👈آیا روزهای خوش برای مجسمه‌های این هنرمند ایرانی پس از سرنوشت غم‌انگیزشان خواهد رسید؟

تندیس هایی ارزشمند برای #ایران که از ناکجا آباد سر درآورد!

⬅️پس از خبر خوش (جاگذاری دوباره تندیس زیبای کاوه آهنگر) بازخوانی گفتگوی ۴سال پیش استاد #ایرج_محمدی با ایسنا خالی از لطف نیست:

سال۱۳۵۰ تازه از هنرستان فارغ التحصیل شده بودم در مسابقه‌ بزرگ مجسمه‌ برای میدان اقبال #اصفهان شرکت کردم و طرحم آنجا انتخاب شد. به دنبال آن قرار شد که مجسمه‌ی #شاه‌_عباس_صفوی را سوار بر اسبش بسازم.

این مجسمه را در ۷.۵ متر با پنج تن برنز ساختم و معتقدم بزرگترین مجسمه‌ی برنزی ایران پیش از #انقلاب اسلامی بود. مجسمه‌ی شاه عباس پس از مدتی در "دروازه‌ی شیراز" اصفهان که اکنون میدان "آزادی" نام دارد، نصب شد ولی بعد از انقلاب آن را برداشتند و مدتی در انبار یکی از پادگان‌های شهر نگه‌داری می‌شد!

سال‌ها بعد به من خبر رسید که معاون عمرانی شهرداری اصفهان برای اینکه این مجسمه از هر گزندی دور بماند آن را دفن کرده است! بعدها وقتی در سال‌۱۳۷۹ آقای جمشیدی شهردار اصفهان از من خواست که مجسمه‌ای دیگر برای آن میدان بسازم، از مجسمه‌ی شاه‌عباس پرسید. من پاسخ دادم که آن معاون شهرداری اصفهان که مجسمه را دفن کرده بود گفته‌ است تا زمانی که مجوز نصب مجسمه گرفته نشود، آدرسی از محل نگهداری مجسمه نخواهم داد.

شهردار اصفهان نیز پی‌گیر آن شخص شد. وقتی به دنبالش رفتم متوجه شدم که فوت کرده است، بنابراین کسی از محل دفن مجسمه‌ی برنزی شاه عباس خبر ندارد!

در سال ۱۳۷۹ شهرداری اصفهان از من خواست که مجسمه‌ی یکی از اساتیر ایرانی را طراحی کنم. من هم تصمیم گرفتم تندیس #کاوه‌_آهنگر را طراحی کنم. روی این اثر ۲۰ ماه کار کردم و این مجسمه که از جنس برنز در ۶.۵ متر تهیه شده بود در اوایل سال۱۳۸۱ در میدان آزادی اصفهان در جای (پیشین) مجسمه‌ی شاه عباس صفوی نصب شد. اکنون ولی این مجسمه چند سال است که برای ساخت مترو از میدان آزادی برداشته شده‌ است و در انباری شهرداری اصفهان قرار گرفته.

به من گفته شده که قرار است دوباره این مجسمه را به جای اولش نصب کنند ولی بعید می‌دانم چنین اتفاقی بیفتد چون زمانی از آن رونمایی شد که پاره‌ای از اتفاقات (در اصفهان)پیش آمده بود و عده‌ای گفتند که میدان آزادی اصفهان محل حضور ضد انقلاب‌ها شده‌ است و به مجسمه‌ی کاوه‌ی آهنگر هم اعتراض کردند!
هرچند آن زمان شهردار وقت اصفهان پای این مجسمه ایستاد ولی بعدها دیدیم که به خاطرموضوع ساخت مترو برداشته شد.

یکی دیگر از مجسمه‌های من که گم شده‌ است و متاسفانه اثری هم از آن نیست، مجسمه #سهراب_سپهری برای سالگرد فوتش است. کارفرمای تهیه این مجسمه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. قرار بود که این مجسمه در یکی از میادین اصفهان نصب شود ولی به ما گفته شد که این امکان وجود ندارد چون جو موجود در آن منطقه مذهبی است و جایز نیست که مجسمه‌ی سهراب آن‌جا نصب شود این مجسمه نیز راهی انبارهای #تالار_وحدت شد!

زمانی که من در #ایتالیا دانشجو بودم، از ایران به مجسمه‌سازان مطرح سفارش کار می‌دادند. من هم به خاطر مجسمه‌ی شاه‌عباس شناخته شده بودم. آن زمان قرار بود که مجسمه‌ی #باقرخان، #ستارخان، #کمال_‌الدین_بهزاد، #عباس_‌میرزا و #امیر_کبیر هم ساخته شوند. ساخت مجسمه‌ی ستارخان به من واگذار شد. این مجسمه حدود ۴ متر بود و جنس آن از برنز.

بعد از ساخت تندیس ستارخان، #انقلاب شد و بعد از انقلاب نیز مرا خواستند و گفتند که بی‌خود این مجسمه‌ها را ساخته‌ام، چه کسی از من خواسته که آن‌ها را بسازم؟! گفتند نه تنها پول مجسمه را نمی‌دهیم بلکه باید پول دریافت شده را برگردانی! من برای این مجسمه یک انباری در ایتالیا کرایه کرده بودم و پول پرداخت اجاره بها را نداشتم در نتیجه به جای اجاره بها، مجسمه را به آن‌ها دادم و از دریافت آن صرف نظر کردم.

در پروژه‌های سازمان زیباسازی #شهرداری تهران شرکت می‌کنم اما متأسفانه سازمان زیباسازی با ما کار نمی‌کند و به من سفارش نمی‌دهد. از ۱۳۸۷ تاکنون، هیچ مجسمه‌ای به سفارش این سازمان نساخته‌ام و فقط یک کار تهیه کردم که متعلق به شهرداری منطقه بود.

اکنون ساخت مجسمه‌ها به جوانان سپرده می‌شود که یکی فرفره می‌سازد، یکی قرقره می‌سازد و شهر مانند مهدکودک شده است و از مجسمه‌های خوبی مانند #فردوسی خالی شده!

🔹ایرج محمدی، زاده۱۳۲۴ #تهران
از مجسمه سازان پیشکسوت وعضو هیات مؤسس #انجمن_هنرمندان_مجسمه‌ساز_ایران. ۱۳۵۲ برای تحصیل مجسمه‌سازی به ایتالیا رفت. زیرنظر پروفسور #فتسینی از مجسمه سازان همدوره #شاگال و #پیکاسو لیسانس گرفت.
بیشتر آوازه او به خاطر طراحی و اجرای دقیق مجسمه‌های "بزرگ شهری" است مانند
#شاه_عباس و کاوه آهنگر در اصفهان/
ودر تهران: تندیس های بوستان رفتگر، بوستان ساعی، #سعدی بوستان گفت‌وگو، باغبان پارک شهر، #امیر_کبیر بوستان قیطریه و"نی لبک زن"


@LoversofIRAN

👈سندی که نشان می‌دهد تبریز تا قرن هفتم از هجوم ترک ها در امان بود

زکریا بن محمد قزوینی، جغرافیدان قرن هفتم هجری قمری، در کتاب "آثار البلاد و اخبار العباد" که با مشاهدات و تجربیات خود در سال ۶٧۴ هجری نگاشت به روشنی شهادت می‌دهد که تا آن تاریخ #تبریز از دستبرد #ترک ها محفوظ مانده بود:

‏«منجمین گفته اند که تبریز را از #ترکان آفتی نخواهد رسید، چه طالع آن شهر عقرب است و مریخ، صاحب آن است و تاکنون حرف ایشان را راست آمده است، چه از جمیع بلاد #آذربايجان هیچ شهری از دستبرد ترکان محفوظ نمانده است جز تبریز...»

این کتاب به معرفی شهرهای مختلف و مردم ساکن آنها می‌پردازد که به زبان #عربی نوشته شده و برای اولین بار توسط جهانگیر میرزای #قاجار (پسر سوم #عباس_میرزا) به #فارسی ترجمه شد@Ir_Azariha

@LoversofIRAN

💫✨عباس میرزای قاجار؛ ولیعهدی پیشرو و وطنپرست که نماند تا شاهد پیشرفت ایران باشد


✍دکتر #افشین_جعفرزاده

(به بهانه بازدید از موزه آستان قدس رضوی مشهد و سنگ مزار عباس میرزا)

✴️ #عباس_میرزا ولیعهدی پیشرو و روشنفکر بود که افسوس در ۴۶ سالگی درگذشت و نماند تا شاهد کنش های اصلاح گرایانه اش باشد. او دست پرورده #قائم_مقام و پدرش بود و در این مکتب بود که #امیر_کبیر تربیت یافت.

#اصلاحات عباس میرزا در زمان صدارتش هرچند عمدتا محدود به ایالت #آذربایجان بود اما گام نخست برای خروج ایران از انزوا و عقب ماندگی محسوب می‌شد. گامی که پس از او افرادی چون امیرکبیر که در دستگاه عباس میرزا پرورش یافته بودند، آن را ادامه دادند.

با این حال اصلاحات عباس میرزا در عرصه‌های مختلف از بسیاری جهات با شکست مواجه شد تا او همانگونه که به عنوان آغازگر اصلاحات و بانی نظام جدید در ایران لقب گرفته عنوان اصلاح گر ناکام را هم از آن خود کند. ولیعهدی و شاهزاده ای که سرانجام در ۴۶ سالگی بر اثر بیماری درگذشت.
شاید اگر می ماند ایران شاهد زمامداری چون "می ایجی" در #ژاپن بود که سالها بعد معمار اصلاحات ژاپن شد.

عباس میرزا در سیستم دیوانی کوچک ولایتعهدی خود در ایالت آذربایجان مشاوران لایق و اطرافیان کار آزموده بسیار داشت و اگر روزگار به او فرصتی برای پادشاهی می‌داد چه بسا ایران رنگ و رویی دیگر می‌یافت. اندیشه تجدد و خیزش به سوی پیشرفت علمی و صنعتی در ذهن او جایگاهی ژرف داشت و تا اندازه‌ای به عمل نیز رسیده بود.

او با هوشمندی نسبت به عقب ماندگی ایران عصر خود آگاه بود پس دانش آموزانی را به #اروپا فرستاد و سعی کرد نظام دیوانی و اداری و #ارتش ایران را مدرن کند. ایراندوستی او در جنگ‌های نافرجام با #روسیه نیز در میان ایرانیان محبوبیتی فراوان به او بخشیده بود جاذبه‌ای شخصی که افسوس مرگ ناهنگام او را بیشتر می‌کرد.

یادمان باشد او پانزده سال و در دو دوره در مقابل امپراتوری مقتدر روسیه ایستادگی کرد و همگام با برادرش، سه بار سپاه #عثمانی را که در توهم ضعف ایران پس از متارکه #گلستان بود منکوب کرد.

جنگهای دراز مدت ایران و #روس هرچند آسیبهای جبران ناپذیری برای ایران داشت و بخشهای وسیعی از خاک کشور را از ایران جدا ساخت اما این (پیامد) را داشت که عباس میرزا با کاستیها و عقب‌ماندگیهای جامعه ایرانی در برابر جهان مدرن آشنا شود و عزم او را برای آغاز اصلاحات و تجددگرایی جزم‌تر کند. اصلاحاتی که با محوریت ایالت آذربایجان در ابعاد مختلف نظامی، اقتصادی، فرهنگی و علمی آغاز شد.

کنش های اصلاح‌گرایانه عباس‌میرزا در داخل کشور از چندسو با مخالفت روبه‌رو شد. از طرفی شاهزادگان و درباریانی بودند که عباس‌میرزا بخشی از مواجبشان را برای تامین هزینه اصلاحات خویش قطع کرده بود. از سویی دیگر تعدادی از فرماندهان سپاه پیشین که آموزشهای نوین نظامی و تغییر سبک لشکرداری را بر نمی‌تابیدند همراه با رهبران ایلات و عشایری که با ایجاد #ارتش_نوین قدرت خود را در معرض خطر می‌دیدند، در تلاش برآمدند تا #فتحعلی_شاه را نسبت به اصلاحات بدگمان کنند.

این مخالفتها هرچند به دلیل علاقه شاه به ولیعهد نتوانست قدرت عباس‌میرزا را به خطر اندازد اما در نهایت سبب شد تا برنامه‌های اصلاحی او تنها محدود به ایالت آذربایجان بماند و از مرزهای این ایالت فراتر نرود.
نام و یادش مانا باد. /@Ir_Azariha/


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN