👈تاب آوری ملت نجیب ایران،
در سیستمی مافیا پرور
#ملت ایران #مافیا #فساد
⬅️ یک مافیا، یک ملت!
✍️ شورای سردبیری جامعه نو
جنایتکاران را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد: جنایتکاران بخش #خصوصی که عمدتاً تک‌رو هستند، جنایتکاران #خصولتی یعنی جایی که مقامات دولتی هم در جنایت مشارکت دارند و جنایتکاران #دولتی که متشکل هستند. گروه اول دزدان بانک و طلافروشی‌ها، پخش‌کنندگان مواد مخدر، باج‌گیرها، گردن‌کلفت‌ها و قاتلان، و در نهایت دزدان خانه‌ها و مجرمان اخلاقی‌اند. گروه دوم همان گروه اول است که به خاطر شریک گرفتن از میان مقامات دولتی توانایی و امنیت بیشتری برای اقدام به جنایت می‌یابد و ثروتمندتر است. مافیای #ایتالیا نمونه‌ای از این گروه دوم است: قدرتمند و پرنفوذ، دارای کارکرد شبکه‌ای و موثر و مسلط بر قوه قضائیه.
نوع سوم جنایتکاران، به طور خالص دولتی‌اند و بخش خصوصی جنایتکار را پادوی خود می‌کنند. خصلت شکلی این مافیا همانندی آن به کوه یخ است: فقط ده درصد آن آشکار است، ۹۰ درصد آن در حکومت پنهان است، ظاهرالصلاح است و فریادش از دست فساد دائماً بلند. برخی ناظران دولت #روسیه را چنین نوعی از سازمان جنایت توصیف می‌کنند. نمونه آن را می‌توان اقدامی دانست که دولت #پوتین علیه سلطان نفت روسیه، خودورفسکی، انجام داد. هر چند #خودورفسکی هم در جریان غارت مافیایی دارایی‌های اتحاد شوروی در سالهای پس از فروپاشی آن به ثروت رسیده بود، اما وقتی سوداهایی بیشتر از غارت پیدا کرد و به دنیای سیاست علاقه یافت، پوتین مانند یک پدرخوانده مافیا فرمان له کردن او را صادر کرد. نمونه‌های ایرانی این نوع جنایت سازمان‌یافته نیز بسیار فراوانند. بابک زنجانی نمونه آشنا و همان ده درصد آشکار است و نمونه کمترشناخته‌اش صندوق تعاون یک نهاد است که نفت گرفت برای فروش بی‌پس‌دادن حسابی... و هنوز بخش اصلی ماجرایشان در لایه ضخیمی از ابهام و پرده‌پوشی، در اقیانوس پنهانکاری و رودربایستی حکومت پنهان است. این نوع مافیا که عنوان رسمی آن "دولت مافیایی" (mafia state) است، در دل دستگاه حکومت‌ها و دولت‌ها جا گرفته و از ارگان‌های آنها برای عملیات مافیایی استفاده می‌کند. جنایت سازمان‌یافته را به کمک سلسله اعصاب یعنی دستگاه امنیتی‌اش، سیستم گردش خون آن یعنی نظام بانکی‌اش و دست‌وپای حکومت یعنی وزارتخانه‌هایش انجام می‌دهد. در واقع خود دولت است. ما در ایران کدام یک از سه نوع جنایت را داریم؟
مثل هر کشور دیگری، لابد هر سه نوع را، ولی مسأله این است که از کدامیک بیشتر داریم؟ چاقوکش بیشتر داریم یا قاضی مرتضوی؟ آفتابه‌دزد بیشتر داریم یا خاوری؟ دربان رشوه‌بگیر بیشتر داریم یا عمله استات‌اویل؟
آمار جهانی "موسسه نومبو" که معتبر‌ترین شاخص جرم و جنایت اجتماعی را عرضه می‌کند، در سال ۲۰۱۷ ایران را با شاخص ۴۹/۸۵ (بین صفر تا ۱۰۰) در کنار #سوئد با شاخص ۴۹/۳۵ قرار می‌دهد. عجیب است، ولی پایین‌تر اما در همسایگی یک جامعه امن اروپایی ایستاده‌ایم! به عبارت ساده، علیرغم همه نارسایی‌ها، فقر و خشم نهفته، مردم ایران هنوز صاحب نجابت و شرافت نسبی هستند و جرم و جنایت در جامعه بیداد نمی‌کند.
اما کشور ما از نظر شاخصی که احساس وجود فساد را نشان می‌دهد (فسادهای دولتی پنهان است و در احساس و تلقی جامعه از وجود فساد نمود می‌یابد)، در سال ۲۰۱۶ با #روسیه، #اوکراین و #قزاقستان، به طور مشترک رده ۲۸ جدول ۱۰۰ ردیفی را اشغال کرده‌اند. همسایگانی سراپا استبدادی، معروف به داشتن زندانی سیاسی فراوان و وفور قتلهای سیاسی، دولت‌های فاسد فاقد گردش قدرت یا گردش قدرت ناقص، و زنجیره بی‌پایانی از فسادهای اقتصادی. شرم‌آور است که با اینها هم‌رتبه هستیم.
اما شرم هنگامی بیشتر می‌شود که ببینیم سوئد، همان همسایه در رتبه‌بندی جرم و جنایت، در این رده‌بندی که نشان‌دهنده فساد دولتی است، از ما بسیار فاصله گرفته و در رده ۸۸ است. معنایش این است که جامعه ایران در زمینه جرم و جنایت (امری عمدتاً اجتماعی) مانند سوئد است و در زمینه فساد اقتصادی (که پای حکومت در آن هست) مانند روسیه و قزاقستان: ملتی شریف و کم‌خشونت، حکومتی پر از اشخاص کژدست و فاسد.
به این طریق است که می‌توان قضاوتی نسبی درباره سلطه نوع خاصی از مافیا در ایران به عمل آورد. سلطه، با حکومت مافیایی است. بقیه و بیشتر جنایتکاران، عمله آن هستند.
رأس حکومت که میل به اصلاح امور و ایجاد یک حکومت پاکیزه نمونه دارد، باید براین موضوع تمرکز کند که با جدا کردن بخش‌های فاسد و از بین بردن زمینه‌های فساد، فضای سالمی برای تحقق آرزوها و برنامه‌های نیک‌خواهانه فراهم سازد.
از: @jameeno
@LoversofIRAN
در سیستمی مافیا پرور
#ملت ایران #مافیا #فساد
⬅️ یک مافیا، یک ملت!
✍️ شورای سردبیری جامعه نو
جنایتکاران را به سه دسته می‌توان تقسیم کرد: جنایتکاران بخش #خصوصی که عمدتاً تک‌رو هستند، جنایتکاران #خصولتی یعنی جایی که مقامات دولتی هم در جنایت مشارکت دارند و جنایتکاران #دولتی که متشکل هستند. گروه اول دزدان بانک و طلافروشی‌ها، پخش‌کنندگان مواد مخدر، باج‌گیرها، گردن‌کلفت‌ها و قاتلان، و در نهایت دزدان خانه‌ها و مجرمان اخلاقی‌اند. گروه دوم همان گروه اول است که به خاطر شریک گرفتن از میان مقامات دولتی توانایی و امنیت بیشتری برای اقدام به جنایت می‌یابد و ثروتمندتر است. مافیای #ایتالیا نمونه‌ای از این گروه دوم است: قدرتمند و پرنفوذ، دارای کارکرد شبکه‌ای و موثر و مسلط بر قوه قضائیه.
نوع سوم جنایتکاران، به طور خالص دولتی‌اند و بخش خصوصی جنایتکار را پادوی خود می‌کنند. خصلت شکلی این مافیا همانندی آن به کوه یخ است: فقط ده درصد آن آشکار است، ۹۰ درصد آن در حکومت پنهان است، ظاهرالصلاح است و فریادش از دست فساد دائماً بلند. برخی ناظران دولت #روسیه را چنین نوعی از سازمان جنایت توصیف می‌کنند. نمونه آن را می‌توان اقدامی دانست که دولت #پوتین علیه سلطان نفت روسیه، خودورفسکی، انجام داد. هر چند #خودورفسکی هم در جریان غارت مافیایی دارایی‌های اتحاد شوروی در سالهای پس از فروپاشی آن به ثروت رسیده بود، اما وقتی سوداهایی بیشتر از غارت پیدا کرد و به دنیای سیاست علاقه یافت، پوتین مانند یک پدرخوانده مافیا فرمان له کردن او را صادر کرد. نمونه‌های ایرانی این نوع جنایت سازمان‌یافته نیز بسیار فراوانند. بابک زنجانی نمونه آشنا و همان ده درصد آشکار است و نمونه کمترشناخته‌اش صندوق تعاون یک نهاد است که نفت گرفت برای فروش بی‌پس‌دادن حسابی... و هنوز بخش اصلی ماجرایشان در لایه ضخیمی از ابهام و پرده‌پوشی، در اقیانوس پنهانکاری و رودربایستی حکومت پنهان است. این نوع مافیا که عنوان رسمی آن "دولت مافیایی" (mafia state) است، در دل دستگاه حکومت‌ها و دولت‌ها جا گرفته و از ارگان‌های آنها برای عملیات مافیایی استفاده می‌کند. جنایت سازمان‌یافته را به کمک سلسله اعصاب یعنی دستگاه امنیتی‌اش، سیستم گردش خون آن یعنی نظام بانکی‌اش و دست‌وپای حکومت یعنی وزارتخانه‌هایش انجام می‌دهد. در واقع خود دولت است. ما در ایران کدام یک از سه نوع جنایت را داریم؟
مثل هر کشور دیگری، لابد هر سه نوع را، ولی مسأله این است که از کدامیک بیشتر داریم؟ چاقوکش بیشتر داریم یا قاضی مرتضوی؟ آفتابه‌دزد بیشتر داریم یا خاوری؟ دربان رشوه‌بگیر بیشتر داریم یا عمله استات‌اویل؟
آمار جهانی "موسسه نومبو" که معتبر‌ترین شاخص جرم و جنایت اجتماعی را عرضه می‌کند، در سال ۲۰۱۷ ایران را با شاخص ۴۹/۸۵ (بین صفر تا ۱۰۰) در کنار #سوئد با شاخص ۴۹/۳۵ قرار می‌دهد. عجیب است، ولی پایین‌تر اما در همسایگی یک جامعه امن اروپایی ایستاده‌ایم! به عبارت ساده، علیرغم همه نارسایی‌ها، فقر و خشم نهفته، مردم ایران هنوز صاحب نجابت و شرافت نسبی هستند و جرم و جنایت در جامعه بیداد نمی‌کند.
اما کشور ما از نظر شاخصی که احساس وجود فساد را نشان می‌دهد (فسادهای دولتی پنهان است و در احساس و تلقی جامعه از وجود فساد نمود می‌یابد)، در سال ۲۰۱۶ با #روسیه، #اوکراین و #قزاقستان، به طور مشترک رده ۲۸ جدول ۱۰۰ ردیفی را اشغال کرده‌اند. همسایگانی سراپا استبدادی، معروف به داشتن زندانی سیاسی فراوان و وفور قتلهای سیاسی، دولت‌های فاسد فاقد گردش قدرت یا گردش قدرت ناقص، و زنجیره بی‌پایانی از فسادهای اقتصادی. شرم‌آور است که با اینها هم‌رتبه هستیم.
اما شرم هنگامی بیشتر می‌شود که ببینیم سوئد، همان همسایه در رتبه‌بندی جرم و جنایت، در این رده‌بندی که نشان‌دهنده فساد دولتی است، از ما بسیار فاصله گرفته و در رده ۸۸ است. معنایش این است که جامعه ایران در زمینه جرم و جنایت (امری عمدتاً اجتماعی) مانند سوئد است و در زمینه فساد اقتصادی (که پای حکومت در آن هست) مانند روسیه و قزاقستان: ملتی شریف و کم‌خشونت، حکومتی پر از اشخاص کژدست و فاسد.
به این طریق است که می‌توان قضاوتی نسبی درباره سلطه نوع خاصی از مافیا در ایران به عمل آورد. سلطه، با حکومت مافیایی است. بقیه و بیشتر جنایتکاران، عمله آن هستند.
رأس حکومت که میل به اصلاح امور و ایجاد یک حکومت پاکیزه نمونه دارد، باید براین موضوع تمرکز کند که با جدا کردن بخش‌های فاسد و از بین بردن زمینه‌های فساد، فضای سالمی برای تحقق آرزوها و برنامه‌های نیک‌خواهانه فراهم سازد.
از: @jameeno
@LoversofIRAN