Арыентацыя на сярэдні ўзровень вітаміна D можа быць дрэннай метрыкай, таму што ў паўночным паўшар’і большасць з нас жыве з перманентным дэфіцытам. Тады пытанне - што пра людзей з высокім узроўнем вітаміна D? Адсюль я ўзяў дадзеныя пра колькасць здаровых людзей/з дэпрэсіяй, сярэдні ўзровень вітаміна D і іншыя статыстыкі і правёў простую сімуляцыю. Атрымалася, што ў людзей з > 44.8 ng/ml не бывае дэпрэсіі (гэта разавая сімуляцыя і таму шумная велічыня, але аргумент ілюструе). Усяго ў маёй сімуляцыі сярод 246 чалавек з >30 ng/ml дэпрэсія сустрэлася ў 22. У групе <=30 ng/ml яна сустракалася ў 2.3 разы часцей.

Гэта я пра што. Статыстыка часам можа быць скошаная адносна практычных крокаў. Якая нам розніца, што там у людзей з 21 ng/ml, калі можна мець 50 ng/ml. Маё ўяўленне пра карысць вітаміна D, дарэчы, таксама можа быць скошаным (я хутка пойду ад дзвярэй да дзвярэй ў ягонае імя прапаведваць). Праўда пасярэдзіне у рандамізаваных клінічных даследваннях, пра якія распавяду на днях

Пра вітамін D, дэпрэсію і рандамізаваныя клінічныя даследванні

#vitamin_d #health #everyday

Ад карэляцый пераходзім да прычынна-следчых сувязяў і вывучаем дадзеныя эксперыментаў альбо рандамізаваных клінічных даследванняў.

Даследванне 1:

Метааналіз (групіроўка дадзеных з розных эксперыментаў). 4 эксперыменты, Індыя і Кітай, 948 удзельнікаў. Выснова: прыём вітаміна D змяншае ўзровень дэпрэсіі, памер змяншэння - сярэдні (замяралі яны гэта ў т.з. Cohen’s D. Гэта ўніверсальная метрыка, каб параўноўваць кілаграмы, сантыметры, ступені дэпрэсіі, што заўгодна. Яны знайшлі эфект у 0.58. Калі яго пераводзіць у чалавечы рост, гэта эфект у ~3 сантыметры розніцы паміж эксперыментальнай і кантрольнай групай. Калі вам падаецца, што гэта не шмат, запытайцеся, што на гэты конт думаюць хлопцы 177 см)

Даследванне 2:
Таксама метаанілз. 4923 удзельнікі. Эфект быў станоўчы, але ўжо ў два разы менш - 0.28 (у чалавечым росце гэта ~1.6 сантыметраў). Аднак, самі аўтары адзначаюць 2 нюансы. Па-першае, у гэтых клінічных даследваннях вельмі мала людзей з дэпрэсіяй, агульныя лічбы па розных шкалах дэпрэсіі нізкія. Па-другое, у некаторых з гэтых эксперыментаў дозы былі вельмі маленькія - напрыклад, 400 IU цягам 5 дзён (?????). Тым не менш, статыстычна значны эфект не знойдзены.

Даследванне 3:

(Уключана ў метааналіз 2, але распавесці ўсё роўна цікава)

Нарвегія, 334 удзельнікі, 3 групы - 40.000 IU кожны тыдзень, 20.000 IU кожны тыдзень і кантрольная група з плацэба. Працягласць - 1 год. Замяраўся т.з. total BDI scores. Шкала наступная: 0–13 - няма дэпрэсіі, 14-19 - лёгкая форма, 20-28 - сярэдняя форма, 29-63 - цяжкая форма. У тых, хто год прымаў 40.000 IU, сярэдні бал упаў з 4.5 да 3. У тых, хто прымаў 20.000 IU, бал упаў з 5 да 4. У тых, хто прымаў плацэба, бал упаў з 4 да 3.8, тобок амаль не змяніўся. Вынік - змяншэнне сімптомаў дэпрэсіі з ростам дозы вітаміна D

Высновы:
- Рандамізаваныя клінічныя даследванні - лепшая крыніца доказаў
- Іх пра вітамін D і дэпрэсію не так шмат - 11, калі я правільна падлічыў
- З ростам дазіровак расце станоўчы эфект
- Эфект альбо слабы, альбо сярэдні. Магічнай пілюляй вітамін D не з’яўляецца
- Для людзей з ужо нармальным узроўнем вітаміна D і з нізкім узроўнем дэпрэсіі заўважнага эфекту хутчэй за ўсё не будзе

Як хутка правяраць медыцынскую інфармацыю

#health #everyday #vitamin_d

Перад тым, як скончыць серыю пра вітамін D, хачу падзяліцца сайтам, якім я карыстаюся, калі мне лянота самому шукаць і аналізаваць даследванні - examine.com. Сайт створаны для акамуляцыі медыцынскай інфармацыі ў адзін фармат і не прымае данаты, спонсараў, на ім няма рэкламы і г.д.

Як карыстацца:
- Уводзім назву прэпарата/рэчыва/г.д., якое нас цікавіць
- У іх ёсць секцыі How to Take (пра дазіроўкі) і Human Effect Matrix
- У Human Effect Matrix ёсць 5 калонак:
- Level of evidence, пра тое, які аб’ём высокаякасных доказаў. Пад імі маецца на ўвазе рандаізаваныя кантрольныя даследванні. Чым больш, тым лепш
- Outcome, на што паўплывае
- Magnitude of effect, наколькі моцна паўплывае
- Consistency of Research Results, наколькі даследванні сябруюць паміж сабой (паказвалі адное і тое ж)
- Notes, падсумаванне і ўсялякая дататковая інфармацыя
- Найбольш істотным з’яўляецца камбінацыя калонак Level of Evidence і Consistency of Research Results. Калі абодва значэнні высокія, таму, што напісана, можна давяраць. Калі так шукаць лянота, проста чытаем/перакладаем калонку Notes. Там звычайна добрае падсумаванне.
- Нармальна перакладаецца гугл хромам

На прыкладзе вітаміна D:
Калі глядзець на найбольш даказаныя эфекты вітаміна D (высокія Level of Evidence і Consistency of Research Results), спіс наступны:
- Менш частыя прыступы астмы
- Зніжэнне рызыкі інфекцый дыхальных шляхоў
- Зніжэнне рызыкы пералому костак
- Зніжэнне парашчытападобных гармонаў

Вітамін D: што такое норма і колькі прымаць

#vitamin_d #health #everyday

Норма вітаміна D:

Праблема ў тым, што мы яе не ведаем. Само пытанне “які ўзровень вітаміна D нармальны” дрэннае.

Метадаў, якім чынам правесці мяжу, шмат:
- Можна набраць шмат “здаровых” людзей, памераць узровень вітаміна D, адкінуць па 2.5% найбольш экстрэмальных вынікаў з абодвух бакоў і назваць гэты дыяпазон “нормай”
- Памераць у дачыненні да канкрэтнай пераменнай. У выпадку вітаміна D звычайна мераюць % пераломаў і спрабуюць знайсці мяжу, за якой назіраецца заўважнае падзенне/рост. Альбо праз рызыку рахіта ў дзяцей.
- Дадаць рандамізацыю і выпісваць вялікай групе людзей розныя дозы вітаміна D, каб паглядзець, як працуюць менавіта інтэрвенцыі
- Перасячэнні/кабмінацыі гэтых варыянтаў, розныя іншыя метады

У выніку ў нас наступныя варыянты таго, адкуль пачынаецца дэфіцыт:
< 12.5 ng/ml
< 20 ng/ml
< 25 ng/ml
< 30 ng/ml

А гэта толькі дэфіцыт, ёсць ж яшчэ і “недахоп” і толькі пасля “норма”. Ну, вы зразумелі. У адпаведнасці, калі мяне цікавіць “норма” вітаміна D з пункту гледжання майго настрою, мяжа дэфіцыту, падлічаная на падставе якасці костак аўстралійскіх пенсіянераў - не самая рэлевантная метрыка.

Прааналізаваўшы гэтае падрабязнае рэв’ю, у тым ліку - дадзеныя пра таксічнасць вітаміна D, я прыйшоў да высновы, што аптымальны для мяне ўзровень - каля 45-50 ng/ml

Колькі прымаць:

Гэта таксама складанае пытанне. Рэжымаў і дыяпазонаў вялікае мноства. У тых клінічных даследаваннях, што я бачыў, рэжымы былі ад 200 IU штодня, да 540.000 IU разава тым, хто трапіў у рэанімацыю. Усё без пабочак.

Калі зайсці з боку таксічнасці, дадзены аналіз паказвае, што перадазіроўка вітамінам D здараецца пры 175–1161 ng/ml (медыяна 371), а кумулятыўная доза вітаміна D, якая да гэтага прывяла, складала ў сярэднім 3.600.000 IU. З улікам улікам таго, што з маім рэжымам у 5.000 штодня, мой узровень рэдка падымаецца да 50 ng/ml - мне няма чаго баяцца.

Examine.com паведамляе, што верхняя бяспечная норма вар’юецца ад 4.000 IU да 10.000 IU штодня, у залежнасці ад краіны і арганізацыі. Пры гэтым, стандартная рэкамендацыя - прымаць 400-800 IU. Але гэтая рэкамендацыя верагодна неадэкватная.

Вось гэты аналіз розных рэжымаў прыёму паказаў наступнае:
- Калі прымаць 50.000 IU раз у тыдзень чатыры тыдні, а потым столькі ж раз у месяц на працягу пяці месяцаў, да “нармальнага” узроўню дацягнулі 38% пацыентаў
- Калі прымаць 50.000 IU тры разы на тыдзень на працягу шасці тыдняў, “нармальнага” узроўню дасягнулі 82% пацыентаў

Нават мой рэжым у 5.000 - гэта толькі 35.000 IU у тыдзень. 800 IU - гэта ўсяго 5.600 IU у тыдзень. Для мяне мой рэжым у 5.000 працуе. Калі б ён не працаваў, я б разглядаў рэжым 10.000 IU пасля кансультацыі з доктарам і кантролем праз аналізы.

Высновы:
- Што такое “норма вітаміна D” не да канца зразумела, лепшы арыенцір - 40-50 ng/ml
- Прыём 1.000 - 2.000 IU наўрад ці выправіць ваш дэфіцыт
- Прыём 4.000 - 10.000 IU штодня лічыцца бяспечным, але без кансультацыі з доктарам і рэгулярных аналізаў я б 10.000 IU не прымаў

#затыдзень

Вырашыў рабіць падборкі за тыдзень, каб у сонечную нядзелю вам было, чым заняцца (але лепш выходзьце на шпацыр):

1. Вітамін D і суіцыды
2. Вітамін D і дэпрэсія
3. Вітамін D, дэпрэсія і рандамізаваныя клінічныя даследванні
4. Як хутка правяраць медыцынскую інфармацыю
5. Што такое норма і колькі прымаць

Dan Aierly, ягоны сабака і фальсіфікацыя дадзеных

#science

На гэтым тыдні распавяду вам пра тое, як навукоўцы фальсіфікуюць дадзеныя.

Ёсць такі эканаміст і псіхолаг Dan Aierly. Дэн - навуковец папулярны, ягоныя TED размовы глядзяць мільёны людзей, размовы ў гугле - сотні тысяч. Там ён распавядае пра кагнітыўныя скажэнні, ірацыянальнасць, чаму людзі хлусяць, дурнаватых мэйнстрымавых эканамістаў, пра іншыя модныя рэчы. Ягоныя працы працытаваныя 58 тысяч разоў.

Выглядае, што Дэн таксама выдумляе свае дадзеныя.

Зразумелі гэта на прыкладзе ягонага даследавання пра хлусню з прабегам аўтамабіляў. Пры розных справах са страхоўкамі ў вас могуць спытаць пра прабег. Людзі схільныя прабег заніжаць - каб павысіць шанцы на атрыманне выплат, напрыклад. Таму часам у канцы дамовы вас просяць падпісаць нешта кшталту “дадзеныя, якія я прадставіў, праўдзівыя”. Дэн прыдумаў гіпотэзу, што калі прасіць людзей падпісаць гэта перад тым, як запытваць пра прабег, а не ў самым канцы, людзі перастаюць хлусіць. І даказаў! - прабег у сярэднім пачаў вырастаць на 10.3% альбо на 3.862 кіламетры.

Цяпер, пра вясёлае.

1. Па-першае, у эксэль файле роўна 50% дадзеных у шрыфце Calibri, а іншыя 50% - у Cambria. Пры гэтым, на любога кліента страхавой у Calibri, можна знайсці амаль такога ж кліента ў шрыфце Cambria. Тобок увесь эксэль файл складаецца з кіроўцаў-двайнікоў - проста ў розных шрыфтах

2. Любы кіроўца ў шрыфце Cambria адрозніваецца ад свайго двайніка з Calibri на выпадковую велічыню ад 0 да 1000. Ну, як калі б нехта зрабіў Ctrl+C -> Ctrl+V, а потым, каб яго не злавілі, дадаў выпадковы лік ад нуля да тысячы да копіі

3. Калі б не розныя шрыфты, гэтага маглі б і не заўважыць. Але чаму розныя шрыфты? Хутчэй за ўсё, арыгінальныя дадзеныя ад страхавой кампаніі былі ў Calibri, а ўсе маніпуляцыі Дэн праводзіў на сваім камп'ютары з Cambria у эксэль ці іншай праграме, якой карыстаўся

4. Лікі ў гэтым эксэль файле агулам выглядаюць, як вынік рандомнага генератара. Калі ў людзей спытаць, колькі яны праехалі, нашмат больш людзей адкажа “нуу, 200.000 кіламетраў”, чым “нууу, 201.034 кіламетры”. А ў гэтых дадзеных месцамі няма пікаў на круглых лічбах

Але гэта яшчэ ладна - трэба было лезці і капацца. Калі вы лічыце, што навукоўцы часта пераправяраюць адзін за адным працу - гэта вы дарма. Пісаць арыгінальныя працы нашмат больш карысна для кар’еры, чым за кімьсці нешта правяраць, а калі правяраць усялякіх навуковых зорак, яны могуць у адказ паламаць табе кар’еру

Але ёсць у гэтым эксэль файле яшчэ больш смешнае. Ці Дэн адчаяны, ці яму проста пляваць, мне сказаць складана. Там ёсць размеркаванне кіламетражу за ~2 гады. Як людзі ездзяць на машынах? - нехта забіў і зусім не ездзіць, нехта ездзіць вельмі шмат, большасць ж ездзіць з сярэдняй інтэнсіўнасцю. Але ў Дэна ў дадзеных раўнамернае размеркаванне. Ну, кажучы проста, тых, хто праехаў адзін кіламетр за два гады прыкладна столькі ж, колькі тых, хто праехаў 100, 1.000, 10.000, ці 80.467 кіламетры (50.000 міль). Тых, хто праехаў больш, няма. Ну, тобок, як быццам б дадзеныя атрыманыя рандомным генератарам ад 0 да 50.000. Для таго, каб гэта пабачыць, трэба пабудаваць роўна адзін просты графік.

Гісторыя скончылася даволі стандартна для сучаснай акадэміі: артыкул адклікалі, Дэн сказаў “гэт не я”, ну і з большага ўсё. Узніклі пытанні і да іншых ягоных прац, але цяпер ён проста адказвае, што дадзеныя з’еў сабака згубіліся. Такія справы.

Прыемных TED і Google Talks відэа!

Працягваем пра падман у навуковых артыкулах

#science

Ёсць (быў) такі навуковец Brain Wansnik. Ён дыетолаг (?), карацей food researcher - спецыяліст па харчаванні. Па стане на ўчора ў яго было 17 адкліканых навуковых артыкулаў, яшчэ 23 - пад разглядам, а сам ён вылецеў з працы.

Чаму гэта важная гісторыя? Таму што пра такія навуковыя артыкулы часта пішуць артыкулы ў СМІ: “навукоўцы даказалі, што кава выклікае рак пяткі” і кшталту таго. Больш за тое, яны кладуцца ў розныя дзяржаўныя праграмы, на падставе іх прымаюцца законы і г.д. Таксама, у яго ёсць даволі папулярная кніжка пра пераяданне, у якой на амазоне рэйтынг 4.5 з 5.

Вось некалькі сфабрыкаваных ім артыкулаў і высноў:

Калі есці з вялікіх талерак, людзі пераядаюць, калі вымушаць дзяцей “даядаць усё да чыстай талеркі”, яны таксама потым пераядаюць, калі шмат глядзець баевікоў ці токшоў, таксама, ага ага, пераядаеш, калі называць моркву “СУПЕРМОРКВА для СУПЕРГЕРОЯЎ”, дзеці больш з'ядаюць і г.д.

Усё гэта лухта. Не ў тым сэнсе, што гэтыя эфекты не могуць быць сапраўднымі (канешне дзеці будуць больш ахвотна есці буракі, чым, прабач госпадзі, “свёклу”), а ў тым сэнсе, што доказаў у гэтых артыкулах няма.

Цяпер. Адкуль мы ведаем, што доказаў там няма і там напісаная няпраўда? У адрозненні ад астатніх падманшчыкаў, якія фальсіфікуюць дадзеныя так, каб іх не злавілі, спадар Браян не запарваўся з хітрымі стратэгіямі, а проста маляваў лічбы ад балды. Уявіце, што вы пішаце: “у маіх дадзеных 20% людзей дашкольнага ўзросту”. Зразумела, што людзей не дашкольнага ўзросту ў вас павінна быць 80%. А Браян гэтымі матэматычнымі фармальнасцямі не абмежаваны: у яго можа быць і 80%, і 90%, і 50%.

Звычайна, калі заўважаюць такія памылкі, выпускаюць карэкцыі. У выпадку з Браянам, спачатку даўжыня гэтых карэкцый была больш, чым даўжыня арыгінальных артыкулаў, а потым людзі кінулі і пачалі іх проста выдаляць, маўляў занадта шмат пісаць. Аднойчы, на 4 артыкулы знайшлі 150 памылак. Натуральна, памылкі былі заўсёды ў той бок, які даказвае гіпотэзы нашага дыетолага. Ну, тобок.

Зоркі, геі і аплікацыя ў дзіцячы садок

#science

Героя самай фенаменальнай гісторыі пра навуковую фальсіфікацыю, якую я ведаю, завуць Michael LaCour. Не ведаю, як правільна чытаць ягоная імя (Міхаэль?), таму сёння ён будзе Мікалай.

Мікола быў дактарантам у Каліфарнійскім універсітэце ў Лос-Анджэлесе. Мікола, на маю думку, быў самай вялікай зоркай у 2015 годзе, прынамсі сярод студэнтаў і маладых навукоўцаў. Што ён такога зрабіў? Ён правёў даследаванне, дзе прадэманстраваў, што калі хадзіць з палітычнай агітацыяй ад дзвярэй да дзвярэй і размаўляць пра геяў з кансерватарамі, гэта зніжае іхнюю гамафобію, тут і зараз. Але праз 9 месяцаў эфект знікае - кансерватары вяртаюцца да сваіх гамафобій. Але! Калі з імі будуць размаўляць не проста агітатары, а агітатары-геі, гэта зніжае гамафобію у доўгую - яны і праз 9 месяцаў не вярталіся на свае гамафобныя пазіцыі. Больш за тое, гамафобія пачынала зніжацца спачатку ў гэтай хаце сярод сваякоў, а потым і сярод суседзяў.

Артыкул быў настолькі паспяховым, што яго апублікавалі ў Science - самым прэстыжным, аўтарытэтным і папулярным навуковым часопісе. Ён за кароткі час увайшоў у топ 5% самых папулярных навуковых артыкулаў у гісторыі. Шок-кантэнт. Мікалаю адразу прапанавалі пазіцыю ў Прынстане (і шмат яшчэ дзе, ён выбіраў), абвешалі грантамі і ўзнагародамі.

Але не ўсе маглі спакойна спаць побач з такім поспехам. Група маладых навукоўцам вырашыла паглядзець уважліва ў ягоныя дадзеныя. Тое, што яны там знайшлі - гісторыя легендарная. Знайшлі яны тое, што ніякага эксперыменту ніколі не было: дадзеныя былі сцягнутыя з іншага даследавання і крыху мадыфікаваныя, фірма, якая нібыта праводзіла апытанні, не ведала ні пра даследаванне, ні пра Мікалая і шмат, шмат чаго яшчэ.

Апынулася, што ўсё ягонае CV (рэзюмэ) таксама складаецца з фальсіфікацый: выдуманыя гранты на мільёны грошаў, якія ён не атрымліваў, конкурсы, у якіх ён не перамагаў, узнагароды, якіх ён не атрымліваў і г.д. На хвалі бязмежнага ўгару людзі праверылі яго магістарскую і там таксама знайшлі фальсіфікацыі. Калі я перастаў сачыць за гісторыяй, народ правяраў ягоныя бакалаўрскія працы і агульнае меркаванне было ў тым, што сваю аплікацыю ў дзіцячы садок ён таксама сфальсіфікаваў.

Чым скончылася ягоная навуковая кар'ера? Поўным разгромам: ён не атрымаў PhD (ці яго адразу ж забралі), пазбавіўся пазіцыі ў Прынстане, ад усіх схаваўся і здаецца пагражаў суіцыдам. Але паранёк ён спрытны, не такі просты. Пару год ён ляжаў на дне, потым змяніў імя на Лідзію Ярмошыну Michael Jules і наколькі я разумею працуе дата сайнцістам у Snapchat. І я не здзіўлены. Студэнтам ён быў відавочна таленавітым: ведаў шмат статыстыкі, меў крутыя навыкі візуалізацыі дадзеных, умеў прадаваць (нават занадта) свае даследаванні. Мяне здзіўляе ягонае рашэнне фальсіфікаваць дадзеныя - даволі відавочна, што статус навуковай зоркі ён б мог атрымаць і без гэтага. Сэ ля ві.

#затыдзень

нядзельная падборка пра фальсіфікацыю навуковых артыкулаў:

1. папулярны эканаміст, псіхолаг і паспяховы ted talk'ер
2. дыетолаг, які ўсіх вучыў, як не пераядаць
3. узыходзячая навуковая зорка, які фальсіфікаваў усё ў сваёй кар'еры пачынаючы з бакалаўрыяту

#B12

Прыветы. Давайце ка адцягнемся ад навін і паразмаўляем на гэтым тыдні пра В12. Я разумею, што цяжка, у мяне самога не вельмі атрымліваецца. Але гэтага ад нас і хочуць. А я хачу, каб вы былі здаровымі, рэсурснымі і шчаслівымі. Так што.

Чаму В12:
Падпісчык хоча разабрацца, чаму ён адчувае сябе менш разумным: праз дэфіцыт вітаміна В12, кавід ці проста праз узрост. Нагадваю, што мне можна пісаць і прасіць чаго-небудзь прааналізаваць.

Што будзем рабіць:
В12 мне не вельмі цікавы, таму я вырашыў распавесці пра яго па-іншаму. Я буду спрабаваць разабрацца ў літаратуры і дзяліцца з вамі кожным крокам: чаго я ведаю, чаго не ведаю, куды палез глядзець інфу, як змяняю сваё меркаванне і г.д.

Навошта:
Я такім аналізам зарабляю на жыццё. У адпаведнасці, у мяне ён крыху больш структураваны і эфектыўны, па часе і якасці, чым у сярэднестатыстычнага грамадзяніна. Спадзяюся, вы для сябе вынесіце нешта карыснае і яно, карыснае, будзе эканоміць вам час і нервы.

Лэтс, як кажуць, гоў.

B12 і кагнітыўныя функцыі: частка 1

#B12

Перад такім аналізам, калі не лянота, я задаю сабе некалькі пытанняў: якія плюсы і мінусы таго, што я раблю; што я ўжо ведаю перад аналізам; якая ў мяне стартавая пазіцыя/меркаванне; якія ў мяне могуць быць скажэнні і забабоны. Гэта выглядае як лішняя і нудная праца, але яна насамрэч эканомяць час, а не забірае яго.

Плюсы і мінусы:

Ну, калі вітамін В12 дапамагае не атупець, плюсы відавочныя. Мінус у дадзеным выпадку стандартны - грошы на вітаміны і магчымая таксічнасць. Ёсць і менш відавочная, але істотная рызыка. Калі моцна паверыць у тое, што В12 - магічная пілюля, а яна насамрэч не магічная, можна падзабіць на іншыя істотныя рэчы - дыету, сон, дастатковую колькасць вады і г.д.

Што я ведаю:

Я нічога не ведаю ні пра вітамін В12, ні пра ягоны ўплыў на кагнітыўныя функцыі. Маё разуменне механікі такіх працэсаў нулявое. Я крыху больш ведаю пра кагнітыўныя функцыі, таму што а) перыядычна аналізую такія артыкулы па працы б) я пэўны час гэта вывучаў у якасці хобі. Маё разуменне статыстыкі дастатковае, каб зразумець любы статыстычны аналіз, які я магу сустрэць у гэтым падарожжы.

Стартавая пазіцыя (prior beliefs):

Стартавай пазіцыі ў дадзеным выпадку ў мяне ніякай няма, апроч таго, што экстрэмальны (нізкі ці высокі) узровень вітамінаў - гэта дрэнна, а нармальны ўзровень - гэта нармальна. Калі б у мяне быў дэфіцыт В12, мне было б цікава даведацца, на што гэта можа паўплываць і наколькі шмат гэтаму навуковых доказаў, але пры амаль любых раскладах я б пайшоў у аптэку і паспрабаваў прывесці яго ў норму.
Таксама не лічу, што дадзеныя пра В12 могуць быць моцна сфальсіфікаваныя - вітаміны гэта не новыя прэпараты, няма такіх фінансавых стымулаў хлусіць.

Якія ў мяне могуць быць скажэнні:

Чалавек, які замаўляў аналіз, веганіў і вегетарыяніў. А я - пескетарыянец. Гэта крыніца двух іранічна супрацьлеглых скажэнняў. Па-першае, часам я падазраю веганаў у адчуванні маральнай перавагі нада мной - тым, хто спажывае рыбу і малочныя прадукты. Гэта нават мае рацыю з пункту гледжання маіх уласных этычных арыенціраў. Таму мне прыемна, калі навука на маім баку: чым цяжэй сфармаваць здаровую веганскую дыету, тым больш у мяне аргументаў для абароны. З іншага боку, я адчуваю з імі пэўную салідарнасць і таму маю стымул бараніць іхнія дыеты ад нападкаў мясаедаў. Першае скажэнне мне падаецца нашмат большым, чым другое.

План:

1. Пагартаць cochrane library і examine.com для агульнага ўяўлення пра даступныя даследаванні па В12
2. Залезці у google scholar на прадмет клінічных даследаванняў менавіта пра кагнітыўныя функцыі
2. Кагнітыўныя функцыі - тэрмін занадта шырокі. Паразважаць пра тое, як канкрэтныя замеры падчас эксперыментаў транслююцца ў штодзённае жыццё. Бывае, замяраюць хуткасць зборкі кубіка рубіка ў дзяцей да 10 год, потым сядзі думай, што гэта значыць для цябе 30-гадовага і тваёй канцэнтрацыі на зум-мітынгах.
4. Ацаніць, якая эпідэміялагічная сітуацыя ў веганаў з В12
5. Мабыць пашукаць інфармацыю пра веганскія дыеты ў разрэзе В12 менавіта на сайтах і форумах для веганаў. Хутчэй за ўсё, на гэты конт былі вялікія срачы, у якіх можна знайсці асноўныя аргументы і зразумець, куды капаць
5. Падсумаваць усю гэтую радасць і зрабіць практычныя рэкамендацыі

Спадзяюся справіцца за тыдзень.

беражыце сябе

#war #пуцінхуйло

Пра вітамін В размову мы пакуль запаркуем, але нешта вам трэба ўсё ж распавесці. Распавяду вам пра статыстыку пуцінскай вайны супраць Украіны.

Так, гэта тэрапеўтычны пост. Але ягоны тэрапеўтычны характар не робіць гэтую статыстыку несапраўднай.

Танкі

На 31 дзень вайны расійская федэрацыя мае 296 задакументаваных стратаў па танках. Пад задакументаванымі стратамі маецца на ўвазе наяўнасць фота альбо відэа. Няма фота альбо відэа - няма страты. За 10 год у Афганістане СССР згубіў 147 танкаў. Так, за месяц вайны з Украінай пуцінскае войска згубіла 200% ад лічбаў з Афганістана. У ~120 разоў хутчэй, прыкладна. Наколькі поўная колькасць адрозніваецца ад колькасці задакументаваных мне складана сказаць, але большасць людзей, з якімі я размаўляў, лічыць, што можна дакідваць 20% без асаблівых праблем.

Забітыя

Я давяраю дадзеным амерыканскай разведкі. Пакуль што яны нас не падводзілі. Па стане на 23 сакавіка ацэнка была ад 7.000 да 15.000. Я проста ўзяў сярэднюю ад гэтага дыяпазону. Такім чынам, пуцінскае войска згубіла 80% ад забітых у Афганістане. Пры гэтым, мы ўжо некалькі дзён як перавысілі чачэнскія лічбы (абедзве вайны) - зараз у нас 11.000, там было ў сукупнасці 9.614 забітых.

Астатняе можна паглядзець на графіку

#war #пуцінхуйло

З нагоды "основные задачи спецоперации России на Украине выполнены" абнавіў вам графік. Дакінуў туды іншыя канфлікты, у якіх удзельнічала расія. Зрабіў іх шэрымі, каб акцэнтаваць увагу на Украіне. Нагадваю, што ўсё прыведзена да % ад стратаў у Афганістане. Таксама нагадваю, што гэта толькі задакументаваныя страты: няма фота ці відэа - няма страты

Пра колькасны аналіз і ваенныя рашэнні

#war

Аперацыя “Бура ў пустыні” часта апісваецца ў тэрмінах тэатральных: вытанчаная харэаграфія амаль мільённага войска, якая прывяла да знішчэння 20.000 - 50.000 іракскіх вайскоўцаў пры ўсяго 292 забітых з боку кааліцыі. Таксама, менавіта такія відэа пра гэтую аперацыю асацыююцца ў мяне з тэрмінам “тэатр ваенных дзеянняў”.

Таму мне падаўся цікавым гэты пост, заснаваны на ўспамінах былога аналітыка Ўпраўлення разведкі Міністэрства абароны ЗША, які прымаў удзел у планаванні аперацыі. На ягоную думку, усе статыстычныя разлікі, сімуляцыі, аналізы, якія каштавалі мільёны грошаў, не мелі ў выніку ніякага ўплыву на рашэнні, якія прымаліся суб'ектыўна і спантанна.

Кантэкст, пра які ён распавядае - гэта спроба аналізу таго, калі пачынаць наземную аперацыю. Камандуючы аперацыяй Норман Шварцкопф шукаў метадалогію ацэнкі поспеху паветранай кампаніі, каб зразумець, калі іракская армія будзе аслабленая настолькі, што наземныя сілы здолеюць паспяхова выканаць пастаўленыя задачы.

Па-першае, мне падалося цікавым, наколькі дэцэнтралізаваным быў аналіз. Аналітыкі Цэнтральнага камандавання ЗША, Упраўлення разведкі Міністэрства абароны ЗША, яшчэ нейкіх абрэвіятур, якія я не здолеў расшыфраваць. Па выніку, у камандуючага было на выбар некалькі аналізаў і мадэляў, якія канкурыравалі за ягоную ўвагу.

Па-другое, існавала праблема, знаёмая ўсім, хто будаваў статыстычныя мадэлі для прыняцця рашэнняў: частка мадэляў была занадта складаная і ўпакаваныя ў лішнія элементы, адзіная задача якіх - зрабіць так, каб мадэль выглядала больш “навукова”; іншая частка - занадта спрошчанай, па словах крыніцы: “і трэцякласнік б прыдумаў лепшую”.

У выніку, няздольны абраць паміж рознымі аналізамі, Шварцкопф проста сказаў: “да гары ўсё агнём, пачынаем наземную аперацыю, калі знішчым 50% іракскай арміі”. Пры гэтым, калі верыць крыніцы, гэта было мала таго, што непатрэбна, але яшчэ і недасягальна.

Цікава, што калі верыць гэтаму афіцыйнаму дакументу ад 2014 году, амерыканская армія і зараз надае мала ўвагі выключна колькаснаму аналізу. Працэс ацэнкі баявой моцы падсумоўваецца наступным чынам: “…хоць у працэсе і выкарыстоўваецца колькасны аналіз, ацэнка ў значнай ступені суб'ектыўная. Ацэнка баявой моцы патрабуе аналізу як матэрыяльных, так і нематэрыяльных фактараў, такіх як маральны дух і ўзровень падрыхтоўкі”

Мой уласны досвед, а таксама размовы з калегамі, падказвае, што гэта ўвогуле стандартная гісторыя. Калі ў таго, хто прымае рашэнні, ёсць на выбар некалькі колькасных ці іншых аналізаў, якія занадта складаныя/метадалогію якіх ён не разумее, даволі часта абіраецца проста той, які супадае з ягонай суб'ектыўнай ацэнкай. Адсюль і жарты пра тое, што бізнес аналітыкі, дата сайнцісты і іншыя аналітыкі дадзеных існуюць для таго, каб цешыць эга кіраўніцтва тым, што іхняя інтуіцыя супала са страшэннай матэматычнай вундэрфавляй, якую чарговы раз прыцягнулі “яйцагаловыя” са сваіх лабараторый кабінетаў. Нешта ў гэтым ёсць.

#sport #everyday

У твітэры ўзнікла спрэчка, фундаментальная для будучыні чалавецтва: ці можна развіць ягадзічныя мышцы з дапамогай прысяданняў. Адказваю

- Так, у прысяданнях “ягадзічныя” мышцы не з'яўляюцца асноўнымі. Пры класічных прысяданнях “да паралелі” актывацыя biiceps femoris і gluteus maximus у 2-3.5 разы менш, чым актывацыя “ног”.

- Калі прысядаць глыбока, за паралель, сітуацыя мяняецца. Актывацыя gluteus maximus (тыя самыя “ягадзічныя мышцы”) у пазітыўнай фазе ў 1.2 - 1.5 разы больш, чым актывацыя vastus medialis і vastus lateralis (тое, што мы называем “мышцы ног”)

- Калі прысядаць звычайна, да паралелі, максімальна ўключыць ягадзічныя мышцы можна з дапамогай больш шырокай пастаноўкі ног. Але розніца з любой іншай пастаноўкай ног не такая драматычная - усё роўна ў асноўным працуюць менавіта яны (ногі)

Высновы:
- Так, прысяданні вам у гэтым дапамогуць
- Яшчэ больш яны дапамогуць вашым нагам
- Можна спрабаваць прысядаць за паралель, але гэта патрабуе добрай тэхнікі і зайздроснай гнуткасці. Калі вы не цяжкаатлет, лепш пераключыцца на больш спецыфічныя практыкаванні

#war #пуцінхуйло

прайшоў амаль месяц з апошняга абнаўлення графіку па задакументаваных (толькі фота ці відэа) стратах расійскай імперыі. асноўныя высновы:

- калі давяраць дадзеным брытанскай разведкі, расія згубіла забітымі на 1000 чалавек больш, чым ссср за 10 год у афганістане. альбо ў 1.5 разы больш, чым за 2 чачэнскія
- у катэгорыі "танкі" украінцы імкліва іх набліжаюць да 400% ад згубленых у афганістане

нагадваю, усе канфлікты прыведзеныя да % ад афганістану. вайна ва ўкраіне - чырвоным, каб лепш было бачна, астатнія канфлікты - адценнямі шэрага