Forwarded from اتچ بات
☝️☝️درباره 《کاشغر و پارسیان چین》
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبانهای پامیری در شاخه #زبانهای_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبانهای پامیری در شاخه #زبانهای_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
☝️☝️درباره 《کاشغر و پارسیان چین》
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبانهای پامیری در شاخه #زبانهای_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبانهای پامیری در شاخه #زبانهای_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
Telegram
attach 📎
عاشقان ایران
#گارنیک_آساتوریان: #زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست این را آشکارا باید گفت زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند @LoversofIRAN
👈پروفسور آساتوریان، زبان فارسی را زبان اصلی و مادری همه ایرانیان می داند و زبان های دیگر را که در خانه ها صحبت می شود، زبان محلی👉
@LoversofIRAN
#گارنیک_آساتوریان #ارمنی #ارامنه #کرُد #کرد_شناسی #ارمنستان #ایران_شناس #زبان #فارسی #زبان_مادری #مادری #زبان_محلی #محلی
⬅️ گارنیک سروبی آساتوریان
۱۳۳۲خورشیدی (۷ مارس ۱۹۵۳) در تهران متولد شد و در ۱۹۶۸ به ایروان ارمنستان مهاجرت کرد.
پروفسور ایرانی ارمنی تبار در رشته کرُدشناسی مقیم ارمنستان که در دانشگاه دولتی ایروان تدریس می‌کند و رئیس هئیت‌علمی ایرانی‌شناسی این دانشگاه است.
او به خاطر تحقیقات فراوانش در مطالعات سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی #کرُدی و تأسیس مرکز مطالعات معاصر کردی، معروف شد. اکنون رئیس مرکز تازه‌تاسیس ایرانی‌شناسی و ویراستار نشریه «Acta Kurdica» است.
در سال ۱۹۷۶میلادی از بخش کرُدشناسی شعبهٔ ایرانی‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۹۷۷ میلادی تا ۱۹۸۶ میلادی دانشجو دکتری و سپس کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در لنینگراد در رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران ( #اوستایی، #سغدی، #پهلوی، #پارتی، #کردشناسی و #نژادشناسی ایرانی) بود.
آساطوریان درجه دکتری از دانشگاه لنینگراد در سال ۱۳۶۳ خورشیدی (۱۹۸۴ میلادی) و دکترای عالی در سال ۱۹۹۰ میلادی از آکادمی علوم شوروی در مسکو دریافت کرد.
🔷 رزومه:
●تالیف ۱۱ کتاب و بیش از ۱۲۵ مقالهٔ علمی منتشر شده به زبانهای ارمنی، روسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، ترُکی و کرُدی است.
●استادی دانشگاه کپنهاگ از سال ۱۳۶۴ خورشیدی تا ۱۳۷۸
●از تالیفات مهم آساتوریان «فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی» است که به فارسی نوشته شده و دربرگیرندهٔ تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است.
●بنیانگذار دو نشریه ایران‌نامه و آکتا کردیکا
🔷 حوزه‌های پژوهشی:
فرهنگ ایران باستان
ادیان قبل از اسلام
متون سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی (گویش‌های کرُدی و نژادشناسی قوم کرُد)
عشایر و قبایل ایرانی (زازها، گوران‌ها، لرها، بختیاری‌هازرتشتیان ایران (گبرها)
مسائل حاد سیاسی منطقه‌ای و مردم نگاری نژادی
فرهنگ عامه (فولکور) و مردم شناسی
🔷 مسئولیت‌های علمی و اداری:
رئیس شعبه ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان
رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز
سردبیر مجلهٔ بین‌المللی «Iran & The Caucasus» (منشتره در لیدن هلند)
سردبیر مجله مشرق شناسان جمهوری ارمنستان «ایران‌نامه»
رئیس شورای علمی اعطای درجهٔ دکتری در خاورشناسی در ارمنستان
🔷سخنی ژرف از آساتوریان درباره زبان فارسی که زبان مادری همه ایرانیان است، چراکه فارسی، میراث ماندگار و مشترک این سرزمین است و نشانه ی در هم تنیدگی و پیوستگی #زبانهای_ایرانی که در ساخت فارسی امروز نقش داشته اند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882
@LoversofIRAN
#گارنیک_آساتوریان #ارمنی #ارامنه #کرُد #کرد_شناسی #ارمنستان #ایران_شناس #زبان #فارسی #زبان_مادری #مادری #زبان_محلی #محلی
⬅️ گارنیک سروبی آساتوریان
۱۳۳۲خورشیدی (۷ مارس ۱۹۵۳) در تهران متولد شد و در ۱۹۶۸ به ایروان ارمنستان مهاجرت کرد.
پروفسور ایرانی ارمنی تبار در رشته کرُدشناسی مقیم ارمنستان که در دانشگاه دولتی ایروان تدریس می‌کند و رئیس هئیت‌علمی ایرانی‌شناسی این دانشگاه است.
او به خاطر تحقیقات فراوانش در مطالعات سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی #کرُدی و تأسیس مرکز مطالعات معاصر کردی، معروف شد. اکنون رئیس مرکز تازه‌تاسیس ایرانی‌شناسی و ویراستار نشریه «Acta Kurdica» است.
در سال ۱۹۷۶میلادی از بخش کرُدشناسی شعبهٔ ایرانی‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۹۷۷ میلادی تا ۱۹۸۶ میلادی دانشجو دکتری و سپس کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در لنینگراد در رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران ( #اوستایی، #سغدی، #پهلوی، #پارتی، #کردشناسی و #نژادشناسی ایرانی) بود.
آساطوریان درجه دکتری از دانشگاه لنینگراد در سال ۱۳۶۳ خورشیدی (۱۹۸۴ میلادی) و دکترای عالی در سال ۱۹۹۰ میلادی از آکادمی علوم شوروی در مسکو دریافت کرد.
🔷 رزومه:
●تالیف ۱۱ کتاب و بیش از ۱۲۵ مقالهٔ علمی منتشر شده به زبانهای ارمنی، روسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، ترُکی و کرُدی است.
●استادی دانشگاه کپنهاگ از سال ۱۳۶۴ خورشیدی تا ۱۳۷۸
●از تالیفات مهم آساتوریان «فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی» است که به فارسی نوشته شده و دربرگیرندهٔ تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است.
●بنیانگذار دو نشریه ایران‌نامه و آکتا کردیکا
🔷 حوزه‌های پژوهشی:
فرهنگ ایران باستان
ادیان قبل از اسلام
متون سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی (گویش‌های کرُدی و نژادشناسی قوم کرُد)
عشایر و قبایل ایرانی (زازها، گوران‌ها، لرها، بختیاری‌هازرتشتیان ایران (گبرها)
مسائل حاد سیاسی منطقه‌ای و مردم نگاری نژادی
فرهنگ عامه (فولکور) و مردم شناسی
🔷 مسئولیت‌های علمی و اداری:
رئیس شعبه ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان
رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز
سردبیر مجلهٔ بین‌المللی «Iran & The Caucasus» (منشتره در لیدن هلند)
سردبیر مجله مشرق شناسان جمهوری ارمنستان «ایران‌نامه»
رئیس شورای علمی اعطای درجهٔ دکتری در خاورشناسی در ارمنستان
🔷سخنی ژرف از آساتوریان درباره زبان فارسی که زبان مادری همه ایرانیان است، چراکه فارسی، میراث ماندگار و مشترک این سرزمین است و نشانه ی در هم تنیدگی و پیوستگی #زبانهای_ایرانی که در ساخت فارسی امروز نقش داشته اند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882
Telegram
Lovers of IRAN
#گارنیک_آساتوریان:
#زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت
زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند
@LoversofIRAN
#زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت
زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند
@LoversofIRAN
Forwarded from اتچ بات
☝️☝️درباره 《کاشغر و پارسیان چین》
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبانهای پامیری در شاخه #زبانهای_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبانهای پامیری در شاخه #زبانهای_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
Telegram
attach 📎
Forwarded from عاشقان ایران
👈پروفسور آساتوریان، زبان فارسی را زبان اصلی و مادری همه ایرانیان می داند و زبان های دیگر را که در خانه ها صحبت می شود، زبان محلی👉
@LoversofIRAN
#گارنیک_آساتوریان #ارمنی #ارامنه #کرُد #کرد_شناسی #ارمنستان #ایران_شناس #زبان #فارسی #زبان_مادری #مادری #زبان_محلی #محلی
⬅️ گارنیک سروبی آساتوریان
۱۳۳۲خورشیدی (۷ مارس ۱۹۵۳) در تهران متولد شد و در ۱۹۶۸ به ایروان ارمنستان مهاجرت کرد.
پروفسور ایرانی ارمنی تبار در رشته کرُدشناسی مقیم ارمنستان که در دانشگاه دولتی ایروان تدریس می‌کند و رئیس هئیت‌علمی ایرانی‌شناسی این دانشگاه است.
او به خاطر تحقیقات فراوانش در مطالعات سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی #کرُدی و تأسیس مرکز مطالعات معاصر کردی، معروف شد. اکنون رئیس مرکز تازه‌تاسیس ایرانی‌شناسی و ویراستار نشریه «Acta Kurdica» است.
در سال ۱۹۷۶میلادی از بخش کرُدشناسی شعبهٔ ایرانی‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۹۷۷ میلادی تا ۱۹۸۶ میلادی دانشجو دکتری و سپس کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در لنینگراد در رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران ( #اوستایی، #سغدی، #پهلوی، #پارتی، #کردشناسی و #نژادشناسی ایرانی) بود.
آساطوریان درجه دکتری از دانشگاه لنینگراد در سال ۱۳۶۳ خورشیدی (۱۹۸۴ میلادی) و دکترای عالی در سال ۱۹۹۰ میلادی از آکادمی علوم شوروی در مسکو دریافت کرد.
🔷 رزومه:
●تالیف ۱۱ کتاب و بیش از ۱۲۵ مقالهٔ علمی منتشر شده به زبانهای ارمنی، روسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، ترُکی و کرُدی است.
●استادی دانشگاه کپنهاگ از سال ۱۳۶۴ خورشیدی تا ۱۳۷۸
●از تالیفات مهم آساتوریان «فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی» است که به فارسی نوشته شده و دربرگیرندهٔ تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است.
●بنیانگذار دو نشریه ایران‌نامه و آکتا کردیکا
🔷 حوزه‌های پژوهشی:
فرهنگ ایران باستان
ادیان قبل از اسلام
متون سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی (گویش‌های کرُدی و نژادشناسی قوم کرُد)
عشایر و قبایل ایرانی (زازها، گوران‌ها، لرها، بختیاری‌هازرتشتیان ایران (گبرها)
مسائل حاد سیاسی منطقه‌ای و مردم نگاری نژادی
فرهنگ عامه (فولکور) و مردم شناسی
🔷 مسئولیت‌های علمی و اداری:
رئیس شعبه ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان
رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز
سردبیر مجلهٔ بین‌المللی «Iran & The Caucasus» (منشتره در لیدن هلند)
سردبیر مجله مشرق شناسان جمهوری ارمنستان «ایران‌نامه»
رئیس شورای علمی اعطای درجهٔ دکتری در خاورشناسی در ارمنستان
🔷سخنی ژرف از آساتوریان درباره زبان فارسی که زبان مادری همه ایرانیان است، چراکه فارسی، میراث ماندگار و مشترک این سرزمین است و نشانه ی در هم تنیدگی و پیوستگی #زبانهای_ایرانی که در ساخت فارسی امروز نقش داشته اند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882
@LoversofIRAN
#گارنیک_آساتوریان #ارمنی #ارامنه #کرُد #کرد_شناسی #ارمنستان #ایران_شناس #زبان #فارسی #زبان_مادری #مادری #زبان_محلی #محلی
⬅️ گارنیک سروبی آساتوریان
۱۳۳۲خورشیدی (۷ مارس ۱۹۵۳) در تهران متولد شد و در ۱۹۶۸ به ایروان ارمنستان مهاجرت کرد.
پروفسور ایرانی ارمنی تبار در رشته کرُدشناسی مقیم ارمنستان که در دانشگاه دولتی ایروان تدریس می‌کند و رئیس هئیت‌علمی ایرانی‌شناسی این دانشگاه است.
او به خاطر تحقیقات فراوانش در مطالعات سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی #کرُدی و تأسیس مرکز مطالعات معاصر کردی، معروف شد. اکنون رئیس مرکز تازه‌تاسیس ایرانی‌شناسی و ویراستار نشریه «Acta Kurdica» است.
در سال ۱۹۷۶میلادی از بخش کرُدشناسی شعبهٔ ایرانی‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۹۷۷ میلادی تا ۱۹۸۶ میلادی دانشجو دکتری و سپس کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در لنینگراد در رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران ( #اوستایی، #سغدی، #پهلوی، #پارتی، #کردشناسی و #نژادشناسی ایرانی) بود.
آساطوریان درجه دکتری از دانشگاه لنینگراد در سال ۱۳۶۳ خورشیدی (۱۹۸۴ میلادی) و دکترای عالی در سال ۱۹۹۰ میلادی از آکادمی علوم شوروی در مسکو دریافت کرد.
🔷 رزومه:
●تالیف ۱۱ کتاب و بیش از ۱۲۵ مقالهٔ علمی منتشر شده به زبانهای ارمنی، روسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، ترُکی و کرُدی است.
●استادی دانشگاه کپنهاگ از سال ۱۳۶۴ خورشیدی تا ۱۳۷۸
●از تالیفات مهم آساتوریان «فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی» است که به فارسی نوشته شده و دربرگیرندهٔ تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است.
●بنیانگذار دو نشریه ایران‌نامه و آکتا کردیکا
🔷 حوزه‌های پژوهشی:
فرهنگ ایران باستان
ادیان قبل از اسلام
متون سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی (گویش‌های کرُدی و نژادشناسی قوم کرُد)
عشایر و قبایل ایرانی (زازها، گوران‌ها، لرها، بختیاری‌هازرتشتیان ایران (گبرها)
مسائل حاد سیاسی منطقه‌ای و مردم نگاری نژادی
فرهنگ عامه (فولکور) و مردم شناسی
🔷 مسئولیت‌های علمی و اداری:
رئیس شعبه ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان
رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز
سردبیر مجلهٔ بین‌المللی «Iran & The Caucasus» (منشتره در لیدن هلند)
سردبیر مجله مشرق شناسان جمهوری ارمنستان «ایران‌نامه»
رئیس شورای علمی اعطای درجهٔ دکتری در خاورشناسی در ارمنستان
🔷سخنی ژرف از آساتوریان درباره زبان فارسی که زبان مادری همه ایرانیان است، چراکه فارسی، میراث ماندگار و مشترک این سرزمین است و نشانه ی در هم تنیدگی و پیوستگی #زبانهای_ایرانی که در ساخت فارسی امروز نقش داشته اند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882
Telegram
Lovers of IRAN
#گارنیک_آساتوریان:
#زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت
زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند
@LoversofIRAN
#زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت
زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند
@LoversofIRAN
Forwarded from عاشقان ایران
👈پروفسور آساتوریان، زبان فارسی را زبان اصلی و مادری همه ایرانیان می داند و زبان های دیگر را که در خانه ها صحبت می شود، زبان محلی👉
@LoversofIRAN
#گارنیک_آساتوریان #ارمنی #ارامنه #کرُد #کرد_شناسی #ارمنستان #ایران_شناس #زبان #فارسی #زبان_مادری #مادری #زبان_محلی #محلی
⬅️ گارنیک سروبی آساتوریان
۱۳۳۲خورشیدی (۷ مارس ۱۹۵۳) در تهران متولد شد و در ۱۹۶۸ به ایروان ارمنستان مهاجرت کرد.
پروفسور ایرانی ارمنی تبار در رشته کرُدشناسی مقیم ارمنستان که در دانشگاه دولتی ایروان تدریس می‌کند و رئیس هئیت‌علمی ایرانی‌شناسی این دانشگاه است.
او به خاطر تحقیقات فراوانش در مطالعات سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی #کرُدی و تأسیس مرکز مطالعات معاصر کردی، معروف شد. اکنون رئیس مرکز تازه‌تاسیس ایرانی‌شناسی و ویراستار نشریه «Acta Kurdica» است.
در سال ۱۹۷۶میلادی از بخش کرُدشناسی شعبهٔ ایرانی‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۹۷۷ میلادی تا ۱۹۸۶ میلادی دانشجو دکتری و سپس کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در لنینگراد در رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران ( #اوستایی، #سغدی، #پهلوی، #پارتی، #کردشناسی و #نژادشناسی ایرانی) بود.
آساطوریان درجه دکتری از دانشگاه لنینگراد در سال ۱۳۶۳ خورشیدی (۱۹۸۴ میلادی) و دکترای عالی در سال ۱۹۹۰ میلادی از آکادمی علوم شوروی در مسکو دریافت کرد.
🔷 رزومه:
●تالیف ۱۱ کتاب و بیش از ۱۲۵ مقالهٔ علمی منتشر شده به زبانهای ارمنی، روسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، ترُکی و کرُدی است.
●استادی دانشگاه کپنهاگ از سال ۱۳۶۴ خورشیدی تا ۱۳۷۸
●از تالیفات مهم آساتوریان «فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی» است که به فارسی نوشته شده و دربرگیرندهٔ تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است.
●بنیانگذار دو نشریه ایران‌نامه و آکتا کردیکا
🔷 حوزه‌های پژوهشی:
فرهنگ ایران باستان
ادیان قبل از اسلام
متون سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی (گویش‌های کرُدی و نژادشناسی قوم کرُد)
عشایر و قبایل ایرانی (زازها، گوران‌ها، لرها، بختیاری‌هازرتشتیان ایران (گبرها)
مسائل حاد سیاسی منطقه‌ای و مردم نگاری نژادی
فرهنگ عامه (فولکور) و مردم شناسی
🔷 مسئولیت‌های علمی و اداری:
رئیس شعبه ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان
رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز
سردبیر مجلهٔ بین‌المللی «Iran & The Caucasus» (منشتره در لیدن هلند)
سردبیر مجله مشرق شناسان جمهوری ارمنستان «ایران‌نامه»
رئیس شورای علمی اعطای درجهٔ دکتری در خاورشناسی در ارمنستان
🔷سخنی ژرف از آساتوریان درباره زبان فارسی که زبان مادری همه ایرانیان است، چراکه فارسی، میراث ماندگار و مشترک این سرزمین است و نشانه ی در هم تنیدگی و پیوستگی #زبانهای_ایرانی که در ساخت فارسی امروز نقش داشته اند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882
@LoversofIRAN
#گارنیک_آساتوریان #ارمنی #ارامنه #کرُد #کرد_شناسی #ارمنستان #ایران_شناس #زبان #فارسی #زبان_مادری #مادری #زبان_محلی #محلی
⬅️ گارنیک سروبی آساتوریان
۱۳۳۲خورشیدی (۷ مارس ۱۹۵۳) در تهران متولد شد و در ۱۹۶۸ به ایروان ارمنستان مهاجرت کرد.
پروفسور ایرانی ارمنی تبار در رشته کرُدشناسی مقیم ارمنستان که در دانشگاه دولتی ایروان تدریس می‌کند و رئیس هئیت‌علمی ایرانی‌شناسی این دانشگاه است.
او به خاطر تحقیقات فراوانش در مطالعات سنت قبیله‌ای و زبان‌شناختی #کرُدی و تأسیس مرکز مطالعات معاصر کردی، معروف شد. اکنون رئیس مرکز تازه‌تاسیس ایرانی‌شناسی و ویراستار نشریه «Acta Kurdica» است.
در سال ۱۹۷۶میلادی از بخش کرُدشناسی شعبهٔ ایرانی‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۹۷۷ میلادی تا ۱۹۸۶ میلادی دانشجو دکتری و سپس کارمند عالی انستیتوی خاورشناسی آکادمی علوم شوروی در لنینگراد در رشتهٔ فرهنگ و زبانهای باستانی ایران ( #اوستایی، #سغدی، #پهلوی، #پارتی، #کردشناسی و #نژادشناسی ایرانی) بود.
آساطوریان درجه دکتری از دانشگاه لنینگراد در سال ۱۳۶۳ خورشیدی (۱۹۸۴ میلادی) و دکترای عالی در سال ۱۹۹۰ میلادی از آکادمی علوم شوروی در مسکو دریافت کرد.
🔷 رزومه:
●تالیف ۱۱ کتاب و بیش از ۱۲۵ مقالهٔ علمی منتشر شده به زبانهای ارمنی، روسی، انگلیسی، آلمانی، فرانسه، ترُکی و کرُدی است.
●استادی دانشگاه کپنهاگ از سال ۱۳۶۴ خورشیدی تا ۱۳۷۸
●از تالیفات مهم آساتوریان «فرهنگ مفصل ریشه‌شناسی زبان فارسی» است که به فارسی نوشته شده و دربرگیرندهٔ تمام واژه‌های اصیل ایرانی با آوانگاری است.
●بنیانگذار دو نشریه ایران‌نامه و آکتا کردیکا
🔷 حوزه‌های پژوهشی:
فرهنگ ایران باستان
ادیان قبل از اسلام
متون سغدی، پهلوی، پارتی، کردشناسی (گویش‌های کرُدی و نژادشناسی قوم کرُد)
عشایر و قبایل ایرانی (زازها، گوران‌ها، لرها، بختیاری‌هازرتشتیان ایران (گبرها)
مسائل حاد سیاسی منطقه‌ای و مردم نگاری نژادی
فرهنگ عامه (فولکور) و مردم شناسی
🔷 مسئولیت‌های علمی و اداری:
رئیس شعبه ایران‌شناسی دانشگاه دولتی ایروان
رئیس مرکز ایران‌شناسی در قفقاز
سردبیر مجلهٔ بین‌المللی «Iran & The Caucasus» (منشتره در لیدن هلند)
سردبیر مجله مشرق شناسان جمهوری ارمنستان «ایران‌نامه»
رئیس شورای علمی اعطای درجهٔ دکتری در خاورشناسی در ارمنستان
🔷سخنی ژرف از آساتوریان درباره زبان فارسی که زبان مادری همه ایرانیان است، چراکه فارسی، میراث ماندگار و مشترک این سرزمین است و نشانه ی در هم تنیدگی و پیوستگی #زبانهای_ایرانی که در ساخت فارسی امروز نقش داشته اند👇
https://t.me/LoversofIRAN/4882
Telegram
Lovers of IRAN
#گارنیک_آساتوریان:
#زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت
زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند
@LoversofIRAN
#زبان_مادری مردمی که درایران زندگی می کنند #فارسی است که زبان اصلی و اول آنهاست
این را آشکارا باید گفت
زبان ها وگویش هایی که مردم درخانه صحبت می کنند، زبان محلی هستند
@LoversofIRAN