👈ادامه گفتگوی خواندنی با استاد #فریدون_جنیدی در جشن ۷۹ سالگی:
● فرهنگ ایران "جان فدا" می خواهد.
● جوانان ایران باید اوستا بخوانند.👉

#بخش_چهارم

⬅️ گستره فعالیت های #بنیاد_نیشابور

ما ده ها کلاس برگزار کردیم و گروه، گروه میزبان علاقمندان بودیم. دانشگاه ها حدود ۷دانشجو می گیرند و با شیوه های نادرست برپایه پیروی از غربی‌ها، ۷دانشجو را به ۲ یا ۳نفر کاهش می دهند. در این کلاس ها، چند استاد تدریس می کنند و هر کدام میلیون ها تومان حقوق می گیرند تا تنها به ۲دانشجو آموزش دهند اما بنیاد نیشابور در همان محیط کوچک بیش از همه دانشگاه ها #زبان_باستانی را به علاقمندان می آموزد.

🔹آموزش در این کلاس ها رایگان است؟

رایگان نیست بلکه افتخاری است چون رایگان مفهوم دیگری دارد. من از سال ۱۳۵۰ با خود اندیشیدم تا چه زمان می توان کار کرد برای این که پول درآورد و خورد؟ از آن سال با خدای خودم پیمان بستم که بعد از این تنها جانم فدای فرهنگ و فرزندان ایران باشد و خوشبختانه تا امروز به عهدم پایبند بوده ام و افتخارم این است که در یک اتاق ۶ در ۴ بیشتر از تمام دانشگاه های ایران، دانشجو داریم. هر چند این تعداد بسیار زیاد است اما برای ما آرمانی نیست. اگر سالن بزرگ، امکانات و تبلیغات داشتیم تعداد بیشتری از مردم سرزمین‌مان در کلاس ها شرکت می کردند.

🔹دوباره به بحث #ادبیات_کهن برگردیم. همان طور که می دانید بخشی از محتویات ادبی نگاشته شده در جهان #عرب بعد از #اسلام، به نوشته های #ایرانیان پیش از اسلام برمی گردد که در واقع متون ترجمه شده از #اوستایی و #پهلوی است و در مورد ویژگی مردمان قبل از اسلام صحبت می کند. مثلا در جایی می گوید: «مردم ایران به همدیگر قرض نمی‌دادند چون معتقد بودند قرض باعث دروغ می‌شود و اگر کسی نیازمند بود، به او می‌بخشیدند چرا که باور داشتند قرض دادن ممکن است مقدمه دروغ بعدی را فراهم کند.»
این ویژگی بسیار جذاب جلوه می کند ولی کمتر کسی از وجود چنین خصلتی در میان ایرانیان باستان خبر دارد و شاید برای شان غیر قابل باور باشد.
چگونه باید با زبانی ایرانی، تاریخ را برای نسل های بعد تعریف کرد؟

هزار و اندی سال پیش چنین چیزی نوشته شده ولی در واقع از چندهزار سال پیش از خود روایت می‌کند. این مسئله به نسل امروز احساس خسران می‌دهد و از سوی دیگر به دزدان و غارتگران جامعه این امکان را داده که تاریخ را آن گونه که می خواهند برای آیندگان بنویسند. #سعدی در جایی می گوید: «سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل/ بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران». اگر به جای «مهری»، «قهری» بگذاریم، می توانیم به پاسخی دست یابیم. از زمان #یونانیان عبور می کنیم و به حکومت های هزار ساله ایران که در دستان غیر ایرانیان بوده، می رسیم. در این دوره هزار ساله تا پایان #قاجار، تنها یک دوره کوتاه درخشان فرهنگی داشتیم، مربوط به #کریم_خان_زند، که یک #لر_ایرانی بود و دغدغه فرهنگ ایرانی را داشت. #پهلوی_اول هم با وجود ایرانی بودن از #انگلیس و #پهلوی_دوم نیز پس از #کودتای ۲۸ امرداد از #آمریکا فرمان می گرفتند و در نتیجه شرایط فرقی نکرد. در این دوره در دانشگاه های ما حتی یک کلام از فرهنگ ایران تدریس نکردند وهرچه گفتند از #غرب بود. اگر اتفاقی هم رخ داده مربوط به دست نوشته های ایرانیانی بود که از منابع خارجی کمک گرفتند. یعنی دانشجوی ایرانی نمی داند ایران باستان چه درخشش، تابناکی و عظمتی داشته چون مملکت خود را نمی شناسد.

🔹راهی برای احیای چنین فرهنگ عظیمی نیست؟

وقتی کشوری را یک غارتگر ویران می کند برای بازسازی باید از پایه شروع کرد. این کار در همه دنیا انجام می شود. یکی از کارهایی که جهان #غرب به آن افتخار می کند، پدید آوردن اندیشه ای است به نام #حقوق_بشر که به آن می نازد. این حقوق بشر همان حقوق بشری است که لایه اوزون را ویران می‌کند، جنگل‌ها را از بین می برد، به مردم ظلم می‌کند و حتی بیماری جدید مثل ایدز به وجود می‌آورد. آنها به خودشان اجازه می دهند هر کاری که می خواهند انجام دهند. مردم کشورهای دیگر را به خاک می کشند تا دزدی های خود را پی گیرند و دنیا را ویران کنند.
من در کتاب «حقوق جهان در ایران باستان» به مقابله با این عقیده برخاسته ام اما می بینم هیچ دستگاهی متوجه عمق فاجعه نشد. به طور مثال دانشکده #حقوق ما نفهمید باید این کتاب را مدنظر قرار دهد و به عنوان یکی از کتاب های درسی رشته حقوق برگزیند تا دانشجویان حداقل متوجه شوند مسئله ای که باید در دنیا مطرح شود، #حقوق_جهان است. در این باب حتی به حقوق یک مورچه نیز نگاه می شود و برای او حق زندگی قائل است. وقتی دانشکده حقوق ما به سادگی از کنار این کتاب عبور می کند دیگر چه توقعی می توان داشت؟ در حالی که این کتاب باید در تیراژ چند میلیون نسخه چاپ می شد و به دست همه مردم ایران می‌رسید تا بدانند نیاکان شان چه کرده‌اند.

@LoversofIRAN