هرچند غم عشقت پوشیده همی دارم
هرکس که مرا بیند داند که غمی دارم...

#انوری

به بزمم دوش یار آمد به همراه رقیب اما


شبے با او بسر بردم ز وصلش بی‌نصیب اما

هاتف_اصفهانی

ای ز عشقت عالمی ویران شده
قصد این ویرانه کردی عاقبت

من تو را مشغول می کردم دلا
یاد آن افسانه کردی عاقبت

مولانا

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

هوشنگ_ابتهاج

چنان مشتاقم ای دلبر به دیدارت که از دوری

برآید از دلم آهی بسوزد هفت دریا را


سعدی

نقل است که گفت عجب دارم ازین شاگردان که گویند از پیش استاد بشنویم ولکن شما دانید که بوالحسن هیچ مخلوقی را به استادی نگرفته است، استاد وی حق بوده است

شیخ خرقان

نماز کردن و "روزه" داشتن
کار عابدان بود
اما "آفت" از دل جدا کردن
کارِ مردان بوَد.



جناب ابوالحسن خرقانی
نورالعلوم

شب فراق که داند که تا سحر چند است

مگر کسی که به زندان عشق دربند است

سعدی

امیر المؤمنین در کلمات قصار خود جمله ای دارد فوق العاده!

"قیمة کلّ امرءٍ ما یحسنه"
ارزش هر انسانی وابسته به آن چیزی است که انجام می دهد


تا در طلب گوهر کانی کانی

تا در هوس لقمه‌ی نانی نانی


این نکته‌ی رمز اگر بدانی دانی

هر چیز که در جستن آنی آنی

رباعی/مولانا


افضل تمامی ارزش ها عشق است

گر جان من بخواهی، کردم حلال بر تو
چیزی که دوست خواهد، بر ما حرام باشد

اوحدی

به نام تو که
بی نیازترین تنهایی...

با تکیه بر
لطف و مهربانی ات
روزمان را آغاز می کنیم

پروردگارا
سپاس از صبح امروز، که باز هم،
سلامت عزیزانم، قشنگترین هدیه زندگی من است ؛
ودل انگیز ترین نغمه است ، شنیدن صدای نفسهایشان،
بر حریر زندگی

این همه را سپاس🙏
الهی به امید تو 🌹


سلام صبحتون بخیر

یک حبه نور


بسم الله الرحمن الرحیم
به نام خداوند بخشنده رحمتگر

#سوره_مبارکه_آل‌_عمران_آیه_۹۶


إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي
بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِلْعَالَمِينَ ﴿۹۶﴾

در حقيقت نخستين خانه‏ اى كه براى عبادت
مردم نهاده شده همان است كه
در مكه است و مبارك و براى
جهانيان مايه هدايت است

🏴
🕯ای آشنا با تشنگی،
🖤ای هم صدای العطش

🕯دل بردی از اهل ولا،
🖤ای یادگار کربلا

🕯شهادت جانگداز بنیان‌گذار
🖤نهضت علمی علوی
🕯و شکافنده علوم الهی،
🖤حضرت امام محمد باقر
علیه‌السلام تسلیت باد.🏴

برجه ز خواب و بنگر صبحی دگر دمیده

جویان و پای کوبان از آسمان رسیده

ای جان چرا نشستی وقت می است و مستی

آخر در این کشاکش کس نیست پاکشیده

#مولانا

برای چشم خاموشت بمیرم
کنار چشمه نوشت بمیرم
 نمی خواهم در آغوشت بگیرم
که می خواهم در آغوشت بمیرم

#فریدون_مشیری
#گناه_دریا
#آغوش

زِ باغِ پیرهنت، چون دریچه‌ها، وا شد

بهارِ گُم شده، پشتِ دریچه، پیدا شد

رها زِ سلطهٔ پاییز، در بهارِ اتاق

گلی به نام تو، بر بازوانِ من، وا شد

به دیدن تو، همه ذرّه‌هایِ من، شد چشم

و چشم‌ها، همه سر تا به پا، تماشا شد

تمامِ منظره، پوشیده از تو شد، یعنی

جهان به چشمِ دلِ من، دوباره زیبا شد

زمانه ریخت به جامم هرآنچه تلخانه

به نام تو که درآمیختم، گوارا شد

فرشته‌ها، تو و من را به هم نشان دادند

میان زهره و ماه، از تو گفتگوها شد

تنت هنوز به اندازه‌ای لطافت داشت،

که گل در آینه از دیدنش، شکوفا شد

شتابِ خواستنت، این‌چنین که می‌بالد

به دوریِ تو، مگر می‌توان شکیبا شد؟

اُمیدوار نبودم دوباره از دلِ تو

که مهربان بشود با دلِ من، امّا شد

دوباره طوطیکِ شوکرانیِ شعرم

به خنده خندهٔ شیرینِ تو، شکرخا شد

قرارنامهٔ وصلِ من و تو بود، آن که

به رویِ شانهٔ تو، با لبِ من امضا شد


#حسین_منزوی
#با_عشق_در_حوالی_فاجعه
#غزل_شماره_۷

من چاهی را تعلیم کرده‌ام
که به آبی نمی‌رسد
ولی چه تاریکی ِ زیبایی
از آن سو تاریکی ِ زیر خاک
چاهی زده‌ست که به چهره‌ی من می‌رسد
من آبم ، آب
و سیه‌چردگان معذب
پیش از نماز مرا می‌جویند
نگاهی به آسمان ، مجهزم می‌سازد که سکوت کنم
و از میان حنجره‌های گسیخته
سلاحی به رنگ آب بجویم
آن لحظه که آب
به رنگ خود پرخاش می‌کند ، من آنم
آن لحظه‌ام
و رنگ آب ، هرچه بیشتر در آب غرق شود
زنده تر می‌شود ، آبی‌تر


#بیژن_الهی
بیژن الهی (زادهٔ ۱۶ تیر ۱۳۲۴ – درگذشتهٔ ۹ آذر ۱۳۸۹ در تهران) شاعر، مترجم، محقق و نقاش ایرانی بود. او از شاعران جریان موسوم به شعر دیگر است.

ديدار آن بود که جز او را نبینی
شیخ ابوالحسن خرقانی

بیا که تُرک فلک‌خوانِ روزه غارت کرد
هلال عید، به دور قدح اشارت کرد

ثواب روزه و حج قبول، آن کس برد
‌که خاک میکده‌ی عشق را زیارت کرد

#حافظ

و چون تو مرا دوست داری،
دنیا بزرگ‌تر
آسمان وسیع‌تر
دریا آبی‌تر
گنجشک‌ها آزادتر
و من هزار بار زیباتر شده‌ام ...

#سعاد_الصباح

کُحل الجواهری به من آر ای نسیم ِ صبح!
زان خاک ِ نیکبخت که شد رهگذار ِ دوست

ماییم و آستانه‌ی عشق و سر ِ نیاز
تا خواب ِ خوش که را بَرد اندر کنار ِ دوست

دشمن به قصد ِ حافظ اگر دم زند چه باک
منت خدای را که نیَم شرمسار ِ دوست
حافظ