مرز #ایران و امپراتوری #روسیه تزاری

خط سرخ:پیش از عهدنامه گلستان
خط سیاه: پس از عهدنامه گلستان و پیش از ترکمانچای

روسیه در۲۰۰سال گذشته، همسایه ای بوده که مجبور به مدارا با او بوده ایم

@LoversofIRAN

👈پاسخی دیگر به فیلم دروغین کانال #رائفی_پور علیه دکتر #مصدق

⬅️ والی گری #مصدق در ایالت #فارس

شهادت #رییسعلی_دلواری و قیام‌تنگستانی ها علیه نظامیان متجاوز #انگلیسی در زمان جنگ جهانی اول رخ داده و شهادت رییسعلی به تاریخ ۱۲۹۴ خورشیدی است، اما بدیهی است منطقه #فارس و #دشتستان و #تنگستان از مناطق پر آشوب ایران بوده و نقل قول دکتر مصدق در #مجلس_چهاردهم در مورد آرام کردن تنگستان مربوط به ناآرامی های پس از پایان جنگ جهانی اول و‌در دوره حکومت مصدق در فارس یعنی در سال ۱۲۹۹ خورشیدی است (مصدق در زمان قیام رییسعلی دلواری، اصلا والی فارس نبود).

نقل قول مصدق در مجلس چهاردهم، در واقع تلاش برای جلوگیری از دخالت انگلیس ها در امور ایران بوده است. باتوجه به پایان جنگ جهانی اول، تنها توجیه استمرار حضور نظامی انگلیس در ایالت فارس، وجود آشوب ها و شورش های محلی بود. شورش های محلی برای دولت #مشروطه ایران، به سان سمی مهلک بود و وجود و‌ حیات این دولت ضعیف را تهدید می کرد. مصدق در نقل قول خود اشاره می کند که مانع دخالت نظامی انگلیس ها در امور ایران شده است و ‌به آنان گفته اگر از شورش تنگستانی ها نگران هستید، خود دولت ایران به حل این مساله می پردازد.

البته توقع از مقام مسول دولتی، آن هم در شرایط پس از جنگ جهانی اول در ایران پس از اشغال چیست؟
#انگلیس تنها قدرت بین المللی موجود بود و بر سرتاسر #خاورمیانه و شبه قاره #هند حکومت می کرد. #آلمان شکست خورده، #عثمانی و #اتریش به تاریخ پیوستند. #روسیه_تزاری هم ساقط شده بود.
آیا مصدق هم به عنوان والی فارس باید تفنگ "حسن موسی" در دست می گرفت و با چند نفر عشیره ای، در مقابل امپراتوری #بریتانیا می جنگید و بدین ترتیب زمینه ساز حضور دوام دار انگلستان در جنوب ایران و چه بسا تجزیه بعدی فارس و‌ خوزستان می شد؟!
و یا با تدبیر و ‌اعمال حاکمیت دولت، از سویی و زبان سیاست و‌ متقاعد ساختن انگلیس ها از سویی دیگر، به مداخله نظامی انگلیس در ایران پایان می داد و ‌بدین سان زمینه را برای اضمحلال پلیس جنوب و اخراج انگلیس ها فراهم‌می کرد؟

معلوم است که مصدق راه حل دوم ‌را برگزید و‌ چون اقدام او #ملی و #میهن_پرستانه و شرافتمندانه بود جایی برای سانسور آن نبود و‌ تا آخر عمر خود، چه در مجلس و چه در خاطرات خویش به صراحت به این موضوع اشاره کرد و‌ از آن دفاع نمود.
/از @qajariranhistory/


https://t.me/LoversofIRAN/5576

مرز پادشاهی #ایران و امپراطوری #روسیه تزاری پیش از عهدنامه گلستان!

خط سرخ: پیش از عهدنامه #گلستان ۱۱۹۲ خورشیدی
خط سیاه: پیش از #ترکمانچای ۱۲۰۶ خورشیدی

@LoversofIRAN

👈چرا نماینده ایران، در نشست دیروز پاریس، در بین ۷۰ کشور، نبود؟
چرا خسارت های گسترده مادی و معنوی که به #ملت_ایران در جنگ اول جهانی وارد شد، از سوی دولت های ایرانی پیگیری بین المللی نشد؟


⬅️صدمین سالگرد پایان #جنگ_جهانی_اول و نسل کشی #مهاباد

✍ #صلاح_الدین_خدیو (فعال سیاسی ایرانی #کرد که دور از اندیشه های ناسیونالیسم تندروی کردی، با دیدگاهی ایراندوستانه به مساله ستم یک قرن پیش بر کردهای خاورمیانه می نگرد)

دیروز سران ۷۰ کشور جهان در حالی برای صدمین سال پایان جنگ جهانی اول در پاریس گرد آمدند، که هیچ نماینده ای از #ایران در این نشست مهم حضور نداشت❗️

بسیاری از کشورهای حاضر در نشست دیروز پاریس، در زمان جنگ اول، اساسا روی نقشه سیاسی جهان وجود نداشتند، ایران اما نه تنها در کنار ترکیه و افغانستان یکی از سه کشور مستقل مسلمان آن زمان بود، بلکه بدلیل نقض بیطرفی اش توسط قدرتهای وقت، تلفات سنگینی هم داد.

علیرغم این درگیری ناخواسته و پرتلفات، اما #دولت های ایران(از #پهلوی تا امروز)، علاقه ای به بازگشایی این پرونده تاریخی نداشته اند و خاطره تلخ آن تا حد زیادی از حافظه تاریخی مردم رفته است❗️

جنگ جهانی اول، نخستین نبرد بزرگ اروپای مدرن بود که رقابت های ژئوپولتیک و استعماری در آنسوی آبها، موتور محرک آن بود. غیر از انگیزه های سیاستمداران و کارتلهای اقتصادی نباید از نقش تهییج کننده ایده نوزای #ناسیونالیسم(افراطی) هم غافل شد که نقشی بی بدیل در تحریک توده های انسانی تازه به #ملت تبدیل شده و رونق جبهه ها داشت!

ایران عهد جنگ اول، اما نه مدرن بود و نه ناسیونالیست و نه دارای هیچ ایده و انگیزه عظمت طلبانه دیگری، از اینرو علیرغم میلیونها تلفاتی که از رهگذر جنگ نصیبش شد، همیشه قربانی روایت های اروپامحور جنگ اول بوده است❗️

مدرنیزاسیون و دولت گرایی که به نوعی آفریننده روایت های سوژه محور از تاریخ هستند، بعد از جنگ جهانی اول و ادبار آن به سامان سیاسی و معرفتی ما راه یافتند.
انبوه خاطرات و اسناد باقی مانده از رجال ایران آن دوره، هم نتوانسته به یک جریان تاریخنگاری زنده و فعال تبدیل شود و بر وجدان معذب و بغض فروخورده ناشی از ضعف و تحقیرشدگی آن دوره غلبه کند❗️

کشتار مردم #مهاباد بدست سپاه #روسیه_تزاری در نوامبر 1916 که از لحاظ برنامه ریزی برای امحای کلیه اهالی ذکور (مردان) شهر مثال زدنی است و به قتل پنج تا هفت هزار نفر انجامید، نمونه ای از این فراموش کردنها و مواجهات نامسئولانه با تاریخ است❗️

غیر از دلایلی که در سطور بالا به آن اشاره شد، دلیل دیگر سهل انگاری در این پیگیری، گرایش تاریخنگاری ناسیونالیستی کردی به #چپ_گرایی حاکم بر جنبش کردستان در نیمه دوم قرن بیست و ملاحظاتی از قبیل نرنجاندن دل "ستاد زحمتکشان جهان در #مسکو" ( #روسیه، #شوروی) و اولویت ضدیت با دولت های منطقه ای بجای قدرتهای فرامنطقه ای است❗️
که اگر این ها در گذشته توجیهی داشت، پس از فروپاشی امپراطوری سرخ (شوروی) دلیلی برای پرده گذاشتن روی یکی از مهمترین نسل کشیهای ابتدای سده بیستم در #کردستان نمی ماند.

یقینا همه هفتاد کشوری که دیروز در جشن پاریس بودند، دور و نزدیک در جنگ اول نبودند. بسیاری از آنها آن زمان مستعمره و یا بخشی از امپراطوریهای بزرگی بودند که ناخواسته بخشی از هزینه های جنگ را متحمل شدند و امروز با صورتحساب، به باشگاه ثروتمندان و فرادستان حوزه بین الملل رفته اند.

کاخ اروپا و غرب مرفه امروز بر ویرانه های بسیاری بنا شده است که کشتار مذکور و تلفات میلیونی ناشی از قحطی برآمده از پیش خرید محصولات کشاورزی ایران توسط ارتش های اشغالگر، نمونه ای از آن است.

نوزایی #اروپا که مقدمه ترقی آن شد در آغاز سده شانزده اتفاق افتاد، درست زمانی که سپاهیان #عثمانی، #وین را در قلب اروپا محاصره کردند.
خنجری که #شاه_اسماعیل (به تلافی حملات گسترده عثمانی به ایران) از پشت به پهلوی عثمانیها زد، در حکم مائده آسمانی برای اروپا بود تا خیالش از مرزهای شرقی راحت شود و با فراغ بال به اصلاح و اندیشه ورزی بپردازد و پایه های تمدن امروز را بنیان نهد.

اما کمتر کسی می داند که بهای این پیشرفت را به نوعی #کردها هم (در کنار دیگر مردم ایران) پرداختند: جنگهای طولانی #ایران و #عثمانی عمدتا در #آناتولی_شرقی و بین النهرین( #میانرودان، میان دجله و فرات) رخ دادو موجب ویرانی سرزمینهای [کردنشین] شد و آنها را از تولید اقتصادی و فکری عقب نگه داشت.
امری که بنام #مساله_کردها در خاورمیانه قرن بیست خود را نشان داد.

نگارنده این سطور سه سال قبل بارها ضرورت گرامیداشت کشته شدگان نوامبر1916 مهاباد را به مسئولان شورای شهر یادآوری کرد، شوربختانه اما درک موضوع، فراتر از درک شورایی بود که با دیدی ابزاری و مکانیکی به مقوله فرهنگ می نگریست و گشاده دستانه با بیل و کلنگ به جان نیمه جان آن افتاده بود!

ویرایش شده از @sharname1

@LoversofIRAN