👈آسیب های سند آموزشی ٢۰٣۰یونسکو
و تحمیل مقوله «زبان‌های‌مادری» به ایران👉
@LoversofIRAN
#وحدت_ملی #قوم_گرایی
⬅در آغازسال بحث درباره سند آموزشی یونسکو داغ شد. سندی که بی سروصدا و بدون کارشناسی دقیق در حال تحمیل به جامعه بود. مقام رهبری در تاریخ ١٧ اردیبهشت١٣٩۶ در دیدار با معلمان نسبت به پذیرش این سند به عنوان یک کار غلط اعتراض کرده و گفتند:
«سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانه‌اش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعه به اصطلاح بین المللی که قطعا تحت نفوذ قدرت های بزرگ دنیا است باید حق داشته باشد برای کشورهای مختلف، برای ملت های گوناگون، برای تمدن های مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تعیین تکلیف کند و بگوید شما باید این طور عمل کنید؟
اصل کار غلط است. اگرچنانچه با اصل کار شما نمیتوانید مخالفت بکنید، حدّاقلّش این است که بِایستید بگویید جمهوری اسلامی خودش مشی دارد، خطّ‌و‌ربط دارد، ما سندهای بالادستی داریم... بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله‌مند هستم؛ آنها باید مراقبت میکردند، نباید اجازه میدادند این کار تا اینجا پیش بیاید که ناچار بشویم ما جلوی آن را بگیریم و ما وارد قضیّه بشویم.».
⬅️اما باید پرسید پیش از این، یونسکو چه چیزهایی دیگری به ساختار فرهنگی کشور ما تحمیل کرد است؟
#زبان_مادری یکی از این مقوله ها است. چند سالی است که با تلاش #بی_بی_سی و به پشتوانه برخی از اسناد #یونسکو از جمله سند آموزشی ٢۰٣۰ یک مفهوم برساخته و تصنعی به نام زبان‌های مادری در حال تحمیل به کشور است! کشورهای غربی در قرن نوزدهم تنوع قومی و زبانی را در جامعه خود به کلی از بین بردند، به طوری که از دهها زبان مهمی که در ایتالیا، فرانسه، بریتانیا و... صحبت می شد، اثری به جا نمانده است و از آنچه که باقی مانده است استفاده موزه ای صورت می‌گیرد. اما همین کشورها با آن کارنامه، امروزه تلاش دارند تنوع گویش در کشورهایی چون ایران را به یک تهدید درون زا تبدیل کنند و البته با ظاهری پر زرق و برق مانند ابداع «زبان مادری» و سند آموزشی یونسکو این کشورها را به لحاظ زبانی به چالش بکشند. چرا فرانسه که مقر یونسکو در آن قرار دارد، بهایی به مقوله زبان‌های مادری نداده و نمی دهد؟ چرا انتزاعیاتی از این دست که هیچ همخوانی با جامعه و فرهنگ دیرینه ایران ندارد، در پاریس تولید میشود و توسط عده ای روشنفکر بی وجدان برای ایرانی‌هایی که قرن ها به #زبان #فارسی صحبت کرده اند، بازتولید میشود؟
در سند مزبور دهها بار کشورها ملزم شده بودند که به سمت «آموزش چندزبانه» در نظام آموزشی حرکت کنند. در صص ٢۵،٣٢،٨۵،١١۵،١١٧و۵٢ سند آموزش ٢۰٣۰ به مقوله زبان‌های مادری اشاره شده بود.
یکی از اهداف این سند جامع عبارت بود از:
« ترویج آموزش دو زبانه و چند زبانه در جوامع چند زبانه، آغاز آموزشی در اوان کودکی در این جوامع باید به زبان اول کودک یا زبانی باشد که کودک در منزل به آن صحبت میکند»
در صفحه ٣٢ به تقویت آموزش در مناطق دو زبانه و چند زبانه اشاره شده و اولویت محوری در بخش آرمان‌های سند، به ترویج آموزش چندزبانه اختصاص داده شده بود.
بدیهی است که پیشبرد چنین برنامه ای در ایران به منزله خیانت به کشور و خیانت به تک تک شهروندان بود. آیا می‌توان در همه جای کشور آموزش و پرورش را بر اساس گویش‌ها و نیم زبانهایی که در خانه ها به آن صحبت شده و هیچ متن و پشتوانه ادبی جدی برای آن قابل تصور نیست، انجام داد؟
«زبان‌های مادری» اصولا یک مفهوم هنجار شکن و برساخته جهت تبدیل کشورهای بزرگ به کشورهای ضعیف و فروپاشیده از درون است.
بر فرض که یونسکو (که لزومی برای اجرای اسناد آن وجود ندارد) مفهومی را برساخته است، آیا ما باید چشم بسته و بدون توجه به قوانین داخلی، مصالح عالیه کشور و منفعت ملی به سمت اجرایی کردن آن حتی جلوتر از خود غربی‌ها حرکت کنیم؟
ایران یک کشور است، با یک ملت و یک پرچم. زبان مشترک (ملی) این ملت #زبان_فارسی است، زبان های محلی ارج و قرب خود را دارند و کسی منکر آنها نیست. زبان های محلی پدیده دیروز و امروز نیستند که از بخواهیم از سیاست گذاری های جدیدِ سازمانها و دولت های خارجی در این خصوص پیروی کنیم. این زبانها در طول قرن‌ها، همزیستی مسالمت آمیزی با زبان اصلی کشور یعنی زبان فارسی داشته اند.
همه این زبانها و گویش‌ها «به طور طبیعی» وجوددارند و کسی آنها را انکار نمی‌کند. اما سیاست ورزی و سیاستگذاری بر اساس زبان و #قومیت، تحمیل یک پدیده خارجی به روند طبیعی هزاران ساله است.
این کار از سوی روشنفکران و برخی از افراد مغرض عموما #مارکسیست و #نئومارکسیست که هیچ تعهدی به کشور ندارند در قالب مفهوم زبان های مادری و یونسکو انجام شده است اما وقت آن رسیده که بساط مفاهیم برساخته یونسکو از ایران چیده شود.
/آذری ها/
@LoversofIRAN
و تحمیل مقوله «زبان‌های‌مادری» به ایران👉
@LoversofIRAN
#وحدت_ملی #قوم_گرایی
⬅در آغازسال بحث درباره سند آموزشی یونسکو داغ شد. سندی که بی سروصدا و بدون کارشناسی دقیق در حال تحمیل به جامعه بود. مقام رهبری در تاریخ ١٧ اردیبهشت١٣٩۶ در دیدار با معلمان نسبت به پذیرش این سند به عنوان یک کار غلط اعتراض کرده و گفتند:
«سند ۲۰۳۰ سازمان ملل و یونسکو و این حرفها، اینها چیزهایی نیست که جمهوری اسلامی بتواند شانه‌اش را زیر بار اینها بدهد و تسلیم اینها بشود. به چه مناسبت یک مجموعه به اصطلاح بین المللی که قطعا تحت نفوذ قدرت های بزرگ دنیا است باید حق داشته باشد برای کشورهای مختلف، برای ملت های گوناگون، برای تمدن های مختلف، با سوابق تاریخی و فرهنگی گوناگون، تعیین تکلیف کند و بگوید شما باید این طور عمل کنید؟
اصل کار غلط است. اگرچنانچه با اصل کار شما نمیتوانید مخالفت بکنید، حدّاقلّش این است که بِایستید بگویید جمهوری اسلامی خودش مشی دارد، خطّ‌و‌ربط دارد، ما سندهای بالادستی داریم... بنده از شورای عالی انقلاب فرهنگی هم گله‌مند هستم؛ آنها باید مراقبت میکردند، نباید اجازه میدادند این کار تا اینجا پیش بیاید که ناچار بشویم ما جلوی آن را بگیریم و ما وارد قضیّه بشویم.».
⬅️اما باید پرسید پیش از این، یونسکو چه چیزهایی دیگری به ساختار فرهنگی کشور ما تحمیل کرد است؟
#زبان_مادری یکی از این مقوله ها است. چند سالی است که با تلاش #بی_بی_سی و به پشتوانه برخی از اسناد #یونسکو از جمله سند آموزشی ٢۰٣۰ یک مفهوم برساخته و تصنعی به نام زبان‌های مادری در حال تحمیل به کشور است! کشورهای غربی در قرن نوزدهم تنوع قومی و زبانی را در جامعه خود به کلی از بین بردند، به طوری که از دهها زبان مهمی که در ایتالیا، فرانسه، بریتانیا و... صحبت می شد، اثری به جا نمانده است و از آنچه که باقی مانده است استفاده موزه ای صورت می‌گیرد. اما همین کشورها با آن کارنامه، امروزه تلاش دارند تنوع گویش در کشورهایی چون ایران را به یک تهدید درون زا تبدیل کنند و البته با ظاهری پر زرق و برق مانند ابداع «زبان مادری» و سند آموزشی یونسکو این کشورها را به لحاظ زبانی به چالش بکشند. چرا فرانسه که مقر یونسکو در آن قرار دارد، بهایی به مقوله زبان‌های مادری نداده و نمی دهد؟ چرا انتزاعیاتی از این دست که هیچ همخوانی با جامعه و فرهنگ دیرینه ایران ندارد، در پاریس تولید میشود و توسط عده ای روشنفکر بی وجدان برای ایرانی‌هایی که قرن ها به #زبان #فارسی صحبت کرده اند، بازتولید میشود؟
در سند مزبور دهها بار کشورها ملزم شده بودند که به سمت «آموزش چندزبانه» در نظام آموزشی حرکت کنند. در صص ٢۵،٣٢،٨۵،١١۵،١١٧و۵٢ سند آموزش ٢۰٣۰ به مقوله زبان‌های مادری اشاره شده بود.
یکی از اهداف این سند جامع عبارت بود از:
« ترویج آموزش دو زبانه و چند زبانه در جوامع چند زبانه، آغاز آموزشی در اوان کودکی در این جوامع باید به زبان اول کودک یا زبانی باشد که کودک در منزل به آن صحبت میکند»
در صفحه ٣٢ به تقویت آموزش در مناطق دو زبانه و چند زبانه اشاره شده و اولویت محوری در بخش آرمان‌های سند، به ترویج آموزش چندزبانه اختصاص داده شده بود.
بدیهی است که پیشبرد چنین برنامه ای در ایران به منزله خیانت به کشور و خیانت به تک تک شهروندان بود. آیا می‌توان در همه جای کشور آموزش و پرورش را بر اساس گویش‌ها و نیم زبانهایی که در خانه ها به آن صحبت شده و هیچ متن و پشتوانه ادبی جدی برای آن قابل تصور نیست، انجام داد؟
«زبان‌های مادری» اصولا یک مفهوم هنجار شکن و برساخته جهت تبدیل کشورهای بزرگ به کشورهای ضعیف و فروپاشیده از درون است.
بر فرض که یونسکو (که لزومی برای اجرای اسناد آن وجود ندارد) مفهومی را برساخته است، آیا ما باید چشم بسته و بدون توجه به قوانین داخلی، مصالح عالیه کشور و منفعت ملی به سمت اجرایی کردن آن حتی جلوتر از خود غربی‌ها حرکت کنیم؟
ایران یک کشور است، با یک ملت و یک پرچم. زبان مشترک (ملی) این ملت #زبان_فارسی است، زبان های محلی ارج و قرب خود را دارند و کسی منکر آنها نیست. زبان های محلی پدیده دیروز و امروز نیستند که از بخواهیم از سیاست گذاری های جدیدِ سازمانها و دولت های خارجی در این خصوص پیروی کنیم. این زبانها در طول قرن‌ها، همزیستی مسالمت آمیزی با زبان اصلی کشور یعنی زبان فارسی داشته اند.
همه این زبانها و گویش‌ها «به طور طبیعی» وجوددارند و کسی آنها را انکار نمی‌کند. اما سیاست ورزی و سیاستگذاری بر اساس زبان و #قومیت، تحمیل یک پدیده خارجی به روند طبیعی هزاران ساله است.
این کار از سوی روشنفکران و برخی از افراد مغرض عموما #مارکسیست و #نئومارکسیست که هیچ تعهدی به کشور ندارند در قالب مفهوم زبان های مادری و یونسکو انجام شده است اما وقت آن رسیده که بساط مفاهیم برساخته یونسکو از ایران چیده شود.
/آذری ها/
@LoversofIRAN