‍ آواز: #یولدوز_عثمانوا و #دلیر_نظروف
(خواننده های ازبکستان و تاجیکستان که ترانه ای فارسی را میخوانند)
ترانه سرا: #لایق_شیرعلی

@loversofiran

👈ویدیو را از آخر نوشتار دانلودکنید

👈 استفاده از این نوشتار بدون گذاردن پیوند کانال @loversofiran پسندیده نیست

متن زیبای این ترانه ی پارسی:

چک چک باران بــــــهار شیرین است
در یاد دارم تو را
شد بیدار در دل غم دیرینم
از ناز لاله زار
بیدلم،
بیدلم،
خنجر زدند بر سینه ام
جدا کردند ما را
میهنم،
میهنم،
تقدیرم آه همین است
چرا، چرا، آی چرا؟
چک چک باران بــــــهار شیرین است
در یاد دارم تو را
شد بیدار در دل غم دیرینم
از ناز لاله زار
〰〰〰〰〰〰〰〰

این ترانه که گویی غم مشترک همه فارسی زبانان گستره #ایران_زمین_کهن است را خوانندگان افغانستان هم خوانده اند.
غم زیبای نهفته در این ترانه را میتوان #رنج_مشترکی دید که در #تاجیکستان #ازبکستان #افغانستان و... از سوی قدرت طلبان زیاده خواه، بر مردم #پارسی_زبان رفته است.

در این بخش از آسیا در سده گذشته دو قدرت زیاده خواه #روسیه و #ترکیه، گسترش زبان پارسی و توانمندشدن فارسی زبانان و یکپارچگی آنان را خلاف اهداف خود میدیدند.

بنابراین در خاور دریای کاسپی (خزر) که همان #آسیای_میانه است، یورش به زبان پارسی را هم با تغییر اجباری خط از فارسی به #سیرلیک در حدود ۱۰۰ سال پیش از سوی اتحاد جماهیر شوروی میبینید؛ و هم پس از استقلال جمهوریهای #آسیای_میانه از شوروی سابق با تقویت #ترک_زبانان در ازبکستان (همان زبان ازبکی) در برابر فارسی زبانان که همان تاجیکهای ساکن در ازبکستان هستند میبینید. ایجاد مناقشه بین دو دولت همسایه تاجیکستان و ازبکستان که تا قطع روابط چندساله ی این کشورها و حتا قطع خطوط پروازهای هوایی دوکشور پیش رفت نیز پیامد همان سیاستهای پلید صدسال گذشته در جدایی مردمی ست که تا پیش از آن یک ملت بودند.

همه اینها در حالیست که در ازبکستان جایگاه و پایگاهی ارزشمند از فرهیختگان ادب و زبان فارسی و آرامگاههایشان و نسخه های خطی به زبان فارسی وجود دارد اما قطع گسترش این زبان توسط دولت ازبکستان و سختگیری بر فعالیتهای فارسی زبانان که به کوچ شماری از آنها به تاجیکستان انجامید، جفا و ستمی بسیار بزرگ بر این فرهنگ ارزشمند و ناب در دل آسیای میانه بود چنانکه نگین هایی از انگشتری زیبای فارسی در شهرهای سمرقند و بخارا ، سالهاست در کنترل و فشار دولت مرکزی #ازبک بسر میبرند.
سمرقند دومین شهر پرجمعیت ازبکستان، با بیشینه گویشوران فارسی زبان و پس از آن بخاراست.
از مهمترین بناهای تاریخی واقع در بخارا که مردم آن دیار با احترامی ویژه آنرا #بخارای_شریف میگویند؛ مزار #امیر_اسماعیل_سامانی بنیانگذار دودمان بزرگ سامانیان (ناجیان زبان و فرهنگ فارسی) که از شاهکارهای معماری مسلمانان در سده دهم میلادی به شمار می‌رود و نیز شمار زیادی مدرسه متعلق به سده ۱۷ میلادی هستند.
هسته تاریخی مرکزی بخارا در فهرست #میراث_تاریخی_جهانی_بشر_یونسکو به ثبت رسیده‌است.
بزرگان و دانشمندانی چون رودکی، ابوعلی سینا، بلعمی و دهها چهره ی درخشان دانش و ادب ایرانی نیز در این شهر زیسته یا زاده شده اند.

و اما در باختر دریای کاسپی (خزر) هم شرایط بهتری وجودندارد چنانکه نفوذ #ترکیه و #روسیه و حتا #اسراییل که گسترش زبان فارسی را برابر با نفوذ فرهنگی ایران امروز و خطری برای جغرافیای سیاسی و منافع بلندمدت خود،میدانند باعث شده که زبانهای زیرمجموعه زبان فارسی یعنی #تاتی و #تالشی، به گوشه ای در خاموشی کشیده شود و سخنوران این زبانها در چیرگی گسترده لهجه های زبان ترکی، روزبروز شمارشان کاهش یابد.

پس باید اندک هنرمندان شاعر، خواننده و آهنگسازی که در این بخشها برای زبان فارسی می سرایند و میخوانند را بسیار ارج نهاد که همچون چراغی فروزان، در شب تاریک هجران این زبان در خاور وباختر دریای کاسپی، هستند.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

خواننده زنی که در زیر ویدیوی او را میبینید، #یولدوز_عثمانوا از ازبکستان است که به عنوان پرآوازه ترین خواننده ازبکستان به زبانهای گوناگون روسی، ترکی، پشتو، هندی و فارسی آواز خوانده است.
او بدلیل مشکلات سیاسی که با دولت اسلام کریموف (ازبکستان) پیداکرد مجبور به ترک کشورش و مهاجرتهایی به روسیه، آمریکا و ترکیه شد. اکنون نیز در ترکیه زندگی میکند و بیشتر آوازهایش به زبان ترکی است.
او در سال ۱۳۸۵ آلبومی به نام 《بیا جانم》 به بازار فرستاد که تمام آهنگ‌هایش به #زبان_فارسی بود. او با #اندی خوانندهٔ ایرانی نیز اجرای مشترک داشت.
به #گلهای_نیلوفری که در پشت سر خوانندگان روی صحنه، چون نقش برجسته های زیبای تخت جمشید کارشده، توجه کنید.
این #فرهنگ_مشترک_ایرانی که پیام زیبای خود را از دل #پاسارگاد تا قلب #آسیای_میانه میفرستد

@loversofiran

دانلود کنید 👇

‍ آواز: #یولدوز_عثمانوا و #دلیر_نظروف
(خواننده های ازبکستان و تاجیکستان که ترانه ای فارسی را میخوانند)
ترانه سرا: #لایق_شیرعلی

@loversofiran

👈ویدیو را از آخر نوشتار دانلودکنید

👈 استفاده از این نوشتار بدون گذاردن پیوند کانال @loversofiran پسندیده نیست

متن زیبای این ترانه ی پارسی:

چک چک باران بــــــهار شیرین است
در یاد دارم تو را
شد بیدار در دل غم دیرینم
از ناز لاله زار
بیدلم،
بیدلم،
خنجر زدند بر سینه ام
جدا کردند ما را
میهنم،
میهنم،
تقدیرم آه همین است
چرا، چرا، آی چرا؟
چک چک باران بــــــهار شیرین است
در یاد دارم تو را
شد بیدار در دل غم دیرینم
از ناز لاله زار
〰〰〰〰〰〰〰〰

این ترانه که گویی غم مشترک همه فارسی زبانان گستره #ایران_زمین_کهن است را خوانندگان افغانستان هم خوانده اند.
غم زیبای نهفته در این ترانه را میتوان #رنج_مشترکی دید که در #تاجیکستان #ازبکستان #افغانستان و... از سوی قدرت طلبان زیاده خواه، بر مردم #پارسی_زبان رفته است.

در این بخش از آسیا در سده گذشته دو قدرت زیاده خواه #روسیه و #ترکیه، گسترش زبان پارسی و توانمندشدن فارسی زبانان و یکپارچگی آنان را خلاف اهداف خود میدیدند.

بنابراین در خاور دریای کاسپی (خزر) که همان #آسیای_میانه است، یورش به زبان پارسی را هم با تغییر اجباری خط از فارسی به #سیرلیک در حدود ۱۰۰ سال پیش از سوی اتحاد جماهیر شوروی میبینید؛ و هم پس از استقلال جمهوریهای #آسیای_میانه از شوروی سابق با تقویت #ترک_زبانان در ازبکستان (همان زبان ازبکی) در برابر فارسی زبانان که همان تاجیکهای ساکن در ازبکستان هستند میبینید. ایجاد مناقشه بین دو دولت همسایه تاجیکستان و ازبکستان که تا قطع روابط چندساله ی این کشورها و حتا قطع خطوط پروازهای هوایی دوکشور پیش رفت نیز پیامد همان سیاستهای پلید صدسال گذشته در جدایی مردمی ست که تا پیش از آن یک ملت بودند.

همه اینها در حالیست که در ازبکستان جایگاه و پایگاهی ارزشمند از فرهیختگان ادب و زبان فارسی و آرامگاههایشان و نسخه های خطی به زبان فارسی وجود دارد اما قطع گسترش این زبان توسط دولت ازبکستان و سختگیری بر فعالیتهای فارسی زبانان که به کوچ شماری از آنها به تاجیکستان انجامید، جفا و ستمی بسیار بزرگ بر این فرهنگ ارزشمند و ناب در دل آسیای میانه بود چنانکه نگین هایی از انگشتری زیبای فارسی در شهرهای سمرقند و بخارا ، سالهاست در کنترل و فشار دولت مرکزی #ازبک بسر میبرند.
سمرقند دومین شهر پرجمعیت ازبکستان، با بیشینه گویشوران فارسی زبان و پس از آن بخاراست.
از مهمترین بناهای تاریخی واقع در بخارا که مردم آن دیار با احترامی ویژه آنرا #بخارای_شریف میگویند؛ مزار #امیر_اسماعیل_سامانی بنیانگذار دودمان بزرگ سامانیان (ناجیان زبان و فرهنگ فارسی) که از شاهکارهای معماری مسلمانان در سده دهم میلادی به شمار می‌رود و نیز شمار زیادی مدرسه متعلق به سده ۱۷ میلادی هستند.
هسته تاریخی مرکزی بخارا در فهرست #میراث_تاریخی_جهانی_بشر_یونسکو به ثبت رسیده‌است.
بزرگان و دانشمندانی چون رودکی، ابوعلی سینا، بلعمی و دهها چهره ی درخشان دانش و ادب ایرانی نیز در این شهر زیسته یا زاده شده اند.

و اما در باختر دریای کاسپی (خزر) هم شرایط بهتری وجودندارد چنانکه نفوذ #ترکیه و #روسیه و حتا #اسراییل که گسترش زبان فارسی را برابر با نفوذ فرهنگی ایران امروز و خطری برای جغرافیای سیاسی و منافع بلندمدت خود،میدانند باعث شده که زبانهای زیرمجموعه زبان فارسی یعنی #تاتی و #تالشی، به گوشه ای در خاموشی کشیده شود و سخنوران این زبانها در چیرگی گسترده لهجه های زبان ترکی، روزبروز شمارشان کاهش یابد.

پس باید اندک هنرمندان شاعر، خواننده و آهنگسازی که در این بخشها برای زبان فارسی می سرایند و میخوانند را بسیار ارج نهاد که همچون چراغی فروزان، در شب تاریک هجران این زبان در خاور وباختر دریای کاسپی، هستند.
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

خواننده زنی که در زیر ویدیوی او را میبینید، #یولدوز_عثمانوا از ازبکستان است که به عنوان پرآوازه ترین خواننده ازبکستان به زبانهای گوناگون روسی، ترکی، پشتو، هندی و فارسی آواز خوانده است.
او بدلیل مشکلات سیاسی که با دولت اسلام کریموف (ازبکستان) پیداکرد مجبور به ترک کشورش و مهاجرتهایی به روسیه، آمریکا و ترکیه شد. اکنون نیز در ترکیه زندگی میکند و بیشتر آوازهایش به زبان ترکی است.
او در سال ۱۳۸۵ آلبومی به نام 《بیا جانم》 به بازار فرستاد که تمام آهنگ‌هایش به #زبان_فارسی بود. او با #اندی خوانندهٔ ایرانی نیز اجرای مشترک داشت.
به #گلهای_نیلوفری که در پشت سر خوانندگان روی صحنه، چون نقش برجسته های زیبای تخت جمشید کارشده، توجه کنید.
این #فرهنگ_مشترک_ایرانی که پیام زیبای خود را از دل #پاسارگاد تا قلب #آسیای_میانه میفرستد

@loversofiran

دانلود کنید 👇

‍ 👈یکی گفتا تو ایرانی، دگر گفتا تو تاجیکی👉

👈به فریادهای پرشور مردم تاجیسکتان، موقع شنیدن این مصرع توجه کنید در ویدیوی این ترانه که از پایان این نوشته بارگیری (دانلود) می کنید.

@LoversofIRAN

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

خوانندگان: #جوره_بیک و #جانی_بیک #مراداف (مرادوا) پدر و پسر تاجیکستانی
ترانه سرا: #لایق_شیرعلی

⬅️این ترانه ی زیبا، بیان دردهای مشترک بیش از صدسال گذشته ی ملت #فارسی_زبان #تاجیکستان و #ازبکستان است. ملتی ایرانی تبار از منطقه ی #فرارودان (ماوراءالنهر) که روزی بخشی از #ایران_بزرگ بود در شمال خاوری ایران امروز.
اکنون آن بخش، با نامگذاری روسها به #آسیای_میانه شناخته می شود.
این مردم آرام و صلح طلب فارسی زبان، در طول #صدسال گذشته از سیاستهای استعماری #روسیه(شوروی) ستم بسیار دیده اند؛ از جداکردنشان به دو کشور گوناگون ازبکستان و تاجیکستان و جنگ انداختن بین آنها بگیرید، تا تغییر خطشان از فارسی به سیرلیک در هر دوکشور، و نیز سرکوب مردم فارسی زبان در ازبکستان با تغییر و دگرگونی های اجباری فارسی ستیزانه دولت ازبکها در آن کشور که موجی از مهاجرت مردم فارسی زبان از ازبکستان به تاجیکستان را برای رهایی از این فشارها راه انداخت.

⬅️لایق شیرعلی ترانه سرای نامدار و میهن دوست تاجیکستانی است؛ زاده ی ۳۰ اردی‌بهشت ۱۳۲۰ در روستای #مزار_شریف، پنجکنت، #سغد، در شمال باختر تاجیکستان و درگذشته ی ۱۰ تیر ۱۳۷۹ در شهر دوشنبه.
مجموعه اشعار «سر سبز»سال ۱۹۶۶؛ «خانهٔ چشم»، «خانهٔ دل»، «ریزهٔ باران»، «ورق سنگ» از جمله پرخواننده‌ترین کتاب‌های او بودند.
هنر لایق به آفرینش شعر محدود نمی‌شد؛ او در ترجمهٔ اشعاری از شعرای خارجی به زبان فارسی نیز سهم داشت. اشعار خودش نیز تاکنون به زبان‌های دیگر ترجمه شده‌اند.
لایق در سال ۱۹۷۸ میلادی، برای مجموعه‌اشعار 《خاک وطن》برندهٔ 《جایزهٔ ابوعبدالله رودکی》 شد.
وی با اشعار رنگین و پرمحتوایش به کالبد شعر تاجیکی نفس تازه‌ای دمید و آن را در قلمرو #فارسی‌_زبانان معروف کرد. شعر لایق پیوندی است قوی میان شعر عالم شمول هزارسالهٔ فارسی و شعر امروز فارسی تاجیکی که وی را در میان هم‌میهنانش بسیار دوست داشتنی کرده است.

⬅️متن این ترانه ی زیبا:
زمین سخت کوهستان، دل نرمم عطا کرده ­است
درشتم هر که می­خواند، خطا اندر خطا کرده­ است
به مثل کوه یک رویم، به سان چشمه حق­گویم
چنین بودم، چنین باشم که این سانم خدا کرده ­است
میان کوهها بگریختم، از دست جبر و ظلم
به من تاریخ سنگین دل، جفا روی جفا کرده ­است
جدا بودم ز هم­ خونان، که بی­ پل بود دریاها
سر کوه و سر چشمه، دلم از غم نوا کرده است
امید و آرزویم سوخت، مانند حنای سنگ
دوبیتی و رباعی، ناله­ ام ­را بی ­فنا کرده ­است
یکی گفتا تو ایرانی، دگر گفتا تو تاجیکی
جدا از اصل خود میرد، کسی ما را جدا کرده ­است
جهان یک روز می­ترکد، ز آه پرشرار ما
که بر ترک وطن ما را پیاپی مبتلا کرده است

@LoversofIRAN 

тарона: замин сахт кӯҳистон
хонандагон: ҷавра бик ва ҷоне бик муродоф
шеър: лоиқ Шералӣ
боргири (донлуд) кунед.👇

بارگیری (دانلود) کنید. 👇

زنده یاد استاد #لایق_شیرعلی، شاعر بزرگ و ایرانشناس #تاجیکستان، در پیشگفتار کتاب معروف مرحوم #محمدجان_شکوری «خراسان است اینجا»، اینگونه نوشته اند:

《آه، آه، اگر ما همه می دانستیم، که خاک اجداد ما ورارودیان و ایرانیان امروز از یک سلسال است، به حرف آنهای که ایران و افغانستان و تاجیکستان را گاها ممالک همجوار میگویند، باور نمیکردیم و میگفتیم که ای کوران تاریخ، نه! مارا همجوار گفتن کم است، ما همتباریم، همکناریم، در زمین همگاهواره ایم، در آسمان همستاره ایم! ما همان اوستا، همان زردوشت، همان ایرانویچ، همان دولت قران که حافظ هر چه کرد از آن کرد، همان فرهنگ اسلامی، همان مثنوی مولوی که قران پهلوی است، همان خراسان بزرگ یا ایران بزرگ که بزرگیمان را «بزرگان» دیگر چشم دیدن نداشتند و مارا «خرد» کردند. باری به کوران و کران تاریخ باید با صدای بلند گفت، که «آب اگر صدپاره گردد باز با هم آشنا است» 》!!!

(از کانال@paniranist)


@LoversofIRAN

زنده یاد استاد #لایق_شیرعلی، شاعر بزرگ و ایرانشناس #تاجیکستان، در پیشگفتار کتاب معروف مرحوم #محمدجان_شکوری «خراسان است اینجا»، اینگونه نوشته اند:

《آه، آه، اگر ما همه می دانستیم، که خاک اجداد ما ورارودیان و ایرانیان امروز از یک سلسال است، به حرف آنهای که ایران و افغانستان و تاجیکستان را گاها ممالک همجوار میگویند، باور نمیکردیم و میگفتیم که ای کوران تاریخ، نه! مارا همجوار گفتن کم است، ما همتباریم، همکناریم، در زمین همگاهواره ایم، در آسمان همستاره ایم! ما همان اوستا، همان زردوشت، همان ایرانویچ، همان دولت قران که حافظ هر چه کرد از آن کرد، همان فرهنگ اسلامی، همان مثنوی مولوی که قران پهلوی است، همان خراسان بزرگ یا ایران بزرگ که بزرگیمان را «بزرگان» دیگر چشم دیدن نداشتند و مارا «خرد» کردند. باری به کوران و کران تاریخ باید با صدای بلند گفت، که «آب اگر صدپاره گردد باز با هم آشنا است» 》!!!

(از کانال@paniranist)


@LoversofIRAN

‍ ‍ 👈یکی گفتا تو ایرانی،

دگر گفتا تو تاجیکی👉

👈به فریادهای پرشور مردم تاجیسکتان، موقع شنیدن این مصرع توجه کنید در ویدیوی این ترانه که از پایان این نوشته بارگیری (دانلود) می کنید.

@LoversofIRAN

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

خوانندگان: #جوره_بیک و #جانی_بیک
#مراداف (مرادوا) پدر و پسر تاجیکستانی
ترانه سرا: #لایق_شیرعلی

⬅️این ترانه ی زیبا، بیان دردهای مشترک بیش از صدسال گذشته ی ملت #فارسی_زبان #تاجیکستان و #ازبکستان است. ملتی ایرانی تبار از منطقه ی #فرارودان (ماوراءالنهر) که روزی بخشی از #ایران_بزرگ بود در شمال خاوری ایران امروز.
اکنون آن بخش، با نامگذاری روسها به #آسیای_میانه شناخته می شود.
این مردم آرام و صلح طلب فارسی زبان، در طول #صدسال گذشته از سیاستهای استعماری #روسیه(شوروی) ستم بسیار دیده اند؛ از جداکردنشان به دو کشور گوناگون ازبکستان و تاجیکستان و جنگ انداختن بین آنها بگیرید، تا تغییر خطشان از فارسی به سیرلیک در هر دوکشور، و نیز سرکوب مردم فارسی زبان در ازبکستان با تغییر و دگرگونی های اجباری فارسی ستیزانه دولت ازبکها در آن کشور که موجی از مهاجرت مردم فارسی زبان از ازبکستان به تاجیکستان را برای رهایی از این فشارها راه انداخت.

⬅️لایق شیرعلی ترانه سرای نامدار و میهن دوست تاجیکستانی است؛ زاده ی ۳۰ اردی‌بهشت ۱۳۲۰ در روستای #مزار_شریف، پنجکنت، #سغد، در شمال باختر تاجیکستان و درگذشته ی ۱۰ تیر ۱۳۷۹ در شهر دوشنبه.
مجموعه اشعار «سر سبز»سال ۱۹۶۶؛ «خانهٔ چشم»، «خانهٔ دل»، «ریزهٔ باران»، «ورق سنگ» از جمله پرخواننده‌ترین کتاب‌های او بودند.
هنر لایق به آفرینش شعر محدود نمی‌شد؛ او در ترجمهٔ اشعاری از شعرای خارجی به زبان فارسی نیز سهم داشت. اشعار خودش نیز تاکنون به زبان‌های دیگر ترجمه شده‌اند.
لایق در سال ۱۹۷۸ میلادی، برای مجموعه‌اشعار 《خاک وطن》برندهٔ 《جایزهٔ ابوعبدالله رودکی》 شد.
وی با اشعار رنگین و پرمحتوایش به کالبد شعر تاجیکی نفس تازه‌ای دمید و آن را در قلمرو #فارسی‌_زبانان معروف کرد. شعر لایق پیوندی است قوی میان شعر عالم شمول هزارسالهٔ فارسی و شعر امروز فارسی تاجیکی که وی را در میان هم‌میهنانش بسیار دوست داشتنی کرده است.

⬅️متن این ترانه ی زیبا:

زمین سخت کوهستان، دل نرمم عطا کرده ­است
درشتم هر که می­خواند، خطا اندر خطا کرده­ است

به مثل کوه یک رویم، به سان چشمه حق­گویم
چنین بودم، چنین باشم که این سانم خدا کرده ­است

میان کوهها بگریختم، از دست جبر و ظلم
به من تاریخ سنگین دل، جفا روی جفا کرده ­است

جدا بودم ز هم­ خونان، که بی­ پل بود دریاها
سر کوه و سر چشمه، دلم از غم نوا کرده است

امید و آرزویم سوخت، مانند حنای سنگ
دوبیتی و رباعی، ناله­ ام ­را بی ­فنا کرده ­است

یکی گفتا تو ایرانی، دگر گفتا تو تاجیکی
جدا از اصل خود میرد، کسی ما را جدا کرده ­است

جهان یک روز می­ترکد، ز آه پرشرار ما
که بر ترک وطن ما را پیاپی مبتلا کرده است
@LoversofIRAN 

тарона: замин сахт кӯҳистон
хонандагон: ҷавра бик ва ҷоне бик муродоф
шеър: лоиқ Шералӣ
боргири (донлуд) кунед.

#ایران_سرو_ستبر_تاریخ

‍ 👈یکی گفتا تو ایرانی، دگر گفتا تو تاجیکی👉

👈به فریادهای پرشور مردم تاجیسکتان، موقع شنیدن این مصرع توجه کنید در ویدیوی این ترانه که از پایان این نوشته بارگیری (دانلود) می کنید.

@LoversofIRAN

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

خوانندگان: #جوره_بیک و #جانی_بیک #مراداف (مرادوا) پدر و پسر تاجیکستانی
ترانه سرا: #لایق_شیرعلی

⬅️این ترانه ی زیبا، بیان دردهای مشترک بیش از صدسال گذشته ی ملت #فارسی_زبان #تاجیکستان و #ازبکستان است. ملتی ایرانی تبار از منطقه ی #فرارودان (ماوراءالنهر) که روزی بخشی از #ایران_بزرگ بود در شمال خاوری ایران امروز.
اکنون آن بخش، با نامگذاری روسها به #آسیای_میانه شناخته می شود.
این مردم آرام و صلح طلب فارسی زبان، در طول #صدسال گذشته از سیاستهای استعماری #روسیه(شوروی) ستم بسیار دیده اند؛ از جداکردنشان به دو کشور گوناگون ازبکستان و تاجیکستان و جنگ انداختن بین آنها بگیرید، تا تغییر خطشان از فارسی به سیرلیک در هر دوکشور، و نیز سرکوب مردم فارسی زبان در ازبکستان با تغییر و دگرگونی های اجباری فارسی ستیزانه دولت ازبکها در آن کشور که موجی از مهاجرت مردم فارسی زبان از ازبکستان به تاجیکستان را برای رهایی از این فشارها راه انداخت.

⬅️لایق شیرعلی ترانه سرای نامدار و میهن دوست تاجیکستانی است؛ زاده ی ۳۰ اردی‌بهشت ۱۳۲۰ در روستای #مزار_شریف، پنجکنت، #سغد، در شمال باختر تاجیکستان و درگذشته ی ۱۰ تیر ۱۳۷۹ در شهر دوشنبه.
مجموعه اشعار «سر سبز»سال ۱۹۶۶؛ «خانهٔ چشم»، «خانهٔ دل»، «ریزهٔ باران»، «ورق سنگ» از جمله پرخواننده‌ترین کتاب‌های او بودند.
هنر لایق به آفرینش شعر محدود نمی‌شد؛ او در ترجمهٔ اشعاری از شعرای خارجی به زبان فارسی نیز سهم داشت. اشعار خودش نیز تاکنون به زبان‌های دیگر ترجمه شده‌اند.
لایق در سال ۱۹۷۸ میلادی، برای مجموعه‌اشعار 《خاک وطن》برندهٔ 《جایزهٔ ابوعبدالله رودکی》 شد.
وی با اشعار رنگین و پرمحتوایش به کالبد شعر تاجیکی نفس تازه‌ای دمید و آن را در قلمرو #فارسی‌_زبانان معروف کرد. شعر لایق پیوندی است قوی میان شعر عالم شمول هزارسالهٔ فارسی و شعر امروز فارسی تاجیکی که وی را در میان هم‌میهنانش بسیار دوست داشتنی کرده است.

⬅️متن این ترانه ی زیبا:
زمین سخت کوهستان، دل نرمم عطا کرده ­است
درشتم هر که می­خواند، خطا اندر خطا کرده­ است
به مثل کوه یک رویم، به سان چشمه حق­گویم
چنین بودم، چنین باشم که این سانم خدا کرده ­است
میان کوهها بگریختم، از دست جبر و ظلم
به من تاریخ سنگین دل، جفا روی جفا کرده ­است
جدا بودم ز هم­ خونان، که بی­ پل بود دریاها
سر کوه و سر چشمه، دلم از غم نوا کرده است
امید و آرزویم سوخت، مانند حنای سنگ
دوبیتی و رباعی، ناله­ ام ­را بی ­فنا کرده ­است
یکی گفتا تو ایرانی، دگر گفتا تو تاجیکی
جدا از اصل خود میرد، کسی ما را جدا کرده ­است
جهان یک روز می­ترکد، ز آه پرشرار ما
که بر ترک وطن ما را پیاپی مبتلا کرده است

@LoversofIRAN 

тарона: замин сахт кӯҳистон
хонандагон: ҷавра бик ва ҷоне бик муродоф
шеър: лоиқ Шералӣ
боргири (донлуд) кунед.👇

بارگیری (دانلود) کنید. 👇

شعری عاشقانه با صدای #لایق_شیرعلی و به گویش فارسی #تاجیکی

▪️لایق شیرعلی؛ زادهٔ ۳۰ اردیبهشت ۱۳۲۰ در روستای مزار شریف، پنجکنت – درگذشتهٔ ۱۰ تیر ۱۳۷۹ در دوشنبه پایتخت #تاجیکستان. روانش شاد

شاعر بزرگ و نام آور معاصر #تاجیک . او همراه #مومن_قناعت و #بازار_صابر از بنیان گذاران شعر نو تاجیکستان است/از آذری ها@ir_Azariha/

#فارسی_زبانان #فرارود/ آسیای میانه، ماوراءالنهر
#ایران_بزرگ_فرهنگی
#ایران_زمین کهن و باستانی


@LoversofIRAN

شعری عاشقانه با صدای #لایق_شیرعلی و به گویش فارسی #تاجیکی

▪️لایق شیرعلی؛ زادهٔ ۳۰ اردیبهشت ۱۳۲۰ در روستای مزار شریف، پنجکنت – درگذشتهٔ ۱۰ تیر ۱۳۷۹ در دوشنبه پایتخت #تاجیکستان. روانش شاد

شاعر بزرگ و نام آور معاصر #تاجیک . او همراه #مومن_قناعت و #بازار_صابر از بنیان گذاران شعر نو تاجیکستان است/از آذری ها@ir_Azariha/

#فارسی_زبانان #فرارود/ آسیای میانه، ماوراءالنهر
#ایران_بزرگ_فرهنگی
#ایران_زمین کهن و باستانی


@LoversofIRAN