‍ 👈واکنش به رخداد تلخ پرواز تهران_یاسوج 👉

#اختصاصی_کانال
@LoversofIRAN

دل آرامی/تسلیت می گوییم به بازماندگان و آرزوی آمرزش داریم برای کشته شدگان

خویشکاری/وظیفه ما در رخدادهای تلخ اینچنینی، که زیاد شده اند، چیست؟

⬅️در رخدادهای ناخوشایندی که همدردی #سراسری و #ملی ایجاد می کنند، درست تر آن است که در برابر کوتاهی ها و کژی ها، پرسشگر باشیم و کنشگر(فعال)؛ نه نا امید و مویه گر !
خبر تلخ کشته شدن هم میهنان در پرواز دیروز، دل های ایرانیان را دوباره به درد آورد؛ اما بجز اندوه خوردن، چند نکته مهم را باید در میان بگذارم:

■ ایران چندسال #تحریم هوایی بود و توان خرید هواپیمای مدرن نداشت واین دلیل اصلی فرسودگی ناوگان هوایی ما است. هواپیمایی که دیروز سقوط کرد ۲۵سال از کارکردش گذشته بود در حالی که استاندارد در ناوگان های برتر دنیا، ۱۰ سال است! و باید پرسید چرا این #هواپیما زودتر از رده خارج نشد؟

■ شرایط بد آب وهوایی دیروز برای پرواز خطرناک بود و پروازهای دیگری در کشور لغو شدند و جای پرسش است که چرا اصلا چنین پروازی در آن هوا انجام شد؟
برخی می گویند تفاوت شرایط آب و هوایی تهران با شرایط رشته کوه #دنا بسیار بود و برای همین اجازه پرواز داده شد چون پیش بینی نمی شد مشکلی بوجود آید. این حرف به خودی خود غیرمنطقی و بی پایه است با بودن امکانات پیشرفته پیش بینی هوا.

■ امروز صبح گزارش و برنامه رادیو بر این متمرکز بود که استفاده مسافران ایرانی از موبایل، هنگام پرواز باعث اختلال در سیستم راداری میشود و برخی مسافران به این مساله هیچ توجهی نمی کنند. به ویژه گفته شد که در پرواز تهران_یاسوج حتا برخی لایو اینستاگرامی میگیرند(احیانا از زیبایی های رشته کوه دنا)! البته این ولع ایرانیان به فیلم گرفتن و استفاده از موبایل، درد فرهنگی بزرگی است که باید به آن توجه شود

■ #سوء_مدیریت در کشور ما واقعیت تلخی است که همه می دانیم و بر آن سرپوش نمی توان گذاشت(البته در بخش دولتی و خصوصی، مدیران لایق وتوانا هم داریم). اما در هر رخداد ناخوشایند باید از زوایای گوناگون به موشکافی پرداخت تا به حقیقت ماجرا رسید. نباید برای همه حوادث در یک چارچوب یکسان از سیاه نمایی به داوری ژورنالیستی و هیجانی پرداخت. مثلا مقایسه زلزله کرمانشاه با سقوط هواپیمای #یاسوج نادرست است چون دو زمینه ی مختلف برای تحلیل بحران و حادثه هستند و نباید در بررسی آن ها اشتباه کرد

■ بحث خدمات امداد و نجات و #مدیریت_بحران هم بخش دیگری از داستان است که گاه در کشور ما به درستی انجام نمی شود و ضعف بزرگ مدیریت بحران، بسیار پرسش برانگیز شده و انتقادهای فراوانی را برانگیخته است. مدیریت بحران را که درباره رویدادهای پس از حوادث است باید جدای از روندهای مدیریتی پیش از بحران ها بررسی کرد چون اصولا مدیریت بحران یک شاخه از مدیریت است که در زمان هایی ویژه و کوتاه با نیاز به سرعت عمل و واکنش سریع به کار می آید و جدا از روندهای روزانه و جاری مدیریتی سازمان ها و نهادها است.

■ پیشگیری از تبدیل فضای انتقادی (که حق همه شهروندان است) به فضای ناامیدی و تباهی:
از دیروز حال وهوایی که در فضای مجازی ایرانیان به راه افتاده، آشکارا به سوی این واگویه ها، مویه ها و غم خواری ها رفته است:

●ما ملت بدبختی هستیم که اینهمه بلا بر سرمان می آید!
●ما به نابودی و مرگ عادت کردیم!
●ما اگر از تصادف جاده و آلودگی هوا نمیریم؛ از زلزله و سقوط هواپیما و آتش سوزی می میریم!

نخستین کارکرد این گزاره ها/جمله های ژورنالیستی، هیجانی، غیرمنطقی و نادقیق این است که یک ویروس ذهنی واگیر دار از حس ناامیدی، بدبختی و بیچارگی را به #ملت_ایران منتقل می کند. حسی سیاه، کشنده، ویرانگر و همه گیر که نتیجه اش چیزی نیست جز تباه شدن امید ایرانیان برای ساختن آینده.

🔷 نتیجه:
در تحلیل و موشکافی رخدادهای غم بار که حس ملی از برانگیختگی ایرانیان پدید می آید، به گوشه ها و زاویه های مختلف نگاه کنیم تا به ریشه های حقیقی ماجرا برسیم و تنها به تکرار کلیشه های منفی فضای ژورنالیستی نپردازیم.
ما به عنوان #ایرانیان #میهن_دوست همزمان با نقد آشکار، کنشگر/فعال و هدفمند، از #سوء_مدیریت، #فساد و ناتوانی در مدیریت منابع و هدر رفت سرمایه های انسانی، مادی و معنوی کشور، که هدفمان از این انتقاد، نجات کشور از نابودی و ویرانی بدست نادانان و نالایقان است، همزمان هم باید احساس #امیدواری و #تلاشگری برای ساختن آینده را در جامعه پخش کنیم و اجازه ندهیم فضای " ناامیدی از دگرگونی و بهبود آینده (به دست مردم)"، بر روح و جان مردم ما رخنه کند و مانع انجام تحولات ساختاری مردم_نهاد (برآمده از دل جامعه) در کشور شود.

@LoversofIRAN

بدبختانه، ویروس های کلامی مانند پیام #امیرمهدی_ژوله در فضای مجازی ما زیاد شده است👇