بخشی از سخنان #محمدکاظم_کاظمی
در برنامه سلام افغانستان درباره تقابل زبانهای #پشتو و #فارسی #افغانستان

بشنوید از #آسیبها و بی نظمی آشکاری که #رسمی شدن #چند_زبان، در یک کشور بوجود می آورد
@LoversofIRAN

👈نخستین مهاجر در ایران به جایگاه رسمی رسید

زبان فارسی پیونددهنده و توانمندساز ۱۲۰ میلیون فارسی زبان در غرب و مرکز آسیا

@LoversofIRAN

⬅️ گفتگو با #محمدکاظم_کاظمی شاعر نامی افغانستانی که دبیر علمی جشنواره شعر فجر امسال شده است.

محمدکاظم کاظمی در سال ٤٦ خورشیدی در شهر #هرات افغانستان به دنیا آمد، در سال ٥٤ به #کابل کوچ کرد و  در سال ٦٣ به ایران شهر #مشهد آمد. در همین ایران بود که او  پس از پایان دوره دبیرستان، کارشناسی خود را در رشته مهندسی عمران از دانشگاه فردوسی مشهد گرفت و بعد فعالیت‌های ادبی اش آغازشد. کاظمی در سال ٦٩ به انجمن شاعران انقلاب اسلامی افغانستان پیوست و آن را تا دهه ٧٠ ادامه داد.

■ آقای کاظمی شما نخستین مهاجری هستید که در ایران سمت رسمی می‌گیرید. خودتان انتظارش را داشتید و چه شد که این انتخاب صورت گرفت؟
در این موضوع دو مسأله دخیل است. اول باید ببینیم یکی دلیل اینکه دوستان این انتخاب را انجام دادند، چه بوده است؛ من فکر می‌کنم یک مسأله مهم در اینجا این بوده که در ایران خوشبختانه در سال‌های اخیر رویکرد خوبی در بعضی نهادها، نشریات و رسانه‌ها به جغرافیای #زبان_پارسی می‌بینیم. یعنی در این‌باره علاقه‌ای می‌بینیم که دوباره این ارتباط زبانی و مشترکات ما با هم برقرار شود؛ قبل از این هم این موضوع را در عضویت تعدادی از پژوهشگران و اهل فرهنگ #افغانستان در #فرهنگستان زبان و ادبیات فارسی (ایران) دیده بودیم.

■ تا به حال شده که در همه سال‌هایی که در ایران زندگی می‌کنید از آمدن به ایران پشیمان شده باشید؟
نه؛ برای من این اتفاق نیفتاده است، اما این حرف من به این معنی نیست که مهاجران ما گاهی به این موضوع نرسیده باشند. چون من به خاطر موقعیت ادبی و فرهنگی که در جامعه داشتم، همواره مورد احترام بودم؛ همواره از طرف اهالی ادب ایران، از طرف مطبوعات ایران با احترام زندگی کردم، طبیعتا برای ما سهل‌تر است اما برای مهاجران ما اتفاق افتاده که همان زمان به ایران مهاجرت کرده‌اند و برخی به کشورهای دیگر رفتند. حداقل به دلایل قانونی و صرف‌نظر از بخش فرهنگی و زبانی و هویت اسلامی و شرقی که افراد در ایران می‌توانند داشته باشند و در کشورهای دیگر این هویت حفظ نشده است، اما از نظر قانونی هر کس توانست به کشورهای دیگر مهاجرت کند، نسبت به مهاجران افغان که در ایران هستند، موقعیت شغلی و زندگی بهتری دارد. بسیاری از اقوام ما به کشورهای اروپایی مهاجرت کردند و فرزندانشان تبعه سوئد و فلاند و... شده‌اند، مشغول کار هستند، درس می‌خوانند و تمام آن مزایا و ویژگی‌هایی که ما در ایران از آنها محروم بودیم، آنها از آن برخوردار هستند. اما به‌هرحال مسائل دیگری هست که ما را به ایران وابسته کرده است. ما نباید همزبانی و جنبه‌های فرهنگی را انکار کنیم. در ایران موقعیت (خوب) برای یک شاعر یا نویسنده، برای کسی که اهل هنر و ادب است غیرقابل انکار است و جامعه ایران برایش دلپذیرتر است و خیلی از اهالی ادب و نویسندگان ما همیشه دوست داشتند در ایران زندگی کنند نه در کشورهای اروپایی، چون آنجا چهره ادبی‌شان از بین می‌رود. در کنار آن هم، مسأله برگشت به کشور وجود دارد. کسی که خیلی از کشورش دور باشد، نمی‌تواند به راحتی به کشورش بازگردد، اما مهاجر (در) ایران می‌تواند بعد از مدتی به کشور خودش برگردد.

ادامه 👇👇
https://www.isna.ir/news/95102817671/

بخشی از سخنان سال گذشته شاعر بنام افغانستان، #محمدکاظم_کاظمی
در برنامه "سلام افغانستان" درباره تنش میان گویشوران #پشتو و #فارسی در #افغانستان

بشنوید از #آسیبها و بی نظمی آشکاری که #رسمی شدن #چند_زبان، در یک کشور بوجود می آورد. بیرون بردن یک کشور از ساختار رسمی تک زبانی و دادن وزن برابر به زبان های #قومی و #محلی در برابر یک زبان ملی، نتیجه اش جز آشفتگی و کشمکش همیشگی نیست

#قومگرایی مانند موریانه بر اندام پیوستگی و همبستگی یک جامعه می افتد و مردم را از هم دور می کند. افغانستان و پاکستان نمونه های روشن گسترش #قوم_گرایی هستند که پیامد آن، خشونت و چنددستگی و تفرقه و عقب ماندگی و از دست رفتن فرصت های پیشرفت و رقابت با جهان در چند دهه گذشته است

@LoversofIRAN