لؤلؤ و مرجان
1.67K subscribers
888 photos
137 videos
43 files
866 links
مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ
بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ

💠ڪانال معرفتے لؤلؤ و مرجان

نشر معارف حقہ اهل بیت علیهم السلام

ارتباط با خادم کانال جهت طرح سوال و تهیه کتاب‌ها:

@MojtabaMdy
Download Telegram
#عيد_غدیر #عیدالله_الاکبر


حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفَّارُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى عَنْ عَلِيِّ بْنِ سُلَيْمَانَ بْنِ يُوسُفَ الْبَزَّازِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ الْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ قَالَ: قِيلَ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع لِلْمُؤْمِنِينَ مِنَ الْأَعْيَادِ غَيْرُ الْعِيدَيْنِ وَ الْجُمُعَةِ قَالَ نَعَمْ لَهُمْ مَا هُوَ أَعْظَمُ مِنْ هَذَا يَوْم‏ أُقِيمَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع فَعَقَدَ لَهُ رَسُولُ اللَّهِ ص الْوَلَايَةَ فِي أَعْنَاقِ الرِّجَالِ وَ النِّسَاءِ- بِغَدِيرِ خُمٍّ فَقُلْتُ وَ أَيُّ يَوْمٍ ذَاكَ قَالَ الْأَيَّامُ تَخْتَلِفُ ثُمَّ قَالَ يَوْمُ ثَمَانِيَةَ عَشَرَ مِنْ ذِي الْحِجَّةِ قَالَ ثُمَّ قَالَ وَ الْعَمَلُ فِيهِ يَعْدِلُ الْعَمَلَ فِي ثَمَانِينَ شَهْراً وَ يَنْبَغِي أَنْ يُكْثَرَ فِيهِ ذِكْرُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ الصَّلَاةُ عَلَى النَّبِيِّ ص وَ يُوَسِّعَ الرَّجُلُ فِيهِ عَلَى عِيَالِهِ.

#حسن_بن_راشد گويد: از #امام_صادق عليه السّلام پرسيدند آيا براى مؤمنين غير از عيد #فطر و #أضحى ( #قربان ) و #جمعه عيد ديگرى هست؟
#حضرت_صادق علیه‌السلام فرمودند: بله، آنها را عيدى است بزرگتر از اينها، و آن روزيست كه #امیرالمومنین عليه السّلام در آن به #خلافت و #سروری_مسلمین از جانب خدا نصب شد پس #پیامبر_اکرم #رسول_خدا صلّى اللَّه عليه و اله و سلّم پيمان #ولايت‏ او را بر گردن مردان و زنان در #غدير خمّ محكم ساخت؛
عرض كردم: آن چه روزيست از ايام هفته؟
#حضرت_امام_صادق فرمودند: روزها می‌گردد (تغییر می‌کند) ، سپس فرمود روز هيجدهم از ماه #ذی_الحجه است؛
آن‌گاه فرمود: #عبادت در آن روز برابر است با عبادت هشتاد ماه، و سزاوار است كه در آن روز بسيار ياد خداى عزّوجلّ شود، و #ذكر او گفته شود، و درود و #صلوات بر #پیامبر_خدا (و آل او) فرستاده شود و مرد براى خانواده‏اش در #طعام توسعه دهد.

📚 ثواب الأعمال و عقاب الأعمال ص۷۵ ؛ مصباح المتهجد ص۷۳۶

#عید_غدیر_ #عیدالله_الاکبر


@lolo_marjan 🌱💐🌿🌷
🍃🌺🍃🌼🍃🌸🍃🌼🍃🌺🍃
🌷🍃💐🍃🌹🍃💐🍃
🍃🌼🍃🌸🍃
💐🍃

#چشمه‌_غدیر 1⃣


🍇 ولایت، امر واحده 🍇

«وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ» (قمر، ۵۰) ؛ امر مذکور در آیه، همان صادر اول اعنی تجلّی اعظم است که ساری در کلیه ی موجودات است. این امر که به تعبیری دیگر همان ولایت کبری الهیه است، مقام واحده اعنی وحدانیت می‌باشد؛ قال صاحب الأمر علی علیه‌السلام: «أنا أمرُ الله و الرُّوح». «قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَىٰ إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَٰهُكُمْ إِلَٰهٌ وَاحِدٌ» (کهف، ۱۱۰)

امر واحده همان إله واحد که قبله ی جمیع مخلوقات دون صادر اول است می‌باشد؛ «قُلْ إِنَّمَا أَعِظُكُمْ بِوَاحِدَةٍ» (سبأ، ۴۶) اَیْ بولاية علوية.

مرتبه ی بشریت انسان کامل واصل به مقام صادر اول، مرتبه ی حقیقت روحانی انسانهاست لذا فرمود «أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ»؛ «کُم» اشاره به حقیقت نفسانی مردم دارد اعنی من در مرتبه ی بشریتم مثل مرتبه ی روحانیت شمایم. و اینکه؛ بر من وحی می‌شود که إله شما إله واحد است نه إله خود من، که خود صاحب مقام واحدیت هستم، بلکه إله حقیقت محمدیه صلی الله علیه و آله، إله احد و بلکه ذات احدی است.

واحدیت به معنای همان ولایت است که در آن موطن همه ی اسماء حسنای لایتناهی الهی ظهور دارند. در مقام احدیت، اسماء و صفات عین ذاتند لذا احد بحت بسیط محض است و ذات فوق احد است که آنجا اسماء و صفات ذوب در ذاتند یعنی ذات لا إسمَ لَه و لا رَسمَ لَه است.

اما احدیت، ظهور و تجلّی ظلّیه ذات غیب الغیوبی است که آنجا اسماء حسنا و صفات علیای الهی تجلی کرده‌اند اما به نحو اجمال و بسیط لذا احدیت علّت واحدیت است و واحدیت موطن تکثر علمی اسماء الله می‌باشد، لذا آنجا آغاز خلقت است و حجت که قبل الخلق و بعد الخلق و مع الخلق می‌باشد، مقام احدیت یا مقام واحدیت است که برزخ کبرای بین ذات و اسماء الله می‌باشد. واحدیت امر احدیت و ذات اقدس إله است لذا شاید ضمیر جمع «نا» مشیر بدان باشد و الله اعلم.

«تَنَزَّلُ الْمَلَائِكَةُ وَالرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ» (قدر، ۴) ؛ ملائکه که اسماء الله هستند و روح که اعظم مخلوقات الهی است تنزلات امر ذات الوهی می‌باشند پس امر، اصل و امّ مطلق خلائق الهی است.

«إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَكَةٍ ۚ إِنَّا كُنَّا مُنْذِرِينَ فِيهَا يُفْرَقُ كُلُّ أَمْرٍ حَكِيمٍ» . (دخان، ۳ و ۴)

‌‌

#عید_غدیر #عیدالله_الاکبر

📚 کتاب «علی، نقطه آغاز وجود» ص ۵۱
✍🏼 #ح_م

🕊🌺 @lolo_marjan 🍃 لؤلؤ و مرجان 🌺🕊
🍃🌺🍃🌼🍃🌸🍃🌼🍃🌺🍃
🌷🍃💐🍃🌹🍃💐🍃
🍃🌼🍃🌸🍃
💐🍃

#چشمه‌_غدیر 2⃣


🍇 ولایت مبارک است 🍇

«إِذْ قَالَ مُوسَىٰ لِأَهْلِهِ إِنِّي آنَسْتُ نَارًا سَآتِيكُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِيكُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّكُمْ تَصْطَلُونَ، فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِيَ أَنْ بُورِكَ مَنْ فِي النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ، يَا مُوسَىٰ إِنَّهُ أَنَا اللهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» (نمل، ۷ تا ۹)

مبارک است آنکه در آتش و آنکه در حول آتش است. آتش، آتش عشق بل خود حضرت عشق است و آنکه فی النّار است انسان کامل است که آتش عشق الهی است پس مَن فی النار هم، نار است لذا از آتش ندا برخاست:
«إِنِّي أَنَا رَبُّكَ... إِنَّنِي أَنَا اللهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي» (طه، ۱۲ تا ۱۴) و فرمود: «أَنَا اللهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ» (نمل، ۹)

ربّ موسی، ولایت الهیه است که ممسوس فی ذات الله است و چون در آتش ذات احدی سوخته است، آتش شده اس و آتش مبارک‌ترین حقیقت هستی است و آنکه در اوست، یعنی حقیقت ولایت مطلقه ی ذات الوهی، به مبارکی او، مبارک ترین حقیقت وجود است و آنکه حول این عشق سوزان قرار گیرد به صبغه ی او در آید و اثر او را پذیرد و به مبارکی او باشد. «صِبْغَةَ اللهِ ۖ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللهِ صِبْغَةً» (بقره، ۱۳۸)

این آتش که رب جمیع خلائق است، در سرّ همه انبیاء و مرسلین به ودیعه نهاده شده است و بلکه سرّ هستی است: «كُنْتَ‏ُ مَعَ الأنْبياء سِرًّاً و معی جَهراً»، از این رو حضرت عیسی بن مریم علیهماالسلام فرمود: «وَجَعَلَنِي مُبَارَكًا أَيْنَ مَا كُنْتُ» (مریم، ۳۱)

حول آتش، ظهور آتش است که به مبارکی مُظهر خود است. چون «كُلٌّ يَعْمَلُ عَلَىٰ شَاكِلَتِهِ» (اسراء، ۸۴) ؛ ز نيكو هرچه صادرگشت نيكوست...

پس دریاب که همه‌ی موجودات مبارکند؛ «اللهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ» (نور، ۳۵). واعلم «مَنْ فِي النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَها» هی النار «وَ سُبْحانَ اللهِ رَبِّ الْعالَمِينَ». یعنی حول نار، نار است به وجهی و غیر اوست به وجه دیگر (تشبیه و تنزیه). پس هرکس خود را بدین آتش افکند و بسوزد و عین او آتش شود، مبارک می‌گردد و آنانکه به حول و حلقه ی او درآیند به مبارکی او مبارک شوند چونان انبیاء و اولیاء الهی، همان مستان میخانه‌ای که در نار محبت نارالله سوختند و صاف و بی نقش شدند و قابل پذیرش نقوش گردیدند. چون به نور پیوستند خود نور شدند و به دیگران نور عطا کردند.

سلام و صلوات بی پایان خدا و رسولان و ملائکه و مؤمنین و مؤمنات و جمیع خلق بر مبارک ترین حقیقت بعد از ذات احدی، مجمع جمال و جمال جمیع و منشأ کمال و کمال نشئات، تنها عبد مطلق ذات احدی حضرت حجة بن الحسن العسکری، بقيةالله الاعظم روحی فداه و بر اوتاد و ابدال و صلحا و نجبا و نقبای مبارک حولِ حضرتش سلامی به جوامع سلام...

‌‌

#عید_غدیر #عیدالله_الاکبر

📚 کتاب «علی، نقطه آغاز وجود» ص ۹۶ و ۹۷
✍🏼 #ح_م

🕊🌺 @lolo_marjan 🍃 لؤلؤ و مرجان 🌺🕊
🍃🌺🍃🌼🍃🌸🍃🌼🍃🌺🍃
🌷🍃💐🍃🌹🍃💐🍃
🍃🌼🍃🌸🍃
💐🍃

#چشمه‌_غدیر 3⃣


🍇 ولایت علویه، ربّ الانبیاء 🍇

«فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّي لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ (قصص، ۲۴).

ربِّ حضرت موسی و جمیع انبیاء و مرسلین غیر از حضرت ختمی صلی الله علیه و آله، حقیقت خلافت کبرای الهی و ولایت کلیه ی شمسیه ی علویه و محمدیه صلی الله علیه و آله که همان «الظل» است، می‌باشد؛ «أَلَمْ تَرَ إِلَىٰ رَبِّكَ كَيْفَ مَدَّ الظِّلَّ» (فرقان، ۴۵) «والحقيقة المحمدية البیضاء ای الانسان الکامل هو ظل الله فی خلقه من خلقه».

این حقیقت نوریه، منبع و مصدر تمام خیرات و علوم و کمالات الهی می‌باشد و جمله ی خلائق فقیر به فیوضات او و بل اضافات اشراقیه ی او و عین الربط بدو می‌باشند و خود آن حقیقت برزخ بین ذات ربوبی و کلمات و آیات الهی است لذا حضرت موسی بدان حقیقت ظلّی که ظلّ ذات احدی است پناه برد و به او توجه نمود که او غوث اقطاب انسی و کهف نفوس قدسی است و مطابق با عین ثابته و از حصه ی وجودی‌اش از آن مقام ربوبی استدعای نزول خیر نمود. این استدعا توأم با ادب تمام می‌باشد بدان روی که عرضه نداشت که خدایا بر من خیر نازل کن بلکه فرمود: «رب من! همانا من فقیر محض به نزول خیرات تو هستم».

خدا در پاسخ تقاضای موسی او را همنشین پیامبر خود حضرت شعیب کرد. پس معلوم می‌شود آن خیر ربوبی، اولیای الهی هستند و جمیع اولیاء و انبیاء خدا خیراتی هستند که از حقیقت محمدیه و علویه صادر و نازل می‌شوند.

حضرت موسی در کوه طور و در وادی مقدس طوی نیز به واسطه ی همین خیر ربوبی مرزوق از کلام الهی بوده است لذا در روایت است که آن نور مقدسی که حضرت موسی در وادی طوی از درخت شهود فرمود و کلام خدا را از آن استماع کرد، نور یکی از شیعیان کروبی حضرت علی وصی علیه السلام بوده است و آن شیعه ی کروبی خیر تنزل یافته ی علی علیه‌السلام است!

‌‌

#عید_غدیر #عیدالله_الاکبر

📚 کتاب «علی، نقطه آغاز وجود» ص ۶۵ و ۶۶
✍🏼 #ح_م

🕊🌺 @lolo_marjan 🍃 لؤلؤ و مرجان 🌺🕊
🍃🌺🍃🌼🍃🌸🍃🌼🍃🌺🍃
🌷🍃💐🍃🌹🍃💐🍃
🍃🌼🍃🌸🍃
💐🍃

#چشمه‌_غدیر 4⃣

🍇 امام، کون جامع 🍇

«إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ» (مائده، ۵۵).

انسان کامل یعنی امام معصومِ دارای مقام ولایت مطلقه، کون جامع و مظهر اتمّ «لَايَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ» است. حضور در حضرتی از حضرات خمس او را از حضرت دیگر غافل نمی‌کند. هر چند شدّت حضورش در هر حضرت که اتمّ حضور است حافظ دیگر حضرات می‌باشد اما او خود حضرت جامع حضرات خمس است؛ یعنی در عین آن که در حضرت غیب مطلقه مستغرق و فانی است، در همان حال در حضرت غیب مضاف و شهادت مطلقه نیز حضور دارد و در تمام حضرات، حقیقتِ «كُلَّ شَيْءٍ أَحْصَيْنَاهُ فِي إِمَامٍ مُبِينٍ» (يس، ۱۲) جاری است. از این رو استغراق در ذات حق متعال و توجّه تام به حضرتش در نماز او را از توجه به نشئه ی شهادت باز نمی‌دارد؛ و این توجه براساس اراده‌ی امام باذن الله تعالی صورت می‌پذیرد؛ «إنَّ الإمَامَ إذَا شاءَ اَنْ یَعْلَمَ اُعْلِمَ».

گاهی اراده می‌فرماید تمام عوالم وجودی در پیش او حاضر می‌شوند؛ «انا الذی نظرت فی عالم الملکوت فلم نجد غیری شیء و قد غاب، انا الذی اعلم ما یحدث آناً بعد آن و ساعة بعد ساعة؛ انا الذی اعلم خطرات القلوب و لمح العیون و ما تخفی الصدور، انا الذی اری اعمال العباد لایعزب عنّی شیء فی الارض و لا فی السماء»... و گاه بنا به مصالحی او خود چنین اراده‌ای را اراده نمی‌فرماید.

گهی بر طارم اعلی نشینم
گهی تا پشت پای خود نبینم

بیان دیگر آن که: توحید امام توحید ناب و مطلق صمدی قرآنی است. در این توحید، ذات اقدس اله حقیقتی جدای از مخلوقات و در کنار آنها نمی‌باشد بلکه «هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ مَا كُنْتُمْ» (حديد، ۴). «لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ» (توحید، ۳)، در عین آنکه در مرتبه‌ی ذات، ذات اقدس احدیت هیچ کدام از صفات هیچ یک از مخلوقاتش را ندارد و حقیقتی بحت و لااسم و لارسم است، در همان حال در موطن ظهورش در صورت جمیع مخلوقاتش تجلّی فرموده است؛ «لَيْسَ كَمِثْلِهِ شَيْءٌ ۖ وَهُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ» (شوري، ۱۱). لذا تمام عوالم وجودی شئون و رسول اویند و از باب «عَظِّمْ يَا مُحَمَّدُ اِسْمَائِي»، در تمام عوالم سؤال هر سائلی، سؤال و درخواست رسولان حق و بلکه سؤال و امر حق می‌باشد. «وَاللهُ خَلَقَكُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ» (صافات، ۹۶)؛ و «مَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَٰكِنَّ اللهَ رَمَىٰ» (انفال، ۱۷)؛ «يَدُ اللهِ فَوْقَ أَيْدِيهِمْ» (فتح، ۱۰).

انسان کامل مستغرق در توحید صمدی، سؤال سائل در نماز را سؤال رسول حق دیده و با اجابت درخواست او امر حق را اجابت می‌نماید و این حقیقت تعظیم حق و اسماء اوست. چون او جلّ جلاله و عظم شأنه «الدَّانِی فِی عُلُوِّهِ، وَ الْعَالِی فِی دُنُوِّهِ» (صحیفه سجادیه، دعای ۴۷) می‌باشد و این نماز، نماز حقیقی است. نمازی که در آن حق با تمام شئونش تعظیم و تکریم می‌شود و در متن واقع ساری است نه نمازی که صرف توغل در الفاظ و یا نهایتاً اوهام و خیال مصلّی است که همه مخلوق خود نماز گزارند. و اینکه در نماز گاهاً طوری است که از نشئه ی شهادت منصرف می‌شود و یا نیزه از پای او بیرون می‌آورند معلوم او نمی‌شود و یا در جنگ از شدت غلبه ی عشق الم حدید و شمشیر را در نمی‌یابد، دو وجه می‌توان گفت؛ وجهی که گذشت اعنی اراده می‌نماید که در توجه تامّ به مراتب مافوق ظاهر باشد و وجه دیگر شدت استیلای نفس کلی ولوی امام بر مرتبه‌ی بدن طبیعی او است چون احکام بدن مادّی مقهور احکام نفس ناطقه ی اوست لذا بدن از روح تبعیت می‌نماید.‌
‌‌

#عید_غدیر #عیدالله_الاکبر

📚 کتاب «علی، نقطه آغاز وجود» ص ۳۰ و ۳۱
✍🏼 #ح_م

🕊🌺 @lolo_marjan 🍃 لؤلؤ و مرجان 🌺🕊