Forwarded from اتچ بات
👈استفاده بدون درج لینک کانال
@LOVERSofIRAN
ممنوع است
◀️#سَماع در لغت به معنی شنیدن وآوای گوش‌نواز است. در اصطلاح #صوفیان سماع به معنی خواندن آواز و ترانه عرفانی توسط #قوال و به وجد آمدن شنوندگان در مجالس 《ذکر جلی》 است.
از تاریخچه سماع پیش از #اسلام اطلاع دقیقی در دست نیست ولی مسلم است که رقص مذهبی برای خداوند، ریشه در تاریخ #اساطیری دارد. در آیاتی از #تورات، به نوعی از سماع #داوود_نبی اشاره شده همچنین در #انجیل نیز به رقص و سماع #حضرت_مریم بر روی پلکان مذبح اشاره شده‌است.
اما #پس_از_اسلام تا پیش از ۲۴۵ هجری که #ذوالنون_مصری اجازه تشکیل اولین مجلس سماع را به شاگردان خود داد چیزی به چشم نمیخورد.
◀️از طرفداران بزرگ سماع، #مولانا جلال الدین محمد بلخی بوده که توجه او در جاودانه شدن این آئین میان #درویشان به ویژه مولویه بی تأثیر نبوده‌است.
مولانا تا ۳۸ سالگی مشغول درس گفتن و وعظ و مجاهده بود و هرگز سماع نکرده بود اما چون #شمس_تبریزی را دید عاشق وی شد و هر چه او می‌فرمود را غنیمت می‌داشت. پس چون شمس به وی اشارت کرد که به سماع درآ، مولانا چنان تحت تاثیر شمس قرار گرفت که منبر و مدرسه را ترک کرد.
#شمس میگفت آن حقیقتی که مولانا می‌طلبد با سماع، زیاد می‌شود و سماع برای انسانهای #عادی که به هوای نفس مشغولند #حرام است نه برای کسانی که عاشق و طالب حق هستند.
شیفتگی مولانا به سماع آنچنان بود که پس از آگاهی از کشته شدن شمس نیز مراسم سماع را به جای آورد.
همچنین #صلاح_الدین_زرکوب یار و نخستین #خلیفه ی مولانا نیز وصیت می‌کند تا جنازه‌اش را در حالت سماع تدفین کنند و مولانا هم به این وصیت عمل می‌کند و جنازه او را با نواختن #دف و #نقاره در حالی که سماع می‌کردند دفن می‌کند وشب بعد از تدفین صلاح الدین زرکوب را، شب #عرُس می‌نامد.
عرُس واژه‌ای عربی است به معنای #نکاح یا طعامی که در سور و ضیافت زفاف داده می‌شود. علت این نامگذاری این است که اهل تصوف بر این باورند که وقتی کسی می‌میرد و روح او ازعالم خاکی جدا می‌شود به معشوق می‌پیوندد.
اما سماع در زمان مولانا بشکل امروز نبود. از مناقب العارفین افلاکی چنین بر می‌آید که یک صدای خوش و حتا صدای چکش صلاح الدین زرکوب کافی بود که مولانا به سماع بپردازد.
◀️مولانا سماع را غذای روح می‌دانست و معتقد بود در حین سماع در هر چیز #خداوند را می‌بیند و گاهی نیز اتفاق می‌افتاد که تا بیش از #یک_هفته در حال سماع باقی می‌ماند❗️
مولوی سماع را معلول چندین عامل می‌دانست:
۱)خالی بودن معده تا تلطف روحی زیاد شود
۲)شکل گیری حرکات اهل سماع بر جد؛ نه هزل و سرمستی.
مولانا در آثار خود از سازهای مختلفی از جمله #نی، #کمانچه، #رباب، #دف، #تنبور، #سرنا... یاد می‌کند و به نظر می‌رسد که در مجالس سماع ازین سازها استفاده می‌کرد وخود نیز در نواختن #رباب تبحر داشت.
وی اصل #موسیقی را، این جهانی نمی‌دانست و معتقد بود که الحان موسیقی آواز و ساز، از #بهشت است که بر جان عارف خوش می‌آید؛ جدا از موسیقی، او یکی از نکات ضروری برای سماع را، #شعر_خوب و فهمی عمیق برای درک آن شعر می‌دانست.
مولوی برای سماع اهمیت #تربیتی قابل ملاحظه‌ای قائل بود.
در سماع مولانا دستی که به سوی آسمان است نماد دریافت فیض مبدأ هستی و دستی که به سوی زمین است نماد بخشش به کل موجودات است و انسان در این میان به عنوان واسطه مطرح است. #لباس نیز در سماع حائز اهمیت است؛ لباسی سفید با دامن بلند که نمادی از روح یا جهان روحانی است که فرشتگان را به ذهن می‌آورد.
مولویان در اجرای سماع، پیوسته، با اتکا بر آرای بطمیوسی، حرکات #سماوات که از ارکان تصوف است را به صورت #دایره‌ای از هستی مطلق تا انسان مادی و دوباره از انسان تا هستی مطلق مد نظر قرار دادند و حتی قسمتی از سماع خانه را دایره وار ساختند.
◀️ریشهٔ سماع را در آئین‌ها و مذاهب باستانی نیز هست. حرکتهای موزون دسته جمعی با گام‌های ساده یا پیچیده، گرد درخت یا آتش، کهن ترین شیوه حرکت آیینی بوده‌است مانند رقص اقوام #اینکا و #آزتک.
این حرکات موزونِ نیایشی، بیانگر ارتباط بشر با مبدأ جهان بوده‌است که در واقع آن کانون را به صورت نمادین در #مرکز_حلقه_حرکت قرار می‌دهند و خود مانند #افلاک بر گرد آن می‌چرخند. همچنین این حرکات نشانی از آئین‌های پرستش #میترا دارد.
در قیاسِ سماع مولویانه با رقص‌های #آفریقایی یا #سرخپوستی به این جمع بندی می‌توان رسید که در سماع، #فردیت حفظ می‌شود و هر فرد جداگانه به گرد خویش می‌گردد یعنی توجه به #اومانیسم و انسان گرایی چون انسان #خلیفه_الهی است و شاید بتوان این حرکت را با گردش به دور خانه #کعبه قیاس کرد؛
درحالی که در رقص‌های باستانی و آئین‌های کهن، عنصر #طبیعت در مرکز است.
(منابع در ویکی پدیا)
فایل را دانلود کنید👇
@LOVERSofIRAN
ممنوع است
◀️#سَماع در لغت به معنی شنیدن وآوای گوش‌نواز است. در اصطلاح #صوفیان سماع به معنی خواندن آواز و ترانه عرفانی توسط #قوال و به وجد آمدن شنوندگان در مجالس 《ذکر جلی》 است.
از تاریخچه سماع پیش از #اسلام اطلاع دقیقی در دست نیست ولی مسلم است که رقص مذهبی برای خداوند، ریشه در تاریخ #اساطیری دارد. در آیاتی از #تورات، به نوعی از سماع #داوود_نبی اشاره شده همچنین در #انجیل نیز به رقص و سماع #حضرت_مریم بر روی پلکان مذبح اشاره شده‌است.
اما #پس_از_اسلام تا پیش از ۲۴۵ هجری که #ذوالنون_مصری اجازه تشکیل اولین مجلس سماع را به شاگردان خود داد چیزی به چشم نمیخورد.
◀️از طرفداران بزرگ سماع، #مولانا جلال الدین محمد بلخی بوده که توجه او در جاودانه شدن این آئین میان #درویشان به ویژه مولویه بی تأثیر نبوده‌است.
مولانا تا ۳۸ سالگی مشغول درس گفتن و وعظ و مجاهده بود و هرگز سماع نکرده بود اما چون #شمس_تبریزی را دید عاشق وی شد و هر چه او می‌فرمود را غنیمت می‌داشت. پس چون شمس به وی اشارت کرد که به سماع درآ، مولانا چنان تحت تاثیر شمس قرار گرفت که منبر و مدرسه را ترک کرد.
#شمس میگفت آن حقیقتی که مولانا می‌طلبد با سماع، زیاد می‌شود و سماع برای انسانهای #عادی که به هوای نفس مشغولند #حرام است نه برای کسانی که عاشق و طالب حق هستند.
شیفتگی مولانا به سماع آنچنان بود که پس از آگاهی از کشته شدن شمس نیز مراسم سماع را به جای آورد.
همچنین #صلاح_الدین_زرکوب یار و نخستین #خلیفه ی مولانا نیز وصیت می‌کند تا جنازه‌اش را در حالت سماع تدفین کنند و مولانا هم به این وصیت عمل می‌کند و جنازه او را با نواختن #دف و #نقاره در حالی که سماع می‌کردند دفن می‌کند وشب بعد از تدفین صلاح الدین زرکوب را، شب #عرُس می‌نامد.
عرُس واژه‌ای عربی است به معنای #نکاح یا طعامی که در سور و ضیافت زفاف داده می‌شود. علت این نامگذاری این است که اهل تصوف بر این باورند که وقتی کسی می‌میرد و روح او ازعالم خاکی جدا می‌شود به معشوق می‌پیوندد.
اما سماع در زمان مولانا بشکل امروز نبود. از مناقب العارفین افلاکی چنین بر می‌آید که یک صدای خوش و حتا صدای چکش صلاح الدین زرکوب کافی بود که مولانا به سماع بپردازد.
◀️مولانا سماع را غذای روح می‌دانست و معتقد بود در حین سماع در هر چیز #خداوند را می‌بیند و گاهی نیز اتفاق می‌افتاد که تا بیش از #یک_هفته در حال سماع باقی می‌ماند❗️
مولوی سماع را معلول چندین عامل می‌دانست:
۱)خالی بودن معده تا تلطف روحی زیاد شود
۲)شکل گیری حرکات اهل سماع بر جد؛ نه هزل و سرمستی.
مولانا در آثار خود از سازهای مختلفی از جمله #نی، #کمانچه، #رباب، #دف، #تنبور، #سرنا... یاد می‌کند و به نظر می‌رسد که در مجالس سماع ازین سازها استفاده می‌کرد وخود نیز در نواختن #رباب تبحر داشت.
وی اصل #موسیقی را، این جهانی نمی‌دانست و معتقد بود که الحان موسیقی آواز و ساز، از #بهشت است که بر جان عارف خوش می‌آید؛ جدا از موسیقی، او یکی از نکات ضروری برای سماع را، #شعر_خوب و فهمی عمیق برای درک آن شعر می‌دانست.
مولوی برای سماع اهمیت #تربیتی قابل ملاحظه‌ای قائل بود.
در سماع مولانا دستی که به سوی آسمان است نماد دریافت فیض مبدأ هستی و دستی که به سوی زمین است نماد بخشش به کل موجودات است و انسان در این میان به عنوان واسطه مطرح است. #لباس نیز در سماع حائز اهمیت است؛ لباسی سفید با دامن بلند که نمادی از روح یا جهان روحانی است که فرشتگان را به ذهن می‌آورد.
مولویان در اجرای سماع، پیوسته، با اتکا بر آرای بطمیوسی، حرکات #سماوات که از ارکان تصوف است را به صورت #دایره‌ای از هستی مطلق تا انسان مادی و دوباره از انسان تا هستی مطلق مد نظر قرار دادند و حتی قسمتی از سماع خانه را دایره وار ساختند.
◀️ریشهٔ سماع را در آئین‌ها و مذاهب باستانی نیز هست. حرکتهای موزون دسته جمعی با گام‌های ساده یا پیچیده، گرد درخت یا آتش، کهن ترین شیوه حرکت آیینی بوده‌است مانند رقص اقوام #اینکا و #آزتک.
این حرکات موزونِ نیایشی، بیانگر ارتباط بشر با مبدأ جهان بوده‌است که در واقع آن کانون را به صورت نمادین در #مرکز_حلقه_حرکت قرار می‌دهند و خود مانند #افلاک بر گرد آن می‌چرخند. همچنین این حرکات نشانی از آئین‌های پرستش #میترا دارد.
در قیاسِ سماع مولویانه با رقص‌های #آفریقایی یا #سرخپوستی به این جمع بندی می‌توان رسید که در سماع، #فردیت حفظ می‌شود و هر فرد جداگانه به گرد خویش می‌گردد یعنی توجه به #اومانیسم و انسان گرایی چون انسان #خلیفه_الهی است و شاید بتوان این حرکت را با گردش به دور خانه #کعبه قیاس کرد؛
درحالی که در رقص‌های باستانی و آئین‌های کهن، عنصر #طبیعت در مرکز است.
(منابع در ویکی پدیا)
فایل را دانلود کنید👇
Telegram
attach 📎
برای کسانیکه هنوز فکر میکنند؛
#مکه_رفتن_واجب_است و #ظلم_عربستان_به_بیگناهان_را_نادیده میگیرند،
این سروده ی شورانگیز علیه پلشتی و پستی سران ستمگر عربستان سعودی را بخوانید.
از: #نجیب_بارور
ترانه سرای #افغانستانی که از بسیاری از ایرانیان داخل مرزهای سیاسی امروز؛ #ایرانی تر است. خامه اش(قلمش) پایدار باد 🙏
👇👇👇
◀️ #به_شیخ‌های_عرب
ما را به جرم کفر و مسلمان نکُشته‌اند
ما را به پاس حرمت قرآن نکشته‌اند
در سر هوای بندگیِ کس نداشتیم
باور به ایستادگیِ خس نداشتیم
این سرو را به پاس #بلندی بریده‌اند
آنان که در تمدن ما پاک ریده‌اند
ما تیکه‌دار مذهب دونان نبوده‌ایم
از راه دین که در طلب نان نبوده‌ایم
ما پیروان #جان_و_خرد را نخواستند
جهال، تخم کینه در این خطه کاشتند
شمشیرشان به نام خدا سر بریده است
این‌گونه دینشان به سراسر رسیده است
ما وام‌دار بیهق و ساسان و خاوران
ما رهروان منطق بلخیم و سیستان
در کیش ما به جز غم انسانیت نبود
فرهنگ ما عجین که به حیوانیت نبود
آزاده بوده‌ایم به هر فکر و کیش خود
درویش شاه بود؛ در این خاک پیش خود
عرفان ما طلیعه‌یی از صلح داد بود
دل‌های ما به لطف خداوند شاد بود
آنان که از جهالت شان داغ و #ننگ بود
در فطرت قبیله‌ی شان کُشت و #جنگ بود
از لطف سوس‌مار به شاهی رسیده‌اند
از #نفت بی‌کران به #تباهی رسیده‌اند
از نام دین تجارت شان بیشتر شده
این مار گنده در بدنم نیش‌تر شده
اینان که از قبیله‌ی نمرود بوده‌اند
در آتش خلیل زمان دود بوده‌اند
ابلیس را به کعبه‌ی خود راه داده‌اند
در دست‌های منکر دین ماه داده‌اند
از ما به نام دین همه زر می‌ستانده‌اند
از صبح ما شکوه سحر می‌ستانده‌اند
شد سال‌ها که پیرو دیو و ددان شدیم
هم‌جام با صراحیِ این ناکسان شدیم
اینان که آب‌رو به #پیمبر نمانده اند
از شرم بهر هیچ‌کسی سر نمانده اند
اینان به نام دین خدا سر بریده‌اند
گاهی به پول، گاه به خنجر بریده‌اند
از چوب تاک کشور ما دَر خریده‌اند
از پول حج به کُشت تو خنجر خریده‌اند
"ای از تبار هرچه سیاهی سرشت" شان
"رنگ جهنم است، تمام بهشت" شان
از این به بعد بابت چه سویشان روی؟
مجنون‌صف دوباره به آن کویشان روی
این #کعبه نیست، دام برای من و تو است
این صبح نیست، شام برای من و تو است
اینان اگر مدافع دین خداستند
فتوا همی‌دهم که ز قرآن جداستند
از این به بعد قبله خود را عوض کنیم
یک‌بار سوی #کعبه_دل با خدا رویم
آنجا که عشق فلسفه‌ی زندگی ماست
حرمت برای دوستی و بندگی ماست
دیگر به کعبه‌های سیاسی چرا رویم؟
بیرون از این حصار چرا پا نمی‌کشیم؟
از خانه‌ی مقدس پروردگار ما
اینان کشیده‌اند همیشه دمار ما
من را اگر به کفر بگیرید یا به قهر
گامی نمی‌نهم به دَر کعبه‌اش دگر
پولی اگر اضافه در آن جعبه‌ی من است
#هم‌سایه‌ی_گرسنه‌ی_من؛ #کعبه‌ی_من_است
نجیب بارور
@loversofiran
#مکه_رفتن_واجب_است و #ظلم_عربستان_به_بیگناهان_را_نادیده میگیرند،
این سروده ی شورانگیز علیه پلشتی و پستی سران ستمگر عربستان سعودی را بخوانید.
از: #نجیب_بارور
ترانه سرای #افغانستانی که از بسیاری از ایرانیان داخل مرزهای سیاسی امروز؛ #ایرانی تر است. خامه اش(قلمش) پایدار باد 🙏
👇👇👇
◀️ #به_شیخ‌های_عرب
ما را به جرم کفر و مسلمان نکُشته‌اند
ما را به پاس حرمت قرآن نکشته‌اند
در سر هوای بندگیِ کس نداشتیم
باور به ایستادگیِ خس نداشتیم
این سرو را به پاس #بلندی بریده‌اند
آنان که در تمدن ما پاک ریده‌اند
ما تیکه‌دار مذهب دونان نبوده‌ایم
از راه دین که در طلب نان نبوده‌ایم
ما پیروان #جان_و_خرد را نخواستند
جهال، تخم کینه در این خطه کاشتند
شمشیرشان به نام خدا سر بریده است
این‌گونه دینشان به سراسر رسیده است
ما وام‌دار بیهق و ساسان و خاوران
ما رهروان منطق بلخیم و سیستان
در کیش ما به جز غم انسانیت نبود
فرهنگ ما عجین که به حیوانیت نبود
آزاده بوده‌ایم به هر فکر و کیش خود
درویش شاه بود؛ در این خاک پیش خود
عرفان ما طلیعه‌یی از صلح داد بود
دل‌های ما به لطف خداوند شاد بود
آنان که از جهالت شان داغ و #ننگ بود
در فطرت قبیله‌ی شان کُشت و #جنگ بود
از لطف سوس‌مار به شاهی رسیده‌اند
از #نفت بی‌کران به #تباهی رسیده‌اند
از نام دین تجارت شان بیشتر شده
این مار گنده در بدنم نیش‌تر شده
اینان که از قبیله‌ی نمرود بوده‌اند
در آتش خلیل زمان دود بوده‌اند
ابلیس را به کعبه‌ی خود راه داده‌اند
در دست‌های منکر دین ماه داده‌اند
از ما به نام دین همه زر می‌ستانده‌اند
از صبح ما شکوه سحر می‌ستانده‌اند
شد سال‌ها که پیرو دیو و ددان شدیم
هم‌جام با صراحیِ این ناکسان شدیم
اینان که آب‌رو به #پیمبر نمانده اند
از شرم بهر هیچ‌کسی سر نمانده اند
اینان به نام دین خدا سر بریده‌اند
گاهی به پول، گاه به خنجر بریده‌اند
از چوب تاک کشور ما دَر خریده‌اند
از پول حج به کُشت تو خنجر خریده‌اند
"ای از تبار هرچه سیاهی سرشت" شان
"رنگ جهنم است، تمام بهشت" شان
از این به بعد بابت چه سویشان روی؟
مجنون‌صف دوباره به آن کویشان روی
این #کعبه نیست، دام برای من و تو است
این صبح نیست، شام برای من و تو است
اینان اگر مدافع دین خداستند
فتوا همی‌دهم که ز قرآن جداستند
از این به بعد قبله خود را عوض کنیم
یک‌بار سوی #کعبه_دل با خدا رویم
آنجا که عشق فلسفه‌ی زندگی ماست
حرمت برای دوستی و بندگی ماست
دیگر به کعبه‌های سیاسی چرا رویم؟
بیرون از این حصار چرا پا نمی‌کشیم؟
از خانه‌ی مقدس پروردگار ما
اینان کشیده‌اند همیشه دمار ما
من را اگر به کفر بگیرید یا به قهر
گامی نمی‌نهم به دَر کعبه‌اش دگر
پولی اگر اضافه در آن جعبه‌ی من است
#هم‌سایه‌ی_گرسنه‌ی_من؛ #کعبه‌ی_من_است
نجیب بارور
@loversofiran
Forwarded from اتچ بات
☝️☝️درباره 《کاشغر و پارسیان چین》
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه #زبان‌های_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه #زبان‌های_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
☝️☝️درباره 《کاشغر و پارسیان چین》
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه #زبان‌های_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه #زبان‌های_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
Telegram
attach 📎
Forwarded from اتچ بات
☝️☝️درباره 《کاشغر و پارسیان چین》
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه #زبان‌های_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
👈استان #کاشغر، سرزمین #پارسیان چین👉
👈مرزهای #زبان_پارسی از زمان #ساسانیان تا کنون، بخشی از چین را نیز دربرگرفته است👉
@LoversofIRAN
⬅️استان #کاشغر:
استان کاشغر یکی از استانهای (ولایات) باختری منطقه ی خودمختار #سین‌کیانگ چین است.
شهرهای استان کاشغر:
#کاشغر (مرکز استان)
ینگیسار، پوسکام، یارکنت، قاغیلیق، مکیت، یپورغا، پیزیوات، مارال باشی، ناحیه خودمختار #تاشکورگان_تاجیک هستند.
#فارسی_زبانان و #ایرانی_تباران استان کاشغر در ناحیه ی #سین_کیانگ در باختر #چین، شماری اندک از جمعیت این بخش هستند اما پیشینه ی زندگی شان در چین را می توان تا دوران #ساسانیان و شاید حتا پیشتر از آن، دنبال کرد. در زیر اطلاعات گزیده ای را در این باره بخوانید.
@LoversofIRAN
⬅️ #سین_کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که پیش از این، #ترکستان_چین و یا #ترکستان_شرقی نام داشت.
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن:
اورومچی، تورفان، #کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه هستند.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه #سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند، که از آن جمله می‌توان ایشان را نام برد:
سیدی - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
رشید - (۱۶۷۸-۱۵۱۴)
زلیخا بیگم - (۱۶۰۸-؟)
میرزا حیدر - (۱۵۵۴-۱۴۹۹)
تاجری - (۱۹۲۵-۱۸۵۶)
احمد ضیایی - (۱۹۸۹-۱۹۱۳)
@LoversofIRAN
⬅️شهر #کاشغر؛
مرکز استان کاشغر است و در دوران گذشته، به نام #مروارید_جاده_ابریشم شناخته می شده است.
#شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت، در آنجا که گستره ی مرزهای امپراتوری خود را ترسیم می‌کند، از #کاشغر نیز در کنار #سغد، #چاچ و #ابرشهر که مرکز آن #نسا بوده است، در شمار شهرهای قلمرو خود نام می‌برد.
گویا شاپور، کسی از دودمان ساسانی را به فرمانروایی کاشغر نگماشته بود و شاه #کوشانی(دودمان کوشانیان) به استقلال در آن سامان فرمان می‌راند و تنها خراج‌گزار شاه ایران بود. کاشغر نخستین بار در دورۀ فرمانروایی سلسلۀ #هان به حکومت چین پیوست.
کاشغر به عنوان مرکز فرهنگ #اسلامی در چین شناخته می‌شود. مسلمانان جعمیت این شهر را (در حدود ۳٬۴۰۰٬۰۰۰ نفر) تشکیل می‌دهند. در کاشغر نزدیک به ۱۰هزار مسجد وجود دارد.
@LoversofIRAN
⬅️شهر #تاشکورگان_تاجیک:
یا تاشقورقان، به معنای "دژ سنگی" از بخشهای استان کاشغر در ناحیه خودگردان سین‌کیانگ چین است.
تاشکورگان در فلات #پامیر و بر سر راه ابریشم واقع شده‌است. تاشکورگان با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است.
#مسلمانان در آغاز قرن دوم به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز تردد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها #ناصرخسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند.
تاشکورگان در قرن هفتم جزو فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان آقاخان محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخة #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت "ترکستان شرقی" به رهبری یعقوب بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
از آثار مهم تاشکورگان《دژ تاریخی تاشکورگان》 در مسیر #جاده_ابریشم_جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است.
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند و به مانند پامیری‌های #تاجیکستان و #افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها 《زبان سریکالی》 و عده کمتری 《زبان وخی》 است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه #زبان‌های_ایرانی_شرقی است.
@LoversofIRAN
منبع:
■مرزهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن.
■نقشه راهنمای پاکستان، تهران : گیتاشناسی، بی تا.
■جایگاه تاریخی زبان و ادب فارسی در سین کیانگ.
■ویکی پدیا.
@LoversofIRAN
در زیر؛
نگاره ی نخست:
استانهای جمهوری خلق چین نشان داده شده اند که بخش خودمختار 《سین کیانگ》 با رنگ سرخ دیده می شود.
نگاره ی دوم:
بخش خود مختار سین کیانگ که استان 《کاشغر》 در آن با رنگ سرخ نمایش داده شده است.
نگاره ی سوم:
بخش خودمختار سین کیانگ که در آن، استان 《کاشغر》 با رنگ زرد و استان 《تاشکورگان تاجیک》 با رنگ صورتی نشان داده شده است.
👇👇👇
Telegram
attach 📎
👈چین، مرز خاوری گستره زبان فارسی است👉
اینکه #زبان_فارسی از خاور/شرق، تا کشور چین گسترش یافته است، یک ادعا نیست بلکه واقعیت تاریخی است که گواه های بسیاری برای آن داریم. فارسی پیوند دهنده میلیون ها تن، از میانه تا باختر آسیا است.
@LoversofIRAN
⬅️ #تاشکورگان در #کاشغر، دیار #فارسی زبانان در #چین
شهرستان خودمختار و تاجیک نشین #تاشغورگان/تاشکورگان/تاشقورقان/تاش قرغان، به معنای "دژ سنگی" از بخش های استان کاشغر در ناحیه ی خودگردان #سین_کیانگ در شمال باختری چین است که پیشینه تاثیر ایران در آن به دوره #ساسانیان می رسد چنانکه #شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت کاشغر را جزو قلمرو ایران نامبرده بود.
سین کیانگ، هم اندازه #ایران است که پیشتر نامش #ترکستان شرقی یا ترکستان چین بوده است. در شهر #زونگاری دارای معادن نفت و آهن است . مسلمانان، این ناحیه را به نام کاشغر و #ختن می‌شناسند.
سین کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن: زونگاری، اورومچی، تورفان، کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند مانند؛
سیدی۱۵۵۴-۱۴۹۹
رشید۱۶۷۸-۱۵۱۴
زلیخا بیگم۱۶۰۸-؟
میرزا حیدر۱۵۵۴-۱۴۹۹
تاجری۱۹۲۵-۱۸۵۶
احمد ضیایی۱۹۸۹-۱۹۱۳
شهرستان تاشکورگان در غرب سین کیانگ، در فلات #پامیر و بر سر راه #جاده_ابریشم قراردارد و با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است(تقسیم بندی های کشوری در جمهوری چین، با ایران متفاوت است. شهرستان، بخش. ولایت و ناحیه، هم معنا با ایران نیست).
شهر تاشکورگان مرکز شهرستان خودمختار تاشکورگان است. این شهرستان در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ، در ارتفاعی میان ۳۰۰۰_۳۳۰۰ متر در میان ۳کوه بلند پامیر جای گرفته است به همین خاطر از دوران کهنتر به آن #بام_جهان می گفتند که واژه ای فارسی است و گویا نخستین بار از سوی یک جغرافیدان ایرانی بر این بخش گذاشته شد.
این شهر کنار جاده راهبردی #قراقروم karakom بین چین و پاکستان جای دارد و پاسگاه مرزی پاکستان در جنوب آن، پس از گذرگاه خُنْجـَراب، است.
پیرامون این شهر کوه های بلند و یخچال های طبیعی است و رود تاشکورگان با جهت جنوبی_شمالی از آن می‌گذرد (مسیرهای زمینی جاده ابریشم و مبادلات فرهنگی بین شرق و غرب، ص ۳۴۴، ۴۲۱، ۴۲۵، ۵۴۰، ۵۴۴، ۵۶۶).
از آثار مهم تاشکورگان، قلعه‌ای قدیمی در مسیر جاده ابریشم جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است به نام"دژ تاریخی تاشکورگان".
تاشکورگان در زمینه اقتصادی، از مناطق نسبتاً توسعه نیافته چین است و اقتصاد آن بر کشاورزی( به ویژه کشت غلات) و دامداری است. اقتصاد تاشکورگان در دهه‌های اخیر، با سیاست "دروازه‌های باز چین" (از ۱۳۵۹ ش.) و اولویت یافتن توسعه اقتصادیِ مناطقِ مسلمان نشین شمال غربی چین در برنامه فراگیر ۱۳۷۲ ـ ۱۳۷۹ش/۱۹۹۳ ـ ۲۰۰۰ پیشرفت داشته‌است.
#مسلمانان در نخستین سال های قرن دوم هجری به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز رفت و آمد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها شاعر نامدار پارسی، #ناصر_خسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند. تاشکورگان در قرن هفتم بخشی از فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، #اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان #آقاخان_محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از #هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخه #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت #ترکستان_شرقی به رهبری #یعقوب_بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند اما همانند پامیری‌های تاجیکستان و افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها زبان #سریکالی و عده کمتری زبان #وخی است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه زبان‌های #ایرانی شرقی است (وخی‌ها ایرانی‌نژاد بودند و به زبانی به نام ختنی سخن می‌گفتند که امروزه نابودشده و از زبان‌های ایرانی شرقی بود).
■بنکده ها(منابع):
تاریخ اسلام در چین
مزارهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن
ویژگیهای اسلام در شمال غربی چین
کتاب سال سین کیانگ۱۹۹۱
👈اجرای ترانه محلی با گویش ویژه فارسی تاجیکان، گروه خوانندگان فولکلور تاجیک 👇
https://t.me/LoversofIRAN/5099
👈اجرای ترانه فارسی، دختری هنرمند از کاشغر در غرب چین بخش مسلمان نشین سین کیانگ👇
https://t.me/LoversofIRAN/2185
اینکه #زبان_فارسی از خاور/شرق، تا کشور چین گسترش یافته است، یک ادعا نیست بلکه واقعیت تاریخی است که گواه های بسیاری برای آن داریم. فارسی پیوند دهنده میلیون ها تن، از میانه تا باختر آسیا است.
@LoversofIRAN
⬅️ #تاشکورگان در #کاشغر، دیار #فارسی زبانان در #چین
شهرستان خودمختار و تاجیک نشین #تاشغورگان/تاشکورگان/تاشقورقان/تاش قرغان، به معنای "دژ سنگی" از بخش های استان کاشغر در ناحیه ی خودگردان #سین_کیانگ در شمال باختری چین است که پیشینه تاثیر ایران در آن به دوره #ساسانیان می رسد چنانکه #شاپور_ساسانی در کتیبه #کعبه_زرتشت کاشغر را جزو قلمرو ایران نامبرده بود.
سین کیانگ، هم اندازه #ایران است که پیشتر نامش #ترکستان شرقی یا ترکستان چین بوده است. در شهر #زونگاری دارای معادن نفت و آهن است . مسلمانان، این ناحیه را به نام کاشغر و #ختن می‌شناسند.
سین کیانگ بخش خودمختار بزرگی در باختر جمهوری خلق چین است که
مرکز این ناحیه، #اورومچی است و
شهرهای اصلی آن: زونگاری، اورومچی، تورفان، کاشغر، قارامای، غولجا، شیخ‌هنزه.
از دیرباز بسیاری از چهره‌های ادبی منطقه سین_کیانگ، آثاری به زبان #پارسی_دری می‌آفریده‌اند مانند؛
سیدی۱۵۵۴-۱۴۹۹
رشید۱۶۷۸-۱۵۱۴
زلیخا بیگم۱۶۰۸-؟
میرزا حیدر۱۵۵۴-۱۴۹۹
تاجری۱۹۲۵-۱۸۵۶
احمد ضیایی۱۹۸۹-۱۹۱۳
شهرستان تاشکورگان در غرب سین کیانگ، در فلات #پامیر و بر سر راه #جاده_ابریشم قراردارد و با #پاکستان، #افغانستان، و #تاجیکستان هم مرز است(تقسیم بندی های کشوری در جمهوری چین، با ایران متفاوت است. شهرستان، بخش. ولایت و ناحیه، هم معنا با ایران نیست).
شهر تاشکورگان مرکز شهرستان خودمختار تاشکورگان است. این شهرستان در جنوب غربی ایالت خودمختار سین کیانگ، در ارتفاعی میان ۳۰۰۰_۳۳۰۰ متر در میان ۳کوه بلند پامیر جای گرفته است به همین خاطر از دوران کهنتر به آن #بام_جهان می گفتند که واژه ای فارسی است و گویا نخستین بار از سوی یک جغرافیدان ایرانی بر این بخش گذاشته شد.
این شهر کنار جاده راهبردی #قراقروم karakom بین چین و پاکستان جای دارد و پاسگاه مرزی پاکستان در جنوب آن، پس از گذرگاه خُنْجـَراب، است.
پیرامون این شهر کوه های بلند و یخچال های طبیعی است و رود تاشکورگان با جهت جنوبی_شمالی از آن می‌گذرد (مسیرهای زمینی جاده ابریشم و مبادلات فرهنگی بین شرق و غرب، ص ۳۴۴، ۴۲۱، ۴۲۵، ۵۴۰، ۵۴۴، ۵۶۶).
از آثار مهم تاشکورگان، قلعه‌ای قدیمی در مسیر جاده ابریشم جنوبی است که از سنگ و ملاط ساخته شده‌است به نام"دژ تاریخی تاشکورگان".
تاشکورگان در زمینه اقتصادی، از مناطق نسبتاً توسعه نیافته چین است و اقتصاد آن بر کشاورزی( به ویژه کشت غلات) و دامداری است. اقتصاد تاشکورگان در دهه‌های اخیر، با سیاست "دروازه‌های باز چین" (از ۱۳۵۹ ش.) و اولویت یافتن توسعه اقتصادیِ مناطقِ مسلمان نشین شمال غربی چین در برنامه فراگیر ۱۳۷۲ ـ ۱۳۷۹ش/۱۹۹۳ ـ ۲۰۰۰ پیشرفت داشته‌است.
#مسلمانان در نخستین سال های قرن دوم هجری به تاشکورگان رسیدند. در سدهٔ چهارم این شهر ضمیمه حکومت #ایلخانیان شد و در پی تلاش آنها و نیز رفت و آمد بازرگانان، دین اسلام در آنجا گسترش یافت. اهالی آنجا از قرن پنجم با ورود اعیان #اسماعیلیه و در رأس آنها شاعر نامدار پارسی، #ناصر_خسرو_قبادیانی، به اسماعیلیه گرویدند. تاشکورگان در قرن هفتم بخشی از فرمانروایی یوانِ #مغول شد و با ورود سربازان مسلمان همراه این قوم، #اسلام در آنجا گسترش یافت. در قرن سیزدهم نفوذ مبلّغان #آقاخان_محلاتی (متوفی ۱۲۹۹) که از #هند اعزام می‌شدند، موجب گرایش اسماعیلیان تاشکورگان به شاخه #خواجوی شد که هنوز هم ادامه دارد. تاشکورگان در این قرن برای مدتی همراه با دیگر سرزمین های سین کیانگ جزو حکومت #ترکستان_شرقی به رهبری #یعقوب_بیگ شد، اما بار دیگر به چین پیوست (لی ـ شین هوا، ص ۴۷۵ـ ۴۸۶؛ ما ـ تونگ، ص ۴۸ـ۵۰).
جمعیت تاشکورگان ۳۰٬۰۰۰ نفر است. حدود ۸۴٪ ساکنان تاشکورگان از قوم #پامیری هستند که در چین، #تاجیک نامیده می‌شوند اما همانند پامیری‌های تاجیکستان و افغانستان هستند. آنها به زبان تاجیکی صحبت نمی‌کنند و زبان بیشتر آنها زبان #سریکالی و عده کمتری زبان #وخی است که هر دو از گروه زبان‌های پامیری در شاخه زبان‌های #ایرانی شرقی است (وخی‌ها ایرانی‌نژاد بودند و به زبانی به نام ختنی سخن می‌گفتند که امروزه نابودشده و از زبان‌های ایرانی شرقی بود).
■بنکده ها(منابع):
تاریخ اسلام در چین
مزارهای اسلامی قوم تاجیک در چین و ویژگیهای فرهنگی آن
ویژگیهای اسلام در شمال غربی چین
کتاب سال سین کیانگ۱۹۹۱
👈اجرای ترانه محلی با گویش ویژه فارسی تاجیکان، گروه خوانندگان فولکلور تاجیک 👇
https://t.me/LoversofIRAN/5099
👈اجرای ترانه فارسی، دختری هنرمند از کاشغر در غرب چین بخش مسلمان نشین سین کیانگ👇
https://t.me/LoversofIRAN/2185
Telegram
Lovers of IRAN
سفرنامه جاده ابریشم۲۰۰۹ #ناصر_دستیاری
نگاره های #تاشکورگان/تاشغورگان
شهر #تاجیک(فارسی زبان)باختر #چین
بام جهان
جنوب استان #کاشغر
خانه تاجیک های #پامیر
مرز #پاکستان
موسیقی فولکلور تاجیک
@LoversofIRAN
نگاره های #تاشکورگان/تاشغورگان
شهر #تاجیک(فارسی زبان)باختر #چین
بام جهان
جنوب استان #کاشغر
خانه تاجیک های #پامیر
مرز #پاکستان
موسیقی فولکلور تاجیک
@LoversofIRAN