تندیس سنگى #داريوش_بزرگ
كه در سال #١٣٥٠ در شوش كشف شد و اكنون در 《موزه ايران باستان》 نگهداری ميشود. (ایستگاه خرد)
Тандиси санги #дориӯш бузург дар мӯзеи Эрони бостон, Теҳрон
Кашф1972
@loversofiran
كه در سال #١٣٥٠ در شوش كشف شد و اكنون در 《موزه ايران باستان》 نگهداری ميشود. (ایستگاه خرد)
Тандиси санги #дориӯш бузург дар мӯзеи Эрони бостон, Теҳрон
Кашф1972
@loversofiran
Forwarded from اتچ بات
@loversofiran
تندیس مصری #داريوش_بزرگ
كه در سال #١٣٥٠ در شوش كشف شد و اكنون در 《موزه ايران باستان》 نگهداری ميشود. (نگاره را درپایان ببینید)
Тандиси санги #дориӯш бузург дар мӯзеи Эрони бостон, Теҳрон
Кашф шуде дар шӯш (ҷунӯби қарби эрон) дар 1972.
Ҳунари #Ҳахоманешион
Ин тандис аз санги мармари
як порче соҳте шуде ва 3 метр дрозо дорад ва сари он ёфт нашуде аст.
Бар поини он як катиба бе хати #месри аст ке аз дориӯш шоҳи бузург ёд шуде ва миноҳад нешон даҳад ке ӯ то меср ро дар тасаруфи худ доште аст.
@loversofiran
این تندیس سنگی بدون سر، که به آن تندیس #مصری داریوش میگویند، با درازای ۳متر، و از جنس مرمر، نخستین تندیس یکپارچه ایست که از هنر هخامنشیان کشف شده است. تندیس در محلی نزدیک به شرق تالار قصر داریوش بر بالای آپادانا در ۱۹۷۲ یافته شد. این تندیس در اصل رنگی بوده، زیرا باقیمانده‌های رنگ قرمز روی کفش آن یافت شده است. کتیبه‌ای مصری در دو طرف پایهٔ تندیس در بر دارندهٔ نام ۲۴ نفر از رعایاست.
نوشته (کتیبه) مصری چنین بیان می‌کند:
«اَتوم، خدای هلیوپولیس، او [داریوش] را برگزیده است تا خداوندگار همهٔ کسانی باشد که در احاطهٔ پرتو خورشید قرار دارند، زیرا می‌داند که او پسرش است.» نیث ایزدبانوی سائیس، نیز داریوش را برگزید تا خداوندگار جهان گردد.
در متون میخی سه زبانه چنین آمده است:
«این همان تندیس سنگی است که داریوش شاه دستور داد در مصر بسازند تا هر کس در آینده آن را ببیند، بداند که ایرانیان مالک مصرند.»
#ژان_یویوت بر اساس این ارزیابی که مرمر این تندیس از کوه‌های زاگرس استخراج شده است، این نظر را مطرح کرده که:
《این تندیس نمونه‌ای از اصل آن به شمار می‌رود که در برابر معبد اَتوم در هلیوپولیس نصب شده بوده است.》
از سویی دیگر #ایدیت_پروئادا میگوید: «ده کتیبه کوتاه در جاهای مختلف وادی (حمامه) کشف شده‌اند که رئیس کارگزاران پادشاه بین سال‌های ۴۹۶ تا ۴۹۲ پ. م آن‌ها را نوشته است. هر چند می‌توان تصور کرد که سنگی از جنس سنگی که این تندیس را از آن ساخته‌اند، در ایران و در ناحیهٔ میان همدان تا بروجرد نیز وجود داشته است، مصری بودن اصل آن که شکل و شمایل این پیکره نیز آن را تأیید می‌کند، محتمل تر به نظر می‌آید.»
#فرانسوا_والا نیز معتقد است:
《 چنان‌که متن گواهی می‌دهد، این تندیس را در مصر ساخته‌اند، و اهمیت متن‌های مصری را یادآوری می‌کند. به نظر او، این تندیس را خشایارشا در پی یکی از شورش‌های مصریان به شوش منتقل کرد.》
@loversofiran
نگاره را ببینید 👇
تندیس مصری #داريوش_بزرگ
كه در سال #١٣٥٠ در شوش كشف شد و اكنون در 《موزه ايران باستان》 نگهداری ميشود. (نگاره را درپایان ببینید)
Тандиси санги #дориӯш бузург дар мӯзеи Эрони бостон, Теҳрон
Кашф шуде дар шӯш (ҷунӯби қарби эрон) дар 1972.
Ҳунари #Ҳахоманешион
Ин тандис аз санги мармари
як порче соҳте шуде ва 3 метр дрозо дорад ва сари он ёфт нашуде аст.
Бар поини он як катиба бе хати #месри аст ке аз дориӯш шоҳи бузург ёд шуде ва миноҳад нешон даҳад ке ӯ то меср ро дар тасаруфи худ доште аст.
@loversofiran
این تندیس سنگی بدون سر، که به آن تندیس #مصری داریوش میگویند، با درازای ۳متر، و از جنس مرمر، نخستین تندیس یکپارچه ایست که از هنر هخامنشیان کشف شده است. تندیس در محلی نزدیک به شرق تالار قصر داریوش بر بالای آپادانا در ۱۹۷۲ یافته شد. این تندیس در اصل رنگی بوده، زیرا باقیمانده‌های رنگ قرمز روی کفش آن یافت شده است. کتیبه‌ای مصری در دو طرف پایهٔ تندیس در بر دارندهٔ نام ۲۴ نفر از رعایاست.
نوشته (کتیبه) مصری چنین بیان می‌کند:
«اَتوم، خدای هلیوپولیس، او [داریوش] را برگزیده است تا خداوندگار همهٔ کسانی باشد که در احاطهٔ پرتو خورشید قرار دارند، زیرا می‌داند که او پسرش است.» نیث ایزدبانوی سائیس، نیز داریوش را برگزید تا خداوندگار جهان گردد.
در متون میخی سه زبانه چنین آمده است:
«این همان تندیس سنگی است که داریوش شاه دستور داد در مصر بسازند تا هر کس در آینده آن را ببیند، بداند که ایرانیان مالک مصرند.»
#ژان_یویوت بر اساس این ارزیابی که مرمر این تندیس از کوه‌های زاگرس استخراج شده است، این نظر را مطرح کرده که:
《این تندیس نمونه‌ای از اصل آن به شمار می‌رود که در برابر معبد اَتوم در هلیوپولیس نصب شده بوده است.》
از سویی دیگر #ایدیت_پروئادا میگوید: «ده کتیبه کوتاه در جاهای مختلف وادی (حمامه) کشف شده‌اند که رئیس کارگزاران پادشاه بین سال‌های ۴۹۶ تا ۴۹۲ پ. م آن‌ها را نوشته است. هر چند می‌توان تصور کرد که سنگی از جنس سنگی که این تندیس را از آن ساخته‌اند، در ایران و در ناحیهٔ میان همدان تا بروجرد نیز وجود داشته است، مصری بودن اصل آن که شکل و شمایل این پیکره نیز آن را تأیید می‌کند، محتمل تر به نظر می‌آید.»
#فرانسوا_والا نیز معتقد است:
《 چنان‌که متن گواهی می‌دهد، این تندیس را در مصر ساخته‌اند، و اهمیت متن‌های مصری را یادآوری می‌کند. به نظر او، این تندیس را خشایارشا در پی یکی از شورش‌های مصریان به شوش منتقل کرد.》
@loversofiran
نگاره را ببینید 👇
Telegram
attach 📎