عاشقان ایران
🔅الله لله! خدا را سپاس، که بیشه ایران از شیران بی ادعا تهی نشده است... ایران با ستونهای سترگ مهر و میهن پرستی چنین بزرگان و مردمانی که پیرو آنها هستند، پابرجاست برخلاف همه کین خواهی و دشمنی هایی که از داخل و خارج در حقش روا می دارند. بغض گلو و اشک چشم…
معنای #امشاسپند
یادداشتی از استاد #فریدون_جنیدی
استاد فریدون جنیدی بنیانگذار #بنیاد_نیشابور است که آموزش های
بی نظیر و کاملا رایگان در زمینه زبان های باستانی ایران؛ #پهلوی، #اوستایی، #فارسی_باستان و #شاهنامه خوانی دارد.
تلفن تماس: ۸۸۹۶۲۷۸۴
نشانی کانال @bonyad_neyshaboor
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
یادداشتی از استاد #فریدون_جنیدی
استاد فریدون جنیدی بنیانگذار #بنیاد_نیشابور است که آموزش های
بی نظیر و کاملا رایگان در زمینه زبان های باستانی ایران؛ #پهلوی، #اوستایی، #فارسی_باستان و #شاهنامه خوانی دارد.
تلفن تماس: ۸۸۹۶۲۷۸۴
نشانی کانال @bonyad_neyshaboor
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
4_5965043317342209799.pdf
277.3 KB
یادداشت استاد #فریدون_جنیدی درباره اینکه #فردوسی بزرگ، #دقیقی را به خواب می بیند و انچه بین ایندو رد و بدل می شود از راه و رسم ایرانی
☝️فردوسی هیچگاه با این نگرش و دیدگاه نمی توانسته مدح سلطان محمود غرنوی را بگوید و این سخنی نارواست بر فردوسی
👈 ۱۰۱۰ سال از پایان سرایش شاهنامه گذشته است!
/سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد/
این بیت همان بخشی از شاهنامه است که تاریخ دقیق پایان سرایش شاهنامه را نشان می دهد یعنی #۲۵_اسفند.
۲۵ اسفند امسال، هزار و دهمین سالگرد پایان سرایش #شاهنامه فردوسی بزرگ است. این رویداد خجسته پیشاپیش بر همه ایرانیان شاد باد.
1010 سال از پایان این نسک(کتاب) کهن گذشت👍
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
☝️فردوسی هیچگاه با این نگرش و دیدگاه نمی توانسته مدح سلطان محمود غرنوی را بگوید و این سخنی نارواست بر فردوسی
👈 ۱۰۱۰ سال از پایان سرایش شاهنامه گذشته است!
/سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد/
این بیت همان بخشی از شاهنامه است که تاریخ دقیق پایان سرایش شاهنامه را نشان می دهد یعنی #۲۵_اسفند.
۲۵ اسفند امسال، هزار و دهمین سالگرد پایان سرایش #شاهنامه فردوسی بزرگ است. این رویداد خجسته پیشاپیش بر همه ایرانیان شاد باد.
1010 سال از پایان این نسک(کتاب) کهن گذشت👍
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
4_5965043317342209799.pdf
277.3 KB
یادداشت استاد #فریدون_جنیدی درباره اینکه #فردوسی بزرگ، #دقیقی را به خواب می بیند و انچه بین ایندو رد و بدل می شود از راه و رسم ایرانی
☝️فردوسی هیچگاه با این نگرش و دیدگاه نمی توانسته مدح سلطان محمود غرنوی را بگوید و این سخنی نارواست بر فردوسی
👈 ۱۰۱۰ سال از پایان سرایش شاهنامه گذشته است!
/سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد/
این بیت همان بخشی از شاهنامه است که تاریخ دقیق پایان سرایش شاهنامه را نشان می دهد یعنی #۲۵_اسفند.
۲۵ اسفند امسال، هزار و دهمین سالگرد پایان سرایش #شاهنامه فردوسی بزرگ است. این رویداد خجسته پیشاپیش بر همه ایرانیان شاد باد.
1010 سال از پایان این نسک(کتاب) کهن گذشت👍
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
☝️فردوسی هیچگاه با این نگرش و دیدگاه نمی توانسته مدح سلطان محمود غرنوی را بگوید و این سخنی نارواست بر فردوسی
👈 ۱۰۱۰ سال از پایان سرایش شاهنامه گذشته است!
/سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد
به ماه سپندارمذ روز ارد/
این بیت همان بخشی از شاهنامه است که تاریخ دقیق پایان سرایش شاهنامه را نشان می دهد یعنی #۲۵_اسفند.
۲۵ اسفند امسال، هزار و دهمین سالگرد پایان سرایش #شاهنامه فردوسی بزرگ است. این رویداد خجسته پیشاپیش بر همه ایرانیان شاد باد.
1010 سال از پایان این نسک(کتاب) کهن گذشت👍
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
Audio
امسال ۲۵ اسفند، 1010 سال از پایان سرایش شاهنامه فردوسی گذشت.
روانش شادباد
رادیو اینترنتی ایرانشهر:
گفتگوی شنیدنی دو سال پیش با استاد #فریدون_جنیدی شاهنامه پژوه بزرگ برای گرامیداشت ۲۵ اسفند پایان سرایش #شاهنامه
سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد/
به ماه سپندارمذ روز ارد/
این همان بخشی از شاهنامه است که تاریخ دقیق پایان سرایش شاهنامه را #۲۵_اسفند نشان می دهد.
به یاد #فردوسی شمع بیفروزیم و #شاهنامه بخوانیم.
رادیو ایرانشهر
@radioIRANshahr
عاشقان ایران
@LoversofIRAN
روانش شادباد
رادیو اینترنتی ایرانشهر:
گفتگوی شنیدنی دو سال پیش با استاد #فریدون_جنیدی شاهنامه پژوه بزرگ برای گرامیداشت ۲۵ اسفند پایان سرایش #شاهنامه
سرآمد کنون قصهٔ یزدگرد/
به ماه سپندارمذ روز ارد/
این همان بخشی از شاهنامه است که تاریخ دقیق پایان سرایش شاهنامه را #۲۵_اسفند نشان می دهد.
به یاد #فردوسی شمع بیفروزیم و #شاهنامه بخوانیم.
رادیو ایرانشهر
@radioIRANshahr
عاشقان ایران
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
استاد #فریدون_جنیدی مدیر #بنیاد_نیشابور اندیشمندشاهنامه پژوه درباره #چهارشنبه_سوری
@bonyad_neyshaboor
این جشن نه با زرتشت پیونددارد
نه با #شاهنامه
بلکه پاسداشت مردگان بوده وپیوند روان ها
@LoversofIRAN
@bonyad_neyshaboor
این جشن نه با زرتشت پیونددارد
نه با #شاهنامه
بلکه پاسداشت مردگان بوده وپیوند روان ها
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
👈پیوست به گفتگوی استاد جنیدی درباره ریشه آیین چهارشنبه سوری👉
امروز در پژوهش های علم #زبان_شناسی تاریخی و اسطوره شناسی، بازسازی هایی بر پایهٔ گواهی های زبانی، فرهنگی، تاریخی انجام می شود.
این بازسازی ها غالبا ممکن است در منابع کهن و مکتوب اثری روشن و عینی از خود به جای نگذاشته باشند، اما بر مبنای منابع جنبی و قیاسات منطقی می توان مدعای آن بازسازی ها را پذیرفت یا دست کم فرضی علمی دانست.
نمونه های فراوانی در فرهنگ های ریشه شناختی از این بازسازی های مبتنی بر #زبانشناسی تاریخی دیده می شود.
در بررسی وقایع و آداب و رسوم #کهن نیز هنگامی که به مطالعات گاهان پژوهان، ودا پژوهان، و علمای تئولوژی و اسطوره شناسی #هندی و #ایرانی می نگریم، تعبیرها و تعلیلهایی فرض میشود که مبنایش آثار و باورهای موجود در متون #اوستا و #سنسکریت و ... و حتی روایات شفاهی است.
مثلا در آثار #هلموت_هومباخ، #ژان_کلنز، #مهرداد_بهار، و دیگران می توان چنین بازسازی هایی را در تفسیر متون، رویدادها و آداب کهن یافت.
یکی از رویدادهای مهم در فرهنگ ایران، رواج #جشن #چهارشنبه_سوری است.
استاد #فریدون_جنیدی هم در فیلم مربوط به گزارش رویداد #چهارشنبه_سوری بر بنیاد آگاهی از آیین های بزرگداشت #گهنبارها در #ایران_باستان، پنجهٔ دزدیده، "گرامی داشت آتش در ایران باستان" و نبود هفته و نام روزهای هفته در فرهنگ کهن ایرانی تا پیش از رواج #یهودیت، #مسیحیت و #مانویت در ایران، چنین بازسازی ای را در تعبیر رویداد یا آیین #چهارشنبه_سوری کردند.
این سخن بدین روی افزوده شد تا برخی از هموندان، اگر آگاه نیستند، بدانند که چنین بازسازی هایی در مطالعات زبانشناسی تاریخی و پژوهش در فرهنگ مردم و آداب و رسوم کهن ایرانی امری جاری است.
نکته دیگر آنکه استاد #جنیدی در برخی نشست های پرسش و پاسخ و... به این مطلب اشاره کرده اند که #سور یا #سوری نیز می تواند به معنی #آتش یا سرخی آتش باشد، ولی باورشان بر این است که سور در #چهارشنبه_سوری برابر است با شادمانی و بزم در هنگام #روز.
این گفتار، به روشنی، تازه بودن و نادرست بودن بنیان کهن برای جشن #چهارشنبه_سوری را نشان می دهد.
تازه بودن آن، بدان روی است که جشنی از زمان باستان با این نام و نشان در ایران نبوده است (البته این تازه بودن به معنای نداشتن قدمت و پیشینه نیست بلکه چهارشنبه سوزی سده ها در ایران جشن گرفته شده است، پس منظور استار جنیدی از تازگی این جشن آنست که در مقایسه با نوروز باستانی و مهرگان و... جشنی نیست که پیشینه آن به دوران باستان برسد) ؛
زیرا:
_نخستین) در این باستان هفته نبوده تا در چهارشنبه چنین جشنی گرفته شود.
_دویم) سور برابر است با خوراک و شادی هنگام روز، و این
جشن در شب برگزار می شود.
_سیوم) چرایی پدید آمدن چنین جشن نادرستی از نگاه تاریخی در فیلمی که از استاد #جنیدی در این باره آمده، روشن شده است و ...
در گفتار پیشین بر روایی چنین بازسازی هایی در میان زبانشناسان و #ایرانشناسان انگشت نهاده شد، تا خوانندگان گرامی در یابند که این بازسازی ها در میان ایرانشناسان و استادان فرهنگ و زبانهای باستانی به آیین است و استاد #جنیدی هم چنین کرده اند و از راه پژوهش دانشی پای بیرون نگذاشته اند.
توضیحی دیگر اینکه؛
#پنجه_گهنبار ( #گهنبار_پنجه) درست ترین نام برای پنج روز پایان سال در نزد ایرانیان باستان بود.
"پنجهٔ دزدیده" یا "خمسهٔ مسترقه" نامی تازه و نادرست برای پنج روز پایان سال است.
از بنیاد نیشابور bonyad_neyshaboor@
سخنان استاد جنیدی درباره چهارشنبه سوری👇
https://t.me/LoversofIRAN/5270
امروز در پژوهش های علم #زبان_شناسی تاریخی و اسطوره شناسی، بازسازی هایی بر پایهٔ گواهی های زبانی، فرهنگی، تاریخی انجام می شود.
این بازسازی ها غالبا ممکن است در منابع کهن و مکتوب اثری روشن و عینی از خود به جای نگذاشته باشند، اما بر مبنای منابع جنبی و قیاسات منطقی می توان مدعای آن بازسازی ها را پذیرفت یا دست کم فرضی علمی دانست.
نمونه های فراوانی در فرهنگ های ریشه شناختی از این بازسازی های مبتنی بر #زبانشناسی تاریخی دیده می شود.
در بررسی وقایع و آداب و رسوم #کهن نیز هنگامی که به مطالعات گاهان پژوهان، ودا پژوهان، و علمای تئولوژی و اسطوره شناسی #هندی و #ایرانی می نگریم، تعبیرها و تعلیلهایی فرض میشود که مبنایش آثار و باورهای موجود در متون #اوستا و #سنسکریت و ... و حتی روایات شفاهی است.
مثلا در آثار #هلموت_هومباخ، #ژان_کلنز، #مهرداد_بهار، و دیگران می توان چنین بازسازی هایی را در تفسیر متون، رویدادها و آداب کهن یافت.
یکی از رویدادهای مهم در فرهنگ ایران، رواج #جشن #چهارشنبه_سوری است.
استاد #فریدون_جنیدی هم در فیلم مربوط به گزارش رویداد #چهارشنبه_سوری بر بنیاد آگاهی از آیین های بزرگداشت #گهنبارها در #ایران_باستان، پنجهٔ دزدیده، "گرامی داشت آتش در ایران باستان" و نبود هفته و نام روزهای هفته در فرهنگ کهن ایرانی تا پیش از رواج #یهودیت، #مسیحیت و #مانویت در ایران، چنین بازسازی ای را در تعبیر رویداد یا آیین #چهارشنبه_سوری کردند.
این سخن بدین روی افزوده شد تا برخی از هموندان، اگر آگاه نیستند، بدانند که چنین بازسازی هایی در مطالعات زبانشناسی تاریخی و پژوهش در فرهنگ مردم و آداب و رسوم کهن ایرانی امری جاری است.
نکته دیگر آنکه استاد #جنیدی در برخی نشست های پرسش و پاسخ و... به این مطلب اشاره کرده اند که #سور یا #سوری نیز می تواند به معنی #آتش یا سرخی آتش باشد، ولی باورشان بر این است که سور در #چهارشنبه_سوری برابر است با شادمانی و بزم در هنگام #روز.
این گفتار، به روشنی، تازه بودن و نادرست بودن بنیان کهن برای جشن #چهارشنبه_سوری را نشان می دهد.
تازه بودن آن، بدان روی است که جشنی از زمان باستان با این نام و نشان در ایران نبوده است (البته این تازه بودن به معنای نداشتن قدمت و پیشینه نیست بلکه چهارشنبه سوزی سده ها در ایران جشن گرفته شده است، پس منظور استار جنیدی از تازگی این جشن آنست که در مقایسه با نوروز باستانی و مهرگان و... جشنی نیست که پیشینه آن به دوران باستان برسد) ؛
زیرا:
_نخستین) در این باستان هفته نبوده تا در چهارشنبه چنین جشنی گرفته شود.
_دویم) سور برابر است با خوراک و شادی هنگام روز، و این
جشن در شب برگزار می شود.
_سیوم) چرایی پدید آمدن چنین جشن نادرستی از نگاه تاریخی در فیلمی که از استاد #جنیدی در این باره آمده، روشن شده است و ...
در گفتار پیشین بر روایی چنین بازسازی هایی در میان زبانشناسان و #ایرانشناسان انگشت نهاده شد، تا خوانندگان گرامی در یابند که این بازسازی ها در میان ایرانشناسان و استادان فرهنگ و زبانهای باستانی به آیین است و استاد #جنیدی هم چنین کرده اند و از راه پژوهش دانشی پای بیرون نگذاشته اند.
توضیحی دیگر اینکه؛
#پنجه_گهنبار ( #گهنبار_پنجه) درست ترین نام برای پنج روز پایان سال در نزد ایرانیان باستان بود.
"پنجهٔ دزدیده" یا "خمسهٔ مسترقه" نامی تازه و نادرست برای پنج روز پایان سال است.
از بنیاد نیشابور bonyad_neyshaboor@
سخنان استاد جنیدی درباره چهارشنبه سوری👇
https://t.me/LoversofIRAN/5270
Telegram
Lovers of IRAN
استاد #فریدون_جنیدی مدیر #بنیاد_نیشابور اندیشمندشاهنامه پژوه درباره #چهارشنبه_سوری
@bonyad_neyshaboor
این جشن نه با زرتشت پیونددارد
نه با #شاهنامه
بلکه پاسداشت مردگان بوده وپیوند روان ها
@LoversofIRAN
@bonyad_neyshaboor
این جشن نه با زرتشت پیونددارد
نه با #شاهنامه
بلکه پاسداشت مردگان بوده وپیوند روان ها
@LoversofIRAN
Forwarded from کانال رسمی بنیاد نیشابور
تصویر روی جلد کتاب #کاپیتولاسیون_و_ایران نوشتهٔ روانشاد دکتر #محمد_مصدق در سال ۱۲۹۰ خورشیدی که استاد #فریدون_جنیدی در آغاز دههٔ شست خورشیدی با مقدمه و حواشی و تعلیقاتی چاپ جدیدی از آن را به ایرانیان پیشکش کردند. در این تصویر روی جلد این کتاب چهرهٔ با شکوه روانشاد دکتر #مصدق را در روزگار جوانی می بینیم.
بزرگ می داریم یاد روانشاد #دکتر_محمد_مصدق را در ۲۹ اسفند روز ملی شدن صنعت نفت.
https://t.me/bonyad_neyshaboor
بزرگ می داریم یاد روانشاد #دکتر_محمد_مصدق را در ۲۹ اسفند روز ملی شدن صنعت نفت.
https://t.me/bonyad_neyshaboor
Forwarded from کانال رسمی بنیاد نیشابور
https://t.me/bonyad_neyshaboor
کاپیطولاسیون/ #کاپیتولاسیون_و_ایران كتابی است از روانشاد دکتر #محمد_مصدق که در سال 1290 خورشیدی به چاپ رسیده است. در آغاز دههٔ شست خورشیدی این کتاب با مقدمه و حواشی و تعلیقات استاد #فریدون_جنیدی تجدید چاپ شده است. مقدمۀ كتاب یاد شده به قلم استاد #فریدون_جنیدی
مقدمه
زندگی مردان بزرگ را از آثار آنان می توان سنجید. برخی از این آثار: ساختمانها، راهها، کاروانسراها را شامل میگردد، و برخی رسالهها، کتابها، و اشعار را، و برخی از این آثار اگر چه به چشم دیده نمیشوند اما در حرکت رگهای زمان به پیش می روند، و با زندگی ملتها آمیختهاند، و جزئی از زندگی ملل را تشکیل میدهند.
مصدق، رهبر مبارزات ضد استعماری ملل شرق، از جمله کسانی است که حرکت نبض او را در لرزش رگهای هر جوان ایرانی، می توان احساس کرد.
مصدق، فریاد زمانۀ ما بود! بانگ پرطنین و باشکوهی که در فضای قرون و اعصار خواهد پیچید.
مصدق در رود عظیم و پرتلاطم زندگی ایرانیان، موجی بزرگ بود. موجی که بر صخرههای سخت کوبید، و بنیان آن صخرهها را سست کرد. آن موج به امواج بعدی نشان داد که چگونه، با لطافت و رقت عجیبی که در جان موج هست، میتوان با ایجاد همبستگی و تلاطم، قدرت ایجاد کرد، و میتوان سر به خارا سنگ کوبید، و میتوان خارا سنگ را خوار و بیمقدار فرو افکند، و راه را برای امواج لطیف دیگری که آوازخوان از معبر تاریخ عبور میکنند، گشود.
آثار زندگی مصدق ، آثار زندگی ملت ایران است. ملتی که بیست و پنج سال با سکوت و تفکر، فیلسوفانه به بازی موش، با دم شیر مینگریست، و با یک جنبش سپاه موشان را به داخل سوراخ های تنگ و تیره شان رمانید. اما آن رادمرد ، علاوه براین، از خود یادگارهایی نیز به نام رساله و کتاب برجای گذاشته است که مرور و مطالعۀ آن، جوانان را در راهی که برگزیدهاند، راهنما خواهد بود، و یکی از این کتاب ها «کاپیتولاسیون و ایران» است.
همین کتاب نشان میدهد که مصدق، مبارزه علیه کاپیتالیسم را از چه زمانی شروع کرده است.
67 سال پیش از این تاریخ، مصدق یکی از اصولیترین مبارزات را علیه امپریالیسم آن زمان بنیان گذاشت، زیرا که او به خوبی می دانست، با برقرار بودن کاپیتولاسیون، ایران هیچگاه نخواهد توانست که به جنبههای دیگر آزادی دست یازد.
پس کار بنیانی را با مبارزه با اساس امپریالیسم آغاز نمود. زیرا که آغاز هر نوع مبارزۀ دیگر در آن زمان در حکم این کلام سعدی بود که:
خانه از پای بَست ویران است خواجه دربند نقش ایوان است
پس او تصمیم گرفت که مشکلات جامعۀ ایرانی را یکایک حل کند و نخستین آن نَسخ کاپیتولاسیون، به شمار میآمد.
مبارزهای را که او، در این مورد شروع کرد بهنتیجه رسید، زیرا که انگلیسیها که حامی رژیم گذشتۀ ایران بودند، لازم میدیدند که با انجام یک عمل قهرمانانه، رضاخان را در انظار عامه بزرگ جلوه دهند، و قهرمانانهتر از این کار در آن روزگار نبود که یکباره اساس کاپیتولاسیون را بر هم ریزند.
اما برای آن که حتی المقدور، پیروی از مصدق، در این مبارزه، مشهور نباشد، این عمل را نه با آن عنوان که مصدق نوشته بود، بلکه با عنوان «الغاء» کاپیتولاسیون به ایرانیان معرفی کردند!.
همین سیاست در مورد یکی دیگر از رسالات او نیز صورت گرفت . . .
مصدق که با مطالعۀ سیاستهای اقتصادی در حال توسعۀ جهان غرب، پی برده بود که ایران فقط با برخورداری از یک سیاست اقتصادی صحیح می تواند با غول نوخاسته غرب مبارزه کند، سعی میکرد که حتی المقدور، و در هر فرصت راه گشای ایرانیان در این مسیر باشد. بنابراین بدون آن که منتظر کمک دولت ضعیف قاجاریه باشد، خود در صدد برآمد که نخستین مدرسۀ اقتصاد را در ایران دایر کنند، و پس از مکاتبه با استادان اقتصاد و اطمینان از همکاری آنان، اعلانی به شرح زیر در پشت جلد یکی از کتابهای خود به چاپ رسانید:
کاپیطولاسیون/ #کاپیتولاسیون_و_ایران كتابی است از روانشاد دکتر #محمد_مصدق که در سال 1290 خورشیدی به چاپ رسیده است. در آغاز دههٔ شست خورشیدی این کتاب با مقدمه و حواشی و تعلیقات استاد #فریدون_جنیدی تجدید چاپ شده است. مقدمۀ كتاب یاد شده به قلم استاد #فریدون_جنیدی
مقدمه
زندگی مردان بزرگ را از آثار آنان می توان سنجید. برخی از این آثار: ساختمانها، راهها، کاروانسراها را شامل میگردد، و برخی رسالهها، کتابها، و اشعار را، و برخی از این آثار اگر چه به چشم دیده نمیشوند اما در حرکت رگهای زمان به پیش می روند، و با زندگی ملتها آمیختهاند، و جزئی از زندگی ملل را تشکیل میدهند.
مصدق، رهبر مبارزات ضد استعماری ملل شرق، از جمله کسانی است که حرکت نبض او را در لرزش رگهای هر جوان ایرانی، می توان احساس کرد.
مصدق، فریاد زمانۀ ما بود! بانگ پرطنین و باشکوهی که در فضای قرون و اعصار خواهد پیچید.
مصدق در رود عظیم و پرتلاطم زندگی ایرانیان، موجی بزرگ بود. موجی که بر صخرههای سخت کوبید، و بنیان آن صخرهها را سست کرد. آن موج به امواج بعدی نشان داد که چگونه، با لطافت و رقت عجیبی که در جان موج هست، میتوان با ایجاد همبستگی و تلاطم، قدرت ایجاد کرد، و میتوان سر به خارا سنگ کوبید، و میتوان خارا سنگ را خوار و بیمقدار فرو افکند، و راه را برای امواج لطیف دیگری که آوازخوان از معبر تاریخ عبور میکنند، گشود.
آثار زندگی مصدق ، آثار زندگی ملت ایران است. ملتی که بیست و پنج سال با سکوت و تفکر، فیلسوفانه به بازی موش، با دم شیر مینگریست، و با یک جنبش سپاه موشان را به داخل سوراخ های تنگ و تیره شان رمانید. اما آن رادمرد ، علاوه براین، از خود یادگارهایی نیز به نام رساله و کتاب برجای گذاشته است که مرور و مطالعۀ آن، جوانان را در راهی که برگزیدهاند، راهنما خواهد بود، و یکی از این کتاب ها «کاپیتولاسیون و ایران» است.
همین کتاب نشان میدهد که مصدق، مبارزه علیه کاپیتالیسم را از چه زمانی شروع کرده است.
67 سال پیش از این تاریخ، مصدق یکی از اصولیترین مبارزات را علیه امپریالیسم آن زمان بنیان گذاشت، زیرا که او به خوبی می دانست، با برقرار بودن کاپیتولاسیون، ایران هیچگاه نخواهد توانست که به جنبههای دیگر آزادی دست یازد.
پس کار بنیانی را با مبارزه با اساس امپریالیسم آغاز نمود. زیرا که آغاز هر نوع مبارزۀ دیگر در آن زمان در حکم این کلام سعدی بود که:
خانه از پای بَست ویران است خواجه دربند نقش ایوان است
پس او تصمیم گرفت که مشکلات جامعۀ ایرانی را یکایک حل کند و نخستین آن نَسخ کاپیتولاسیون، به شمار میآمد.
مبارزهای را که او، در این مورد شروع کرد بهنتیجه رسید، زیرا که انگلیسیها که حامی رژیم گذشتۀ ایران بودند، لازم میدیدند که با انجام یک عمل قهرمانانه، رضاخان را در انظار عامه بزرگ جلوه دهند، و قهرمانانهتر از این کار در آن روزگار نبود که یکباره اساس کاپیتولاسیون را بر هم ریزند.
اما برای آن که حتی المقدور، پیروی از مصدق، در این مبارزه، مشهور نباشد، این عمل را نه با آن عنوان که مصدق نوشته بود، بلکه با عنوان «الغاء» کاپیتولاسیون به ایرانیان معرفی کردند!.
همین سیاست در مورد یکی دیگر از رسالات او نیز صورت گرفت . . .
مصدق که با مطالعۀ سیاستهای اقتصادی در حال توسعۀ جهان غرب، پی برده بود که ایران فقط با برخورداری از یک سیاست اقتصادی صحیح می تواند با غول نوخاسته غرب مبارزه کند، سعی میکرد که حتی المقدور، و در هر فرصت راه گشای ایرانیان در این مسیر باشد. بنابراین بدون آن که منتظر کمک دولت ضعیف قاجاریه باشد، خود در صدد برآمد که نخستین مدرسۀ اقتصاد را در ایران دایر کنند، و پس از مکاتبه با استادان اقتصاد و اطمینان از همکاری آنان، اعلانی به شرح زیر در پشت جلد یکی از کتابهای خود به چاپ رسانید:
Telegram
کانال رسمی بنیاد نیشابور
#بنیاد_نیشابور
راه ارتباط مجازی با ما bonyadeneyshaboor.ir@gmail.com
برای تهیه کتاب
شنبه تا چهارشنبه، جز روزهای تعطیل رسمی، ساعت ۱۱-۱۴ و ۱۶-۱۸
با شماره تلفن
۸۸۹۶۲۷۸۴
تماس بگیرید.
راه ارتباط مجازی با ما bonyadeneyshaboor.ir@gmail.com
برای تهیه کتاب
شنبه تا چهارشنبه، جز روزهای تعطیل رسمی، ساعت ۱۱-۱۴ و ۱۶-۱۸
با شماره تلفن
۸۸۹۶۲۷۸۴
تماس بگیرید.
☝️☝️☝️☝️
۴ پیام بالا از کانال استاد #فریدون_جنیدی (بنیاد نیشابور) درباره دکتر #محمد_مصدق است و بسیار خواندنی،
که به مناسبت ۲۹ اسفند نگاشته شده است.
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
۴ پیام بالا از کانال استاد #فریدون_جنیدی (بنیاد نیشابور) درباره دکتر #محمد_مصدق است و بسیار خواندنی،
که به مناسبت ۲۹ اسفند نگاشته شده است.
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
⬆️سخن استاد #فریدون_جنیدی درباره ریشه و پیشینه "سیزده به در" پیش از #اسلام
⬇️پیام استاد #میرجلال_الدین_کزازی سیزده بدر ۱۳۹۹ یادآوری ریشه کهن #جشن_باستانی
🏮#سیزده_به_در نحس نیست و ربطی به مراسم پلید #پوریم یهود که جشن رویداد جعلی #ایرانی_کشان است، ندارد
📗🍀 سیزده بدر، پیش از اسلام به این نام نبود و آنرا به نام "تیر"( #تیشتر/ الهه #آب) #تیر_روز می نامیدند، چون در #ایران_باستان تقسیم بندی روزها بشکل هفته نبود و ۳۰ روز ماه هریک نامی جداگانه داشتند. روز ۱۳هر ماه هم به نام #تیر بود، فرشته باران و دهش های آسمانی.
پس از اسلام اما نام این جشن به "۱۳ بدر" تغییرکرد چون دسته بندی روزها با هفت روز هفته انجام میشد.
در روز سیزده فروردین برای سپاسگزاری از دهش های(مواهب) آسمان #ایرانیان_باستان #هفت_سبزه ای را که پیش از #نوروز به نماد زایش و رویش زمین کاشته بودند با احترام و ادب به رودها و آبهای روان میسپردند تا به جای بارانی که از آسمان بر آنها باریده و مایه سرسبزی و روییدن دانه ها و درختان شده بود، این هفت #سبزه هم به همان آب های روان بازگردد و نشانه سپاس زمینیان باشد از #فرشته_نگهبان_آب
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
⬇️پیام استاد #میرجلال_الدین_کزازی سیزده بدر ۱۳۹۹ یادآوری ریشه کهن #جشن_باستانی
🏮#سیزده_به_در نحس نیست و ربطی به مراسم پلید #پوریم یهود که جشن رویداد جعلی #ایرانی_کشان است، ندارد
📗🍀 سیزده بدر، پیش از اسلام به این نام نبود و آنرا به نام "تیر"( #تیشتر/ الهه #آب) #تیر_روز می نامیدند، چون در #ایران_باستان تقسیم بندی روزها بشکل هفته نبود و ۳۰ روز ماه هریک نامی جداگانه داشتند. روز ۱۳هر ماه هم به نام #تیر بود، فرشته باران و دهش های آسمانی.
پس از اسلام اما نام این جشن به "۱۳ بدر" تغییرکرد چون دسته بندی روزها با هفت روز هفته انجام میشد.
در روز سیزده فروردین برای سپاسگزاری از دهش های(مواهب) آسمان #ایرانیان_باستان #هفت_سبزه ای را که پیش از #نوروز به نماد زایش و رویش زمین کاشته بودند با احترام و ادب به رودها و آبهای روان میسپردند تا به جای بارانی که از آسمان بر آنها باریده و مایه سرسبزی و روییدن دانه ها و درختان شده بود، این هفت #سبزه هم به همان آب های روان بازگردد و نشانه سپاس زمینیان باشد از #فرشته_نگهبان_آب
عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
ادامه 👈 #زرتشت پیامبر، اهل #ری بود👉
✍نوشته ای از استاد #فریدون_جنیدی
⬅️ بخش دوم
مردم در آن زمان آسمان را ستايش می کردند و در طول چند هزار سالی که به آسمان نگاه می کردند، سرانجام توانستند «برج»هايی را از آسمان پيدا کنند و به آنها نامهايی بدهند و کم کم از روی حرکت ماه، شيوه ای «زمان سنجی» درست کردند که ما امروزه تنها از روی يک واژه می توانيم آنرا بشناسيم.
در زبانهای ایرانی، از «انگ» (ang-) اسم آلت می سازند. برای نمونه از مصدر «کليدن» kolidan که در زبان خراسانی به معنای کندن و کاويدن است با «انگ»؛ کلنگ را می سازند، به معنی آلت کاويدن و کندن خاک، يا از مصدر آويختن؛ آونگ را می سازند. مثال دیگر آنکه از ريشه «ما» در #زبان #اوستايی که به معنی سنجش و اندازه گيری است و امروزه در واژه هایی چون: آمار، شماردن، پيمانه، پيمودن، پيمايش و ... باقی مانده است، با «انگ»؛ تبديل به «ماونگ» یا «مانگ» می شود که امروزه هم در زبان های #کردی و #تالشی و #تاتی به «ماه»؛ «مانگ» گفته می شود و در #گيلان و #طبرستان نه به خود ماه، بلکه به تابش ماه «مانگ تو» (mang- tao) گفته می شود.
پس «مانگ» (ماه) يعنی «آلت اندازه گيری»!
البته «انگ» از دید دیگر اوستاشناسان، تنها نتیجهٔ تحولات آوایی واژهٔ ماه یا ماس یا دیگر واژه های اوستایی، در محیطی خاص از بافت متنی یا آوایی است، اما ما آن را در بسیاری از واژه ها پسوند می دانیم.
از روی اين واژه (ماه) در می يابيم که نياکان ما اول با ماه زمان را اندازه گيری می کردند و سال هم نداشتند و تنها همين ماه ها بود! در طول زمان که به برجهای آسمانی نگاه می کردند سرانجام آدميان آگاه شدند که هم زمان با برآمدن خورشيد يکی از اين برج ها -که همان برج «بره» باشد- طول شب و روز با هم برابر می شود و می تواند آغاز درستی برای زمان سنجی ژرف نگر باشد. اين #زمان سنجی، خوشبختانه نخستين زمان سنجی خورشيدی در جهان بود که هنوز هم همه جهانيان از این انديشه نياکان ما بهره می برند.
البته #خيام و گروهش در آغاز سده پنجم (ه. ش.) محاسبه های ديگری انجام دادند و گاهنامه یا #تقویم_جلالی/#جلالی یا #خيامی را ساختند. «گرگوار» مسيحی هم از روی گاهنامه خيام، گاهنامه خودش را ساخت که در هر 3333 سال يک روز اختلاف دارد در حالی که گاهنامه خيامی – بر اساس محاسبات شادروان #احمد_بيرشک – هر يک ميليون و دويست و اندی هزار سال، يک روز نادرستی دارد! و بايد اين را در انديشه داشته باشيم که اين همه ژرف نگری نيازمند چه مقدار دانش و هوش است!
سال شماری خورشيدی و #نوروز، نزديک به پايان هنگام (دوره) #جمشيدی پيدا شد. ما اين گاهشماری را به جهانيان آشکار کرديم و برگزاری #جشن_نوروز برای ما بايد براستی «جشن دانش» باشد. ولی وقتی چندهزارسال می گذرد و تنها مردم، اين جشن ها را برگزار می کنند، انديشه و فرهنگ توده مردم هم وارد آن می شود. امروز کسی نمی انديشد که بايد اين #جشن را جهش بزرگ دانش بشری دانست. کاری که از آغاز آن هزاران سال می گذرد و هنوز روان است و تا جهان برجاست روان خواهد بود. به هر روی اين جشن امروزه به شکل مردمی، برپا می شود که بسيار بسيار نيکو است. پس از همراهی مردم با هر پديده فرهنگی، فرهنگ توده مردم هم به آن وارد می شود.
■اما هنگام آغاز سال نو، در نوروز در دربار شاهان #ساسانی، سان بر اين بود که شاه در تالاری می نشست و موبد موبدان نزد شاه می آمد و در می زد. شاه در پاسخ در زدن موبد می پرسيد؛ کيست؟ و موبد در پاسخ می گفت: سرسبزی و خرمی و نوروز و ... هستم. سپس در را باز می کردند و به همراه موبد هفت نفر با هفت ظرف در دست که در هر کدام يک نوع دانه، سبز کرده بودند وارد می شدند. اين هفت #سبزه در بر دارنده: گندم، نخود، جو، عدس، لوبیا و ارزن بود؛ به نشانه اینکه سال پیش رو، خرمی و سرسبزی با خود به همراه بیاورد و سالی «آبسال» (سالی که آب در آن زیاد است) باشد.
/از کانال #بنیاد_نیشابور
@bonyad_neyshaboor
ادامه در فرسته ی پسین(پست بعدی)👇
@LoversofIRAN
✍نوشته ای از استاد #فریدون_جنیدی
⬅️ بخش دوم
مردم در آن زمان آسمان را ستايش می کردند و در طول چند هزار سالی که به آسمان نگاه می کردند، سرانجام توانستند «برج»هايی را از آسمان پيدا کنند و به آنها نامهايی بدهند و کم کم از روی حرکت ماه، شيوه ای «زمان سنجی» درست کردند که ما امروزه تنها از روی يک واژه می توانيم آنرا بشناسيم.
در زبانهای ایرانی، از «انگ» (ang-) اسم آلت می سازند. برای نمونه از مصدر «کليدن» kolidan که در زبان خراسانی به معنای کندن و کاويدن است با «انگ»؛ کلنگ را می سازند، به معنی آلت کاويدن و کندن خاک، يا از مصدر آويختن؛ آونگ را می سازند. مثال دیگر آنکه از ريشه «ما» در #زبان #اوستايی که به معنی سنجش و اندازه گيری است و امروزه در واژه هایی چون: آمار، شماردن، پيمانه، پيمودن، پيمايش و ... باقی مانده است، با «انگ»؛ تبديل به «ماونگ» یا «مانگ» می شود که امروزه هم در زبان های #کردی و #تالشی و #تاتی به «ماه»؛ «مانگ» گفته می شود و در #گيلان و #طبرستان نه به خود ماه، بلکه به تابش ماه «مانگ تو» (mang- tao) گفته می شود.
پس «مانگ» (ماه) يعنی «آلت اندازه گيری»!
البته «انگ» از دید دیگر اوستاشناسان، تنها نتیجهٔ تحولات آوایی واژهٔ ماه یا ماس یا دیگر واژه های اوستایی، در محیطی خاص از بافت متنی یا آوایی است، اما ما آن را در بسیاری از واژه ها پسوند می دانیم.
از روی اين واژه (ماه) در می يابيم که نياکان ما اول با ماه زمان را اندازه گيری می کردند و سال هم نداشتند و تنها همين ماه ها بود! در طول زمان که به برجهای آسمانی نگاه می کردند سرانجام آدميان آگاه شدند که هم زمان با برآمدن خورشيد يکی از اين برج ها -که همان برج «بره» باشد- طول شب و روز با هم برابر می شود و می تواند آغاز درستی برای زمان سنجی ژرف نگر باشد. اين #زمان سنجی، خوشبختانه نخستين زمان سنجی خورشيدی در جهان بود که هنوز هم همه جهانيان از این انديشه نياکان ما بهره می برند.
البته #خيام و گروهش در آغاز سده پنجم (ه. ش.) محاسبه های ديگری انجام دادند و گاهنامه یا #تقویم_جلالی/#جلالی یا #خيامی را ساختند. «گرگوار» مسيحی هم از روی گاهنامه خيام، گاهنامه خودش را ساخت که در هر 3333 سال يک روز اختلاف دارد در حالی که گاهنامه خيامی – بر اساس محاسبات شادروان #احمد_بيرشک – هر يک ميليون و دويست و اندی هزار سال، يک روز نادرستی دارد! و بايد اين را در انديشه داشته باشيم که اين همه ژرف نگری نيازمند چه مقدار دانش و هوش است!
سال شماری خورشيدی و #نوروز، نزديک به پايان هنگام (دوره) #جمشيدی پيدا شد. ما اين گاهشماری را به جهانيان آشکار کرديم و برگزاری #جشن_نوروز برای ما بايد براستی «جشن دانش» باشد. ولی وقتی چندهزارسال می گذرد و تنها مردم، اين جشن ها را برگزار می کنند، انديشه و فرهنگ توده مردم هم وارد آن می شود. امروز کسی نمی انديشد که بايد اين #جشن را جهش بزرگ دانش بشری دانست. کاری که از آغاز آن هزاران سال می گذرد و هنوز روان است و تا جهان برجاست روان خواهد بود. به هر روی اين جشن امروزه به شکل مردمی، برپا می شود که بسيار بسيار نيکو است. پس از همراهی مردم با هر پديده فرهنگی، فرهنگ توده مردم هم به آن وارد می شود.
■اما هنگام آغاز سال نو، در نوروز در دربار شاهان #ساسانی، سان بر اين بود که شاه در تالاری می نشست و موبد موبدان نزد شاه می آمد و در می زد. شاه در پاسخ در زدن موبد می پرسيد؛ کيست؟ و موبد در پاسخ می گفت: سرسبزی و خرمی و نوروز و ... هستم. سپس در را باز می کردند و به همراه موبد هفت نفر با هفت ظرف در دست که در هر کدام يک نوع دانه، سبز کرده بودند وارد می شدند. اين هفت #سبزه در بر دارنده: گندم، نخود، جو، عدس، لوبیا و ارزن بود؛ به نشانه اینکه سال پیش رو، خرمی و سرسبزی با خود به همراه بیاورد و سالی «آبسال» (سالی که آب در آن زیاد است) باشد.
/از کانال #بنیاد_نیشابور
@bonyad_neyshaboor
ادامه در فرسته ی پسین(پست بعدی)👇
@LoversofIRAN