‍ 👈دونلی نوازی مردکهنسال نابغه ایرانی👉

👈استاد شیر محمد #اسپندار
دونلی نوازی ایشان را از پایان نوشتار، بارگیری (دانلود) کنید.

@LoversofIRAN
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

⬅️ دونلی، ساز ایرانی:
#دونلی یا #دونی یکی از سازهای محلی بلوچستان و از خانوادهٔ نی است. این ساز، دو عدد #نی است که نوازنده هنگام نواختن هر دو نی را در دهان خود قرار داده و نی #مونث را اندکی پایینتر از نی #مذکر قرار می‌دهد. تنها شش سوراخ نی مذکر از محل دمیدن مورد استفاده قرار می‌گیرند. نی مونث وظیفه #واخوان را به عهده دارد. سه سوراخ صوتی آن از محل دمیدن ساز گاهی نواخته می‌شوند. منظور از واخوان در موسیقی، یا زَمینه‌نَوا (به انگلیسی: drone) یک نوت پایه یا زیربنایی ممتد است که تقریباً در سراسر طول قطعه موسیقی شنیده می‌شود و بیشتر در موسیقی #شرقی و در موسیقی #محلی_ایرلندی کاربرد دارد و در موسیقی ایرلندی نی‌انبان برای این منظور به‌کار می‌رود.
در موسیقی #هندی انواع فعالیت‌های موسیقایی می‌توانند بر فراز زمینه‌نوا یا واخوان صورت گیرند.

⬅️ درباره استاد شیرمحمد اسپندار:
او یکی از نوازندگان مطرح ساز دونلی در ایران و جهان است.
استاد شیرمحمد اسپندار در سال ۱۳۱۰ هجری خورشیدی دربمپور #بلوچستان ایران متولد گردید. در نوجوانی به کراچی #پاکستان رفت و در سال ۱۳۳۷ پس از کسب تجربه در زمینهٔ موسیقی به ایران بازگشت.
وی تا سال ۱۳۶۲ برای نواختن موسیقی بلوچی از تک نی هم استفاده می‌کرده‌است.
او موفق به کسب #دکترای_افتخاری موسیقی سنتی از کشور فرانسه و دیپلم افتخار نوازندگی در ایران شده‌است. تندیس او و نخستین دونلی در #موزه_تهران به یادگار گذاشته شده‌است.
وی نواختن دونلی را با نگاه کردن به انگشتان کسی که همزمان در دو نی می‌نواخته، فراگرفته است.
آن گونه که شیرمحمد اسپندار می‌گوید تنها یک نفر در استان پهناور سیستان و بلوچستان، نواختن دونی را از او آموخته که آن یک نفر هم در سال ۱۳۹۰ بر اثر سانحه تصادف از دنیا می‌رود!!
او با درآمد ماهیانه اندکی که از وزارت ارشاد دریافت می‌کند، زندگی خود را اداره می‌کند!!

⬅️امیدواریم تا این #استاد و تنها نوازنده این ساز کهن ایرانی که اکنون ۸۶ سال دارد، #زنده_هستند، جوانان خوش ذوق ایرانی و به ویژه #جوانان #سیستان_بلوچستانی، به سراغ ایشان بروند و نواختن این ساز زیبا را از وی #بیاموزند، چون از دست رفتن و به خاک سپرده شدن تجربه و هنر چنین افرادی، #فقدان_بسیار_بزرگی است.
🥀🙏
منابع:
■"نابغه موسیقی ۸۳ ساله در بلوچستان"، سایت تحلیلی خبری عصر ایران.
■وب‌گاه آپارات وب‌گاه پیام بلوچ، ظریف، هومن. «یک مرد، دو نی و یک جهان ملودی ناب». روزنامه اطاعات، ۲۵ شهریور ۱۳۸۶، شماره ۲۴۰۰۹، صفحه نخست ضمیمه.
■خبرگزاری ایسنا: تازه‌ترین واژه‌های مصوب فرهنگستان زبان. بازدید: فوریه ۲۰۱۵.

@LoversofIRAN

دونلی نوازی #شیرمحمد_اسپندار را ببینید 👇

اجرای #غزال_عنایت هنرمند بنام #افغانستان در جشن روز استقلال #تاجیکستان (احتمالا ۱۳۹۵)

گرچه روش آوازی او گاه سبک #هندی ست
اما همینکه خواننده زن #فارسی_زبان افغانستان است خودش غنیمت است🙂
@LoversofIRAN

اجرای #غزال_عنایت هنرمند بنام #افغانستان در جشن روز استقلال #تاجیکستان (احتمالا ۱۳۹۵)

گرچه روش آوازی او گاه سبک #هندی ست
اما همینکه خواننده زن #فارسی_زبان افغانستان است خودش غنیمت است🙂
@LoversofIRAN

اجرای #غزال_عنایت هنرمند بنام #افغانستان در جشن روز استقلال #تاجیکستان (احتمالا ۱۳۹۵)

گرچه روش آوازی او گاه سبک #هندی ست
اما همینکه خواننده زن #فارسی_زبان افغانستان است خودش غنیمت است🙂
@LoversofIRAN

👈 شعری جاودان، به وسعت ایران زمین 👉

بخش ۲
#اختصاصی_کانال

سروده ی جاودان سعدی شیرین سخن، از خراسان تا اصفهان و کردستان، و از افغانستان تا ازبکستان و جمهوری باکو را در نوردیده است. از موسیقی مقامی تا سنتی و پاپ
@LoversofIRAN

#ایرانشهری #ایرانشهر #ایران_زمین #موسیقی #شعر #فرهنک #مقامی #محلی #سنتی #پاپ #مدرن #سعدی
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

🔷 دومین قطعه و ملودی/آهنگ شناخته شده ای که بر این شعر ساخته شد، کار هنرمند ارجمند ایرانی اهل #سنندج #کردستان، محمد #جلیل_عندلیبی بود (گویا برپایه ملودی #کردی ساختار یافته) که با صدای گرم و مخملین #علیرضا_افتخاری اهل #اصفهان، (خواننده نامدار و توانای #مکتب_آواز_اصفهان) بسیاری از ایرانیان در دهه ۷۰ خورشیدی آن را به گوش نیوشیدند (سال انتشار ۷۷).
در آغاز این قطعه، افتخاری این دو بیت بیادماندنی را بشکل آواز می خواند و سپس شعر سعدی را اجرا می کند:
/کسی که گفت به گل نسبتی ست روی تو را
فزود قدر گل و کاست آبروی تو را
گرم بیایی و پرسی چه بردی اندر خاک؟
زخاک نعره برآرم که آرزوی تو را/
درباره سراینده این دو بیت هم اطلاع دقیقی به دست نیاوردم در جستجو و پرس و جویی که داشتم. برخی تارنماها آن را از #بیدل_دهلوی دانسته اند که به نظر قابل اعتنا نمی آمد چون این بیت در دیوان بیدل نبود. (اگر اطلاع دقیقتری در این باره دارید به ما بگویید)
اجرای این قطعه👇
https://t.me/LoversofIRAN/4918

🔷 سومین قطعه با آهنگ/ملودی است که خواننده #ترک_زبان و نامدار #ازبکستان، #یولدوز_توردیه_وا خوانده است. درباره سازنده این قطعه آگاهی ندارم و با جستجویی که در اینترنت داشتم به داده های کافی نرسیدم، ولی احیانا ساخت یک هنرمند #ازبک باشد (اگر در این باره اطلاع دقیقتری دارید، لطفا به ما بگویید)
این اجرای او از این قطعه، به تازگی در تلویزیون خزر جمهوری #باکو (آذربایجان) بوده است که آن هم کشوری است با سیاست های بشدت ضد ایرانی و فارسی ستیز، اما موسیقی آن ابزاری است که بدون جنگ و خونریزی دل ها را فتح می کند و جان ها را تسخیر و به همین دلیل، موسیقی ایرانی در جمهوری باکو، طرفدار دارد👇
https://t.me/LoversofIRAN/4915
"یولدوز توردیه وا" بانوی هنرمندی است که افزون بر آواز "شش مقامی" که روش آوازی ویژه ازبک ها است، دستگاه های آواز ایرانی را نیز می داند و اجراهایی که از قطعات بانو #مرضیه و استاد #شجریان داشته است، اجراهایی قوی و ارزشمند بوده اند که هم در ازبکستان، هم در #تاجیکستان، و هم در جمهوری #باکو (آذربایجان) با استقبال بسیار روبرو شده اند. ارزش کار هنرمندانی چون او زمانی آشکار می شود که بدانیم سال هاست در ازبکستان سیاست های دولتی در راستای کاهش توان و جایگاه #زبان_فارسی در بین گویشوران این کشور بوده است حال آنکه آن کشور از سرزمین های مهم ایرانی است که #سمرقند و #بخارا را به نام نگین های ادب و هنر #پارسی در خود دارد. در چنین فضایی، کار هنرمندی چون توردیه وا که فارسی را به خوبی می خواند و بالاتر از آن به دستگاه آواز ایرانی مسلط است، در حکم یک عمل شجاعانه و قابل تقدیر پنداشته می شود.
و نامی که بر این بانو گذاشته اند چه شایسته و برازنده او است چنانکه یولدوز (گویش ترکی آن "اولدوز" است) به چم/معنی "ستاره" و "توردیه وا" هم به چم "ماندگار است؛ و او ستاره ماندگار آواز فارسی در کشوری است که دولتش (با تحریک لابی های خارجی #ترک و #روس/ #روسیه ) سال ها در پی سرکوب فارسی زبانان بوده است و ترک سازی (ازبک سازی) و یکسان سازی فرهنگی آن کشور و جدا کردنش از ریشه های کهن بیش از ۲۰۰۰ ساله ایرانی اش.


🔷اجرای دیگر این شعر مربوط به کشور #افغانستان است که یکی از این اجراها از #احمد_ولی هنرمند بنام آن کشور است که ملودی کارش متاثر از موسیقی #هندی است.

🔷 این شعر زیبا را با اجراهای نوتر خوانندگان جوان سبک های تلفیقی و پاپ ایران هم داریم از جمله:

●قطعه ای که #مهدی_یغمایی خوانده است که ملودی آن از: مهدی یغمایی/ تنظیم: دانیال شاکری/ میکس و مسترینگ: بنیامین عمران/ مدیر تولید: علی برکت.👇
https://t.me/LoversofIRAN/4925
●اجرای دیگر این شعر از گروه #دنگ_شو است با نام قطعه "حلوا"/ از آلبوم "اتاق گوشواره”.👇
https://t.me/LoversofIRAN/4926
●اجرای مدرن دیگری از این شعر هم کاری از #علی_اعتماد است.👇
https://t.me/LoversofIRAN/4927

درباره دونلی نوازی و استاد #اسپندار،
این را بخوانید.
#دونلی_نوازی شیرمحمدعلی اسپندار، نوازنده ۸۳ ساله اهل سیستان و بلوچستان که شیوه نوازندگی اش به عنوان. #میراث_معنوی کشور #ثبت شده است.
👇👇
https://t.me/LoversofIRAN/1967

قطعه:نمی خونی
آواز #یولدوز_عثمانوا
خواننده بنام #ازبکستان که #فارسی #روسی #ترکی #پشتو #هندی میخواند
فارسی خواندن او زمان رییس جمهوری #اسلام_کریموف کاری شجاعانه بود
اوبخاطر فشارحکومت مجبور به مهاجرت شد

👈هِرات، سرزمین باستانی فارسی زبانان در خاور پهنکوه (فلات) ایران👉

#بخش_یک

@LoversofIRAN

✳️هِرات (به فارسی باستان: هَرَیْوه (Haraiva) که در گفتارهای ادبی و رسمی هِرات_باستان گویند. از کلان‌شهرهای افغانستان و مرکز ولایت/استان هِرات در غرب کشور که پس از #کابل، دومین شهر پرجمعیت #افغانستان، قطب صنعتی ومهمترین کانون فرهنگی_هنری افغانستان است.
رودخانه معروف #هریرود از کنار این شهر می‌گذرد. در ایران هِرات در گفتار عامیانه به اشتباه هَرات گفته می‌شود. هرات همراه با #کابل، #مزار_شریف و #قندهار چهار شهر بزرگ افغانستان اند.

باشندگان اصلی هرات به #زبان #فارسی با لهجه #هراتی سخن می‌گویند. از ۱۳۷۰هرات امن، پذیرای مهاجران از سراسر افغانستان بوده‌است که باعث شده بافت ساکنان اصلی این شهر که فارسی‌زبان بودند، هم‌اکنون از اقوام گوناگون #پشتون، #هزاره، #ترکمن و #عرب باشد اما همچنان زبان گفتاری شهر، فارسی لهجه هراتی است.

این شهر با #مناره‌_ها و معماری‌ باشکوهش شهرت دارد و از گذشته تا امروز، از مراکز بزرگ آموزشی بوده است. در سال ۲۰۰۹ پس از بررسی شهرهای مختلف جهان توسط سازمان #یونسکو شامل برنامه "هزار شهر و هزار زندگی" این سازمان گردید. نماد هرات، #قلعه_اختیار_الدین (اَرگ) است. #مسجد_جامع و #مناره‌های این شهر نیز نمادهای دیگر آن هستند. منارهای هرات یکی از بزرگ‌ترین آثار تاریخی افغانستان با ۹۳۰سال پیشینه تاریخی اند.

هرات با داشتن مرز مشترک با #ایران و #ترکمنستان، بزرگترین #شهرک_صنعتی و مرکز تجارتی آن کشور را دارد.
تاکنون سرشماری دقیقی در شهر هرات نشده‌است، اما اخیرا دولت اعلام کرده‌ که این شهر ظرفیت پذیرش جمعیت بیشتر را ندارد. هرات میزبان نزدیک به نیمی از فعالیت های صنعتی افغانستان است. کارخانه هایی تجهیزات موتورسیکلت، برق و الکترونیک، منسوجات، شکر، سمنت(سیمان) و انواع خوراکی در این شهر واقع شده‌اند، همچنین بازار بزرگ فروش خودروهای وارداتی در سراسر افغانستان است. در شمال حومهٔ هرات دولت در حال ساخت پالایشگاه #نفت است.

بیشتر تاریخ‌شناسان ریشهٔ نام سرزمین باستانی هِرات را از نام #ایرانی باستان «هَرَیو» که به معنی «پُرشتاب» است می‌دانند. نام سرزمین باستانی #هریوا /haraiva از نام رودخانه هریرود که در آن جاری است گرفته شده‌است. برگرفتن نام سرزمین‌ها و شهر اصلی آن‌ها از نام رودخانه در سرزمین‌های باستانی شرقی #فلات_ایران معمول بوده‌است. «هَرَیو-» را با «سَرَیو-» (Saráyuu) در زبان #هندی کهن #سانسکریت که نام رودخانه‌ای بوده‌است، همانند می‌دانند.

سَرایو- معادل سانسکریت ودایی آن در کتاب "ریگ‌ودا"، در فهرست رودهای ریگ‌ودا است که در کنار سه رود دیگر یاد شده: کوبها (همان رود #کابل)، رَسا (همان رَنهای اوستایی) و کُرومو (دره #کُرَم در مناطق قبیله‌ای فدرال #پاکستان).
نمونه دیگر نام اوستایی «باخذی-» (Bāxδī) و پارسی باستانی «باختریش-» (Bāxtriš) یا #بلخ امروزی که از نام رودخانهٔ #بلخاب (به یونانی: باکتروس) گرفته شده‌است و همچنین نام اوستایی «هَرخوَیتی-»، پارسی باستانی «هَرَهُوَتی-» و سانسکریت «سَرَسوَتی-» (Sárasvatī) که از نام رودخانهٔ #ارغنداب گرفته شده‌است.

امروزه هرات به نام‌های دیگری هم شهرت دارد. #هریوا، هِرَی یا هَرِی، دیگر نام‌های این شهر است. باشندگان(ساکنان) آن را "هِرَوی"نیز ‌گویند.
هرات پیش از کشف اقیانوس #هند در گذرگاه #جاده_ابریشم قرار داشت و نقش بزرگ بازرگانی میان شبه قاره هند، شرق میانه، آسیای مرکزی و اروپا داشت. هرات از دید جغرافیایی بستر مناسب برخورد تمدن‌های شرق و غرب بوده است و از گهواره‌های تمدنی تاریخ پربار #خراسان.

بسیاری از نامداران #فارسی_زبان در این شهر بوده اند:
#خواجه_عبدالله_انصاری مشهور به #پیر_هرات، عارف و شاعر سدهٔ ۵
#کمال_‌الدین_بهزاد، نقاش مینیاتوریست عصر تیموریان
#غیاث_‌الدین_نقاش، نقاش مینیاتوریست عصر تیموریان
#امیرعلی_شیرنوایی، دانشمند وشاعر عصر تیموریان
#میرعلی_هروی، خوشنویس عصر تیموریان
#میر_خواند، مورخ عصر تیموریان
#شاه_عباس_یکم، نامدارترین شهریار #صفوی
#ساتی_‌برزن، والی هریوا در عصر #داریوش_سوم آخرین شاه #هخامنشی
#خواجه_علی_موفق_بغدادی، شاعر سدهٔ ۳
#فوشنجی_هروی، عارف سدهٔ ۴
#میرعبدالواحد معروف به #سلطان_آغا
#خواجه_غلطان_ولی، استاد خواجه عبدالله انصاری
#سیدعبدالله_مختار
#ابوعبدالله_هروی، از مشایخ #تصوف
#سیفی_هروی، مورخ تاریخ‌نامه هرات قرن۸
#سعادت_ملوک_تابش، عارف شاعر نویسنده

■بنکده ها/منابع:
●دانشگاه فرانکفورت آلمان. “Old Persian Corpus, Part No. 8, Text: DB1.
http://titus.uni-frankfurt.de
 ●هِرات قطب صنعتی افغانستان
●پایتخت تمدن اسلام در آسیا
●هِرات در ردیف هزار شهر برتر دنیا
د●«ARYANS‎(انگلیسی)‎
●دانشنامه ایرانیکا، سرواژه هرات
●جاده ابریشم گردشی آرام در امتداد بیابان

ترانه هراتی👇
https://t.me/LoversofIRAN/5532

مهاجران #افغانستان در سینمای #هند:
۵ بازیگر سرشناس و پرآوازه #هندی با ریشه #افغانستانی!

ایران هم می توانست قشر فرهیخته و ثروتمند این مهاجران را در خود جای دهد و از آنها سود ببرد اگر ...
@LoversofIRAN

‍ 👈استاد شفیعی کدکنی و زبان‌های محلّی

@LoversofIRAN
#استعمار #انگلیس #روسیه #بریتانیا

⬅️چند روز پیش فایل شنیداری هفت دقیقه‌ایی از دکتر #محمدرضا_شفیعی_کدکنی منتشر شد که دربارهٔ #زبان #فارسی و زبان‌های #محلی بود. این هفت دقیقه بخشی از کلاس درس ایشان در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران در تاریخ یک خرداد ۱۳۹۷ است.

چنان‌که در فایل منتشرشده نیز شنیده می‌شود، استاد ابتدا خاطره‌ای از دوران حضورشان در #آکسفورد و برخوردشان با جُنگی خطی می‌گویند که شامل اشعاری به #سبک_هندی از فردی انگلیسی‌زبان و عضو #کمپانی_هند_شرقی است. سپس از اهداف انگلیسی‌ها در یادگیری زبان فارسی و آشنایی با فرهنگ #ایرانی سخن می‌گویند که با این کار زبان فارسی را در #هند برانداختند و با رواج زبان #اردو(که در واقع در مقایسه با فارسی، یک زبان محلی بود) راه را برای گسترش زبان #انگلیسی گشودند و اندک‌اندک آنچه خواستند، کردند.

استاد در این بخش می‌گویند: «[انگلیسی‌ها] بعد از اینکه مسلّط شدند، گفتند گور بابای زبان فارسی، شما زبان فارسی براتون خوب نیست. شما بیایید اردو رو که یک زبان محلّی است، اینو بگیرید بزرگش کنید و همین کار رو کردند. می‌دونستند که زبان فارسی #شاهنامه داره، #مثنوی داره، #سعدی داره، #حافظ داره، #نظامی داره؛ می‌تونه با #شکسپیر کشتی بگیره. ولی زبان اردو چیزی نداره که با شکسپیر کشتی بگیره. بعد از مدتی بچّهٔ #هندی میگه: گور بابای این زبان اردو. من که می‌تونم شکسپیر بخونم، چرا این شعرهای ضعیف و این ادبیات ... اصلاً زبانم رو انگلیسی می‌کنم، چنانکه کردند» (از ۱:۱۳ تا ۲:۷ از فایل منتشرشده)

پس از آن با اندرزی مشفقانه به ماجرای این روزهای زبان‌های محلّی اشاره‌ای کوتاه می‌کنند و به سیاست #روس‌_ها در #آسیای_میانه می‌پردازند که هر قومیّت کوچکی را پرورش می‌دهند و آنها را از زبان فارسی و فرهنگ ایرانی دور می‌کنند تا آنچه #انگلیسی_‌ها در #هند کردند، اینها در آسیای میانه بکنند. یعنی با پرداختن به زبان‌های محلّی و از بین بردن زبان فارسی و فرهنگ ایرانی در آسیای میانه، جوان قوم #قزاق که زبان‌ محلّی‌‌اش آثاری مانند آنچه در زبان فارسی می‌بینیم، ندارد، می‌گوید حال که زبان #ملی من از لحاظ دارا بودن آثار ادبی چنین ضعیف است پس من پوشیکن می‌خوانم، لرمانتف می‌خوانم و روس می‌شود.

سپس برای اینکه سوءتفاهمی پیش نیاید و همه بدانند غرضی جز خیرخواهی و دوراندیشی در این سخنان نیست، می‌گویند: «ما نمی‌خوایم هیچ زبان محلّیی رو خدای‌نکرده (حذف کنیم)... چون این زبان‌های محلّی پشتوانهٔ #فرهنگی ما هستند. ما اگر این زبان‌های محلّی رو حفظ نکنیم، بخش اعظمی از فرهنگ مشترکمون رو عملاً نمی‌فهمیم. ولی این زبان بین‌الاقوامی (زبان فارسی) که قرن‌ها و قرن‌ها و قرن‌ها همهٔ این #اقوام درش مساهمه دارند. هیچ #قومی بر هیچ #قوم دیگری تقدم نداره در ساختن امواج این دریای بزرگ» (از ۴:۳۶ تا ۵:۱۴ از فایل منتشرشده).

سپس دوباره به تشویق‌های قدرت‌های سلطه‌طلب دربارهٔ زبان‌های محلّی می‌پردازند و اندرز می‌دهند که مواظب این مسائل باشیم. پس از آن دوباره به آسیای میانه و روس شدن فرزندان و نسل‌های آیندهٔ آنها در ادامهٔ همین سیاست‌های زیرکانه و استعمارگرانه که در قالب حمایت از زبان‌های محلّی و فرهنگ‌های قومی روی می‌نمایند، اشاره می‌کنند.
@LoversofIRAN

با وجود این، برخی که پیوسته قصدشان مکابره است، سخنان دکتر شفیعی را دیگرگون فهمیده‌اند و برداشت‌های عجیب و غریبی از آن کرده‌اند و آن سخنان را توهین به زبان‌های محلّی دانسته‌اند.

برای برطرف‌شدن این سوءتفاهم، ما نظر دکتر #شفیعی_کدکنی را دربارهٔ زبان‌ها و فرهنگ‌های محلّی ایران و ضرورت گردآوری و تدوین اشعار و آثار هنری آنها را که برگرفته از کلاس درس ایشان در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه تهران در تاریخ هجدهم اردیبهشت ۱۳۹۷ است در اینجا می آوریم تا شبهه‌ای در این باره در ذهن مخاطبان عزیز باقی نماند.

در جلسهٔ مذکور بحث دربارهٔ ضرورت تذکره‌نویسی و گردآوری آثار ادبی مناطق مختلف ایران در دورهٔ معاصر و مؤلّفه‌های این تذکره‌نویسی است که از دکتر شفیعی دربارهٔ جایگاه زبان‌های محلّی می‌پرسند./از کانال مجمع پریشانی/
@LoversofIRAN

پرسش و پاسخ شنیدنی و کوتاه 59 ثانیه ای پایان این پیام را بشنوید که تکمیل کننده این فایل شنیداری است که پیشتر از ایشان در کانال گذاشته شد.👇
https://t.me/LoversofIRAN/6208

پرسش و پاسخ کوتاهی در تکمیل سخنان قبلی ایشان 👇