👈نام‌های جانوری در تاجیکستان

@LoversofIRAN

#تاجیکستان، بخشی از "ایران زمین کهن و باستانی" است که مردم آن به زبان فارسی تاجیکی سخن می گویند. یادگاری از دوران هخامنشیان(پیش از اسلام) تا سامانیان(پس از اسلام) و امروز #فارسی #تاجیکی #تاجیک

⬅️ در یک متن #سیریلیک تاجیکی به عبارت #حیوانات_شیرخوار برخوردم و دریافتم که منظور همان «پستان‌داران» است.
«مهره‌داران» را هم #اره_‌پشت و «گیاه‌خواران» (چهارپایان) را نیز #حیوانات_سم‌دار نوشته بود.
اکنون جهت آگاهی، رایج‌ترین نام‌های جانوران در #تاجیکستان را از منابع کتبی و شفاهی در پی می‌آورم:

آرو: (زنبور)؛
اِزار سُرخک [شلوار سرخک]: (دارکوب)؛
اسپ: (اسب)؛
اَکّه: (زاغچه)؛
بوم‌قوش: (جغد سنگی)؛
بَرزه‌گاو: (گاو گاوآهن)؛
بز بچه/ بزغاله: (بزغاله)؛
بوقّه: (گاو نر)؛
بوم/چُغذ: (جغد)؛
بی‌دانه/ وَرتیش: (بلدرچین)؛
بَیطل: (مادیان)؛
پاختک: (فاخته)؛
پوتیش/ شانه سَرک: (پوپک، شانه به سر)؛
پیشک/گربه: (گربه)؛
تارتَنک: (عنکبوت)؛
تای: (کره‌اسب)؛
تُرنَه: (درنا)؛
تُقوم‌شولوک: (حلزون)؛
جور: (چکاوک)؛
جَیره: (جوجه تیغی)؛
چارُق‌دوزک، خالک/ خالهء بهار: (کفش‌دوزک)؛
چوجه: (جوجه)؛
خارپشتک: (خارپشت)؛
خاموشک: (پشه)؛
خچیر: (قاطر)؛
خوک: (هر نوع گراز)؛
روده‌پا: (سپیداج، نوعی هشت‌پا)؛
زرگوش: (نوعی خرگوش)؛
زُلوک: (زالو)؛
سالوغ: (میش)؛
سگ‌بچه/ کوچوک: (توله‌سگ)؛
سنگ‌پشت: (لاک‌پشت)؛
سوزنک: (سنجاقک)؛
سَوسار: (سمور)؛
سوغور: (مارموت، نوعی سنجاب)؛
سی‌واغر: (سُهره، سر سیاه)؛
شَبوشک: (شپش)؛
شیرپول: (کلاغ سیاه)؛
شیرین‌چه: (شته)؛
شیشَک: (گوسفند دوساله)؛
غُنده: (رُتیل)؛
فراش‌توروک: (پرستو)؛
قوشقار: (قوچ)؛
کاغذخورَک: (کرم کتاب)؛
کرم خَرک: (خرخاکی)؛
کرم دریایی: (میگو)؛
کرمک: (کرم ابریشم)؛
کرم لای‌خورک: (کرم خاکی)؛
کف‌لیسَک: (نوزاد قورباغه)؛
کَلپیسه: (مارمولک)؛
کَلته‌کَلاس/ کَرَفسه: (بزمجه)؛
کلّه‌موش: (موش خرما)؛
کورشه‌پرک: (خفاش)؛
کورموش: (موش کور)؛
کوکو: (قرقی)؛
کَیک: (کَک)؛
گاوپلنگ: (زرافه)؛
گربچه: (بچه گربه)؛
گل‌ماهی: (قزل‌آلا)؛
گمبوسک: (قاب‌بالان=نوعی سوسک)؛
گهواره‌جنبان:(آخوندک)؛
لاشه‌خور: (لاش‌خور، کرکس)؛
ماما جُرغاتک: (چرخ‌ریسک بزرگ)؛
مرغ مرجان: (بوقلمون)؛
موسیچه: (یاکریم)؛
میتَّه: (بید)؛
نان‌خورک: (سوسک آشپزخانه)؛
نخجیر: (بز کوهی)؛
هفت رنگ/ بوقلمون: (آفتاب پرست).

/از کانال حسن قریبی@hassangharibi/


⬅️ توضیحی درباره این مطلب:

برزه گاو، همان ورزا گاو است که در ایران و به ویژه در #گیلان [و #مازندران] هم می گویند.

طبیعتا پاختک و فاخته و زلوک و زالو، کیک و کک، پیشک و پیشی یک واژه اند با دو تلفظ و در ایران بوم، خارپشت و سنگ پشت، همچنان گفته می شود.

ازار به معنی شلوار هم در متون کهن #پارسی آمده و هم دربرخی گویش های #ایران همچنان رواج دارد.

لاشخور و لاشه خور، کورموش و موش کور، شبوشک و شپش هم یک واژه هستند، با دو تلفظ و با جابه جایی اندک؛ و «کورشه برک» همان شهپرک کور است.

/با سپاس از خانم دکتر رضایی_گروه ایرتاج(انجمن دوستی ایران و تاجیکستان)
از کانال اتحادیه کشورهای وارث تمدن ایرانی@CUIIC/

@LoversofIRAN