‍ ‍ .
به استقبال روز جهانی کارگر

امیرحسین محمدی فرد

درحالی به استقبال روز جهانی کارگر می‌رویم، که جهان از مصائب نظام کاپیتالیستی به تنگ آمده است؛ بلای خانمان‌سوز در خاورمیانه و منجلابی که مردم منطقه را گرفتار کرده، نماد ناکارآمدی نظام سرمایه‌داری در اداره‌ی جهان به شکلی است که درخور انسان‌ها باشد.

جنگ در اوکراین و جنگ‌طلبی ناتو در حمایت از زلنسکی، نسل‌کشی در فلسطین و حمایت قدرت‌های غربی از تعرض ضد انسانی رژیم اسرائیل، مشخصات جهان امروز را تعیین می‌کنند و رنگ خود را به یک‌می می‌زنند. از طرفی پرولتاریای جامعه‌ی ایران جایگاه ویژه‌ای دارد، مبنی‌بر این‌که می‌تواند خیزش‌های انقلابی در آینده را رهبری کند. طبقه‌ی حاکم در ایران در موقعیت ضعف است و به‌شدت از بازگشت موج اعتراضات پرولتاریای بالنده می‌ترسد. طبقه‌ی کارگر در ایران می‌تواند خیزش‌های انقلابی آتی را به پیروزی برساند و جامعه‌ی ایران را آزاد کند و به مردم رنج‌دیده‌ی خاورمیانه امیدواری دهد.

به هرحال همه‌ی این پارامترها، برگزاری روز جهانی کارگر امسال را مهم‌تر از همیشه کرده است. یک‌می امسال می‌تواند روز پیمان کارگران برای برقراری امنیت و آرامش و رفاه، و برای قطع کردن دست بورژوازی از سرنوشت جوامع باشد. یک‌می امسال می‌تواند برای پرولتاریای جامعه‌ی ایران روز باور داشتن به قدرت اتحاد طبقاتی در امر رها کردن کل جامعه باشد.

با تمام این اوصاف دست‌دردست یکدیگر و قدرتمند به استقبال یک‌می می‌رویم.

🗒⁩ مقاله

🔴 در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش دوم:
مبارزات سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم

🖊 امیرحسین محمدی فرد
مهر 1403

🔎ازمتن:

🔻چون مارکسیسم از اساس تئوری ایجاد کردن تغییر و مبانی به‌وجودآوردن انقلاب است، و چون مارکسیسم امر تغییردادن جهان را با نقد تاریخی همه‌جانبه به وضع موجود پیش می‌برد، پس تاریخ واقعی نیز حول رابطه‌ای قرائت می‌شود، که عنصر تغییردهنده‌ی تاریخ با تحولات انقلابی برقرار می‌کند. همچنین اگر تاریخی که حاکمان می‌نویسند، به بیان سراسر مجعول از واقعیت می‌پردازد، آن‌وقت تاریخ‌نگاری شکست‌خوردگانِ همیشگی تاریخْ سراسر علیه تغییر در واقعیات اجتماعی و به‌تبع علیه مقوله‌های «سرنگونی» و قیام و انقلاب نگاشته می‌شود. درحالی‌که تاریخ واقعی سرگذشت مردم پیکارگری است، که در طول تاریخ مبارزات طبقاتی همواره برای زندگی بالنده و برای زیست متعالی جنگیده‌اند؛ تاریخ واقعی بشر که ...

📌 https://t.me/Link_note

‍ 📄یادداشت

🔴 ایست! متوقف شوید!
(پیرامون بحث‌های جاری در جنبش چپ)

🖊امیرحسین محمدی فرد


این‌که شخصیت سیاسی و منش مبارزاتی «سنوار» ربطی به «چه‌گوارا» و آزادی‌خواهی ندارد، این‌که «حماس» را تحمیل شرایط غیرانسانی به مردم فلسطین آفریده است، و این‌که محور مقاومت نمی‌تواند آرامش و امنیت را برای مردم فلسطین و مردم منطقه بیاورد، هیچ مجوزی را برای ایستادن در سمت جنگ‌طلبی صادر نمی‌کند. چه نیروهایی مثل حزب «حمید تقوایی» و طرفداران «مهرنوش موسوی» که از جنگ‌افروزی‌های اسرائیل رژیم‌چنج و سرنگونی را انتظار دارند، و چه جریان نئوتوده‌ایسم مثل «بهمن شفیق» که جنبش انقلابیِ جاری را هم‌دست اسرائیل و مانع اصلی در رفتن هیات‌حاکمه‌ی ایران به جنگ همه‌جانبه اعلام می‌کند، هر دو طیف را با این سیاست‌ها به جنگ با مردم خاورمیانه می‌آورد.

از طرف دیگر آن‌چه کشته شدن رهبران «حماس» را مهم کرده، افشای سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌ی رژیم جنایتکار اسرائیل و متحدان جهانی‌اش است؛ برخلاف ادعاهای پوچ رژیم فاشیستی اسرائیل و برخلاف تبلیغات سمی رسانه‌های جریان اصلی و برخلاف باور کور جریان‌های پروغرب، مبنی‌بر اقدام تلافی‌جویانه علیه «حماس» و مبنی‌بر استفاده کردنِ رهبران حماس از گروگان‌ها به‌عنوان «سپر انسانی»، کشته شدن رهبران حماس و به‌ویژه نحوه‌ی کشته شدن «سنوار» نشان می‌دهد که اسرائیل برای حذف کردن مردم فلسطین از صحنه‌ی خاورمیانه به میدان آمده است و این نسل‌کشی و این تعرض ضد انسانی همچنان ادامه خواهد داشت، تا این‌که کشمکش‌های بلوک‌های کاپیتالیستی به‌هدف تقسیم مجدد جهان پایان بیابد.

اما در مقابل جنگی که دشمنان مردم در خاورمیانه راه‌انداخته‌اند و در مقابل سناریوی سیاه علیه مردم ایران، یک جریان ضد جنگ در جهان و در ایران اعلام موجودیت کرده است، که برای خاورمیانه امنیت و آزادی می‌خواهد. مردم آزادی‌خواه جهان و مردم انقلابی ایران که به این قطب سکولار و انسانی تعلق دارند، برای زندگی آزاد و امن تلاش می‌کنند و انزجار خود را از عاملان جنگ و همدستان‌شان بارها اعلام کرده‌اند. این قطب ضد جنگ ضرورت خود را از ختم شدن این سیاست‌ها به سناریوی سیاه می‌گیرد و به این اعتبار در عرصه‌ی پیش‌روی برای جریان‌ها، نیروها و محافل سیاسی که آینده‌ی خاورمیانه و ایران را با سیاست‌های‌شان بیش‌ازپیش ناامن می‌کنند، توصیه‌ای جدی دارد؛ متوقف شوید و به جنگ در خاورمیانه دامن نزنید!

زنده باد آزادی
زنده باد برابری

مهر 1403

https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%D9%86%D8%A6%D9%88%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AF%D9%88%D9%85-11-28

🗒⁩ مقاله

🔴 در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش دوم:
مبارزات سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم

🖊 امیرحسین محمدی فرد

🔎ازمتن:

🔻صحبت درباره‌ی‌ سنت سیاسی قدیمی و البته ویژه‌ای است، که هردفعه با سیاست‌های مشخصِ تکراری در دل یک جنبش خاص بورژوایی پدید می‌آید؛ این جنبش واقعی بورژوایی که در امتداد منافع قشریِ سرمایه‎داری داخلی، تحرک جریان‌های برانگیخته از سنت «نئوتوده‌ایسم» را سامان می‌دهد، در پاسخ به مسائل مبرم جامعه و در به‌کارانداختن مکانیسم‌های اجتماعی همیشه افق ضد غربی و ضد آمریکایی را به جامعه منتقل کرده است، تا بتواند حاکمیت سرمایه‌داری در جامعه‌ی ایران را روی پایه‌های تقابل با غرب و غربگرایی استوار و پایدار کند. نیروهای سیاسی متعدد متلون و محافل سیاسی متعین متنوع که با ایدئولوژی‌های گوناگون به این کمپ بورژوایی تعلق دارند، اگر در مدت هم‌زیستی‌شان بارها با یکدیگر خصومت و ضدیت شدید و تاریخی داشته‌اند و حتی اگر علیه یکدیگر جدال‌های خونینی از سر گذرانده باشند، اما خاستگاه اجتماعی-طبقاتی مشترکی دارند، و از فرهنگ‌ و منش سیاسی مشابهی ‌تبعیت می‌کنند.

📌 https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%A8%D8%A7%D8%B1%D8%B2%D9%87-%D8%A8%D8%A7-%D8%B3%D9%86%D8%AA-%D9%86%D8%A6%D9%88%D8%AA%D9%88%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C%D8%B3%D9%85-%D8%A8%D8%AE%D8%B4-%D8%AF%D9%88%D9%85-11-28

🗒⁩ مقاله

🔴 در مبارزه با سنت نئوتوده‌ایسم
بخش دوم:
مبارزات سیاسی، انقلاب و سوسیالیسم

🖊 امیرحسین محمدی فرد

🔎ازمتن:

🔻خطوط سیاسی منبعث از سنت توده‌ای-اکثریتی هیچ‌وقت نماینده‌ی گرایشی در جنبش طبقه‌ی کارگر نبوده‌اند و حتی هرگز صدای اعتراض کارگران علیه نظام سرمایه‌داری را در عرصه‌ی سیاست بازتاب نداده‌اند؛ همان‌طور که حزب توده و سازمان فداییان اکثریت از آغاز در مشایعت با حکومت جدید از خانواده‌ی سیاسی مشترکی متولد شدند و به این اعتبار فضای سیاسی برای این جریان‌‌ها تا حدی مساعد بود که بتوانند، به دولت سرمایه فشار آورند تا با دوریِ هرچه بیشتر از غرب و آمریکا به اتوپیای سرمایه‌داری «ملی» و «مترقی» باور کند، امروز نیز خط سیاسی نئوتوده‌ایسم از شور شیفتگی به بورژوازی خودیِ ضد آمریکایی و از فرط دولتگرا ‌بودن مجبور است همچنان زندگی‌اش را در شکاف سیاسی بین هیات حاکمه‌ی آمریکا و دولت حاکم در ایران ادامه دهد.(13) هر دو جریان در دو مقطع زمانی معین و در شرایط سیاسی متفاوت و از یک جنبش اجتماعی و از یک سنت سیاسی، کارکردهای مشابهی داشته‌اند و تنایج یکسانی به‌بار آورده‌اند؛ هر دو جریان منافع بورژوازی «ضد امپریالیسم» را به جنبش کارگری صادر کردند و با بی‌شرمی اعتراض علیه دولت را با برچسب «پروامپریالیستی» مستحق سرکوب دانستند. آن دستگاه فکری و سیاسی که کنار رفتن دولت‌های خودکامه‌ی حاکم بر جوامع «پیرامونی» را به‌بهانه‌ی پوچ جنگ سردیِ مبارزه با غرب با جدیت نفی می‌کند، همان دستگاه قدیمی و تکراری و شکست‌خورده‌ی منشویکی را جلوی جامعه می‌آورد، که وقتی به تبعیت از سنت‌های برآمده از جنبش ناسیونالیسمِ «چپ» با دُز بالایی از شرق‌زدگی و شوونیسم و ضد آمریکایی‌گری قاطی می‌شود، از خود واکنش منفی علیه انقلاب و انقلابی‌گری نشان می‌دهد و شکل و شمایلی به خود می‌گیرد، که در سپهر سیاسی جامعه‌ی ایران غیر از «توده‌ایسم» هیچ حاصلی ندارد.

📌 https://t.me/Link_note

‍ ‍ ‍ 📄یادداشت

🔴صدای پای سناریوی سیاه می‌آید!

🖊امیرحسین محمدی فرد
19 آذر 1403


1-بازتاب کشمکش‌های دولت‌های امپریالیستی و جدال‌های دولت‌های مرتجع در خاورمیانه، در بسیاری از جوامع منطقه، فقط آوارگی و کشتار مردم و عروج دوباره‌ی باندهای قومی و مذهبی است، که چنین از فلسطین تا اوکراین و از سوریه تا لبنان را در بر می‌گیرد. امروز آینده‌ی مردم خاورمیانه بیش‌ازپیش تحت تاثیر جنگ و رقابت قدرت‌های کاپیتالیستی جهان و حکومت‌های عقب‌مانده و مستبد منطقه است، به نحوی که فضا را برای زندگی ضد بشری باندهای جنایی قومی و مذهبی می‌گشاید.

2-بازگشت ترامپ و سیاست فشار حداکثری بر حکومت ایران، در کنار اتفاقات جاری در خاورمیانه مانند جنایت در غزه و مانند سقوط اسد به این شیوه و به دست نیروهای ته‌مانده‌ی داعش، گویا خون تازه‌ای در رگ‌های نیروهای قومی و مذهبی در اپوزیسیون بورژوایی ایران جاری کرده است؛ چنان‌چه از فاشیست‌های ایرانی تا ناسیونالیست‌های کُرد، به دنبال روزنه‌ای می‌گردند که نسخه‌های آزمایش شده در جوامع خاورمیانه را برای مردم ایران تجویز کنند.

3-وجود مساله‌ی ملی در منطقه‌ی کردستان ایران، زمینه‌ی لازم را برای جریان‌های قوم‌گرا آماده کرده است، تا مجرای مناسبی برای تسویه حساب دولت‌های خاورمیانه و آمریکا و اسرائیل با دولت ایران باشند. احزاب دمکرات کردستان و کومه‌له‌ی مهتدی از همین امروز خیز برداشته‌اند که سناریوی سیاه را علیه مردم ایران اجرا کنند. از طرف دیگر چنان‌چه دولت سرمایه در ایران می‌تواند خود عاملی در اجرای سناریوی سیاه باشد، این عاقبت شوم به کردستان محدود نمی‌ماند و به کل جامعه سرایت خواهد کرد.

4-در نتیجه هر نوع امید بستن به دخالت‌های خارجی و قدرت‌های امپریالیستی، از محاصره‌ی اقتصادی و حمله‌ی نظامی و جنگ نیابتی گرفته تا رژیم‌چنج در هر منطقه‌ای از جغرافیای ایران، بی‌تردید اقدامی علیه خیزش‌های انقلابی و علیه جنبش انقلابی جاری است و بی‌گمان در خدمت تحمیل کردن سناریوی سیاه به مردم جامعه‌ی ایران قلمداد می‌شود.

5-لذا مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه در کردستان ایران و مبارزه علیه ستم ملی در چهارگوشه‌ی ایران، بخشی از مبارزه‌ی مردم متمدن، سکولار و انقلابی در کل این جامعه است، که پس از خیزش‌های انقلابی، در مبارزات طبقه‌ی کارگر و در جدال‌های طبقاتی در کل جامعه انتگره شده است. پس مبارزه برای آزادی و برابری نمی‌تواند از مبارزه علیه هویت‌های کاذب قومی و مذهبی جدا باشد و از طرف دیگر مبارزه برای رفع ستم ملی نیز از مبارزه برای آزادی و رفاه و امنیت جدا نیست.

https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 عروسک‌ها آزادی‌خواه نمی‌شوند
( نقدی بر پژاک و کودار)

🖊امیرحسین محمدی فرد
بهمن 1403

🔎ازمتن:

🔻«از زمانی که دولت «کوردی» در عراق زیر چکمه‌های سربازان آمریکایی و بر روی آوارهای زندگی انسان‌های بی‌شمار در مناطق غیرکُردنشین ساخته شد، همه‌ی جریان‌های قوم‌گرای کُرد سرنوشت و حتی بقای خود را به شکاف و شقاق بلوک‌های منطقه‌ای و اردوگاه‌های جهانی الصاق کردند. استراتژی «پژاک» و سازمان تازه تاسیس «کودار» نیز مبنی‌بر مقبول افتادن در نظر حکومت ایران تازگی ندارد؛ از بدو ساخته شدن ماکت «هم‌زیستی مسالمت‌آمیز» با دولت حاکم تحت عنوان «کودار» واضح بود، این پروژه‌ی کذایی که پشت سیاست پوپولیستی «دمکراتیزه کردن»(5) جامعه اطوارِ اپوزیسیونِ خشونت‌پرهیز به خود می‌گیرد، تاکتیک جدیدی برای تداوم در پروژه‌ی قدیمیِ پذیرفته شدن و «قانونی شدن» در ساختار سیاسی نظام بردگی مزدی است.»

📌 https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 عروسک‌ها آزادی‌خواه نمی‌شوند
( نقدی بر پژاک و کودار)

🖊امیرحسین محمدی فرد
بهمن 1403

🔎ازمتن:

🔻«به هر حال جریانی که رهبران و سیاسیون و نمایندگان آن، اعتراض‌های ضد دولتی و ضد استبدادی را به «پروژه‌ی» آمریکا و رژیم جنایتکار اسرائیل و برای «رژیم‌چنج» نسبت می‌دهند، نه تنها در جایگاه نیروی پرورژیمی حق ندارد مدعی نفوذ بیان در ابداع شعار «زن، زندگی، آزادی» باشد، بلکه پتانسیل و انگیزه‌ی کافی و استعداد لازم را دارد، تا از ساکن عاریه‌ای در بلوک منطقه‌ای به دشمن اجاره‌ای تغییر چهره دهد!»

🔻 «از طرف دیگر از آنجا که به تعبیر این تئوری قرار است که «دولت-ملت» از طریق همکاری «مسالمت‌آمیز» از سوی دولت‌ها، جای خود را به حکومت مبتنی‌بر «خود مدیریتی دمکراتیک» بدهد، دیگر جایی برای خاصیت تعیین‌کنندگی مبارزات ضد دولتی و کشمکش‌های طبقاتی باقی نمی‌ماند.»



📌 https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D8%B1%D9%82%D8%B5-%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C%D8%A7%DB%8C%DB%8C%E2%80%8C%D9%87%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D9%85%D8%B9%D8%A8%D8%AF-%D8%B1%DA%98%DB%8C%D9%85%E2%80%8C%DA%86%D9%86%D8%AC-02-26


🗒⁩ مقاله

🔴 رقص مومیایی‌ها در معبد «رژیم‌چنج»!

🖊امیرحسین محمدی فرد
شهریور 1396

♦️ توضیح:

از روزی که ترامپ به قدرت بازگشته و سیاست «فشار حداکثری» از سر گرفته شده است، جنب‌وجوش نیروهای متعلق به جنبش ناسیونالیسم پروغرب، این مومیایی‌های معبد رژیم‌چنج نیز بیشتر از قبل به چشم می‌آید. از جریان‌های قوم‌گرای کُرد تا فالانژهای ناسیونالیست ایرانی، به‌خصوص شخص رضا‌ پهلوی، سینه جلو می‌دهند و از همین امروز به تلاش خود افزوده‌اند، تا شاید در این فرصت کوچک موجود در نظر دولت‌های غربی و هیات‌حاکمه‌ی آمریکا مقبول افتند؛ تا جایی که بازمانده‌ی ذکور خانواده‌ی پهلوی دوباره سرآسیمه شده و شرایط را پس از سقوط اسد و پس از روی کار آمدن ترامپ، برای رژیم‌چنج مناسب ارزیابی کرده است و از روی میل ملوکانه، به خود لقب «رهبر دوران گذار» را اعطا کرده است. لذا ین مقاله در این راستا واقعیت‌هایی را بازگو کرده است، که هنوز هم می‌توانند نکات تاثیرگذاری را در رابطه‌ی دولت‌سرمایه با اپوزیسیون پروغرب بازگو کنند.


🔎ازمتن:

🔻 «مدتی پس از شاخ‌وشانه کشیدن‌های ترامپ، رضا پهلوی طی پیامی به وزارت خارجه و نامه‌نگاری با کنگره‌ی آمریکا، برای پروژه‌ی دخالت غرب در سرنوشت مردم ایران به عنوان «اپوزیسیون دمکرات»، برای چندمین بار اعلام آمادگی کرد. سلطنت‌طلبان در این راستا از «تحریم‌های هدف‌مند» و محدود کردن دایره‌ی نفوذ ایران حمایت می‌کنند. رضا پهلوی خودش را نماینده‌ی «تمامیت ارضی» ایران می‌داند و با انتخاب گزینه‌ی خوش‌خیم در پروژه‌ی «رژیم چنج» برای خودش، تلاش می‌کند پیش جامعه مقبولیت پیدا کند.»

🔻««اقلیم کردستان» و چگونگی قدرت‌گیری احزاب ناسیونالیست کُرد در منطقه مانند حزب بارزانی، الگویی برای به قدرت رسیدن جریان‌های ناسیونالیست و نیروهای قوم پرست کُرد در جبهه‌ای متحد است. دفاع از حمله‌ی نظامی توسط دول مرتجع منطقه مانند عربستان و اسرائیل، تا حمایت پروپا‌قرص از پروژه‌ی «رژیم چنج»، سیاست این دوره‌ی آنها است. این جریان‌ها وظیفه‌ی قومی کردن جامعه‌ی ایران و نفاق افکنی و هویت‌سازی‌های کاذب قومی و ملی را با کمال میل پذیرفته‌اند و برای‌‌ش زمینه‌سازی می‌کنند. واقعیت «مساله‌ی کُرد» بهانه‌ای شده برای ناسیونالیست‌های کُرد که در جبهه‌ای متحد، بار دیگر شانس خودشان را به امید اجرای پروژه‌ی «رژیم چنج» آزمایش کنند.»


📌 https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 رقص مومیایی‌ها در معبد «رژیم‌چنج»!

🖊امیرحسین محمدی فرد
شهریور 1396

♦️ توضیح:

از روزی که ترامپ به قدرت بازگشته و سیاست «فشار حداکثری» از سر گرفته شده است، جنب‌وجوش نیروهای متعلق به جنبش ناسیونالیسم پروغرب، این مومیایی‌های معبد رژیم‌چنج نیز بیشتر از قبل به چشم می‌آید. از جریان‌های قوم‌گرای کُرد تا فالانژهای ناسیونالیست ایرانی، به‌خصوص شخص رضا‌ پهلوی، سینه جلو می‌دهند و از همین امروز به تلاش خود افزوده‌اند، تا شاید در این فرصت کوچک موجود در نظر دولت‌های غربی و هیات‌حاکمه‌ی آمریکا مقبول افتند؛ تا جایی که بازمانده‌ی ذکور خانواده‌ی پهلوی دوباره سرآسیمه شده و شرایط را پس از سقوط اسد و پس از روی کار آمدن ترامپ، برای رژیم‌چنج مناسب ارزیابی کرده است و از روی میل ملوکانه، به خود لقب «رهبر دوران گذار» را اعطا کرده است. لذا این مقاله در این راستا واقعیت‌هایی را بازگو کرده است، که هنوز هم می‌توانند نکات تاثیرگذاری را در رابطه‌ی دولت‌سرمایه با اپوزیسیون پروغرب بازگو کنند.


📌 https://t.me/Link_note

🔴 ورود رسمی نئوتوده‌ایسم به میدان سیاست

🖊 امیرحسین محمدی فرد

🔍 از متن:

🔻«4- درنتیجه از آنجایی که نئوتوده‌ای‌ها به مانند نیاکان خود که از خط سیاسی توده‌ای‌اکثریتی می‌آمدند، متعلق به همان جنبشی هستند که جناح‌هایی از دولت حاکم را آفریده است، و از آنجایی که هر دو خانواده چه در حکومت و چه خارج از آن از فامیل مشترک سیاسی می‌آیند، تئوتوده‌ای‌ها نیز به پیروی از اجدادشان هیچ‌وقت علیه پوشش اجباری موضع نگرفتند، و سرکوب و استبداد در تزهای این نیروها تضادی ایجاد نمی‌کند، کما‌این‌که عامل سرکوب کارگران معترض هفت‌تپه را دخالت کمونیست‌ها و مطرح شدن آلترناتیو شورایی اعلام کردند، و حتی خیزش‌های انقلابی اخیر را به دادگاه لیبرالی خود کشاندند. آنان با پوشش و حمایت رسانه‌ای به‌طور رسمی وارد میدان مبارزه شدند.»

https://t.me/Link_note

‍ ورود رسمی نئوتوده‌ایسم به میدان سیاست

امیرحسین محمدی فرد
خرداد 1404

1- وقاحت و فرصت‌طلبی و بی‌پرنسیپی از خصایل فرهنگی بارز نیروهای متعلق به مکتب توده‌ایسم و خط سیاسی نئوتوده‌ایسم است، که در تجمع مقابل دانشگاه تهران خیلی واضح دیده شد. «آزاده شعبانی» و «سیامک امین» که از چهره‌های «چپ محورمقاومت» و نئوتوده‌ای‌ها هستند، بارها با انگ‌های امنیتی، به خیزش‌های انقلابی اخیر برچسب «بلوای منحط» و «غائله‌‌ی 1401» می‌زنند، اما از توازن قوای ایجادشده به‌نفع مردم انقلابی بهره‌مند می‌شوند، و در خیابان و دانشگاه و حتی در تجمع دولتی بدون پوشش اجباری رژه می‌روند؛ در این حین با بی‌قیدی و بی‌مسئولیتی آمیخته به صفات زننده‌ی سیاسی اپوزیسیون مجاز و پرورژیمی اعلام کردند، که تجمع مذکور ربطی به مساله‌ی «حجاب» و به‌تبع ربطی به مردم انقلابی نداشته است؛ درحالی‌که متحد واقعی و بی‌واسطه‌ی مردم ستم‌دیده‌ی فلسطین در برابر جنایت‌های رژیم اسرائیل، همین مردم آزاده هستند.
2- اگر طیف‌هایی از جریان نئوتوده‌ایستی پای کار برگزاری مراسم مشترک با باندهایی از دولت رفتند، در عالم سیاست‌ورزی و در سپهر سیاسی جامعه‌ی ایران به معنی همراه شدن جناح چپ جنبش ملی‌اسلامی با جناح راستِ آن است، که در تاریخ مبارزات سیاسی این جامعه و در گذشته تکرار شده و به خودیِ‌خود نمی‌تواند امر غریبی باشد. در عنفوان انقلاب پنجاه‌وهفت نیز اسلاف سنت نئوتوده‌ایسم، یعنی حزب توده و سازمان فدائیان اکثریت و حزب رنجبران، دنباله‌روی از دولت تازه تاسیس سرمایه‌داری را به جایی رساندند، که آنان را «مترقی» و ضد امپریالیسم ارزیابی کردند.
3- کار سیاسی مشترک میان اپوزیسیون مجاز و پرورژیمی با گروه‌هایی از دولت‌سرمایه تحت لوای مشروعیت دفاع از حق مردم فلسطین، درواقع پرده‌ی ساتری است، که هم‌جنبشی بودن و آمدن از خانواده‌ی مشترک سیاسی با نیروهایی از حکومت را پنهان می‌کند. به خیال خام سنت نئوتوده‌ایسم اعتراض به جنایت‌های رژیم فاشیستی اسرائیل به اندازه‌ی کافی گردوخاک می‌کند، که سازش با دولت حاکم، و دنباله‌روی از سیاست‌های آن، از انظار مردم انقلابی مخفی بماند، مردمی که بی‌شک مدافعان مردم ستم‌دیده‌ی فلسطین در برابر تعرض‌های ضد بشری دولت نتانیاهو هستند. از طرف دیگر چنان‌چه این تجمع همراهی نیروهای سیاسی سنت نئوتوده‌ایسم به‌مثابه زائده‌ی سیاسی دولت حاکم با گروه‌هایی از حاکمیت نبود، برگزارکنندگان باید خود را متحد جریان‌ها و نیروها و احزاب چپ و مترقی برخاسته از جامعه‌ی فلسطین اعلام می‌کردند.
4- درنتیجه از آنجایی که نئوتوده‌ای‌ها به مانند نیاکان خود که از خط سیاسی توده‌ای‌اکثریتی می‌آمدند، متعلق به همان جنبشی هستند که جناح‌هایی از دولت حاکم را آفریده است، و از آنجایی که هر دو خانواده چه در حکومت و چه خارج از آن از فامیل مشترک سیاسی می‌آیند، تئوتوده‌ای‌ها نیز به پیروی از اجدادشان هیچ‌وقت علیه پوشش اجباری موضع نگرفتند، و سرکوب و استبداد در تزهای این نیروها تضادی ایجاد نمی‌کند، کما‌این‌که عامل سرکوب کارگران معترض هفت‌تپه را دخالت کمونیست‌ها و مطرح شدن آلترناتیو شورایی اعلام کردند، و حتی خیزش‌های انقلابی اخیر را به دادگاه لیبرالی خود کشاندند. آنان با پوشش و حمایت رسانه‌ای به‌طور رسمی وارد میدان مبارزه شدند.


https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D8%AF%D8%B1-%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%87%E2%80%8C%DB%8C-%D8%AC%D9%86%DA%AF-06-25


📄 یادداشت

🔴 در میانه‌ی جنگ

🖊 امیرحسین محمدی فرد

🔎 از متن:

🔻«این‌که حمایت همه‌جانبه‌ی «ترامپ» از جنگ‌افروزی‌ها و جنایات مرتکبه‌ی رژیم فاشیستی اسرائیل به مرحله‌ی مشارکت عیان و دخالت جدی نظامی مستقیم علیه ایران رسیده است، فقط از ضعف موقعیت اسرائیل در مناسبات جهان کاپیتالیستی پرده بر نمی‌دارد و فقط از شدت گرفتن سیر نزولی نفوذ سیاسی آمریکا در امر حاکمیت بر جهان سرمایه‌داری نمی‌گوید، بلکه مشایعت و همکاری در تعرض نظامی علیه مردم ایران، درواقع ابراز منطق جنون‌آمیز نظام سرمایه‌داری حاکم بر جهان و گویای اعمال جنایت‌پیشه‌ی حکومت‌های بورژوازی بزرگ در اداره‌ی امور جهان است، که این‌چنین زندگی و جان مردم ایران و خاورمیانه را گروگان گرفته‌اند و با نقاب مزورانه‌ی «فشار حداکثری بر ایران هسته‌ای» بر چهره‌ی کریه خود، می‌روند که کل خاورمیانه را به آتش بکشند. این‌که سیاست‌ورزی رایج مبتنی‌بر «دیپلماسی» تا تحریم‌های «شکننده»ی اقتصادی علیه جوامع خاورمیانه، به‌ویژه علیه جامعه‌ی ایران، از سوی هیات حاکمه‌ی آمریکا به شکست انجامیده است و به‌تبع به حملات میلیتاریستی روی آورده‌اند، فقط گویای به حاشیه بردن جنایات «نتانیاهو» در غزه و مُبَیِن کم‌رنگ کردن فجایع دولت‌های آمریکا در خاورمیانه نیست، بلکه هدف غایی از بمب‌باران پُرتکرار شهرهای ایران همانا برجسته کردن و البته فعال کردن گزینه‌ی ضد مردمی «رژیم‌چنج» است که این‌چنین اپوزیسیون پروغرب و سناریوی سیاهی، یعنی از فاشیست‌های آریایی و شوونیست‌های فیروزه‌ای تا «مجاهدین خلق» و کومه‌له‌ی «مهتدی» و سایرین را به عناد و تخاصم با مردم آزاده‌ی ایران می‌آورد. قصد کرده‌اند که به‌هدف «براندازی»، تجربه‌های تاریک در عراق و سوریه و لیبی را این‌بار در ایران و علیه مردم این جامعه رقم زنند، تا شاید آمریکا برای چندصباحی بیشتر بر مقام مبتذل قیم جهان باقی بماند. اما در این حین از چشم جهانیان پنهان می‌کنند، که عاقبت فاجعه‌آمیز این جنگ‌طلبی‌ها و این جنایت‌ها به جامعه‌ی ایران و به جوامع خاورمیانه محدود نمی‌شود و بی‌تردید سراسر جهان انسانی را درگیر خواهد کرد.»

https://t.me/Link_note

📄 یادداشت

🔴 در میانه‌ی جنگ

🖊 امیرحسین محمدی فرد
تیرماه 1404

🔎 از متن:

🔻« این‌که سیاست‌ورزی رایج مبتنی‌بر «دیپلماسی» تا تحریم‌های «شکننده»ی اقتصادی علیه جوامع خاورمیانه، به‌ویژه علیه جامعه‌ی ایران، از سوی هیات حاکمه‌ی آمریکا به شکست انجامیده است و به‌تبع به حملات میلیتاریستی روی آورده‌اند، فقط گویای به حاشیه بردن جنایات «نتانیاهو» در غزه و مُبَیِن کم‌رنگ کردن فجایع دولت‌های آمریکا در خاورمیانه نیست، بلکه هدف غایی از بمب‌باران پُرتکرار شهرهای ایران همانا برجسته کردن و البته فعال کردن گزینه‌ی ضد مردمی «رژیم‌چنج» است که این‌چنین اپوزیسیون پروغرب و سناریوی سیاهی، یعنی از فاشیست‌های آریایی و شوونیست‌های فیروزه‌ای تا «مجاهدین خلق» و کومه‌له‌ی «مهتدی» و سایرین را به عناد و تخاصم با مردم آزاده‌ی ایران می‌آورد.»

https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 د رجدال با چپ سنتی
(نگاهی به فرمول «حق تعیین سرنوشت» و نقدی بر طرح «فدرالیسم»)

🖊 امیرحسین محمدی فرد
مرداد 1404


🔎 از متن:

🔻«روابط اجتماعی در جامعه‌ی ایران که پس از طی کردن دوره‌ی «اصلاحات ارضی» به مرحله‌ی سرمایه‌داری متطور شده بود و نظم تولیدی جدیدی که زندگی انسان‌ها را به دوران متفاوتی از منفعت‌جویی طبقات حاکم مبتنی‌بر مناسبات کار و سرمایه وارد کرده بود، بسترهایی برای رشد و نفوذ اپوزیسیون ناسیونالیست و رفرمیست، متشکل از روشنفکران شرق‌زده و اصلاح‌طلبان ناسیونالیست و ملیون چپگرا، به‌وجود آورد، که مخالفت‌اش با رژیم سلطنتی از زاویه‌ی وابستگی حکومت به بلوک غرب و به‌ویژه به آمریکا و از سر عدم استقلال دولت ملی نشأت می‌گرفت و کل نقدش به شیوه‌ی تولید نوپا که بر شالوده‌های جامعه حاکم شده بود، حول مسائل تحقق اقتصاد ملی، راه‌اندازی صنایع غیروابسته و داخلی، و توسعه و رونق اقتصاد صنعتی می‌چرخید.»

https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 د رجدال با چپ سنتی
(نگاهی به فرمول «حق تعیین سرنوشت» و نقدی بر طرح «فدرالیسم»)

🖊 امیرحسین محمدی فرد
مرداد 1404


🔎 از متن:

🔻«... یعنی مجاهدین و فداییان و ملیون چپگرا در برهه‌ی انقلاب پنجاه‌وهفت، تا در این دوره سازمان «راه‌کارگر» و چپ‌های دانشگاه‌تهران، چنان‌چه در گذشته شیفته‌ی ناسیونالیسم ضد آمریکایی و دولت «مستقل» از امپریالیسم بودند، ولی ادعا کردند که سایه‌روشن «ضد امپریالیسم» بودن دولت حاکم و استقلال ملی حکومت سرمایه فریب‌شان داد، امروز بهانه‌ای ندارند که «مترقی» اعلام کردن ناسیونالیسم‌های در حاشیه و دور از قدرت سیاسی را توجیه کند. اگر چپ سنتی و ملی در سال‌های اولیه‌ی انقلاب پیشین به تقویت و به پشتیبانی از ناسیونالیسم «مترقی» شتافت، امروز نیز آگاهانه تصمیم گرفته‌اند که تضاد و تخاصم طبقات اجتماعی را دوباره «فرعی» کنند و به تقسیم‌بندی انسان‌ها برحسب محل تولد و «ملیت» و «قومیت» رسمیت دهند. اگر دیروز نماد «بورژوازی ملی» را به قدرت رساندند، امروز می‌خواهند قدرت سیاسی را بین بورژوازی‌های محلی و بومی تقسیم کنند.»

https://t.me/Link_note

https://telegra.ph/%D9%81%D8%B9%D8%A7%D9%84%DB%8C%D8%AA-%DA%86%D9%BE-%D8%AF%D8%B1-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87-%D8%A7%D8%B2%D8%AA%D8%A6%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%AA%D8%A7-%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA-08-19


🗒⁩ مقاله

🔴 فعالیت چپ در دانشگاه؛ از تئوری تا واقعیت

🖊 امیرحسین محمدی فرد
اسفند 1394

♦️ توضیح:

به‌واسطه‌ی وجود حاکمیت دولت‌های مستبد بر جامعه، دانشگاه و اعتراضات دانشجویی در برهه‌های مختلف و توسط جریان‌های گوناگون دانشجویی در کانون سیاست نقش‌پردازی کرده‌اند؛ چنان‌که در جوامع استبداد زده که فعالیت احزاب سیاسی مستقل از دولت حاکم ممنوع است و جرم محسوب می‌شود، تحرکات دانشجویی می‌توانند به‌نوعی بخشی از فضای خالی در سپهر سیاسی جامعه را تحت تاثیر قرار دهند؛ اما این واقعیت به هیچ عنوان گویای مترقی بودن همه‌ی جریان‌های دانشجویی نیست، بلکه دانشگاه و گروه‌های دانشجویی همیشه بازتابی از کشمکش‌های سیاسی در لایه‌های جامعه هستند، که درگیری‌های چپ و راست و تخاصمات نیروها و سنت‌ها و عقاید متعدد و گوناگون در جامعه را بیان می‌کنند.
در این راستا نقش «دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب» در عرصه‌ی سیاسی بارها مورد پرسش بوده است و به دفعات درباره‌ی اصول فعالیت کمونیستی در دانشگاه توضیح خواسته‌اند؛ این متن پاسخی به این دغدغه‌ها است و از تاریخ سیاسی جریان «داب» می‌گوید.


🔎 از متن:

🔻 « «دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب» و اعتراض های دانشجویی اوایل دهه هشتاد و بعدها سال های85و86، متاثر از عینیت جامعه بودند و از فرآیند کشمکش های سیاسی و طبقاتی در فضای دانشگاه ها به وجود آمده بودند. گسترش فعالیت های سوسیالیستی تحت تشکل مستقل چپ در محیط دانشگاه های ایران، و غالب شدن سیاست های کارگری و آزادی خواهانه در جهت گیری اعتراض های دانشجویی در آن سال ها، در گام نخست ثابت کرد، بر خلاف تلاش تاریخی بورژوازی و دستگاه سرکوب اش، سنت چپ و آلترناتیو سوسیالیسم در جامعه ریشه کن نشده است. و در ادامه نشان داد فقط نوعی از چپ می تواند مدافع واقعی طبقه کارگر باشد که علیه تمام ابعاد نظام سرمایه داری متشکل شود. جریان چپ دهه هشتاد، در قالب اجتماع وسیعی از دانشجویان سوسیالیست به نام «داب»، زمانی اجتماعی شد که توجه جامعه را به مطالبات طبقه کارگر جلب کرد. اتحاد استراتژیک با جنبش کارگری از طریق صف بندی مداوم علیه سیاست های تهدید خارجی، ناسیونالیسم و سنت های غیر کارگری، از جمله رفرمیسم به وجود آمد. خود را متحد جنبش زنان می دانست؛ چرا که معتقد بود اصلاحات در جهت رواج آزادی در جامعه امری حیاتی است. دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب یک جریان چپ و سوسیالیستی بود. به این معنا که صف بندی عینی چپ و راست را در جامعه مشخص و روشن کرد و از درون مبارزه اجتماعی وارد عرصه سیاسی شد. مرزبندی اش از روند سیاست جاری در جامعه ناشی می شد؛ نه اینکه همگی فعالان و رهبران آن از یک «فلسفه مارکسیستی» یا اصول ایدئولوژیک فلان اندیشمند مارکسیست پیروی می کردند. این جریان چپ بود چون سبک کار و سیاست اش در جهت منافع رادیکال و اجتماعی طبقه کارگر بودند. فریاد یک صدای هزاران کارگر، زن و مرد بی تشکل جامعه ای بود که انتخابات نظام حاکم را قبول نداشتند و حق انتخاب پوشش می خواستند. این جریان بر خلاف سنت لابی گری انجمن اسلامی ها، مشورت و گفتگو با حضور حداکثری فعالان و تصمیم گیری جمعی، اساس سبک کار اجتماعی اش بود و از طرف دیگر حق تشکل یابی مستقل طبقه کارگر را مقابل جامعه و بورژوازی قرار می داد. این جریان اگر از سر اختلاف ایدئولوژیک و اصول فکری و ذهنی به صحنه دانشگاه می آمد، در حد محفل مطالعاتی در گوشه کتابخانه های دانشگاه تهران به زندگی تک سلولی خود محکوم بود. مرزبندی با جریان های گوناگون راست وسنت های جدا از متن مبارزه طبقاتی، به «داب» ویژگی و هویت چپ می داد.»

https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 فعالیت چپ در دانشگاه؛ از تئوری تا واقعیت

🖊 امیرحسین محمدی فرد
اسفند 1394

♦️ توضیح:

به‌واسطه‌ی وجود حاکمیت دولت‌های مستبد بر جامعه، دانشگاه و اعتراضات دانشجویی در برهه‌های مختلف و توسط جریان‌های گوناگون دانشجویی در کانون سیاست نقش‌پردازی کرده‌اند؛ چنان‌که در جوامع استبداد زده که فعالیت احزاب سیاسی مستقل از دولت حاکم ممنوع است و جرم محسوب می‌شود، تحرکات دانشجویی می‌توانند به‌نوعی بخشی از فضای خالی در سپهر سیاسی جامعه را تحت تاثیر قرار دهند؛ اما این واقعیت به هیچ عنوان گویای مترقی بودن همه‌ی جریان‌های دانشجویی نیست، بلکه دانشگاه و گروه‌های دانشجویی همیشه بازتابی از کشمکش‌های سیاسی در لایه‌های جامعه هستند، که درگیری‌های چپ و راست و تخاصمات نیروها و سنت‌ها و عقاید متعدد و گوناگون در جامعه را بیان می‌کنند.
در این راستا نقش «دانشجویان آزادی‌خواه و برابری‌طلب» در عرصه‌ی سیاسی بارها مورد پرسش بوده است و به دفعات درباره‌ی اصول فعالیت کمونیستی در دانشگاه توضیح خواسته‌اند؛ این متن پاسخی به این دغدغه‌ها است و از تاریخ سیاسی جریان «داب» می‌گوید.


https://t.me/Link_note

🗒⁩ مقاله

🔴 فعالیت چپ در دانشگاه؛ از تئوری تا واقعیت

🖊 امیرحسین محمدی فرد
اسفند 1394

🔎 از متن:

🔻«نام «داب»، زمانی اجتماعی شد که توجه جامعه را به مطالبات طبقه کارگر جلب کرد. اتحاد استراتژیک با جنبش کارگری از طریق صف بندی مداوم علیه سیاست های تهدید خارجی، ناسیونالیسم و سنت های غیر کارگری، از جمله رفرمیسم به وجود آمد. خود را متحد جنبش زنان می دانست؛ چرا که معتقد بود اصلاحات در جهت رواج آزادی در جامعه امری حیاتی است. دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب یک جریان چپ و سوسیالیستی بود. به این معنا که صف بندی عینی چپ و راست را در جامعه مشخص و روشن کرد و از درون مبارزه اجتماعی وارد عرصه سیاسی شد. مرزبندی اش از روند سیاست جاری در جامعه ناشی می شد؛ نه اینکه همگی فعالان و رهبران آن از یک «فلسفه مارکسیستی» یا اصول ایدئولوژیک فلان اندیشمند مارکسیست پیروی می کردند. این جریان چپ بود چون سبک کار و سیاست اش در جهت منافع رادیکال و اجتماعی طبقه کارگر بودند. فریاد یک صدای هزاران کارگر، زن و مرد بی تشکل جامعه ای بود که انتخابات نظام حاکم را قبول نداشتند و حق انتخاب پوشش می خواستند. این جریان ...»

https://t.me/Link_note