‍ 👈 نشانه های پوپولیسم ویرانگر در نشست:
بررسی نقش فردوسی در تاخیر دموکراسی

@LoversofIRAN

ناتوانی خود در فهم و پیاده سازی دموکراسی را به #فردوسی_بزرگ نسبت ندهید.

بفرمایید با این منطق کور و این اندازه از #مغلطه و #مغالطه؛ فرسنگها دوری از دموکراسی در سراسر خاورمیانه تا آفریقا و دو سوی دریاچه #کاسپی؛ حتا شرق آسیا را هم به پادشاه شیرین سخن پارسی بچسبانید !!!
کودکان هم از این منطق لنگ شما به خنده میافتند، چه رسد به #دانشگاه و دانش پژوهان و #فرهنگیان❗️

با سپاس فراوان از سرور #مهدی_سلطانی که درباره این نشست، آگاهی رسانی کردند.
امیدواریم #ایران_دوستان زنجان، امروز در این جلسه شرکت کنند و بر این فضا تاثیر بگذارند. آدرس و زمان این برنامه، در پایان این نوشتار، پیوست شده است.

@LoversofIRAN
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

✍نوشته : #مهدی_سلطانی

🔰 «بررسی نقش فردوسی در تاخیر دموکراسی»، عنوانی است که آموزش و پرورش استان #زنجان برای برای یکی از نشستهای کارگاه ادبی دبیران ادبیات انتخاب کرده است!! استاد مدعو چنین نشستی دکتر درگاهی ست، #امت_گرای به اصطلاح #مذهبی (نه مذهبی واقعی) ، #شریعتی زنجان ، دکترای #ادبیات !

🔰 گویی هنوز بخشی از جریان روشنفکری مذهبی از اشتباهات دهه های قبل درس نگرفته است! گروهی #پان_ترک ازمیان معدودی #اصلاح_طلب، با نفوذ در آموزش و پرورش زنجان، کارگاهی بی ربط در حوزه ی تخصصی ادبیات تشکیل داده اند و این استاد را هم بازیچه ی شیطنت خود قرار داده اند!

🔰 هر آن کس که #تاریخ_ایران را خوانده باشد و دانسته باشد؛ و #دموکراسی را در بستر خود تبارشناسی و باستانشناسی کرده باشد، می تواند ده ها رویداد نظامی، جمعیتی، سیاسی، اقتصادی و ...برشمارد که در تاخیر دموکراسی اثر گذار بوده است.

🔰 جای پرسش است :
چرا یک استاد رشته ی ادبیات این گونه خارج از حیطه ی تخصصی خود با ناشیگری تمام و خارج از روشهای علمی اقدام به برگزاری چنین کارگاهی کرده است؟

🔰 این کاستی را شاید بتوان این گونه شرح داد: متاسفانه بخشی از #اصلاح_طلبی، ظرف بی مظروفی شده است که هرکسی از ظن خود مظروف آن می شود. در فقدان تولید محتوا از سوی بخشی از #اصلاح_طلبان در شهرهای #آذربایجان، پان ترکها مظروف خود را در ظرف و ظرفیتهای #اصلاحات ریخته اند.

🔰 چه کسی جز پان ترکیسم و یک استاد امت گرای ایدئولوگ ادبیات و شعر، می تواند بر هویت تاریخی ایران و شاهنشاه این هویت یعنی #فردوسی بتازد و هر دو را باعث تاخیر دموکراسی قلمداد کند؟

🔰 #علوم_انسانی، علم است و دارای روش. این کارگاه با این عنوان و آن استاد، اصل مقدس روش در علوم انسانی را پایمال کرده و نادیده گرفته است!

🔰 و ما در این چهار دهه اگر در پی آبهای بالادست و یافتن سرچشمه ها بوده ایم؛ دیده ایم و دریافته ایم که جریانهای ایدئولوگ چگونه ناآشنا با روشهای علوم انسانی آبها را از سرچشمه و بالادست گل آلود کرده اند و در پایین دست، فقر، بی کاری، تورم، جهل، ظلم و جنگ و...بیداد کرده است!

🔰 آیا وقت آن نرسیده است که بخشی از جریانهای سیاسی و استادان دانشگاه؛ تخصص گرایی ، وفاداری به روشهای پژوهش در علوم انسانی و اتکا به روشهای دانش بنیان را اساس کار و برنامه ی خود قرار دهند؟

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
@LoversofIRAN
با ما همراه شوید👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

جلسه سخنرانی علمی و کارگاه آموزشی #دبیران #ادبیات_فارسی با حضور آقای دکتر محمود #درگاهی
امروز ۲۲ آذرماه۹۶ از ساعت ۱۵:۳۰ تا ۱۸
در خانه علم دانشگاه تحصیلات تکمیلی علوم پایه زنجان👇

👈بسته خواندنی امروز از کانالهای ملی👉

@LoversofIRAN
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
■ ایرانیان از دیرباز سنت و روش #نگارش و #تاریخ_نگاری داشته اند و اما اگر امروزه به دست ما نرسیده است برای این است که روی چرم، پوست و چوب می نوشتند و این نوشته ها در گذر زمان از میان رفته اند.
https://t.me/CUIIC/8805

■ استاد #رضا_داوری_اردکانی:
نام #ایران چنان دوام و پیوستگی در طول تاریخ داشته است که این نشاندهنده آنست که ایران، تنها یک نام نیست بلکه یک حقیقت تاریخی ست.
https://t.me/CUIIC/8800

■ #برج_لاجیم #سوادکوه #مازندران؛
#کتیبه #خط_پهلوی در کنار #خط_کوفی در ۳۷۱ خورشیدی، گواه ادامه ی زبان #پهلوی و هویت ملی ایرانی در مازندران، ۴۰۰ سال پس از آمدن #اسلام به ایران
https://t.me/CUIIC/8803

■ استاد دکتر #فریدون_جنیدی:
چرا باید بگوییم #شب #چله و چرا #یلدا، نام ایرانی نیست؟
https://t.me/tarihkh/8279

■ آیا ایران سرزمین معماها است؟
چرا راه #شوش به #همدان در دوره #هخامنشیان، ۱۳۵کیلومتر کوتاهتر از جاده کنونی آن بود؟ گواه دیگری از دانش بالای ایرانیان
https://goo.gl/89W6nF
https://t.me/Dad_ir/1595

■ یک جای کار می لنگد:
بررسی شکل روابط ایران با #همسایگان کنونی اش در رقابت تسلیحاتی شدید این روزها و تهدیدهای کلامی پی در پی
https://t.me/khouzestan_iran/6848

■ #زلزله خیزترین بخش های ایران
https://t.me/khouzestan_iran/6844

■ پسرک اهل #بدخشان #افغانستان، ترانه ای زیبا از #بیدل_دهلوی می خواند
https://t.me/khouzestan_iran/6846

■ سهم ایران از دریای #خزر در شرایط کنونی بسیار پرسش برانگیز و ناپذیرفتنی ست/ دریای #کاسپی
https://t.me/irbozorg/3367
https://t.me/irbozorg/3368

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

با ما همراه شوید در Lovers of IRAN 👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

کسی که گفته شد با جعل امضای قطب‌زاده، #عباس_امیرانتظام را به تهران کشاند تا یک روز بعد بازداشت شود #کمال_خرازی بود!

درزمان او بودکه بخشنامه۱۳۸۱/۱۰/۳۰ نامگذاری قوم ضدایرانی #خزر بر دریای #کاسپی صادرشد

👈سهم ایران از دریاچه کاسپی/دیدگاهی که بر سهم ۵۰ درصدی ایران تاکید دارد

روزگاری در کناره دریای مازندران تنها در کشور ایران و روسیه/شوروی بودند و پیمان های بهره برداری از این دریاچه، تنها بین این دو کشور بود. اما امروز سهم ایران از دریاچه مازندران/کاسپی (که به غلط و تنها در ایران با نام قوم مهاجم، متجاوز و ضد ایرانی خزر خوانده می شود، اما نام جهانی آن هم همین نام ایرانی است؛کاسپین )، چقدر است؟

#کاسپین #کاسپی #خزر #مازندران #گیلان #گلستان #روسیه #قفقاز #آسیای_میانه
@LoversofIRAN

۱۲ آگوست ۲۰۱۸ در بندر آکتائو قزاقستان اجلاس بررسی وضعیت حقوقی دریای کاسپین برگزار شد‌‎، ولی در رسانه های ایران، کمترین میزان اطلاع رسانی و اهتمام در این برهه حساس برای تمامیت ارضی ایران دیده می شود.

مقوله رژیم حقوقی دریای کاسپی یا دریای مازندران بر مبنای قوانین مدون موجود و دو قرارداد ۱۹۲۱ و ۱۹۴۰ کاملا نمایان و مشخص است ولی برخی، با تحلیل به ظاهر علمی و البته با رویکرد کاملا #ضد_ملی، با خود کم بینی و خود ناتوان بینی، منکر حقوق مسلم و غیر قابل انکار ۵۰ درصدی ایران هستند و می گویند با ۲۰ درصد یا ۱۳ درصد یا ۱۱ درصد تحمیلی کنار بیاییم و خوش باشیم!!
@CUIIC
از نگاه حقوقی، ناتوانی یا عدم خواست در احقاق حق، به هیچ وجه نافی(از بین برنده) وجود آن حق نیست.
نوشته کامل در: ‏http://peace-ipsc.org/fa/


@LoversofIRAN

👇
👇
👈 نقدی بر دیدگاهی که سهم ایران از دریای کاسپی را ۵۰% می داند

@LoversofIRAN

#کاسپی #کاسپین #روسیه #شوروی

✍فرهاد قنبری:

⬅️ افسانه ی سهم ۵۰ درصدی ایران از #خزر:

ایران و روسیه تا پیش از انقلاب ۵۷ و نیز فروپاشی شوروی، در چهار عهدنامه مشخص درباره بهره برداری از خزر توافقنامه امضا کرده اند.
سه مورد از این توافقنامه ها در زمان قاجار و یک مورد در آخرین سال حکومت رضا شاه پهلوی به امضا رسیده است.
دو مورد اول عهدنامه های استعماری گلستان و ترکمنچای بوده اند که در آنها ایران حق روسیه به عنوان تنها کشوری که حق کشتیرانی جنگی در خزر دارد را به رسمیت شناخته است.

در عهدنامه گلستان و ترکمنچای بندی به این مضمون گنجانده شده است:
"سفاین تجارتی روس مانند سابق استحقاق خواهند داشت که به آزادی بر دریای خزر به طول سواحل آن سیر کرده به کناره‌های آن فرود آیند و در حالت شکستکشتی در ایران اعانت و امداد خواهند یافت و همچنین کشتیهای تجارتی ایران را استحقاق خواهد بود که به قرار سابق در دریای خزر سیر کرده، به سواحل روس آمد و شد نمایند و در آن سواحل در حال شکست کشتی به همان نسبت استعانت و امداد خواهند یافت. در باب سفاین حربیه که علم‌های عسکریه روسیه دارند چون از قدیم بالانفراد استحقاق داشتند که در بحر خزر سیر نمایند، لهذا همین حق مخصوص کما فی السابق امروز به اطمینان به ایشان وارد می‌شود، به نحوی که غیر از دولت روسیه هیچ دولت دیگر نمی‌تواند در دریای خزر کشتی جنگی داشته باشد."

پس از انقلاب بلشویک ها در 1917، سیاست مداران جدید روس سعی کردند از در دوستی با همسایگان وارد شوند و سابقه سیاه استعماری تزارها را از ذهن مردمان کشورهای همجوار پاک نمایند. یکی از کشورهایی که لنین و همراهان او از در دوستی وارد شده و قراردی به عنوان قرارداد " مودت" با آنها به امضا رساند ایران بود .
این قرار داد در سال هزار و سیصد شمسی (سه سال پس از انقلاب روسیه) به امضا رسید. در بندهایی از این قرارداد به حق استفاده و بهره برداری از منابع خزر اشاره شده است.
در فصل هشتم این عهدنامه آمده است "طرفین معظمتین متعاهدتین رضایت می‌دهند که از زمان امضاء این معاهده هر دو بالسویه حق کشتی‌رانی آزاد در زیر بیرق‌های خود در بحر خزر داشته باشند.” یا در فصل دیگری از قرار داد آمده‌ است: ” دولت شوروی روسیه پس از آنکه رسماً از استفاده از فواید اقتصادی که مبتنی بر تفوق نظامی بوده صرف نظر نمود اعلان می‌نماید که علاوه بر آنچه در فصول نه و ده ذکر شد سایر امتیازات نیز که دولت سابق تزاری عنقا برای خود و اتباع خود از دولت ایران گرفته بود از درجه اعتبار ساقط می‌باشند"

در آخرین مورد از قرارداد مابین ایران و روسیه ( قبل انقلاب ۵۷) که به چگونگی استفاده از منابع خزر اشاره شده است مربوط به سال هزار و سیصد و نوزده است.
در ماده دوازدهم از این قرار داد شانزده ماده‌ای دربارهٔ حقوق کشتیرانی طرفین در آب‌های خزر آمده است:
۱_ با کشتی‌هایی که زیر پرچم یکی از طرفین متعاهدتین در دریای خزر سیر می‌نمایند در بندرهای طرف متعاهد دیگر چه در حین ورود و چه در مدت توقف و چه درموقع خروج از هر حیث مثل کشتی‌های کشوری رفتار می‌شود.
۲_کشتی‌های مزبوره عوارض بندری دیگری نخواهد پرداخت جز آنچه قانوناً برای کشتی‌های کشوری وضع گردیده آن هم به همان شرایط و با همان معافیت‌ها…

۳_کابوتاژ به کشتی‌های کشوری طرفین متعاهدتین اختصاص دارد مع‌هذا موافقت حاصل شده‌است که هر یک از طرفین متعاهدتین به کشتی‌هایی که زیر پرچم طرف دیگر سیر می‌نمایند حق کابوتاژ را برای حمل و نقل مسافر و بار در دریای خزر بدهد.
۴- صرفنظر از مقررات فوق هر یک از طرفین متعاهدتین، ماهیگیری را در آب‌های ساحلی خود تا حد ده میل دریایی به کشتی‌های خود اختصاص داده و این حق را برای خود محفوظ می‌دارد که واردات ماهی‌های صید شده از طرف کارکنان کشتی‌هایی را که زیر پرچم او سیر می‌نمایند از تخفیفات و مزایای خاصی بهره‌مند سازد.
۵- کشتی‌هایی که در دریاهایی غیر از دریای خزر زیر پرچم یکی از طرفین متعاهدتین سیر می‌نمایند در آب‌های کشوری و بندرهای طرف متعاهد دیگر از حیث شرایط کشتیرانی و هرگونه عوارض از همان حقوق و مزایایی که در این مورد به کشتی‌های دولت کاملةالوداد اعطا می‌گردد "

همانگونه که مشخص است در هیچکدام از این قراردادها به حق استفاده از منابع زیر دریا اشاره نشده است. در ترکمنچای گلستان ایران از داشتن نیروی دریایی خزر محروم شده و در عهدنامه مودت آن را به دست آورده و سپس در عهدنامه هزار و سیصد و نوزده چگونگی استفاده از آن مورد بحث قرار گرفته است.

اما آنچه عیان است این مسئله است که نیروی دریایی و صنعت شیلات ایران در مقایسه با امپراطوری شوروی بسیار ناچیز بوده و خزر همیشه جولانگاه روس ها بوده است و این سهم پنجاه درصدی هیچگاه افسانه ای بیش نبوده است.
از@kharmagaas


@LoversofIRAN

👈پاسخ دولت به نگرانی ها؛
"تقسیم خزر، در کنوانسیون رژیم حقوقی، مطرح نیست"

@LoversofIRAN
#کاسپی #کاسپین #خزر

⬅️ #حسن_روحانی، رییس‌جمهوری ایران که برای شرکت در نشست سران کشورهای ساحلی دریای خزر به #قزاقستان سفر کرده است، در سخنرانی خود گفت:
"تعیین رژیم حقوقی بستر دریای خزر به مذاکرات بیشتر نیاز دارد".

روحانی گفت: "با امضای کنوانسیون رژیم حقوقی دریای خزر، گام بسیار مهمی برداشته شد؛ اما هنوز موضوعات مهمی باقی است".

وی تاکید کرد: "مذاکرات برای تفاهم نهایی بویژه در زمینه «تحدید حدود» و «تعیین شیوه‌های ترسیم و تعیین خطوط مبدا» باید ادامه یابد".

#بهرام_قاسمی؛ سخنگوی وزارت امورخارجه نیز گمانه‌زنی‌ها در خصوص پرداختن به "تحدید حدود و سهم کشورها" از دریای خزر و "تقسیم" آن را در کنوانسیون رژیم حقوقی خزر رد کرد.

وی تصریح کرد:
"موضوع تقسیم خزر میان کشورها و تعیین خط مبداء و تقسیم بستر و زیربستر در این کنوانسیون مطرح نیست".

@LoversofIRAN

۱۲ آگوست روزجهانی دریاچه #کاسپی بزرگترین دریاچه جهان گرامی باد

سرمایه گذاری بالای چین وآمریکا در ترکمنستان، قزاقستان، باکو برای بهره برداری گسترده از ماهیان خوراکی و نفت و گاز این بستر
@LoversofIRAN

متن کامل
"کنوانسیون رژیم حقوقی دریای #خزر"
که امروز از سوی سران ۵ کشور ساحلی؛ در قزاقستان امضا شد.

#کاسپین #کاسپی

@LoversofIRAN

👈برداشت نادرست از سهم پیشین ایران در کاسپین، و چالش های بزرگ امروز با ۴ همسایه

#کاسپین #کاسپی #خزر #ایران

@LoversofIRAN

✍ علیرضا هادیان
شورای مرکزی حزب مهستان
ارشد حقوق بین الملل؛
موضوع پایان نامه ارشد: رژیم حقوقی دریای خزر

⬅️نظر به توافقات صورت گرفته در خصوص تدوین رژیم حقوقی دریای خزر و دغدعه ایران دوستان در خصوص سهم پنجاه درصدی ایران در این پهنه مهم آبی مواردی مختصر معروض می گردد:

نظام حقوقی دریاچه ها، تابع کنوانسیون 1982 حقوق دریاها نیست بلکه متاثر از عرف و رویه بین المللی است.
دو قرارداد 1921 مودت و 1940 تجارت و بحرپیمایی هیچگاه تاکید مصرحی بر سهم 50 درصدی ایران نداشته اند.

اطلاق عنوان «دریای ایران و شوروی» لزوما به معنای تقسیم مساوی میان طرفین نمی تواند باشد و در بهترین حالت شاید بتوان گفت از مفاد این دو قرارداد چنین مستفاد می شود که ایران دارای حقوق برابر و مشترک با اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی در دریای مازندران بوده است که کافی به نظر نمی رسد.

هرچند دولت های جانشین پس از فروپاشی، طی اعلامیه آلماتی بر پایبندی خود بر تعهدات بین المللی شوروی صحه گذاشته اند اما مطابق رویکرد عملی و موجد رویه سه دولت روسیه، قزاقستان و جمهوری آذربایجان، در عمل تقسیمات دوجانبه ای در خصوص دریای مازندران به مورد اجرا گذاشته شده است.

به طور کلی و صرفنظر از امکان و توان سیاسی ایران و صرفا به لحاظ حقوقی، قواعد و اصول حقوقی بین المللی متعددی نافی سهم پنجاه درصدی برای ایران در دریای مازندران می باشد.
چنانچه بر این اساس قاعده کنترل موثر، قاعده عدم اعتراض مستمر، قاعده استاپل، اصل انصاف، اصل تناسب و تمامی رویه های بین المللی در خصوص دریاچه ها نافی(نفی کننده) حقی 50 درصدی برای ایران خواهند بود.

این دریا به لحاظ بهره برداری از منابع بستر و زیربستر عملا میان سه پهنه روسیه، جمهوری آذربایجان و قزاقستان تقسیم شده و در حال بهره برداری است و عدم حصول توافق هیچ سودی برای ایران نخواهد داشت.

ایران هیچگاه حضور و حاکمیت موثری ورای همان خط موهوم و فرضی آستارا-حسینقلی نداشته است. (خط فرضی مرز آبی #آستارا #حسینقلی)

مساله دریای مازندران تنها تقسیم یا منابع زیربستر نیست! مسایل امنیتی و ژئواستراتژیک، مسایل محیط زیست و آلودگی، مسایل کشتیرانی و ماهی گیری، مسایل نظامی و ژئوپلتیک منطقه از اهم مواردی است که با دستیابی به توافق و تدوین رژیم حقوقی مشخص، قابل حل و پیگیری است و از اهمیت شایانی برخوردار است.

بر اساس شرایط موجود بهترین گزینه برای ایران بر اساس مطالعات و بررسی های صورت گرفته، یک نظام "مشاع کاندومینیوم" برای دریای مازندران است.

به هر روی ضروری است توافق صورت گرفته و سند امضا شده، به‌صورت شفاف و تخصصی در معرض دید جامعه و افکار عمومی مورد کنکاش، تحلیل و بررسی حقوقدانان بین الملل و سایر کارشناسان مربوطه قرار گرفته و نتایج حاصله به منظور تصویب یا عدم تصویب احتمالی در اختیار مجلس شورای اسلامی قرار گیرد.

@LoversofIRAN

👈#کنوانسیون_وضعیت_حقوقی_دریای_خزر
نباید در مجلس ایران تصویب شود 👉

بخش (۱)

#مجلس #کاسپین #کاسپی #خزر #روسیه

✍ علیرضا هادیان-کارشناس ارشد حقوق بین الملل

روز یکشنبه دوازدهم آگوست 2017 میلادی کنوانسیون بیست و چهار ماده ای وضعیت حقوقی دریای مازندران در شهر آکتائو قزاقستان به امضای روسای جمهور دولتهای ساحلی آن رسید تا از تاریخ تسلیم پنجمین سند تصویب، به امین کنوانسیون، لازم الاجرا شود.
نظر به اهمیت موضوع و حساسیت افکار عمومی نسبت به این کنوانسیون و آثار حقوقی مترتب بر آن، موارد ذیل مورد بررسی قرار می گیرد؛

⬅️ بخش یکم؛ وضعیت پیش از کنوانسیون جدید

1- دریای مازندران بزرگترین دریاچه جهان است که به دلیل وسعت و بزرگی، اغلب برای آن از واژه و اصطلاح دریا استفاده می گردد. مهمترین ویژگی این پهنه آبی برای دریاچه بودن، عدم ارتباط طبیعی اش با آبهای آزاد و تفاوت تراز سطح آب آن با سطح آبهای آزاد می باشد که صرفا از طریق کانال های مصنوعی دارای کاربرد کشتیرانی ایجاد شده بر آن و به واسطه رودهای ولگا و دن به سختی به دریای سیاه متصل شده است.

2. وضعیت حقوقی دریاچه های بین المللی تابع مقررات کنوانسیون 1982 حقوق بین الملل دریاها نبوده و مبتنی بر دو رکن حقوق معاهده ای و رویه بین المللی است و عنصر توافق و رضایت دولت های ساحلی نقشی تعیین کننده در آنها دارد.

3. حقوق معاهده ای حاکم بر دریای مازندران بر پایه دو موافقتنامه 1921 مودت و 1940 تجارت و بحرپیمایی برقرار و استوار است و مستند به اصول جانشینی منبعث از اعلامیه آلماتی در 21 دسامبر 1991 و اصل حقوقی «لزوم وفای به عهد» برای جانشینان اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی پیرامون دریای مازندران لازم الاجرا است.

4. مفاد دو موافقتنامه پیش گفته و حتی اطلاق عنوان «دریای ایران و شوروی» در یادداشت های دوجانبه طرفین لزوماً به معنی تقسیم مساوی دریا و یا سهم پنجاه درصدی ایران از آن نیست و صرفاً چنین مستفاد می شود که دریای مازندران یک محدوده آبی مشترک و مشاع میان طرفین بوده و چنین استنباط می شود که ایران دارای حقوقی مشترک و برابر در آن بوده است.

البته این حقوق معاهده ای به طور کلی ناقص بوده و به هیچ روی مفاد آن قابل تعمیم به موضوعاتی نظیر، فضای فوقانی، بستر و زیربستر و مسایل محیط زیستی نمی باشد و لازم است حقوق معاهده ای جدید بر پایه دو موافقتنامه قبلی مجدداً تدوین و تصویب شود.

5- رویه عملی در دریای مازندران همواره چه پیش و یا پس از فروپاشی شوروی به گونه ای بوده است که ایران هیچگاه حضور و حاکمیت موثری ورای خط فرضی و موهوم آستارا-حسینقلی نداشته است که این به لحاظ حقوق بین الملل ایجاد عرف و رویه می کند.

مضافاً بر اینکه قواعد حقوقی عدم کنترل موثر، عدم اعتراض مستمر و استاپل و همچنین اصول حقوقی انصاف و تناسب و همچنین تمامی نمونه ها و رویه های بین المللی در خصوص دریاچه های بین المللی، نافی و ناقض حقی پنجاه درصدی برای ایران خواهند بود.

6. دریای مازندران به لحاظ بهره برداری از منابع بستر و زیربستر عملاً میان سه پهنه شمالی و دولت های ساحلی قزاقستان، فدراسیون روسیه و جمهوری آذربایجان تقسیم شده و تسریع روند استحصال و بهره برداری از آن که ممکن است مشمول قاعده مرور زمان شده و به تدریج مبدل به رویه ای تثبیت شده گردد، لزوم تدوین نظام حقوقی جدید و جامع دریای مازندران را بخصوص از نظر منافع ملی ایران بیش از پیش نمایان می سازد. امری که با پافشاری بیهوده بر سهم پنجاه درصدی در عمل اقیم خواهد ماند و نیازمند مذاکره و توافق جمعی تمامی دولت های ساحلی می باشد.

@LoversofIRAN

👈 #کنوانسیون_وضعیت_حقوقی_دریای_خزر
نباید در مجلس ایران تصویب شود 👉

بخش (۲)

#مجلس #کاسپین #کاسپی #خزر #روسیه

✍ علیرضا هادیان-کارشناس ارشد حقوق بین الملل

⬅️بخش دوم؛ وضعیت پس از کنوانسیون جدید

7. پس از سالها مذاکره کنوانسیون جدید به امضای روسای جمهور 5 دولت ساحلی رسیده است و برای اجرایی شدن بدوا لازم است مجالس تمامی طرفین نیز متن کنوانسیون امضا شده را به تصویب برسانند. بدیهی است در صورت عدم تصویب هر یک از طرفین، کنوانسیون بلااثر خواهد شد.

با این حال نفس امضای سند کنوانسیون می تواند برای طرفین تعهدی مبنی بر پذیرش، اقرار و نفی اعتراض های احتمالی قبلی در خصوص برخی مسایل و اختلافات تلقی شده و در دعاوی حقوقی احتمالی موجب تضعیف مواضع طرف مربوطه شود.

8. علی رغم نکات مثبت و مزایایی که بر این کنوانسیون متصور است، اهم ایرادات حقوقی جدی و موثری که بر آن وارد است عبارت از موارد ذیل می باشند؛

- عدم تعیین تکلیف قطعی در خصوص چگونگی و نحوه ترسیم خطوط مستقیم به منظور تعیین خطوط مبدا دولت ها، که به توافقی بعدی موکول شده است.

- عدم تعیین تکلیف قطعی وضعیت تقسیم و بهره برداری از منابع بستر و زیربستر دریاچه، که این نیز به توافقات دوجانبه بعدی میان دولت های مجاور و مقابل محول شده است.

- عدم تعیین تکلیف قطعی چگونگی نظام حقوقی حل و فصل اختلافات ناشی از کنوانسیون، که به طور کلی به مذاکره، رایزنی و روش های مسالمت آمیز حقوقی بین المللی ارجاع شده است.

9. در خصوص تعیین خطوط مبدا، مساله به ویژه برای ایران بخاطر شکل و نوع ساحلش و اجحاف احتمالی که متوجه اش خواهد شد، بسیار حائز اهمیت است. این در حالی است که وفق بند ذیل تعریف خطوط مبدا مستقیم در ماده 1 تعیین آن منوط به مواففت همه طرف ها است و بدیهی است که بدون حصول توافق در این موضوع، در عمل تشخیص و تعیین آبهای سرزمینی، آبهای صیادی و پهنه آبی مشترک ناممکن و اجرایی شدن کنوانسیون بلااثر خواهد شد. حال آنکه اهمیت این موضوع برای ایران به اندازه ای است که اساساً انعقاد هرگونه معاهده ای که این مساله در آن تعیین و حل و فصل نشده باشد، موضوعیت نخواهد داشت!

10. در خصوص بستر و زیربستر در حقیقت سیستم مشاع بودن و منطقه مشترک منتفی شده و تقسیم کامل مورد توافق قرار گرفته است. در عین حال آنچه که در عمل رخ داده است، پذیرش و به رسمیت شناختن تقسیمات صورت گرفته از سوی سه دولت جمهوری آذربایجان، جمهوری فدراتیو روسیه و قزاقستان، از جانب جمهوری اسلامی ایران بوده است! و تنها توافقات بعدی و تقسیم میان ایران با جمهوری آذربایجان و جمهوری ترکمنستان باقی مانده است.

این مساله نیز از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.

بهترین حالت از نظر نگارنده این بود که بستر و زیربستر هم تابع منطقه مشاع و مشترک میشد و به طور کلی یک نظام کاندومینیوم برای کل دریای مازندران درنظر گرفته میشد تا ایران بتواند از حقوق برابری با چهار دولت دیگر در تمامی منابع خارج از محدوده دریای سرزمینی متعارف، بهره مند شود. حال که چنین نشده و حتی نحوه تقسیمات باقیمانده حل و فصل نشده است، پذیرش چنین کنوانسیونی نه تنها دربرگیرنده منافع ملی نیست که موجد محدودیت ها و مسوولیت های حقوقی نیز خواهد بود!

10. یکی از موارد مهم در معاهدات بین المللی تعیین دقیق مکانیسم و ساز و کار حل اختلافات است و الکن بودن کنوانسیون در این خصوص می تواند مخاطرات احتمالی جدی را برای ایران به دنبال داشته باشد.

نتیجه گیری؛

در خاتمه با تاکید بر ضرورت حصول توافق و تبیین رژیم حقوقی جامع دریای مازندران، بر اساس موارد برشمرده شده به نظر نمی رسد در شرایط فعلی تصویب کنوانسیون یاد شده از سوی مجلس شورای اسلامی منطبق با منافع ملی کشور باشد و بر اساس پیشنهادات موکد برخی از کارشناسان، توصیه می شود روند تصویب در مجلس تا اندازه ای به طول بیانجامد که دست کم وضعیت چگونگی تعیین خطوط مبدا برای ایران قطعی و مورد توافق رسمی قرار بگیرد و در صورتی که خط مبدا احتمالی منطبق یا نزدیک به خط مستقیم فرضی آستارا-حسینقلی قرار گرفت به گونه ای که پهنه پشت آن جزو آبهای داخلی ایران تلقی شد، نسبت به تصویب کنوانسیون اقدام شود.

12. نباید از نظر دور داشت که برای دست یافتن به وضعیت مطلوب حداقلی توصیه شده، لازم است معاهدات مودت و بحرپیمایی موکدا از جانب ایران بعنوان پایه و مبنای تعیین حقوق ملی با تکیه بر اصل انصاف مورد استناد واقع شود.


@LoversofIRAN

👈اعتراض تند نماینده ایران در اوپک به عربستان و روسیه

@LoversofIRAN

⬅️تولید نفت روسیه به ۱۱ میلیون بشکه در روز یعنی بالاترین سطح از زمان فروپاشی #شوروی رسیده است. در شرایطی که صادرات نفت ایران در ۳ ماه گذشته، به کمتر از نیمی از صادرات سال گذشته در همین زمان رسیده است!
تلاشی از سوی روسیه برای استفاده از تحریم های ایران به سود خود. اکنون نماینده ایران در اوپک می گوید که دیگر سکوت ایران در برابر روسیه مجاز نیست. زیرا روسیه و عربستان، اوپک را به گروگان گرفته اند! پنجشنبه گذشته، وزیر انرژی آمریکا در #مسکو با همتای روسی اش مذاکره کرد. آمریکا از روسیه خواست که برای همکاری و مقابله با آنچه تحریم ها خواند، تولیدش را بازهم افزایش دهد!!! و دو کشور عمده تولید کننده نفت، با همکاری هایشان تقاضای جهان برای انرژی را پاسخ دهند!!! /bbc فارسی/

🔹حسین کاظم‌پور اردبیلی، نماینده جمهوری اسلامی در سازمان کشورهای صادره کننده نفت، #اوپک، روز شنبه ۲۴ شهریور (۱۵سپتامبر) در گفتگو با شبکه اطلاع‌رسانی نفت و انرژی (شانا) از #عربستان، #روسیه و #امارات متحده عربی به شدت انتقاد کرد.
او در انتقاد از روسیه و عربستان گفت: «این دو کشور با افزایش تولید نفت به استقبال #تحریم نفتی #آمریکا علیه ایران رفته‌اند».
«از یک‌سو، روسیه و عربستان به بهانه متوازن‌سازی بازار جهانی #نفت به دنبال تصاحب بخشی از سهم #ایران هستند. هشدارهای گاه و بیگاه ما ممکن است در کوتاه مدت تغییری در رفتار کشورها نداشته باشد زیرا هر کشوری تلاش میکند نفت را در قیمت بالا بفروشد تا درآمدش افزایش یابد، اما بی شک این هشدارها و نحوه برخورد عربستان و روسیه، با ایران در تاریخ ثبت خواهدشد. آیندگان خواهند فهمید برخلاف ایران که برای ثبات بازار نفت و عرضه مطمئن انرژی به مصرف کنندگان تلاش کرده است، عربستان و روسیه به استقبال تحریم یکی از تولیدکنندگان اوپک رفته اند! از سوی دیگر برخی اعضای اوپک، دست در دست آمریکا برای ضربه زدن به برخی بنیانگذاران این سازمان (ایران) تلاش می‌کنند».
حسین کاظم‌پور اردبیلی همچنین با انتقاد از امارات متحده عربی گفت: «عربستان و امارات، در حال تبدیل اوپک به ابزاری برای آمریکا هستند و با این کار اعتبار چندانی برای این سازمان نمانده است. اوپک هم اکنون به شیر بی یال و کوپالی بدل شده که تنها نعره‌اش مانده و برای هیچکس خطری ندارد».


🔹 #توضیح کانال/ ۱: سازمان اوپک(کشورهای صادرکننده نفت)، در زمان #پهلوی دوم، #محمدرضا_شاه، با تلاش ایران پایه ریزی شد و سازوکاری بود برای کنترل قیمت جهانی نفت از سوی کشورهای دارنده این سرچشمه های سوخت فسیلی، در برابر کشورهای صنعتی که از دوره استعمار تا کنون، خواهان تسلط هرچه بیشتر بر کشورهای دارنده ی سوخت های فسیلی جهان هستند.

🔹 #توضیح کانال/ ۲:
بارها از سوی دلسوزان و آگاهان حوزه روابط بین الملل و سیاست خارجی، گفته شده است که روسیه، شریک استراتژیک (بلندمدت) ایران نمیتواند باشد زیرا در چند زمینه مشخص و روشن، با ایران دارای رقابت جدی است. یکی از آن زمینه های رقابتی، فروش نفت و بازار جهانی آن است.
زمینه دیگر رقابت ما و روسها، گسترش و نفوذ فرهنگی_سیاسی ایران در باختر و خاور دریاچه #کاسپی ( #خزر)است که روسیه آن را حوزه نفوذ سنتی خود می داند و ایران هم برپایه اسناد استوار تاریخی، از منطقه #فرارودان(آسیای میانه) تا #قفقاز را گستره ی فرهنگی و تمدنی خود از زمان باستان تا امروز می داند. برپایه همین رقابت منطقه ای است که برخی کارشناسان باوردارند، همکاری ایران و روسیه در #سوریه نیز نمی تواند بلندمدت باشد و ایران نباید در مرزهای باختری خود نیز به همراهی بلندمدت روسها دل ببندد و دگرگونی های پیش رو را با هوشیاری دنبال کند.
بنابراین دل بستن به کمک و همراهی روسیه با ایران، در کنترل قیمت نفت و مهار تحریم های آمریکا، خواسته ای ناشدنی بنظر می آید، چراکه دولت روسیه تشنه دریافت دلارهای نفتی بیشتر، به ویژه در شرایط تحریمی که از سوی آمریکا و اروپا برای او برپاشده است، می باشد و در اینباره منافع اقتصادی خودش را به پای دوستی بلندمدت با ایران قربانی نمی کند. حتا با اینکه کمتر از ۱۰ روز پیش، در دیدار #پوتین با #رهبر ایران، آیت الله #خامنه_ای خواستار همکاری روسیه با ایران با هدف "مهار آمریکا" در برابر تحریم های ظالمانه علیه ایران شد، اما به نظر می آید روسها، ورای تعارفات دیپلماتیک، گرایشی به همراهی با ایران در کمرنگ کردن تحریم های نفتی آمریکا ندارند.

@LoversofIRAN

👈واکاوی موضوع سهم ایران از دریای کاسپین

"بخش یک"

✍ #علیرضا_افشاری/شورای مرکزی #حزب_مهستان_ایران

⬅️ امکان ارجاع به قراردادهای ۱۹۲۱و۱۹۴۰

با وجود آن‌که حدود ۱۲ سال پیش جزو گروه کوچکی بودم که در تلاشی مدنی، و با پشتکار، هزاران برگه‌ی اطلاع‌رسانی درباره‌ی «حقوق ایران در دریای #مازندران» را در میان مردم تهران پخش کردیم؛ شمار بالاتری رایانامه (ایمیل) فرستادیم؛ با هزینه‌ی شخصی تارنمایی (سایتی) را برای این موضوع ساختیم؛ اعتراض‌نامه‌ی الکترونیکی گردآوری امضا را راه انداختیم؛ و چندین میزگرد، و همایشی علمی را با حضور استادان در تالار فردوسی دانشگاه تهران برپا کردیم؛ دیگر در این دور جدید مذاکره‌ها درباره‌ی سهم ایران از #کاسپین ( #کاسپی)، قصد ورود به آن را نداشتم.

شاید از این رو که کار را انجام‌شده می دیدم و کشور را گرفتار بحران‌های متعدد و مسؤولان را به امر #ملی بی‌توجه و ناپاسخگو می‌دانستم، اما شیوه‌ی برخورد طلبکارانه و حق به جانبِ گروهی از مخالفانِ «توجه مردم به موضوع مهمِ این حقوق ملی» را چنان ناعادلانه و توهین‌آمیز دیدم که دور از انصاف دیدم در این باره چیزی ننویسم.

اکثر واکنش‌ها به برانگیخته شدنِ مردم در این‌باره واکنش‌هایی تخصصی و بخردانه نبود؛ آن چندتایی هم که بود، متین نوشته شده و بی‌محابا به تمسخر سهم ۵۰ درصدی نپرداخته و در قامتِ مدافعان حقوق شوروی و اکنون این چهار کشور همسایه، آن را «افسانه» و «اعتقاد عامیانه» نخوانده بودند، که طبیعتاً روی سخن من آن یادداشت‌های فنی نیست.

روی سخنم به انبوه یادداشت‌های عمومی و استهزاگونه ای است که یا اکثراً از سوی مدافعان جناحیِ دولت است، که قائل به اعتراض‌هایی ملی نیستند و هر آنچه را علیه خود می‌بینند ناشی از کوشش‌های جناح رقیب یا دشمنانِ برانداز دیده و بدون اندیشه رد می‌کنند؛ یا شماری دوستان حقوق‌خوانده اما کم‌تجربه، که به جای آن که هم‌چون غربیانِ ایجادکننده‌ی همین علوم، دانشِ خود را با #منافع_ملی هماهنگ کنند، منافع ملی‌شان را با تراز تئوری‌های آموخته‌شده می‌سنجند.

از متن قرارداد 1921، هم‌چنان که استاد برجسته‌ی روابط بین‌الملل، دکتر #داوود_هرمیداس_باوند، در همایش علمی «حقوق ایران در دریای مازندران» (دانشگاه تهران ـ ۵ اسفند ۱۳۸۶) ــ و به‌تازگی نیز در نشستی که در کانون وکلای مرکز برپا شد (۴ شهریور ۱۳۹۷) ــ عنوان کرد، سهم ۵۰ درصدی برای ایران، مستفاد می‌شود. این متخصص و استاد سرشناس چندی بعد نیز به همراه دو هم‌اندیش سیاسی خویش بیانیه‌ای را در این زمینه منتشر کرد که البته رسانه‌های ما آن را نادیده گرفتند.

همین‌جا اشاره‌ می‌کنم به تنظیم غیرحرفه‌ای و شاید غرض‌ورزانه‌ی گفت‌وگوی تلفنی ایشان در یک روزنامه، آن‌هم با عنوانِ غیراخلاقی و احساسیِ «افسانه‌ی ۵۰ درصد»، که در راستای خط‌مشی دولت‌محورانه‌ی آن روزنامه بود. این عنوان، بعدتر دستاویز رسانه‌های جناح رقیبِ آن روزنامه برای برخورد با اعتراض‌ها می‌شود.

به کارگیری واژه «بالسویه» (به معنای به‌طور یکسان و برابر؛ علی‌السویه ـ فرهنگ فارسی عمید) در فصل یازدهم عهدنامه‌ی ۱۹۲۱ ایران و روسیه شوروی: «نظر به اینکه مطابق اصول بیان‌شده در فصل هشتم این عهدنامه منعقده در دهم فورال ۱۸۲۸ مابین #ایران و #روسیه در #ترکمانچای نیز که فصل هشتم آن حق داشتن بحریه را در بحر #خزر از ایران سلب نموده بود از درجه اعتبار ساقط است لهذا طرفین معظمتین متعاهدتین رضایت می‌دهند که از زمان امضاء این معاهده هر دو "بالسویه‌" حق کشتی‌رانی آزاد در زیر بیرق‌های خود در دریای خزر داشته باشند» و تأکید بر حقوق مساوی در بهره‌گیری از آب‌های سرحدی، در فصل سوم همین معاهده: «طرفین معظمتین متعاهدین با حقوق مساوی از رودخانه #اترک و سایر رودخانه‌ها و آب‌های سرحدی بهره‌مند خواهند شد»، آشکارا این حق را نشان می‌دهد.

اسناد و مکاتباتی دیگر هم میان #ایران و #شوروی(کمونیستی) این حق ۵۰ درصدی را تأیید می‌کنند. از جمله، نامیده شدن این دریا به «دریای ایران و شوروی» در قرارداد 1940 تأکیدی بر موضوع #مالکیت است و اصولاً دریاچه‌های مشترک میان دو کشور ــ حتی اگر بر مشاع بودن استفاده از آن تأکید شده باشد ــ در تملک آن دو کشور خواهد بود. هم‌چنین، واژه‌ای مانند #بالسویه، کارکردی هم‌چون اصطلاح‌های پنجاه ـ پنجاه و پنجاه درصد در زمانه‌ی ما دارد و کسانی که می‌گویند اشاره‌ای به حق ۵۰ درصدی دو کشور نشده است، آشکارا سفسطه می‌کنند.

حتی اگر چشم‌مان را بر واژگان بالسویه و حقوق مساوی هم ببندیم، طبق اصول کلی حقوقی، در "اموال مشترک"، اصل بر #تساوی است مگر این‌که خلاف آن تصریح شده باشد. پس، از این قراردادها هم #مالکیت بر می‌آید و هم #برابربودنِ این مالکیت...

▫️ متن کامل یادداشت را در روزنامه‌ی قانون ( ۱۰ مهر ۹۷) بخوانید:
yon.ir/5RWxs

[اگر نوشتار را سودمند یافتید برای دیگران بفرستید]کانال علیرضا افشاری @IranianLook