سخنان شیرین و شنیدنی استاد "میرجلال الدین #کزازی"
درباره چرایی شب #چله ایرانی / #یلدا

نزدیکی آیین #مهر/ #میتراییسم
با آیین #کریسمس که ترسایان/مسیحیان نمادهایش را از ایرانیان گرفته اند.
@LoversofIRAN

‍ 👈ایزدی ها که نسل کشی شدند به دست داعش، کیستند؟

#ایزدی #کرد #داعش #مهر #میترایی #میتراییسم

⬅️ایزدی نام دینی پر رمز و راز بسیار کهن است که گروهی از کُردها پیرو آن هستند. این دین بیش از نیم میلیون پیرو دارد که بیشتر در کوهستان #شنگال زندگی میکنند.

ایزدیان دهها بار قتل عام شده‌اند و آخرینشان حمله داعش به شنگال بود که دهها هزار نفرشان کشته شده و یا به اسارت گرفته شدند.

گرویدن به دین ایزدی ممکن نیست و تنها می‌شود ایزدی متولد شد. ایزدی‌ها یکتاپرست هستند اما به خاطر باورهای غیرمعمول‌شان، به آن‌ها انگ نادرست «شیطان‌پرستی» می‌زنند.

ایزدیان به وجود شیطان اعتقاد ندارند.
مقدس‌ترین معبد ایزدی‌ها در لالش در شمال #موصل است.
آنها به سمت خورشید نماز میخوانند، چیزی که از آیین #میترایی برایشان به یادگار مانده است.
گورهای آن‌ها به سمت شرق، در جهت طلوع آفتاب ساخته می‌شوند.
نام خدای آن‌ها (بالاترین مرتبه ربانی) « #یزدان» است و طاووس فرشته، بر باور آن‌ها «قیم اراده الهی است». تصاویر «ملک طاووس» همه‌جا در معابد، زیارتگاه‌ها و گورهای ایزدی‌ها وجود دارد.
از @hilbijer

https://t.me/LoversofIRAN/5641

سخنان شیرین و شنیدنی استاد "میرجلال الدین #کزازی"
درباره چرایی شب #چله ایرانی / #یلدا

نزدیکی آیین #مهر/ #میتراییسم
با آیین #کریسمس که ترسایان/مسیحیان نمادهایش را از ایرانیان گرفته اند.

@LoversofIRAN

استاد "میرجلال الدین #کزازی:
چرایی شب #چله ایرانی و استفاده از میوه های قرمز

@LoversofIRAN
#سرو
دربرابر گرایش جوانانمان به کاج #کریسمس، درخت #سرو_آذین_ایرانی راجایگزین کنیم
نزدیکی زمانی آغاز سال آیین #میتراییسم با جشن #کریسمس و همسانی نمادهای این دو، نشان می دهد که ترسایان(مسیحیان) نمادهای جشن آغاز سال میلادی را از آیین کهن ایرانیان (میتراییسم) گرفته اند

#یلدا واژه #سریانی و #آرامی است به معنای تولد و همریشه با ولادت و میلاد(واژه عربی/تازی) است؛ زیرا این آخرین شب پاییز زمان زایش دوباره #خور #خورشید #مهر است

در سردی و تیرگی شب های بلند پاییز،
روز پیروزی نور و خور(خورشید) بر سیاهی و پایان بلندترین شب سال شادباد

نام ایرانی این جشن #شب_چله است. چله یعنی آغاز #چله_بزرگ که همان "چهل روز زمستان" است؛ از ۱ دی تا ۱۰ بهمن. در برخی شهرهای ایران به آن "چله شو(چله شب)" هم گویند

نام ایرانی این جشن کهن ایرانی را که یادگار آیین #مهر و #میتراییسم است پاس بداریم و به جای یلدا که با تبلیغات #صدا_سیما در ۲_۳ دهه گذشته، نامش بر سر زبانها افتاده است، بگوییم "شب چله"

https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

آذر ۱۳۸۸ رادیو زمانه
گفتگوی مینو صابری با #محمدعلی_دادخواه
#شاهین_سپنتا
#رضا_عبدالهی

@LoversofIRAN

در برابر گرایش جوانانمان به کاج #کریسمس، درخت #سرو_آذین_ایرانی را جایگزین کنیم. نزدیکی زمانی آغاز سال در آیین #میتراییسم با آیین #کریسمس و همسانی نمادهای این دو، نشان روشنی است که ترسایان(مسیحیان) نمادهای جشن آغاز سال میلادی را از آیین کهن ایرانیان(میتراییسم) گرفته اند

#یلدا واژه ای #سریانی و #آرامی است به معنای تولد و همریشه با ولادت و میلاد (واژه عربی) است؛ زیرا این آخرین شب پاییز زمان زایش و تولد دوباره #خور/ #خورشید/ #مهر است

در سردی و تیرگی شب های بلند پاییز
روز پیروزی نور و خور(خورشید) بر سیاهی، شادباد

شب چله: چله یعنی آغاز #چله_بزرگ که همان "چهل روز زمستان" است؛ از ۱ دی تا ۱۰ بهمن. که در برخی شهرهای ایران به آن "چله شو(چله شب)" هم می گویند.

نام ایرانی این جشن کهن ایرانی را که به یادگار مانده از آیین #مهر و #میتراییسم است پاس بداریم و به جای یلدا که با تبلیغات رادیو تلویزیون در ۲_۳ دهه گذشته، نامش بر سر زبانها افتاده است، بگوییم "شب چله"


https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

👈شب چله، نگرانی هستی‌شناسانه از مرگ خورشید و پایان جهان

✍ #یعقوب_یسنا، پژوهشگر افغانستانی، دانشجوی دکترای ادبیات فارسی

جشن‌های باستانی از نظر روانکاوی یونگی به ناخودآگاه جمعی ماقبل تاریخ جامعه‌های بشری رجعت می‌کند. جشن شب یلدا یا به تعبیر فارسی زبانان جشن #شب_چله نیز از جش‌های باستانی ماقبل تاریخ است که بیانگر ناخودآگاه جمعی ما است. بصورت دقیق تاریخ پیدایش این جشن مشخص نیست، اما دریافت باستان شناسی نشان می‌دهد که ۸۰۰۰سال پیشینه دارد (آیین #میتراییسم) و در #خاورمیانه #ایران #افغانستان #آسیای_میانه برگزار می‌شده‌است

پیش از این‌که به خاستگاه این جشن پرداخته شود، لازم است اندکی درباره نامش توضیح داده شود. #یلدا، واژه‌ی #سریانی است که زایش، تولد و پیدایش معنا می‌دهد. #چله، واژه‌ی #فارسی است که برخی ها آن را یک دوره "چهل روزه" می‌دانند و برخی هم #چله را جدای از این‌که چندروز باشد یک دوره زمانی می‌دانند که بعد از آن، چله دیگری می‌آید. چله‌ی نخست را #چله_بزرگ و چله‌ی دوم را #چله_کوچک گویند

روستاییان #افغانستان شب چله را می شناسند وضمن برگزاری رسم و رواج‌ها، آمادگی برای وقوع رویدادهای طبیعی فصل سرما را نیز می‌گیرند. تا جایی‌که یاددارم، پدرم نشانه‌های زیاد برای سعد و نحسِ وقوع چله می‌شناخت که این سعد و نحس را بیشتر بر مبنای حرکت ستاره‌ها در آن شب و چگونگی وقوع روز همان شب (فردا) درنظر می‌گرفت. بنابراین چله یک رویداد مهم #تقویمی در جامعه ما بوده‌است که وقوع آن، هراس‌ها و امیدهای هستی‌شناسانه را درپی داشته

این رویداد، شب اول زمستان، شب اول جدی (نام دیماه در افغانستان) است، درازترین شب سال که پس از آن، شب‌ها کوتاه‌تر و روزها بلندتر شوند. بنابراین شب چله را می‌توان یک رویداد طبیعی در بخشی از کره‌ی زمین دانست. چگونگی پیدایش این #جشن و دیگر جشن‌های باستانی مانند #نوروز، #مهرگان و... بر اساس رویدادهای طبیعی تفسیرمیگرد. شب چله یک رویداد طبیعی است که انسان، هزارها سال پیش آن را شناخت و به آن واکنش داد. انسان باستان، رویدادهای طبیعی را حس می‌کرد اما بر اساس علت طبیعی نمی‌توانست آنها را بشناسد. بنابراین، درک هر رویداد طبیعی را به رمز و راز اساطیری و دست غیر ربط می‌داد

این دست غیر، و رمز و راز برای انسان #باستان بر مبنای معرفت تقابل گرایانه (نیکی و بدی) قابل توجیه بود بخصوص در جغرافیای آسیای میانه، افغانستان و ایران بنا به واقعیت جغرافیا، فصل گرما و سرما به عنوان نیکی و بدی تعیین‌کننده بود. بنابراین، موقعی که متوجه شدند از پایان تابستان به بعد، روزها کوتاه می‌شود و شب‌ها دراز؛ این گونه توجیه ‌شد که شب، تاریکی و سرما (بدی) بر روز، روشنایی و گرما (نیکی) در حال چیره‌شدن است، یا اینکه بین امر خیر و شر، جنگ و درگیری جریان دارد و معلوم نیست نیکی پیروز شود یا بدی!

این نگرانی تا نخستین شب چله ادامه می‌یافت و در آن شب به اوجِ اضطراب اساطیری می‌رسید. انسان باستان با نگرانی این شب را سحر می‌کرد و هر لحظه هراسان بود مبادا شب و تاریکی(بدی) بر روز و روشنایی(نیکی) چیره شود و زندگی انسان و جهان با چیرگی شر به پایان رسد! اینجاست که شب چله از درک یک رویداد طبیعی فراتر می‌رود و به درک یک رویداد معرفتی و هستی‌شناسانه‌ی اساطیری غایت‌شناسانه می‌رسد که نگرانی و امید و ناامیدی انسان باستان را معنا می‌کند.
رویدادهای طبیعی بسیاری است که از رویداد حسی ساده، به مناسبات معنامند و فرهنگی رسید. مثلا هر سنگی مقدس نیست اما حجرالاسود مقدس است(مقدس/نامقدس بود شب چله و...)

در #اوستا، ماه جدی، «دی» نام دارد. دی(Day) در انگلیسی «روز» معنا می‌دهد. بنابراین فردای شب یلدا که اولین روز دیماه است را می‌توان روز خورشید یا «خورشیدروز» نامید. «دی» در اوستا نام یک ایزد است.
پژوهش درباره‌ی شب چله به عنوان یک جشن ماقبل تاریخی نیاز به کار جدی از منظر اسطوره‌شناسی و باستان‌شناسی دارد که بر فرهنگ‌های دیگر بشری تاثیر گذاشته‌است. اسطوره‌شناسان به این باورند که جشن #کریسمیس، ادامه و تحول جشن چله در #اروپا بوده است که ۱۱ دی ماه برگزار می‌شود و بعد از رواج #مسیحیت، این جشن بنام تولد حضرت #عیسی برگزارشد

جشن چله از نظر هستی‌شناسی ما را از تاریخ به ماقبل تاریخ وصل می‌کند و به این می‌رساند که انسان روایتی ناتمام از امید و هراس‌های معرفتی است. برای انسان باستان شب چله، جشن نبود، بلکه هراس جمعی از چیرگی شب بر روز بود؛ بنابراین فردای این شب که #خورشیدروز است، نیک و مبارک بود. این که ما شب چله را جشن می‌گوییم از تحول معرفتی است که نگرانی اساطیری باستان را ندارد. پس برای ادامه جشن‌های کهن در زندگی مدرن باید از آنها استفاده فرهنگی برای شادمانی های جمعی شود. از این نگاه، چله باستانی باید به عنوان #میراث_فرهنگی احترام شود تا روایت‌‌های بشری در کنار هم تجربه‌های متفاوت بشر را نمایش دهند

@LoversofIRAN