🌾🌾🌾روز جهانی رقص، شادباد🥀🥀🥀


روز ۲۹ آوریل، #نهم_اردیبهشت، از سوی یونسکو روز جهانی #رقص نام‌گذاری شده با هدف ارج نهادن به رقص به عنوان زبانی جهانی که انسان‌ها را در صلح و دوستی به هم نزدیک می‌کند.

۲۹ آوریل روز تولد #ژان_ژرژ_نوور است که تحولی عظیم در #باله به وجود آورده؛ رقصنده و طراح رقص بزرگ فرانسوی قرن هجدهم در زدودن تجملات اشرافی باله و متناسب کردن آن با روح عصر روشنگری نقشی مهم ایفا کرد. این روز از سال ۱۹۸۲، به پیشنهاد کمیته‌ی بین‌المللی رقص یونسکو، «روز جهانی رقص» نام گرفت.

کمتر فرهنگی را می‌توان یافت که رقص خاص خودش را نداشته نباشد و این هنر و فعالیت شورانگیز آدمی در آن والا و محبوب به شمار نیاید.
تنوع فرهنگی پس از شاخصه‌ای مانند زبان، از جمله در رقص‌های متفاوت و رنگارنگ اقوام و ملت‌ها جلوه یافته است.
راه دوری نرویم،‌ رقص‌های لری و کردی و آذری و گیلکی خودمان و تفاوت‌های غنابخش آنها نمونه‌های خوبی در این زمینه‌اند.
هر سال، جز در کشورهای معدودی چون جمهوری اسلامی ایران، برنامه‌های گوناگون و متنوعی به این مناسبت برگزار می‌شود.
☝️☝️☝️
این بخش از تارنمای "آسمونی" برداشته شد.

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

و اما در ایران زیبا و مانا،
رقصهای کهن ما نه تنها ابزاری برای #شادمانی بوده و هستند، بلکه روشی زیبا و آمیخته با ظرافت برای انجام #نیایش، و همچنین ایجاد #همبستگی در بین مردم یک ناحیه بودند
چنانکه میبینید رقصهای نواحی گوناگون ایران، بشکل #گروهی است و #دسته_جمعی انجام میشود که این فرم اجرا، معنای حقیقی و فلسفه ی وجودی آنرا نمایش می دهند.
از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب ایران، رقصهای نواحی، دارای این ویژگی هستند.
همچنین در کنار رقصهای ایرانی شما #تنپوشها و #جامه هایی ویژه را نیز میبینید که هرکدام بارمعنایی ویژه خود را دارند که بر ژرفای اثرگذاری رقصها می افزایند.

بسیار به جا و شایسته است که دولتهای کنونی ایران بجای سرپوش گذاشتن بر هنری ریشه داری بنام رقص،
به نگهداری و پاسداشت آن بپردازند و فکری به حال #ثبت_جهانی این #میراث_فرهنگی_ناملموس با افتخار ایرانی؛ در #یونسکو کنند تا زودتر از ما همسایگانمان به تاراجش نبرند.

توجه به این نکته ضروری است که رقص ایرانی نه مانند رقص عربی و یا رقصهای گونه ی اروپایی و حتا رقصهای هندی، تنها ابزاری برای سرگرمی و تفریح ناظران نیست، بلکه ابزاری است برای #آرامش_ذهن و #روان به همراه #تن، و جنب و جوشی ست که مخاطب خود را از جهان #ماده به جهان #معنا میبرد.
رقصهای ایرانی نیایشی هستند شادمان گونه؛ و شادمانی هستند اندیشه مند.

🥀🥀🥀🥀🥀🌾🌾🌾🌾🌾

💥استفاده از این مطلب بدون گذاشتن پیوند(لینک) @loversofiran مجاز نمیباشد.💥


@loversofiran

‍ ‍ @loversofiran
تندیس مصری #داريوش_بزرگ
كه در سال #١٣٥٠ در شوش كشف شد و اكنون در 《موزه ايران باستان》 نگهداری ميشود. (نگاره را درپایان ببینید)

Тандиси санги #дориӯш бузург дар мӯзеи Эрони бостон, Теҳрон
Кашф шуде дар шӯш (ҷунӯби қарби эрон) дар 1972.

Ҳунари #Ҳахоманешион
Ин тандис аз санги мармари
як порче соҳте шуде ва 3 метр дрозо дорад ва сари он ёфт нашуде аст.
Бар поини он як катиба бе хати #месри аст ке аз дориӯш шоҳи бузург ёд шуде ва миноҳад нешон даҳад ке ӯ то меср ро дар тасаруфи худ доште аст.

@loversofiran

این تندیس سنگی بدون سر، که به آن تندیس #مصری داریوش میگویند، با درازای ۳متر، و از جنس مرمر، نخستین تندیس یکپارچه ایست که از هنر هخامنشیان کشف شده است. تندیس در محلی نزدیک به شرق تالار قصر داریوش بر بالای آپادانا در ۱۹۷۲ یافته شد. این تندیس در اصل رنگی بوده، زیرا باقیمانده‌های رنگ قرمز روی کفش آن یافت شده است. کتیبه‌ای مصری در دو طرف پایهٔ تندیس در بر دارندهٔ نام ۲۴ نفر از رعایاست.
نوشته (کتیبه) مصری چنین بیان می‌کند:
«اَتوم، خدای هلیوپولیس، او [داریوش] را برگزیده است تا خداوندگار همهٔ کسانی باشد که در احاطهٔ پرتو خورشید قرار دارند، زیرا می‌داند که او پسرش است.» نیث ایزدبانوی سائیس، نیز داریوش را برگزید تا خداوندگار جهان گردد.

در متون میخی سه زبانه چنین آمده است:
«این همان تندیس سنگی است که داریوش شاه دستور داد در مصر بسازند تا هر کس در آینده آن را ببیند، بداند که ایرانیان مالک مصرند.»

 #ژان_یویوت بر اساس این ارزیابی که مرمر این تندیس از کوه‌های زاگرس استخراج شده است، این نظر را مطرح کرده که:
《این تندیس نمونه‌ای از اصل آن به شمار می‌رود که در برابر معبد اَتوم در هلیوپولیس نصب شده بوده است.》

از سویی دیگر #ایدیت_پروئادا میگوید: «ده کتیبه کوتاه در جاهای مختلف وادی (حمامه) کشف شده‌اند که رئیس کارگزاران پادشاه بین سال‌های ۴۹۶ تا ۴۹۲ پ. م آن‌ها را نوشته است. هر چند می‌توان تصور کرد که سنگی از جنس سنگی که این تندیس را از آن ساخته‌اند، در ایران و در ناحیهٔ میان همدان تا بروجرد نیز وجود داشته است، مصری بودن اصل آن که شکل و شمایل این پیکره نیز آن را تأیید می‌کند، محتمل تر به نظر می‌آید.»

#فرانسوا_والا نیز معتقد است:
《 چنان‌که متن گواهی می‌دهد، این تندیس را در مصر ساخته‌اند، و اهمیت متن‌های مصری را یادآوری می‌کند. به نظر او، این تندیس را خشایارشا در پی یکی از شورش‌های مصریان به شوش منتقل کرد.》
@loversofiran
نگاره را ببینید 👇

قطعه بی کلام #ژان(درد)
#اردشیر_کامکار
همدردی با زلزله زدگان #کرمانشاه

بدانیم که:
همه کرمانشاه #کرد_سورانی نیستند بلکه بسیاری از مردم آنجا #پارسی، #لک، #کلهر، #اورامی سخن میگویند.

@LoversofIRAN

👈پیوست به گفتگوی استاد جنیدی درباره ریشه آیین چهارشنبه سوری👉


امروز در پژوهش های علم #زبان_شناسی تاریخی و اسطوره شناسی، بازسازی هایی بر پایهٔ گواهی های زبانی، فرهنگی، تاریخی انجام می شود.
این بازسازی ها غالبا ممکن است در منابع کهن و مکتوب اثری روشن و عینی از خود به جای نگذاشته باشند، اما بر مبنای منابع جنبی و قیاسات منطقی می توان مدعای آن بازسازی ها را پذیرفت یا دست کم فرضی علمی دانست.

نمونه های فراوانی در فرهنگ های ریشه شناختی از این بازسازی های مبتنی بر #زبانشناسی تاریخی دیده می شود.
در بررسی وقایع و آداب و رسوم #کهن نیز هنگامی که به مطالعات گاهان پژوهان، ودا پژوهان، و علمای تئولوژی و اسطوره شناسی #هندی و #ایرانی می نگریم، تعبیرها و تعلیلهایی فرض می‌شود که مبنایش آثار و باورهای موجود در متون #اوستا و #سنسکریت و ... و حتی روایات شفاهی است.

مثلا در آثار #هلموت_هومباخ، #ژان_کلنز، #مهرداد_بهار، و دیگران می توان چنین بازسازی هایی را در تفسیر متون، رویدادها و آداب کهن یافت.
یکی از رویدادهای مهم در فرهنگ ایران، رواج #جشن #چهارشنبه_سوری‌ است.
استاد #فریدون_جنیدی هم در فیلم مربوط به گزارش رویداد #چهارشنبه_سوری بر بنیاد آگاهی از آیین های بزرگداشت #گهنبارها در #ایران_باستان، پنجهٔ دزدیده، "گرامی داشت آتش در ایران باستان" و نبود هفته و نام روزهای هفته در فرهنگ کهن ایرانی تا پیش از رواج #یهودیت، #مسیحیت و #مانویت در ایران، چنین بازسازی ای را در تعبیر رویداد یا آیین #چهارشنبه_سوری کردند.

این سخن بدین روی افزوده شد تا برخی از هموندان، اگر آگاه نیستند، بدانند که چنین بازسازی هایی در مطالعات زبانشناسی تاریخی و پژوهش در فرهنگ مردم و آداب و رسوم کهن ایرانی امری‌ جاری است.
نکته دیگر آنکه استاد #جنیدی در برخی نشست های پرسش و پاسخ و... به این مطلب اشاره کرده اند که #سور یا #سوری نیز می تواند به معنی #آتش یا سرخی آتش باشد، ولی باورشان بر این است که سور در #چهارشنبه_سوری برابر است با شادمانی و بزم در هنگام #روز.

این گفتار، به روشنی، تازه بودن و نادرست بودن بنیان کهن برای جشن #چهارشنبه_سوری را نشان می دهد.
تازه بودن آن، بدان روی است که جشنی از زمان باستان با این نام و نشان در ایران نبوده است (البته این تازه بودن به معنای نداشتن قدمت و پیشینه نیست بلکه چهارشنبه سوزی سده ها در ایران جشن گرفته شده است، پس منظور استار جنیدی از تازگی این جشن آنست که در مقایسه با نوروز باستانی و مهرگان و... جشنی نیست که پیشینه آن به دوران باستان برسد) ؛
زیرا:
_نخستین) در این باستان هفته نبوده تا در چهارشنبه چنین جشنی گرفته شود.
_دویم) سور برابر است با خوراک و شادی هنگام روز، و این
جشن در شب برگزار می شود.
_سیوم) چرایی پدید آمدن چنین جشن نادرستی از نگاه تاریخی در فیلمی که از استاد #جنیدی در این باره آمده، روشن شده است و ...

در گفتار پیشین بر روایی چنین بازسازی هایی در میان زبانشناسان و #ایرانشناسان انگشت نهاده شد، تا خوانندگان گرامی در یابند که این بازسازی ها در میان ایرانشناسان و استادان فرهنگ و زبانهای باستانی به آیین است و استاد #جنیدی هم چنین کرده اند و از راه پژوهش دانشی پای بیرون نگذاشته اند.

توضیحی دیگر اینکه؛
#پنجه_گهنبار ( #گهنبار_پنجه) درست ترین نام برای پنج روز پایان سال در نزد ایرانیان باستان بود.
"پنجهٔ دزدیده" یا "خمسهٔ مسترقه" نامی تازه و نادرست برای پنج روز پایان سال است.

از بنیاد نیشابور bonyad_neyshaboor@

سخنان استاد جنیدی درباره چهارشنبه سوری👇
https://t.me/LoversofIRAN/5270

👈پیوست به گفتگوی استاد جنیدی درباره ریشه آیین چهارشنبه سوری👉


امروز در پژوهش های علم #زبان_شناسی تاریخی و اسطوره شناسی، بازسازی هایی بر پایهٔ گواهی های زبانی، فرهنگی، تاریخی انجام می شود.
این بازسازی ها غالبا ممکن است در منابع کهن و مکتوب اثری روشن و عینی از خود به جای نگذاشته باشند، اما بر مبنای منابع جنبی و قیاسات منطقی می توان مدعای آن بازسازی ها را پذیرفت یا دست کم فرضی علمی دانست.

نمونه های فراوانی در فرهنگ های ریشه شناختی از این بازسازی های مبتنی بر #زبانشناسی تاریخی دیده می شود.
در بررسی وقایع و آداب و رسوم #کهن نیز هنگامی که به مطالعات گاهان پژوهان، ودا پژوهان، و علمای تئولوژی و اسطوره شناسی #هندی و #ایرانی می نگریم، تعبیرها و تعلیلهایی فرض می‌شود که مبنایش آثار و باورهای موجود در متون #اوستا و #سنسکریت و ... و حتی روایات شفاهی است.

مثلا در آثار #هلموت_هومباخ، #ژان_کلنز، #مهرداد_بهار، و دیگران می توان چنین بازسازی هایی را در تفسیر متون، رویدادها و آداب کهن یافت.
یکی از رویدادهای مهم در فرهنگ ایران، رواج #جشن #چهارشنبه_سوری‌ است.
استاد #فریدون_جنیدی هم در فیلم مربوط به گزارش رویداد #چهارشنبه_سوری بر بنیاد آگاهی از آیین های بزرگداشت #گهنبارها در #ایران_باستان، پنجهٔ دزدیده، "گرامی داشت آتش در ایران باستان" و نبود هفته و نام روزهای هفته در فرهنگ کهن ایرانی تا پیش از رواج #یهودیت، #مسیحیت و #مانویت در ایران، چنین بازسازی ای را در تعبیر رویداد یا آیین #چهارشنبه_سوری کردند.

این سخن بدین روی افزوده شد تا برخی از هموندان، اگر آگاه نیستند، بدانند که چنین بازسازی هایی در مطالعات زبانشناسی تاریخی و پژوهش در فرهنگ مردم و آداب و رسوم کهن ایرانی امری‌ جاری است.
نکته دیگر آنکه استاد #جنیدی در برخی نشست های پرسش و پاسخ و... به این مطلب اشاره کرده اند که #سور یا #سوری نیز می تواند به معنی #آتش یا سرخی آتش باشد، ولی باورشان بر این است که سور در #چهارشنبه_سوری برابر است با شادمانی و بزم در هنگام #روز.

این گفتار، به روشنی، تازه بودن و نادرست بودن بنیان کهن برای جشن #چهارشنبه_سوری را نشان می دهد.
تازه بودن آن، بدان روی است که جشنی از زمان باستان با این نام و نشان در ایران نبوده است (البته این تازه بودن به معنای نداشتن قدمت و پیشینه نیست بلکه چهارشنبه سوزی سده ها در ایران جشن گرفته شده است، پس منظور استار جنیدی از تازگی این جشن آنست که در مقایسه با نوروز باستانی و مهرگان و... جشنی نیست که پیشینه آن به دوران باستان برسد) ؛
زیرا:
_نخستین) در این باستان هفته نبوده تا در چهارشنبه چنین جشنی گرفته شود.
_دویم) سور برابر است با خوراک و شادی هنگام روز، و این
جشن در شب برگزار می شود.
_سیوم) چرایی پدید آمدن چنین جشن نادرستی از نگاه تاریخی در فیلمی که از استاد #جنیدی در این باره آمده، روشن شده است و ...

در گفتار پیشین بر روایی چنین بازسازی هایی در میان زبانشناسان و #ایرانشناسان انگشت نهاده شد، تا خوانندگان گرامی در یابند که این بازسازی ها در میان ایرانشناسان و استادان فرهنگ و زبانهای باستانی به آیین است و استاد #جنیدی هم چنین کرده اند و از راه پژوهش دانشی پای بیرون نگذاشته اند.

توضیحی دیگر اینکه؛
#پنجه_گهنبار ( #گهنبار_پنجه) درست ترین نام برای پنج روز پایان سال در نزد ایرانیان باستان بود.
"پنجهٔ دزدیده" یا "خمسهٔ مسترقه" نامی تازه و نادرست برای پنج روز پایان سال است.

از بنیاد نیشابور bonyad_neyshaboor@

سخنان استاد جنیدی درباره چهارشنبه سوری👇
https://t.me/LoversofIRAN/5270