﴿وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ، لَوْ كانُوا يَعْلَمُونَ﴾

كلمه" لهو"، به معنای هر چيز و هر كار بيهوده‌ای است كه انسان را از كار مهم و مفيدش باز بدارد، و به خود مشغول سازد، بنا بر اين يكی از مصاديق لهو، زندگی مادی دنياست، برای اينكه آدمی را با زرق و برق خود و آرايش فانی و فريبنده خود از زندگی باقی و دائمی بازمی‌دارد، و به خود مشغول و سرگرم می‌كند.

‏و كلمه" لعب"، به معنای كار و يا كارهای منظمی است با نظم خيالی و برای غرض خيالی مثل بازيهای بچه‌ها، زندگی دنيا همان طور كه به اعتباری لهو است، همين طور لعب نيز هست، برای اينكه فانی و زودگذر است، هم چنان كه بازيها اين طورند، عده‌ای بچه با حرص و شور و هيجان عجيبی يك بازی را شروع می‌كنند، و خيلی زود از آن سير شده و از هم جدا می‌شوند.

‏و نيز همان طور كه بچه‌ها بر سر بازی داد و فرياد راه می‌اندازند، و پنجه بر روی هم‌ می‌كشند، با اينكه آنچه بر سر آن نزاع می‌كنند جز وهم و خيال چيزی نيست، مردم نيز بر سر امور دنيوی با يكديگر می‌جنگند، با اينكه آنچه اين ستمگران بر سر آن تكالب می‌كنند، از قبيل اموال، همسران، فرزندان، مناصب، مقامها، رياستها، مولويت‌ها، خدمتگزاران، ياران، و امثال آن چيزی جز اوهام نيستند، و در حقيقت سرابی هستند كه از دور آب به نظر می‌رسد، و انسان منافع مذكور را مالك نمی‌شود، مگر در ظرف وهم و خيال.

‏به خلاف زندگی آخرت، كه انسان در آن عالم با كمالات واقعی كه خود از راه ايمان و عمل صالح كسب كرده زندگی می‌كند، و مهمی است كه اشتغال به آن آدمی را از منافعی بازنمی‌دارد، چون غير از آن كمالات واقعی واقعيت ديگری نيست، و جدی است، كه لعب و لهو و تاثيم در آن راه ندارد، بقايی است كه فنايی با آن نيست، لذتی است كه با الم آميخته نيست، سعادتی است كه شقاوتی در پی ندارد، پس آخرت حياتی است واقعی، و به حقيقت معنای كلمه، و اين است معنای اينكه خدای تعالی می‌فرمايد:﴿ وَ ما هذِهِ الْحَياةُ الدُّنْيا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِيَ الْحَيَوانُ ﴾

ترجمه #تفسير_الميزان، جلد۱۶، صفحهٔ۲۲۴

رسانه المیزان؛
رسانهٔ‌اختصاصی‌نشرافکارعلامه‌طباطبایی‹ره›

©️ @AlmizanMedia