کتاب چکیده ی تاریخ #تجزیه ی ایران
پژوهش : #هوشنگ_طالع

خواننده با خواندن این کتاب آگاهی هایی اجمالی درباره ی روند شوم تجریه ی ایران در دوست سال گذشته به دست می آورد .

قیمت بی تخفیف : ۲۵۰۰۰ تومان
قیمت با تخفیف نمایشگاه : ۲۲۰۰۰ تومان

نشانی غرفه ی نشر سمرقند - انتشارات هزارکرمان : خیابان عباس آباد - نمازگاه ( مصلا ) - شبستان - راهروی ۲۰ - غرفه ی ۳۶

تا ۱۴ اردیبهشت می توانید این کتاب را از نمایشگاه کتاب با #تخفیف از غرفه سمرقند بخرید
از @Iranchehr


@LoversofIRAN

#میهن_پرستی یعنی این☝️
#ملی_گرایی

بخش۱
گفتگوی بسیارشنیدنی #حسین_دهباشی با ناخدا #هوشنگ_صمدی فرمانده گردان بوشهر از تکاوران دریایی #ارتش که در مقاومت #خرمشهر پیش از سقوط، نقش پررنگ داشت

@LoversofIRAN

‍ 👈جشن سده، کهن ترین جشن ایرانی👉

سده یا چله کوچک را جشن بگیریم که بهانه ای زیباست برای گرم کردن دلها در سرمای زمستان

@LoversofIRAN

#جشن #سده #زرتشتی #مسلمان
#چله_بزرگ #چله_کوچک #چله #یلدا #مهر_ایزد #مهر #خورشید #آتش #ملی #شاهنامه #فردوسی #هوشنگ #پیشدادی #اوستا #استوره #اسطوره

⬅️آغاز جشن شده؛
به زمان هوشنگ پادشاه پیشدادی می رسد که برای راندن ماری سیاه و خطرناک، سنگی پرتاب می کند و آن سنگ بر سنگ دیگری می خورد و جرقه ای ایجاد می شود (هر دو سنگ چخماق بودند) و آتشی بر بوته های کنار آن سنگ ها می افتد، که در این هنگامه، ساختن آتش برای نخستین بار کشف می شود و هوشنگ شاه پیشدادی، این روز را برای سپاسگزاری از یزدان، جشن آتش برپا می کند.
شاهنامه فردوسی:
جهاندار پیش جهان آفرین
نیایش همی کرد و خواند آفرین/
که او را فروغی چنین هدیه داد
همین آتش آنگاه قبله نهاد/
بگفتا فروغیست این ایزدی
پرستید باید اگر بخردی/
شب آمد برافروخت آتش چو کوه
همان شاه در گرد او با گروه/
یکی جشن کرد آن شب و باده خورد
سده نام آن جشن فرخنده کرد/
ز هوشنگ ماند این سده یادگار
بسی باد چون او دگر شهریار/
کز آباد کردن جهان شاد کرد
جهانی به نیکی ازو یاد کرد/

هوشنگ، پادشاه پیشدادی که درباره او هم در اوستا و هم در شاهنامه سخن گفته شده است، نخستین شاهی بود که اهورامزدا آتش را به وی شناساند. همچنین نخستین ها در  استخراج‌ آهن، آهنگری و قربانی کردن حیوانات بود. بر پایه ی شاهنامه، وی نقش زیادی در یکجا نشینی مردم و گسترش‌ شهرنشینی و پرورش چهارپایان سودمند داشت.

⬅️ جشن سده یا چله کوچک چیست؟
ایرانیان که دلبستگی خاصی به نور و گرما داشتند، زمستان را با برگزاری جشن های بسیار به انتظار گرما و زایش دوباره خورشید می نشستند.
آنها ۳۶۵روز را به ۱۲ ماه ۳۰ روزه تقسیم کرده و ۵ روز آخر که پیشواز نوروز بود، #پنجه_وه می نامیدند.

همچنین آنان زمستان را به دو چله ی بزرگ و کوچک تقسیم کرده بودند و در آغاز هریک جشنی برپا میکردند.
"چله بزرگ" از یکم دی ماه (شب چله) آغاز میشد تا چهل روز بعد یعنی دهم بهمن (جشن سده) و "چله کوچک" از دهم بهمن آغاز میشد تا پایان بهمن یعنی بیست شب و بیست روز. برخی نام سده را بخاطر ۱۰۰شبانه روز (۵۰شب و۵۰روز) مانده به نوروز می دانند.

در آغاز چله بزرگ، جشن زایش "مهر ایزد" را جشن میگرفتند (یلدا) و در آغاز چله کوچک "سده" را. "مهر" به معنی پرتو خورشید در هنگام طلوع آفتاب است. در این هنگام فلق به سرخی می گراید و نور و گرمای خورشید کم کم زمین را فرا می گیرد. به همین دلیل شب چله(یلدا) را ایرانیان تا بامداد بیدار می مانند تا دمیدن نور و روشنایی را ببینند و به نماد گردی و سرخی خورشید، میوه های سرخ و گرد بر سفره های آیینی خود میگذارند.

همانطور که در بسیاری شهرهای ایران دیده و شنیده ایم، مادرها و پدرهای ما از برگزاری شب چله کوچیکه که همان جشن سده کهن #زرتشتیان است یادگارهای شنیدنی دارند. بنابراین این، کهن ترین جشن ایرانی تا چند دهه پیش هم در خانواده های #مسلمانان ایرانی برپا بوده است پس امروز هم به پویایی این یادگار کهن هزاران ساله (که گمان می رود تاریخش به ۴هزار سال پیش برسد یعنی تاریخ کشف آتش، چون در اوستا هم این داستان بشکل یک داستان اساطیری آمده است) برخیزیم.

⬅️جشن سده را چگونه برگزار کنیم؟

زرتشتیان جشن سده را اینگونه برگزار می کنند که از بامداد روز جشن همگی برای گرد آوری هیزم و بوته از دشتها همازوری(شرکت) می کنند تا توده ی بزرگی از بوته های خشک پدید می آید.
سپس در هنگام فرورفتن(غروب) خورشید آتش افروزی آغاز می شود. هفت موبد سپیدپوش با مشعل های روشن، سه دور به دور بوته ها می گردند و با خواندن اوستای آتش نیایش، بوته ها را آتش می زنند.

آتش بسیار بزرگی افروخته می شود که تا آسمان شعله می کشد و در آن سرمای استخوان شکن بهمن ماه گرما را به باشندگان ارمغان می کند.
جوانان در پیرامون آتش به شادی می پردازند، سرودها وترانه های محلی و ملی می خوانند و بزرگترها به نیایش آتش می پردازند.
اگر کسانی نتوانند به جشن بیایند بر بام خانه ها آتش افروزی می کنند.

ما نیز می توانیم از چوب های خشک بی استفاده، در حیاط، بام خانه، کوچه و محله مان این جشن را غروب امروز برگزار کنیم تا پاسی از شب. آتش افروزیم، خوراکی هایی چون آجیل، میوه و شیرینی استفاده کنیم، شاهنامه بخوانیم و از سرودهای محلی، ملی و میهنی ایران عزیزمان و یادگارها و اندوخته های فرهنگی و هنری مان برای ساختن شبی زیبا و شورآفرین بهره ببریم.

جشن سده ویژه زرتشتیان:
#یزد روستای چم و پیر رهگذر
#کرمان باغچه بوداغ آباد
#تهران مارکار تهران پارس
#شیراز باغ وقفی
#کرج خانه دولت
#اصفهان خانه زرتشتیان

@LoversofIRAN
یزد، روستای #چم، جشن سده👇

قطعه #ارغوان۱۳۹۲
آواز #علیرضاقربانی
شعر #هوشنگ_ابتهاج ( ۶ اسفند زادروزش گرامی)
Номи суруд #Арғувон
Овозхон #Alireza_Ghorbani
Шеърҳо #Hvshng_Abthaj
6 исфанд зодрӯзаш гиромӣ бод
@loversofiranianculture

"کوچه سار شب" @irtaj
ترانه سرا: امیر #هوشنگ_ابتهاج(ه.ا. #سایه)
آواز: بانو #پروانه خواننده #تاجیک

گرایش #فارسی زبانان کشورهای پیرامون به شعر پارسی، تنها به شاعران کهن ایرانی (رودکی حافظ سعدی مولانا و...) محدود نمی شود و به شاعران دوره مدرن و حتا سرایندگان شعر نو و شعر سپید هم رسیده است.

در این سرای بی كسی، كسی به در نمی زند
به دشت پر مــــلال ما، پرنــــــده پر نمـی زنــــد
یكــی زشب گرفتــگان، چــــــــراغ بر نمی كنـــد
كسی به كوچــه سار شب، در سحر نمی زند
نشستــــــه ام در انتظار این غبار بی ســــوار
دریغ كز شبـــــی چنین، سپیــده سر نمی زنــد
دل خراب من دگـــــر، خرابتــــــر نمــــی شـــود
که خنجر غمت از این، خرابتر نمی زند
@LoversofIRAN

برای دانستن از ایران زمین، بپیوندید👇
https://t.me/joinchat/AAAAAEE9zXIvRsbO03gfdA

📚 #فرهنگی #ادبی 🖌


👈سایه، آینه‌دار غم‌ها و شادی‌های عصرِ ما

برای ۶ اسفندماه، زادروز ه.الف. #سایه.

نود‌ و دو سالگی #هوشنگ_ابتهاج فرخنده باد!
✍ یادداشت استاد #شفیعی_کدکنی

▪️ شعر سایه استمرار بخشی از جمال‌شناسی شعر حافظ است. آن‌هایی که بوطیقای حافظ را به نیکی می‌شناسند، از شعر سایه سرمست می‌شوند. از لحظه‌ای که خواجهٔ شیراز دست به آفرینش چنین اسلوبی زده است و مایهٔ حیرت جهانیان شده است تا به امروز، شاعران بزرگی کوشیده‌اند در فضای هنر او پرواز کنند و گاه در این راه دستاوردهای دلپذیری هم داشته‌اند. اما با اطمینان می‌توانم بگویم که از روزگار خواجه تا به امروز، هیچ شاعری نتوانسته است به اندازهٔ سایه در این راه موفق باشد. این سخن را از سر کمال اطلاع و جستجو در تاریخ ادبیات فارسی می‌نویسم و به قول قائلش: می‌گویم و می‌آیمش از عهده برون.


▪️سایه، در عین بهره‌وری خلاق از بوطیقای حافظ، همواره در ان کوشیده است که آرزوها و غم‌های انسان عصر ما را در شعر خویش تصویر کند، برخلاف تمامی کسانی که با جمال‌شناسی شعر حافظ، به تکرار سخنان او و دیگران پرداخته‌اند.
سایه بی‌آنکه مدعی خلق جهانی ویژهٔ خویش باشد، آینه‌دار غم‌ها و شادی‌های انسان عصر ماست و اگر کسانی باشند که بر باد رفتن آرزوهای بزرگ انسان عدالت‌خواه قرن بیستم را با تمام وجود خود تجربه کرده باشند، وقتی از زبان سایه می‌شنوند:
چه جای گل که درختِ کهن ز ریشه بسوخت
ازین سمومِ نفس‌کش که در جوانه گرفت
همدلی‌شان با سایه کم از هم‌دلی دردمندان دورهٔ «امیر مبارزالدین» با خواجهٔ شیراز نیست. آنجا که فرمود:
ازین سموم که بر طرفِ بوستان بگذشت
عجب که بوی گلی هست و رنگ یاسمنی

▪️آنچه هنر سایه را در برابر تمام غزل‌سرایان بعد از حافظ امتیاز بخشیده، همین است که او ظرایف بوطیقای حافظ را در خدمت تصویرگری بهارها و زمستان‌های تاریخی انسان درآورده است و در این راه سرآمد همهٔ اقران خویش، در طول این هفتصد سال، بوده است. می‌بینید که بدین‌گونه سایه در جهان ویژهٔ خویش، یکی از نوادر قرون و اعصار است.

▪️متجاوز از نیم قرن است که نسل‌های پی‌درپی عاشقان شعر فارسی حافظه‌هایشان را از شعر سایه سرشار کرده‌اند و امروز اگر آماری از حافظه‌های فرهیختهٔ شعردوست را در سراسر قلمرو زبان فارسی گرفته شود شعر هیچ‌یک از معاصران زنده نمی‌تواند با شعر سایه رقابت کند. بسیاری از مصراع‌های شعر او در حکم امثال سایره درآمده‌اند و گاه‌گاه در زندگی بدان تمثل می‌شود. از همان حدود شصت سال پیش که در نوجوانی سرود:
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست.
تا به امروز که غمگنانه با خویش زمزمه می‌کند:
یک دم نگاه کن که چه بر باد می‌دهی
چندین هزار امید بنی آدم است این

محمدرضا شفیعی کدکنی
مجلهٔ بخارا، شمارهٔ ۹۵ و ۹۶، مهر_آبان ۱۳۹۲، صص ۲۲۷_۲۲۶
از@shafiei_kadkani


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

گزیده اشعار #هوشنگ_ابتهاج/ #سایه
با صدای خود استاد

پیانو: #پرویز_اتابکی


بگذر شبی به خلوت این همنشین درد
تا شرح آن دهم که غمت با دلم چه کرد

خون می رود نهفته ازین زخم اندرون
ماندم خموش و آه که فریاد داشت درد

این طرفه بین که با همه سیل بلا که ریخت
داغ محبت تو به دل ها نگشت سرد

من بر نخیزم از سر راه وفای تو
از هستی ام اگر چه بر انگیختند گرد

روزی که جان فدا کنمت باورت شود
دردا که جز به مرگ نسنجند قدر مرد

ساقی بیار جام صبوحی که شب نماند
و آن لعل فام خنده زد از جام لاجورد

باز آید آن بهار و گل سرخ بشکفد
چندین مثال از نفس سرد و روی زرد

در کوی او که جز دل بیدار ره نیافت
کی می رسند خانه پرستان خوابگرد

خونی که ریخت از دل ما، سایه! حیف نیست
گر زین میانه آب خورد تیغ هم نبرد




عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

۲۴ فروردین سالروز درگذشت استاد #غلامحسین_بیگجه‌خانی

⬅روایتی از #سایه

عظیمی: از آقای بیگجه‌خانی بگید
سایه: شاگرد درویش‌خان بود. پیرمرد خیلی محترم خوبی بود خیلی ساز خوش‌صدایی داشت. یادمه آقای بیگجه‌خانی اومد جشن هنر شیراز ساز زد. من با گوش خودم از یه نوازندۀ بزرگ #تار شنیدم:«این آقای بیلچه‌خانی دیگه کیه؟ ما بیلچه‌خانی نداشتیم!» ولی همین آقای بیگجه‌خانی یه روز اومد به چاووش، #محمدرضا_لطفی برای آقای بیگجه‌خانی تو چاووش کنسرت گذاشت، در اون شرایط بد و سخت بیگجه‌خانی، آخرکار هم ظاهراً از جیب خودش یه پول به پیرمرد داد؛ چیزی حدود بیست و پنج هزار تومن و بهش گفت که این از کنسرت شما جمع شده. این کار لطفی خیلی قیمت داره ولی نسبت به کار دیگۀ لطفی تو اون روز خیلی مهم نیست؛ شما باید بودین و می‌دیدین که لطفی درست مثل یه نوآموز داشت به دست بیگجه‌خانی نگاه می‌کرد.(پیر پرنیان‌اندیش، ص۵۷۲)

توضیح ادمین: سخن #هوشنگ_ابتهاج دربارۀ اینکه بیگجه‌خانی شاگرد درویش‌خان بود ظاهراً به‌معنی آموختن آثار وی از راه شنیدن بوده است.

توضیح عکس/استادان:
#بیگجه_خانی
نصرالله ناصح پور
جمشیدعندلیبی
س۱۳۶۳

پایگاه ایران دوستان مازندران
@jolgeshomali

#اسطوره زنده #ارتش ایران در مقابل مجسمه اش
ناخدا #هوشنگ_صمدی و سربازانش
۳۴ روز دلاورانه با دست خالی
داخل خرمشهر دربرابر دشمن تادندان مسلح بدون پشتیبانی نظامی مقاومت کردند
(کانال وطنخواه)
@loversofiran

‍ ‏معمار واقعی تنها مهندس نیست، هنرمند است.
سوم اردیبهشت، روز معمار و
زادروز #شیخ_بهایی خجسته باد.

‍ به یاد زنده یاد #هوشنگ_سیحون، پدر معماری نوین ایران که گفت؛
آخرین کلام من ایران است:
My last word is Iran

مردی که برای فردوسی، نادر شاه، پورسینا، کمال الملک، خیام و کلنل پسیان آرامگاه ساخت، اما خود در ایران نتوانست بماند، تن به کوچ اجباری داد و در غربت چشم از جهان بست.
او را «مرد بناهای ماندگار» ایران نامیده اند، برنده جایزه بیتا در سال ۲۰۱۲

پس از انقلاب ۱۳۵۷ همه عکس‌ها و مدارک و آثار هنری خانه هوشنگ سیحون به تاراج رفت. خودش نیز یک سال ممنوع‌الخروج بود!

سال ۲۰۱۴ در سن ۹۳ سالگی درگذشت. پیکرش در تابوتی پوشانده در پرچم #شیر_خورشید ایران و #درفش_کاویانی با مشتی از خاک ایران در آرامگاه موقتی در گورستان لس آنجلس به خاک سپرده شد. آیین بزرگداشت او همراه با پخش آواز شهرام ناظری و همایون شجریان با حضور بستگان، شاگردان و دوستدارانش برگزار شد.
او وصیت کرد بنیادی به نام #سیحون توسط فرزندانش ساخته شود برای نگهداری همه آثارش، تا بعدها در شرایط مناسب به ایران منتقل شوند

یادش جاودان


عاشقان ایران💌
@LoversofIRAN

دیشب، ناخدا یکم #هوشنگ_صمدی یادداشتی برای رسانه ارتش نوشت در پاسخ به شایعات و دروغ پراکنی رسانه های فارسی خارجی درباره بازداشت امیر دریادار #حبیب_الله_سیاری. اینگونه شایعه کرده بودند که امیر #سیاری با نوشتن اعتراض کتبی و رسمی به سران نظام، خواستار پایان دادن به #قرارداد_چینی شده بود؛ و به همین دلیل از سوی نهادهای امنیتی بازداشت!!!

یادداشت ناخدا صمدی:
شایعه سازان و معاندین درپی صدمه زدن به محبوبیت امیر هستند.
امروز شخصا با امیر سیاری صحبت کردم. امیر در کمال صحت و سلامت مشغول خدمت صادقانه خود می باشند.


عاشقان ایران❤️
@LoversofIRAN

☝️ادامه پیام از بالا

پاسخ به شبهه ها و پرسش ها درباره تقصیر و نقش شاه در مساله تلخ جداسازی #بحرین از ایران

۲۴ امرداد، سالروز تلخ رهاکردن رسمی دخترک ایرانی #خلیج_فارس در دست شیوخ عرب!

عاشقان ایران❤
@LoversofIRAN

بخشی دیگر از فیلم مستند خوش ساخت تاریخی "کوروش آسوده بخواب" محصول ۱۳۹۸ 👇
پیام اعضای حزب #پان_ایرانیست (دکتر #هوشنگ_طالع) و #جبهه_ملی (دکتر #هرمیداس_باوند و دکتر #حسن_امین) در نوشته ی پیوست فیلم گذاشته شده است👇

https://www.instagram.com/tv/CD1vjnhn79d/?igshid=jc8eln6r4194