۱۶ بهمن ماه، سالروز خاموشی پدر #باستان_شناسی ایران؛ دکتر #عزت_الله_نگهبان است.

روانش شاد و یادش گرامی باد.

در پیام زیر، درباره ایشان بیشتر بخوانید👇
@LoversofIRAN

‍ 👈۱۶بهمن درگذشت دکتر عزت‌الله نگهبان، نگهبان باستان شناسی ایران

بسیاری ایشان را بدلیل تلاش های ارزشمند برای گسترش دانش باستان شناسی ایران و نگهداری از میراث تاریخی کشورمان، پدر باستان شناسی ایران دانسته اند.

@LoversofIRAN

⬅️ #عزت_الله_نگهبان،
در ۱۳۰۰ خورشیدی در #اهواز به دنیا آمد. تحصیلات خود را در دبستان جمشید جم و دبیرستان فیروز بهرام و مدرسه فنی آلمانی در #تهران به پایان برد.

او در ۱۳۲۸ در رشته #باستان‌_شناسی از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. در سال ۱۳۲۹، وارد مؤسسه شرق‌شناسی دانشگاه #شیکاگو شد و در چهارسال مدرک فوق لیسانس این دانشکده را از آن خود کرد. طی این سال‌ها با راهنمایی رونالد مک‌کان به بررسی سیر "سفال نخودی‌رنگ" در #خوزستان پرداخت و اطلاعات بسیاری در این زمینه جمع‌آوری کرد و در رساله خود تدوین کرد.

مهم‌ترین سهم وی در پیشبرد باستان‌شناسی ایران، ایجاد کارگاه دایمی در " #دشت_قزوین" برای فعالیت‌های باستان‌شناسی #دانشگاه_تهران و تربیت دانشجو در این کارگاه است. او با پشتکار فراوان و روحیه خستگی‌ناپذیر، موفق به کسب مجوز و بودجه لازم برای تعمیر کاروانسرای مخروبه "محمدآباد خره" شد که روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان #بویین‌_زهرا در استان #قزوین است. این مکان منحصر به فرد به کانونی برای پژوهش‌های مستمر و درازمدت باستان‌شناختی دانشگاه تهران تبدیل شد که در آن دانشجویان با شرکت در انواع فعالیت‌های میدانی برای پیشبرد اهداف باستان‌شناسی در ایران تربیت می‌شدند.

دکتر نگهبان، یکی از سرسخت‌ترین مدافعان منظم‌کردن فعالیت‌های مربوط به باستان‌شناسی بود. بسیاری او را دشمن بزرگ #قاچاقچیان و دلالان عتیقه در ایران می‌دانند. نگهبان در پنجمین کنگره بین‌المللی باستان‌شناسی و هنر ایران در سال ۱۳۴۷، مقاله‌ای ارائه داد و در آن ماده‌ای پیشنهاد کرد که خرید و فروش اشیای باستانی به صورت غیرمجاز و از طریق #قاچاق ممنوع اعلام شود و کنگره را ملزم به صدور قانونی در این زمینه کرد. وی با ارائه این مقاله، نقش اساسی در تصویب "قطعنامه محکوم‌کردن قاچاق و فروش اشیای عتیقه" داشت.

عزت‌الله نگهبان، بیشترین میزان #طلا را در حفاری‌های باستان‌شناسی ایران بدست آورده‌است و کاوش‌های وی در قالب مقاله، گزارش و کتاب، همواره مورد توجه باستان‌شناسان بوده‌است.
فعالیت‌های باستان‌شناسی دکتر نگهبان باعث شده‌است تا به وی لقب #پدر_باستان_‌شناسی_ایران داده شود.

عزت‌الله نگهبان در تاریخ ۱۶ بهمن ۱۳۸۷ پس از مدتها بیماری در #آمریکا درگذشت.
روحش شاد و یادش گرامی باد.

@LoversofIRAN

• بنکده ها:
• ●پایگاه اینترنتی روزنامه هم‌میهن
• ●محمد موسوی، باستان‌شناس پیشکسوت، درگذشت، بی‌بی‌سی فارسی
• ●خبرگزاری میراث فرهنگی درباره دکتر نگهبان
• ●درباره عزت‌الله نگهبان (روزنامه ایران)

با ما همراه شوید👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

👈از ۲۹بهمن تا ۵ اسفند را هفته مهرورزی بنامیم👉

@LoversofIRAN

#جشن #اسفندگان #سپندارمذگان #ایران_باستان #باستان #زن #زمین #گاهشماری_باستانی #گاهشماری_خیامی

⬅️استاد #فریدون_جنیدی

ميان گاهشماری خيامی (پس از اسلام) و گاهشماری ايران باستان ۶ روز اختلاف است که همين امر در تعيين تاريخ برخی جشن‌های ايران باستان از جمله سپندارمذگان مشکلاتی را به وجود می‌آورد. استاد جنیدی، پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران معتقد است با احترام به هر دو گاهشماری بهتر است از ۲۹ بهمن تا ۵ اسفند را هفته عشق و مهرورزی بناميم. 

تاريخ خيامی يا همان تاريخ شمسی/خورشیدی که امروز مورد استفاده قرار گرفته، ۶ روز با تاريخ باستانی ايران تفاوت دارد. اين ۶ روز در تعيين برخی جشن‌های ايرانی از جمله سپندارمذگان مشکلاتی را به همراه دارد. برخی معتقدند با کسر اين شش روز سپندارمذگان بايد در ۲۹ بهمن برگزار شود و برخی نيز تاکيد می‌کنند که اين جشن بايد در ۵ اسفند(روز اسفند از ماه اسفند) برگزار شود.

در ايران باستان هر روز يک نام داشت و از ۳۰ روز هر ماه، ۱۲ روز به نام ماه‌های سال بود. هم‌روز شدن نام ماه با همان ماه سال موجبات جشن را فراهم می‌کرد. پنجمين روز هر ماه را اسفند روز (سپندارمذ) می‌ناميدند که لقب ملی #زمين است؛ يعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمين نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد. زشت و زيبا را به يک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد مهر مادری و باروری مي‌پنداشتند.

#ابوريحان_بيرونی در #آثارالباقيه آورده است که ايرانيان باستان اين روز را روز بزرگداشت زن و زمين می دانستند.
به همين علت پنجمين روز ماه اسفند را روز سپندارمذگان روز عشق و مهرورزی مي‌نامند. بسياری معتقدند طبق تاريخ باستاني که در آن ماه‌های سال ۳۰ روز است، بايد ۶ روز ماه تابستان را که در تاريخ امروز شمسی وجود دارد از ۵ اسفند کسر کرد و به اين ترتيب روز ۲۹ بهمن‌ماه، را به عنوان روز سپندارمذگان مي‌شناسند.
اما برخی طبق سنت کهن همچنان پنج اسفند را گرامی می‌دارند. 
«فريدون جنيدی»،‌ پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران درباره اين اختلاف تقويمی به CHN می‌گويد: «خيام با دانش شگفت‌ و عظيم خود دريافت که ۶ ماه ابتداي سال ۳۱ روز است و امروز دانشمندان با بررسی آنچه خيام کشف کرده، مهر دوباره تائيد بر آن زده‌اند. به واقع گاهشماری خيامی دقيق‌ترين گاهشماری جهان است. از سوی ديگر گاهشماری باستانی ايران که حدود ۸ هزار سال قدمت دارد هم در نوع خود بی‌نظير است و در زمان خود بهترين گاهشماری محسوب می‌شده‌است. اما آن گاهشماری ۶ روز عقب‌تر از گاهشماری خيام است و به همين علت در تاريخ برخی جشن‌ها و رسوم کهن اختلافاتی وجود دارد.» 
جنيدی پيشنهاد می‌کند که با احترام به گاهشماری خيامی و گاهشماری ايران باستان و اهميت جشن اسفندگان (سپندارمذگان) بهتر است ۶ روز ۲۹ بهمن تا ۵ اسفند را به عنوان هفته عشق و مهرورزی بناميم.

ايران کشوری با پيشينه فرهنگی کهن است و نگاهی به گذشته باستانی‌اش، هر بيننده‌ای را مبهوت جشن‌های کهن اين سرزمين می‌کند. در ميان بيش از ۵۰ جشن باستانی، "سپندارمذگان"، روز گراميداشت زن و زمين يکی از مهمترين آن‌هاست. روزی که عشق و مهرورزی بخشی از سنت‌های آن است. با اين‌حال چرا چنين جشن ارزشمندی به فراموشی سپرده شده است؟

/خبرگزاری ميراث فرهنگی ـ گروه ميراث فرهنگی ـ ۱۳۹۰/۱۱/۲۵


@LoversofIRAN

👈گواه استوار ریشه ایرانی کشور ترکمنستان

ترکمنستان تا پیش از #پیمان_آخال بین #روسیه و ایران #قاجار و جدایی سرزمین های شمال شرق ایران در۱۲۶۰ ( #ناصرالدین_شاه) وجودخارجی نداشت. اما امروز دولت مستقر آن، تمایلی به بیان ریشه ایرانی خود و برقراری پیوند با #فارسی_زبانان ندارد

⬅️ گزیده گزارش سال۱۳۹۵خبرگزاری ایرنا_ بجنورد ✍سیدحسین قدسی

باستان شناسان آلمانی و ایرانی برای یافتن حلقه مفقوده بخشی از تاریخ باستان در شهر دفن شده #ریوی #خراسان_شمالی (۴۵کیلومتری غرب #بجنورد) در تلاش هستند؛ با نیم نگاهی به ارتباط این شهر تاریخی با شهر تاریخی #نسا در #ترکمنستان

مناطق شمال شرق ایران و جنوب غربی #عشق_آباد در ترکمنستان، زادگاه سلسله #پارت و خاستگاه اصلی #اشکانیان بوده است و مرکز تصمیم گیری شاهان این سلسله ها، امااکنون در دل زمین فرو رفته.

باستان شناسان آلمانی در شهر تاریخی ریوی شهرستان #مانه و #سملقان خراسان شمالی برای یافتن قدیمی ‌ترین حوزه مشترک تمدنی #ایران_کهن ( #ایران_زمین)کندوکاو کرده اند برای رمزگشایی حلقه های مفقوده تمدن ایرانی و فرهنگ سازان بشری.
اهمیت تپه تاریخی ریوی(شهر باستانی ریوی) چنان است که استاندار وقت خراسان شمالی، خواستار #ثبت_جهانی آن در #یونسکو شد.

مهناز مقدسی کارشناس ارشد رشته تاریخ در خراسان شمالی به خبرنگار ایرنا گفت: دوره‌ حکومت #اشکانی بین سال های 256 قبل از میلاد و 224 میلادی در منابع تاریخی قید می شود یعنی حدود ۴۸۰ سال. تحقیقات درباره دولت اشکانی به علت منابع تاریخی اندک، کاری سخت است و احتمال دارد شهرهای زیادی از این سلسله همچنان در زیرخاک پنهان باشند.

#دیاکونوف یکی از تاریخ نویسان مشهور در کتاب«اشکانیان» خود به معرفی شهرهای این‌ دوره ‌پرداخته است و می‌نویسد:"شهرهایی از نوع #پولیس در دوره‌ی‌ #سلوکیان بنا شدند و تعداد این شهرها در زمان #پارت_ها به مراتب افزون‌ گشت."
براساس نوشته این تاریخ نویس، شهر نسا در زمان اشکانیان‌ رشد بسیار کرد و دیگر شهرهای این سلسله از جنوب رشته های کوه های #کپه_داغ و دریای #کاسپین( #خزر) تا دریاچه #آرال گسترش یافت.

محمدجواد جعفری، سرپرست هیات کاوش های باستان شناسی تپه تاریخی ریوی شهرستان مانه و سملقان: یافته های باستان شناسی و انجام آزمایش کربن14 روی نمونه های ذغالی نشان داد محوطه تاریخی ریوی در بردارنده شواهد #باستان_شناختی از دوران آهن ۲ تا دوران اسلامی است. تحقیقات گسترده درباره زندگی شهرنشینی در سایت تاریخی ریوی در حال انجام است اما، هنوز ارتباط آن با شهر تاریخی نسا ترکمنستان که ۱۵۰ کیلومتر با آن فاصله دارد انجام نشده است. به دلیل فاصله کم تپه ریوی با نسا، به نظر می رسد این خطه هم از شهرهای پرجمعیت دوران اشکانی بوده زیرا در زمینه آثار یافت شده شباهت هایی دارند

متاسفانه کاوش های باستان شناسی در شمال شرق کشور کمتر انجام شده است از همین روی اکنون در این سایت که دوران تاریخی متعدد از #ماد_ها، #هخامنشیان، #اشکانی و #ساسانیان را در برمی گیرد با خلاء کاوشی روبرو هستیم. در شهر باستانی ریوی بناهایی کشف شده ازجمله دژ، بارو، گورستان، انبار ذخیره آذوقه، فضای صنعتی و غیرصنعتی که نشانه وجود تمدن شهرنشینی است

تاریخچه کاوش باستانی محوطه تاریخی ریوی:
در ۱۳۴۶ توسط دکتر #نگهبان شناسایی و معرفی شد. در ۱۳۵۶ به دست #فائق_توحیدی با شماره ۷۲۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید. محوطه تاریخی ریوی بیش از ۱۱۰ هکتار وسعت دارد و مهم ترین بخش های باستان شناختی سطح آن تپه های سه گانه ریوی 'الف'، 'ب' و 'ث' هستند.
متاسفانه تخریب های زیادی در این تپه از سوی کوره های آجرپزی در سال های گذشته انجام شده اما اکنون محوطه این اثر تاریخی از دستبرد افراد محلی محافظت شده است.

با توجه به اهمیت علمی تپه ریوی، برنامه "پروژه باستان‌شناسی ریوی" برای ۷سال در این منطقه پیگیری می شود که از ۱۳۹۱ با تعیین عرصه و حریم محوطه و لایه نگاری تپه ریوی 'الف' آغازشد و در ۱۳۹۳ در قالب فصل دوم تپه ریوی 'ب'، کاوش لایه نگاری انجام شد.
خرداد۱۳۹۵ فصل سوم کاوش ها با هدف بررسی ژئوفیزیک و بررسی روشمند سطح محوطه انجام گرفت.
مهم ترین اهداف کاوشها:
شناسایی و مطالعه مواد باستان شناسی در شمال خراسان و فراهم کردن بستر پیوسته مطالعاتی، تبدیل محوطه ریوی به یک سایت محوری در مطالعات "دوران آهن و تاریخی" شمال شرق ایران

شباهت های تاریخی_تمدنی شهر ریوی با نسا ترکمنستان طبیعی است زیرا #نسا پایتخت اشکانیان بود بنابراین تمدن شهرنشینی جنوب کوه های کپه داغ(خراسان) با شمال این کوه ها(ترکمنستان) همسانی بسیار دارد.
البته برای بررسی شباهت ها نیاز به زمان بیشتر و سفر به مراکز تاریخی ترکمنستان نظیر #مرو، #عشق_آباد و #داش_اوغوز است.

شهرقدیم #نیشابور (خراسان رضوی امروز)در دوره اسلامی،الگوی حکومتی،شهرنشینی،تمدنی شهرهای #ترکمنستان #ازبکستان #قزاقستان #تاجیکستان #افغانستان بود

آخرین نتایج بررسی های #باستان_شناسی در محوطه میراث جهانی #پاسارگاد
به دست هیات باستانشناسی مشترک ایران_فرانسه

دوشنبه صبح، ۷ آبان، دانشکده ادبیات دانشگاه شهید بهشتی
سخنرانان:
دکتر سباستین گندت؛ رییس هیات کاوش فرانسوی
دکتر کوروش محمدخانی؛ رییس هیات کاوش ایرانی
از @kouroshhakhamaneshi


@LoversofIRAN

https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

👈شب چله، نگرانی هستی‌شناسانه از مرگ خورشید و پایان جهان

✍ #یعقوب_یسنا، پژوهشگر افغانستانی، دانشجوی دکترای ادبیات فارسی

جشن‌های باستانی از نظر روانکاوی یونگی به ناخودآگاه جمعی ماقبل تاریخ جامعه‌های بشری رجعت می‌کند. جشن شب یلدا یا به تعبیر فارسی زبانان جشن #شب_چله نیز از جش‌های باستانی ماقبل تاریخ است که بیانگر ناخودآگاه جمعی ما است. بصورت دقیق تاریخ پیدایش این جشن مشخص نیست، اما دریافت باستان شناسی نشان می‌دهد که ۸۰۰۰سال پیشینه دارد (آیین #میتراییسم) و در #خاورمیانه #ایران #افغانستان #آسیای_میانه برگزار می‌شده‌است

پیش از این‌که به خاستگاه این جشن پرداخته شود، لازم است اندکی درباره نامش توضیح داده شود. #یلدا، واژه‌ی #سریانی است که زایش، تولد و پیدایش معنا می‌دهد. #چله، واژه‌ی #فارسی است که برخی ها آن را یک دوره "چهل روزه" می‌دانند و برخی هم #چله را جدای از این‌که چندروز باشد یک دوره زمانی می‌دانند که بعد از آن، چله دیگری می‌آید. چله‌ی نخست را #چله_بزرگ و چله‌ی دوم را #چله_کوچک گویند

روستاییان #افغانستان شب چله را می شناسند وضمن برگزاری رسم و رواج‌ها، آمادگی برای وقوع رویدادهای طبیعی فصل سرما را نیز می‌گیرند. تا جایی‌که یاددارم، پدرم نشانه‌های زیاد برای سعد و نحسِ وقوع چله می‌شناخت که این سعد و نحس را بیشتر بر مبنای حرکت ستاره‌ها در آن شب و چگونگی وقوع روز همان شب (فردا) درنظر می‌گرفت. بنابراین چله یک رویداد مهم #تقویمی در جامعه ما بوده‌است که وقوع آن، هراس‌ها و امیدهای هستی‌شناسانه را درپی داشته

این رویداد، شب اول زمستان، شب اول جدی (نام دیماه در افغانستان) است، درازترین شب سال که پس از آن، شب‌ها کوتاه‌تر و روزها بلندتر شوند. بنابراین شب چله را می‌توان یک رویداد طبیعی در بخشی از کره‌ی زمین دانست. چگونگی پیدایش این #جشن و دیگر جشن‌های باستانی مانند #نوروز، #مهرگان و... بر اساس رویدادهای طبیعی تفسیرمیگرد. شب چله یک رویداد طبیعی است که انسان، هزارها سال پیش آن را شناخت و به آن واکنش داد. انسان باستان، رویدادهای طبیعی را حس می‌کرد اما بر اساس علت طبیعی نمی‌توانست آنها را بشناسد. بنابراین، درک هر رویداد طبیعی را به رمز و راز اساطیری و دست غیر ربط می‌داد

این دست غیر، و رمز و راز برای انسان #باستان بر مبنای معرفت تقابل گرایانه (نیکی و بدی) قابل توجیه بود بخصوص در جغرافیای آسیای میانه، افغانستان و ایران بنا به واقعیت جغرافیا، فصل گرما و سرما به عنوان نیکی و بدی تعیین‌کننده بود. بنابراین، موقعی که متوجه شدند از پایان تابستان به بعد، روزها کوتاه می‌شود و شب‌ها دراز؛ این گونه توجیه ‌شد که شب، تاریکی و سرما (بدی) بر روز، روشنایی و گرما (نیکی) در حال چیره‌شدن است، یا اینکه بین امر خیر و شر، جنگ و درگیری جریان دارد و معلوم نیست نیکی پیروز شود یا بدی!

این نگرانی تا نخستین شب چله ادامه می‌یافت و در آن شب به اوجِ اضطراب اساطیری می‌رسید. انسان باستان با نگرانی این شب را سحر می‌کرد و هر لحظه هراسان بود مبادا شب و تاریکی(بدی) بر روز و روشنایی(نیکی) چیره شود و زندگی انسان و جهان با چیرگی شر به پایان رسد! اینجاست که شب چله از درک یک رویداد طبیعی فراتر می‌رود و به درک یک رویداد معرفتی و هستی‌شناسانه‌ی اساطیری غایت‌شناسانه می‌رسد که نگرانی و امید و ناامیدی انسان باستان را معنا می‌کند.
رویدادهای طبیعی بسیاری است که از رویداد حسی ساده، به مناسبات معنامند و فرهنگی رسید. مثلا هر سنگی مقدس نیست اما حجرالاسود مقدس است(مقدس/نامقدس بود شب چله و...)

در #اوستا، ماه جدی، «دی» نام دارد. دی(Day) در انگلیسی «روز» معنا می‌دهد. بنابراین فردای شب یلدا که اولین روز دیماه است را می‌توان روز خورشید یا «خورشیدروز» نامید. «دی» در اوستا نام یک ایزد است.
پژوهش درباره‌ی شب چله به عنوان یک جشن ماقبل تاریخی نیاز به کار جدی از منظر اسطوره‌شناسی و باستان‌شناسی دارد که بر فرهنگ‌های دیگر بشری تاثیر گذاشته‌است. اسطوره‌شناسان به این باورند که جشن #کریسمیس، ادامه و تحول جشن چله در #اروپا بوده است که ۱۱ دی ماه برگزار می‌شود و بعد از رواج #مسیحیت، این جشن بنام تولد حضرت #عیسی برگزارشد

جشن چله از نظر هستی‌شناسی ما را از تاریخ به ماقبل تاریخ وصل می‌کند و به این می‌رساند که انسان روایتی ناتمام از امید و هراس‌های معرفتی است. برای انسان باستان شب چله، جشن نبود، بلکه هراس جمعی از چیرگی شب بر روز بود؛ بنابراین فردای این شب که #خورشیدروز است، نیک و مبارک بود. این که ما شب چله را جشن می‌گوییم از تحول معرفتی است که نگرانی اساطیری باستان را ندارد. پس برای ادامه جشن‌های کهن در زندگی مدرن باید از آنها استفاده فرهنگی برای شادمانی های جمعی شود. از این نگاه، چله باستانی باید به عنوان #میراث_فرهنگی احترام شود تا روایت‌‌های بشری در کنار هم تجربه‌های متفاوت بشر را نمایش دهند

@LoversofIRAN

👈از ۲۹بهمن تا ۵ اسفند را هفته مهرورزی بنامیم👉

@LoversofIRAN

#جشن #اسفندگان #سپندارمذگان #ایران_باستان #باستان #زن #زمین #گاهشماری_باستانی #گاهشماری_خیامی

⬅️استاد #فریدون_جنیدی

ميان گاهشماری خيامی (پس از اسلام) و گاهشماری ايران باستان ۶ روز اختلاف است که همين امر در تعيين تاريخ برخی جشن‌های ايران باستان از جمله سپندارمذگان مشکلاتی را به وجود می‌آورد. استاد جنیدی، پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران معتقد است با احترام به هر دو گاهشماری بهتر است از ۲۹ بهمن تا ۵ اسفند را هفته عشق و مهرورزی بناميم. 

تاريخ خيامی يا همان تاريخ شمسی/خورشیدی که امروز مورد استفاده قرار گرفته، ۶ روز با تاريخ باستانی ايران تفاوت دارد. اين ۶ روز در تعيين برخی جشن‌های ايرانی از جمله سپندارمذگان مشکلاتی را به همراه دارد. برخی معتقدند با کسر اين شش روز سپندارمذگان بايد در ۲۹ بهمن برگزار شود و برخی نيز تاکيد می‌کنند که اين جشن بايد در ۵ اسفند(روز اسفند از ماه اسفند) برگزار شود.

در ايران باستان هر روز يک نام داشت و از ۳۰ روز هر ماه، ۱۲ روز به نام ماه‌های سال بود. هم‌روز شدن نام ماه با همان ماه سال موجبات جشن را فراهم می‌کرد. پنجمين روز هر ماه را اسفند روز (سپندارمذ) می‌ناميدند که لقب ملی #زمين است؛ يعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمين نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد. زشت و زيبا را به يک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد مهر مادری و باروری مي‌پنداشتند.

#ابوريحان_بيرونی در #آثارالباقيه آورده است که ايرانيان باستان اين روز را روز بزرگداشت زن و زمين می دانستند.
به همين علت پنجمين روز ماه اسفند را روز سپندارمذگان روز عشق و مهرورزی مي‌نامند. بسياری معتقدند طبق تاريخ باستاني که در آن ماه‌های سال ۳۰ روز است، بايد ۶ روز ماه تابستان را که در تاريخ امروز شمسی وجود دارد از ۵ اسفند کسر کرد و به اين ترتيب روز ۲۹ بهمن‌ماه، را به عنوان روز سپندارمذگان مي‌شناسند.
اما برخی طبق سنت کهن همچنان پنج اسفند را گرامی می‌دارند. 
«فريدون جنيدی»،‌ پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران درباره اين اختلاف تقويمی به CHN می‌گويد: «خيام با دانش شگفت‌ و عظيم خود دريافت که ۶ ماه ابتداي سال ۳۱ روز است و امروز دانشمندان با بررسی آنچه خيام کشف کرده، مهر دوباره تائيد بر آن زده‌اند. به واقع گاهشماری خيامی دقيق‌ترين گاهشماری جهان است. از سوی ديگر گاهشماری باستانی ايران که حدود ۸ هزار سال قدمت دارد هم در نوع خود بی‌نظير است و در زمان خود بهترين گاهشماری محسوب می‌شده‌است. اما آن گاهشماری ۶ روز عقب‌تر از گاهشماری خيام است و به همين علت در تاريخ برخی جشن‌ها و رسوم کهن اختلافاتی وجود دارد.» 
جنيدی پيشنهاد می‌کند که با احترام به گاهشماری خيامی و گاهشماری ايران باستان و اهميت جشن اسفندگان (سپندارمذگان) بهتر است ۶ روز ۲۹ بهمن تا ۵ اسفند را به عنوان هفته عشق و مهرورزی بناميم.

ايران کشوری با پيشينه فرهنگی کهن است و نگاهی به گذشته باستانی‌اش، هر بيننده‌ای را مبهوت جشن‌های کهن اين سرزمين می‌کند. در ميان بيش از ۵۰ جشن باستانی، "سپندارمذگان"، روز گراميداشت زن و زمين يکی از مهمترين آن‌هاست. روزی که عشق و مهرورزی بخشی از سنت‌های آن است. با اين‌حال چرا چنين جشن ارزشمندی به فراموشی سپرده شده است؟

/خبرگزاری ميراث فرهنگی ـ گروه ميراث فرهنگی ـ ۱۳۹۰/۱۱/۲۵


@LoversofIRAN

👈از ۲۹بهمن تا ۵ اسفند را هفته مهرورزی بنامیم👉

@LoversofIRAN

#جشن #اسفندگان #سپندارمذگان #ایران_باستان #باستان #زن #زمین #گاهشماری_باستانی #گاهشماری_خیامی

⬅️استاد #فریدون_جنیدی

ميان گاهشماری خيامی (پس از اسلام) و گاهشماری ايران باستان ۶ روز اختلاف است که همين امر در تعيين تاريخ برخی جشن‌های ايران باستان از جمله سپندارمذگان مشکلاتی را به وجود می‌آورد. استاد جنیدی، پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران معتقد است با احترام به هر دو گاهشماری بهتر است از ۲۹ بهمن تا ۵ اسفند را هفته عشق و مهرورزی بناميم. 

تاريخ خيامی يا همان تاريخ شمسی/خورشیدی که امروز مورد استفاده قرار گرفته، ۶ روز با تاريخ باستانی ايران تفاوت دارد. اين ۶ روز در تعيين برخی جشن‌های ايرانی از جمله سپندارمذگان مشکلاتی را به همراه دارد. برخی معتقدند با کسر اين شش روز سپندارمذگان بايد در ۲۹ بهمن برگزار شود و برخی نيز تاکيد می‌کنند که اين جشن بايد در ۵ اسفند(روز اسفند از ماه اسفند) برگزار شود.

در ايران باستان هر روز يک نام داشت و از ۳۰ روز هر ماه، ۱۲ روز به نام ماه‌های سال بود. هم‌روز شدن نام ماه با همان ماه سال موجبات جشن را فراهم می‌کرد. پنجمين روز هر ماه را اسفند روز (سپندارمذ) می‌ناميدند که لقب ملی #زمين است؛ يعنی گستراننده، مقدس، فروتن. زمين نماد عشق است چون با فروتنی، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد. زشت و زيبا را به يک چشم می نگرد و همه را چون مادری در دامان پر مهر خود امان می‌دهد. به همين دليل در فرهنگ باستان اسپندارمذگان را به عنوان نماد مهر مادری و باروری مي‌پنداشتند.

#ابوريحان_بيرونی در #آثارالباقيه آورده است که ايرانيان باستان اين روز را روز بزرگداشت زن و زمين می دانستند.
به همين علت پنجمين روز ماه اسفند را روز سپندارمذگان روز عشق و مهرورزی مي‌نامند. بسياری معتقدند طبق تاريخ باستاني که در آن ماه‌های سال ۳۰ روز است، بايد ۶ روز ماه تابستان را که در تاريخ امروز شمسی وجود دارد از ۵ اسفند کسر کرد و به اين ترتيب روز ۲۹ بهمن‌ماه، را به عنوان روز سپندارمذگان مي‌شناسند.
اما برخی طبق سنت کهن همچنان پنج اسفند را گرامی می‌دارند. 
«فريدون جنيدی»،‌ پژوهشگر تاريخ و فرهنگ ايران درباره اين اختلاف تقويمی به CHN می‌گويد: «خيام با دانش شگفت‌ و عظيم خود دريافت که ۶ ماه ابتداي سال ۳۱ روز است و امروز دانشمندان با بررسی آنچه خيام کشف کرده، مهر دوباره تائيد بر آن زده‌اند. به واقع گاهشماری خيامی دقيق‌ترين گاهشماری جهان است. از سوی ديگر گاهشماری باستانی ايران که حدود ۸ هزار سال قدمت دارد هم در نوع خود بی‌نظير است و در زمان خود بهترين گاهشماری محسوب می‌شده‌است. اما آن گاهشماری ۶ روز عقب‌تر از گاهشماری خيام است و به همين علت در تاريخ برخی جشن‌ها و رسوم کهن اختلافاتی وجود دارد.» 
جنيدی پيشنهاد می‌کند که با احترام به گاهشماری خيامی و گاهشماری ايران باستان و اهميت جشن اسفندگان (سپندارمذگان) بهتر است ۶ روز ۲۹ بهمن تا ۵ اسفند را به عنوان هفته عشق و مهرورزی بناميم.

ايران کشوری با پيشينه فرهنگی کهن است و نگاهی به گذشته باستانی‌اش، هر بيننده‌ای را مبهوت جشن‌های کهن اين سرزمين می‌کند. در ميان بيش از ۵۰ جشن باستانی، "سپندارمذگان"، روز گراميداشت زن و زمين يکی از مهمترين آن‌هاست. روزی که عشق و مهرورزی بخشی از سنت‌های آن است. با اين‌حال چرا چنين جشن ارزشمندی به فراموشی سپرده شده است؟

/خبرگزاری ميراث فرهنگی ـ گروه ميراث فرهنگی ـ ۱۳۹۰/۱۱/۲۵


@LoversofIRAN

فروش سررسید #ایرانشهر ۱۳۹۸

⬅️عقاب علی احمدی
پژوهش: وحید شریعت زاده
تدوین: مهران غلامی
پردازش: م. ایران نژاد، عبدالله موذن زاده، امین محمودی، علی رنگچیان، وحید روزبهانی، علی غلامی
ناشر: ایران نگار/۶۶۹۰۷۴۲۸
فروش تلفنی:
۰۹۱۰۴۳۲۴۲۱۱
۰۹۳۳۵۴۵۸۳۶۶
۰۹۱۲۷۳۳۴۲۶۶
این #گاهشماری به شکل«سررسیدنامه» منتشر شده است با مطالبی چون:
سرود «ای ایران» ( سرودۀ جاودان استاد #حسین_گل_گلاب )
نمودار #جشن های ایرانی
متن فرمان #کورش_بزرگ برگردان پروفسور #عبدالمجید_ارفعی
گاهشماری مهی/قمری
تیره های ایرانی وهمسایگان
گاهشماری خورشیدی ایرانی همسایگان
گاهشماری کشورهای باستانی میانرودان و سوریه
گاهشماری شهرهای باستانی میانرودان
نام ایرانی گاه های شبانه روز
شناخت زمان/زروان
نام های ۳۰روز ماه درفرهنگ ایرانی
نام های ۱۲ماه سی روزۀ ایرانی
دانستنی های سی روز ماه ایرانی
معرفی اندرزنامۀ《 آذرباد مهراسپندان》
باورهای فرهنگی کهن درباره۳۰روز ماه
گل وگیاهان روزهای ماه ایرانی از #بندهش و سروده های #مسعود_سعد_سلمان
نقشۀ #باستانی ایران و جهان
رویدادهای مهم
یکاهای ایرانی سنجش زمان، درازا ...
واژه های پولی و مالی فرهنگ ایران
دستاوردهای علمی ایران از دوره #باستان

✅سیلاب در حال خروج از کانال‌های زیرزمینی تخت جمشید

هنر #ایرانیان #باستان، سیلاب را از این میراث جهانی در یک ساعت بیرون راند!

#تخت_جمشید و #نقش_رستم از بارندگی ها آسیبی ندید

#مدیریت اندیشمندانه ایرانیان کهن را با رفتارهای نادرست امروزی در بهره برداری نابخردانه از آب و خاک و درختان #ایران عزیز را بسنجید

@LoversofIRAN

ادامه👈زرتشت اهل ری بود👉

نوشتاری از استاد #فریدون_جنیدی

⬅️ بخش سوم

اين #سبزه ها را نگهداری می کردند تا روز #سيزدهم. البته ما امروزه روزها را می شماريم اما در #ايران_باستان روزها شمارش نمی شدند، بلکه هر روز را با نام ويژه خودش می شناختند.
نام روز سيزدهم «تيشتر» (Tištar) بوده است. #تيشتر نام ایزد«باران» است. در روز سيزدهم، اين سبزه ها را می بردند و با آيين ويژه و باشکوهی نثار آب روان می کردند و «تيشتر» را ستايش می کردند که تو به ما باران دادی و سبزه های ما بلند شده و جهان سبز شده، پس ما هم اين سبزه ها را به تو نثار می کنيم. امروزه هيچکس توجه نمی کند که چرا ما سبزه ها را به آب می دهيم؟ نخست می گويند که سيزدهم گجسته(نحس) است، که این باور هيچ معنایی ندارد؛ سپس سبزه ها را پرت می کنند در جوی های آب! در حالی که در ايران باستان با نياز و احترام اين کار را می کردند (و سبزه را به آب روان می سپردند).
اين #هفت_سبزه به #هفت_سين دگرگون شد که البته از ريشه خود چندان دور هم نيست. سماق و سياه دانه که گياه هستند و سرکه و سمنو هم که از گياه به دست آمده اند و تنها پسين سرکه به آن افزوده شد. پنجاه سال پيش کسانی با خودشان می انديشيدند که چون سرکه از انگور به دست می آيد و در ايران باستان #شراب (مرسوم) بوده است، پس اين هفت شين است نه هفت سين؛ که این سخن سد در سد (100%) من درآوردی و ساختگی است (به دست) گروهی لوکس و تازه پرست و بی خبر از آيين های #کهن ايرانی. اين #هفت_شين نيست که هيچ، هفت سين هم نيست و در اصل هفت سبزه بوده است.
اين آيين نوروز، آیینی ايرانی است و وابسته به همه #ايرانيان و به هيچ روی نمي توان خاستگاه روشن و ويژه ای برای آن پنداشت؛ برای نمونه وابسته به فلان کشور باشد. اين آيين از آن همه ايرانيان در پهنه ايران فرهنگی است و بايد به آن پرداخت.
چندین سال پیش، به پيشنهاد رييس جمهور #تاجيکستان «سال جهانی زرتشت» شناخته شد، چون #ازبکستان سال ها در تلاش بود تا به جهانيان بگويد زرتشت، #ازبک بوده است!!! و البته #يونسکو و سازمان ملل اين ادعا را نپذيرفتند. ازبک ها سال ها بود که می خواستند جشنی بگيرند ولی با نبود همکاری يونسکو و جامعه فرهنگی جهانی روبرو می شدند.
درست هنگاميکه #تاجيک ها چنين طرحی را پيشنهاد کردند و گفتند که می خواهيم "سه هزارمين سال زادروز زرتشت" را جشن بگيريم، يونسکو از آنها پشتيبانی کرد.
به پيشنهاد رييس جمهور تاجیکستان و با هزينه دولت و شرکت خود رييس جمهورشان، اين #جشن ها در تاجيکستان برگزار شد، اما شوربختانه رييس جمهور وقت ما (ایران) حتی در جشنی که #زرتشتيان در #دانشگاه_تهران گرفتند هم شرکت نکرد!!!
پس اگر کسانی بيدار شده اند و می خواهند بازمانده فرهنگیشان را بچنگ گيرند و ديگری نمی خواهد ... خوب نخواهد. بگذاريد کسانی که آگاهی دارند نگذارند اين کشتزار يا خانه، ويران شود!
اين گله ای است که بايد از خودمان در کشورمان بکنيم. #فرهنگ_ايران، مانند درخت تنومندی است که هم ريشه دارد هم ساقه و تنه و هم شاخه و ميوه.
اگر ريشه را ايران #پيش_از_اسلام بگيريم، تنه آن ايران #پس_از_اسلام خواهد بود و هيچکس نمی تواند منکر درخشش عظيم و بالندگی فرهنگ پس از #اسلام بشود. بزرگترين دانشمندان جهان در اين دوران ایرانی بوده اند و کارهای بزرگی کرده اند که بايد مايه افتخار ما باشد.
هر کدام از اين دو بخش که بکوشد خودش را از ديگری جدا کند به زودی خواهد خشکيد. بنابراين کسانی که گمان می کنند که تنها بايد ايران #باستان و پيش از اسلام را ستايش کنند، آنها هم شکست خواهند خورد، زيرا نمی توانند اين تنه شاداب، تناور، کهنسال و پربار را ناديده بگيرند و ريشه بدون پروردن از پوست و بدنه ساقه و شاخه ها خواهد خشکيد. پس کسی که ايران را دوست دارد بايد به همهٔ بخشهای اين گياه شاداب و زنده توجه کند.

/از بنیاد نیشابور@bonyad_neyshaboor

●بخش های یک و دو این نوشته را پیشتر بخوانید
@LoversofIRAN

⚜تبارشناسی فرمانروایی های #قفقاز در دوره #باستان
#هخامنشی #اشکانی #ساسانی

🔺#ایران_شمال_باختری

کتابی ارزشمند برای ایراندوستان در شناخت بال شمال غربی #ایران_زمین

با خواندن این کتاب به نقش تمدن #ایران_باستان در برپایی دولت و گسترش دین در کشورهای کنونی #ارمنستان، #گرجستان، جمهوری #باکو (سرزمین #اران) و زمینه جنگ های درازمدت #ایران و #روم پی میبریم.

🔻سی و دومین نمایشگاه بین المللی کتاب تهران - مصلای تهران - شبستان - راهروی ۲۰ - غرفه ی ۳۶ - نشر سمرقند و انتشارات هزارکرمان

با حمایت جدی و فراگیر همراهان کانال ها و گروههای ملی، از ناشران ایراندوست، نویسندگان و پژوهشگران #ملی کشور پشتیبانی می شوند.
هر کدام سهمی هر چند اندک در ارتقای فرهنگ جامعه و گسترش #ایرانشناسی داشته باشیم با خرید کتابهای تاریخ و فرهنگ ایران؛ در این شرایط سخت

چاپ اول: ۱۳۹۸
۵۴۰ صفحه
۸۶۰۰۰ تومان
با نقشه های تاریخی و تصویرهای چهار رنگ
ناشر: انتشارات هزار کرمان

تخفیف: ۱۵ %

شماره تلفن برای خرید:
۶۶۹۲۳۹۴۶ و ۰۹۱۲۷۳۳۴۲۶۶
ارسال با پست یا پیک
از کانال ایرانچهر و نشر هزار کرمان
@Iranchehr
@hazarekerman_ir


عاشقان ایران 🇮🇷 💌
@LoversofIRAN

جایگاه نهاد حکومت ایرانی دوره #ساسانی در جهان #باستان:
پایدارترین و مقتدرترین ساخت سیاسی جهان نزدیک به نیم هزاره و با فاصله ای زیاد از #چینی ها ( #چین باستان) و #رومی ها ( #روم باستان)

#ساسانیان گستره ای از #فرارود تا #عراق کنونی
از #قفقاز تا #پاکستان #افغانستان امروز

●دکتر #شروین_وکیلی پژوهشگر تاریخ و فرهنگ ایران
●کتاب "تاریخ نهاد در عصر ساسانی"


بررسی دقیق، باریک بینانه و بدون تنگ نظری و تعصب درباره دلایل فروپاشی این پادشاهی باشکوه پس از ۴۲۷ سال فرمانروایی، و شکست از #اعراب می تواند چراغ راهی بزرگ برای پاسداری از ایران امروز در جغرافیای پرتنش و تلخ #خاورمیانه باشد.

@LoversofIRAN