوست ندارم بجز این مونس دوست

فکر بسیار چه حاجت در رخش چون دیدم
گر بازم سر و گر نیز نظر هر دو نکوست


#کمال_خجندی

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

ابرویش گفت: «فتنه کارِ من است»

کج نشسته‌ است و راست می‌گوید!


#کمال_خجندی

می‌شد نکو به زخمِ دگر، زخمِ سینه‌ام

دردا که مرهمِ دگر از من دریغ داشت

#کمال_خجندی

جمع باش ای دل که این وقت پریشان بگذرد
گرچه مشکل مینماید لیک آسان بگذرد

چشم یعقوب از نسیم پیرهن روشن شود
وز سر یوسف بلای چاه و زندان بگذرد

هیچ حالی را بقایی نیست بی صبری مکن
چون شب صحبت دراید روز هجران بگذرد

شاخ امیدت شود سر سبز و روی عیش سرخ
باز در جوی مودت آب حیوان بگذرد

در غم و شادی بباید ساختن با روزگار
زانکه از دور زمان هم این و هم آن بگذرد

تازه گردد باغ عیشت از نسیم اعتدال
بوی جانبخش بهار آید زمستان بگذرد

ای کمال از غربت و حرمان مشو غمگین که زود
محنت غربت نماند ذل حرمان بگذرد

#کمال_خجندی

🏷
#بیت

گوی چه ماند به‌ زنخدانِ یار
کین زنخِ مردمِ بیهوده‌گوست

#کمال_خجندی


- زنخدان: چانه
- زنخ زدن: بیهوده‌گویی
🪴

همین شب باشد ای واعظ که تا قاضی خبر یابد
کِشیم او را ز محراب و تو را از منبر اندازیم !

#کمال_خجندی

چشم اگر این‌است و ابرو این و ناز و غمزه این
الوداع ای زُهد و تقوی، الفراق ای عقل و دین

#کمال_خجندی

ای محتسب این فتنه همه در سرِ چنگ است
فرمای که نیکوتر ازین هم بزنیدش!

#کمال_خجندی

#تابلوی_نقاشی
اثر: Georges Merle

ای محتسب این فتنه همه در سرِ چنگ است
فرمای که نیکوتر ازین هم بزنیدش!

#کمال_خجندی

#تابلوی_نقاشی
اثر: Georges Merle

ودیگر اینکه

تا نسوزی نشود شمعِ دلت نورانی!

#کمال_خجندی

کس لب ز  طرب به خنده نگشود امسال
از فتنه جهان دمی نیاسود امسال

در خونِ گلم که چهره بنمود امسال
با وقتِ چنین، چه وقتِ گل بود امسال؟!

#کمال_اسماعیل، قرن ۶ و۷