وقتی حافظه جمعی، استراتژی‌ها را تغییر می‌دهد

تصور کنید در یک جلسه سازمانی، مدیران به ایده‌ای اشاره می‌کنند که همه درباره‌اش اطمینان دارند. «همیشه این‌طور بوده!» جمله‌ای است که بارها تکرار می‌شود. اما اگر واقعیت متفاوت باشد چه؟ اگر خاطره‌ای که همه به آن استناد می‌کنند اساساً رخ نداده باشد؟

پدیده «اثر ماندلا»، که بر مبنای خاطره جمعی غلطِ درگذشت نلسون ماندلا در «زندان»دهه ۸۰ در میان مردم نام‌گذاری شده، نشان می‌دهد که ذهن جمعی انسان‌ها چگونه می‌تواند خاطرات غیرواقعی بسازد. این اثر زمانی نمایان می‌شود که رویدادها به شکل تحریف‌شده‌ای در حافظه گروهی افراد ثبت و به مرور زمان تقویت می‌شوند، به‌طوری‌که تبدیل به حقیقتی غیرقابل انکار می‌شوند.

در دنیای کسب‌وکار، چنین تحریف‌هایی اغلب از آنچه فکر می‌کنیم پررنگ‌ترند. مدیران تصمیمات استراتژیک خود را گاهی بر اساس تجربیات جمعی نادرستی اتخاذ می‌کنند که در گذر زمان به «حقایق غیرقابل تردید» تبدیل شده‌اند. مثلاً بارها دیده شده شرکتی استراتژی‌اش را بر پایه شکست یا موفقیت فرضی یک محصول در گذشته بنا می‌کند، درحالی‌که بررسی دقیق‌تر نشان می‌دهد اساساً چنین تجربه‌ای به آن شکل که تصور می‌شود وجود نداشته است.

اثر ماندلا می‌تواند سازمان‌ها را به دام تصمیم‌گیری‌های نادرست، سرمایه‌گذاری‌های بیهوده یا حتی هراس‌های بی‌اساس بکشاند. اما شناخت این پدیده، به مدیران اجازه می‌دهد تا با احتیاط بیشتری به «واقعیت‌های سازمانی» نزدیک شوند. مستند‌سازی دقیق و بررسی منظم تصمیم‌ها و نتایج گذشته می‌تواند سپر دفاعی مناسبی در برابر حافظه جمعی اشتباه باشد.

از سوی دیگر، این اثر، اهمیت «قصه‌گویی» (Storytelling) در سازمان‌ها را آشکار می‌کند؛ داستان‌هایی که بارها بازگو می‌شوند، نهایتاً به فرهنگ سازمانی بدل شده و استراتژی‌ها را شکل می‌دهند.

توجه به «اثر ماندلا» به مدیران یادآوری می‌کند که حتی جمعی‌ترین خاطرات هم ممکن است نادرست باشند. پذیرش این حقیقت، می‌تواند سازمان‌ها را در مسیر واقع‌بینانه‌تر و آگاهانه‌تری قرار دهد و تصمیم‌گیری‌ها را از دام توهمات جمعی نجات دهد

#اثر_ماندلا #استراتژی #حافظه_جمعی #سازمان #سپندارند

رفقا، برای همتون با هر عقیده‌ای سلامتی برای خودتون و عزیزانتون آرزو می کنم.

۷۲ ساعت بدون اینترنت معادل ۷۲ سال از زندگی عقب افتادنه.

از این اتفاقات یه سری یادگیری ها داشتم که برای خودم نوشته بودمشون، با اینکه به موضوع کانال ربط نداره ولی به اشتراک میزارم:

۱. دشمن اونیه که توی شرایط خاص جنسش رو گرون می کنه، کم می فروشه یا نمی فروشه. دشمن لزوما نمیخواد جونتو بگیره، خیلی وقتها میخواد جیب خودشو پر کنه.

۲. توی دنیای بدون اینترنت مطالعه می تونه آرامش بخش باشه ولی یادگیری تقریبا غیر ممکنه.

۳. بزرگتر ها بیشتر از ما می ترسن، نه از جنگ، از سر بار دیگران شدن.

۴. خبر ذاتش منفیه، از هر طرفی که باشه. دلیلش هم علمیه، ذهن انسان ها به اخبار منفی واکنش نشون میده، نه مثبت. چون نگرانیه ذهن برای بقاشه، پس نگرانی هاشو دنبال می کنه.

۵. برای زندگی تو ایران پلن بی و سی و دی و ... لازمه !

۶.قدر داشته هامونو بیشتر بدونیم.

۷. اونهایی که خیلی ادعای نترسی می کنن، لزوما کلشون بو قرمه سبزی نمیده، اونا هم شاید می ترسن، برای روحیه دادن به بقیه قوی جلوه می دن خودشونو.

۸. قطعا به دولت ها(هر طرفی) نمیشه اعتماد کرد.

شاید همش غلط باشه و من گاردی ندارم اگر برای شما کار نمی کنن.
اینا تجربه زیسته منه توی این ۱۰ روز از جنگ و آوارگی.

امیدوارم همتون بعد از این اتفاقات سالم باشید و در امان.

یاد آوری می کنم به خودم که از این به بعد وقتی تصمیمی دارم میگیرم که ممکنه روی آدم ها تاثیر بزاره بیشتر روی جوانبش فکر کنم.

📌 توضیح عکس : این عکس مربوط به هدیه، یک دختر ۴ ساله سوری در سال ۲۰۱۴ در اردوگاه پناهندگان عطمه در نزدیکی مرز ترکیه است. عکاس، عثمان ساغرلی، با لنز تله‌فوتو عکاسی کرد و هدیه به اشتباه دوربین Hitler's Youth آن را با اسلحه اشتباه گرفت و دست‌هایش را از ترس بالا برد. این تصویر در سال ۲۰۱۵ وایرال شد و نمادی از تأثیر جنگ داخلی سوریه بر کودکان است. برخی ابتدا به اصالت عکس شک داشتند، اما بی‌بی‌سی و منابع دیگر آن را تأیید کردند. این عکس نشان‌دهنده ترس و آسیب روانی کودکان در جنگ است.

در روز های گذشته مجادله ای در گروه چت بین دو طرز فکر شکل گرفت.

من از دو طرف درخواست کردم که ادامه بحث رو ادامه ندهند و متذکر شدم که جدل و بحث فایده ای نداره.

با اینکه اون ماجرا به دلیل عدم توجه به تذکر من منتج شد به بسته شدن گروه چت و برچسب دیکتاور خوردنم شد(اونایی که منو میشناسن الان این شکلین : 😁) ، ولی بازم همه این مشکلات مسیر رو برای یادگیری میتونه باز کنه.

حالا من توجه شما رو به سخن دکتر آذرخش مُکری جلب می کنم با عنوان : جدل و منطق

سلام.
متاسفانه اخیرا شاهد تعدیل نیرو در شرکت های بزرگی مثل علی بابا بودیم.
تحلیل های متفاوتی هم می بینم که دوستان می نوسین که اکثرا از روی عصبانیت هست.
از اونجایی که هر مشکلی همیشه یه درسی توش داره، می خوام از این مشکل هم یک درس جدید در بیارم.

برای همین می‌خوام در مورد دلایل تعدیل نیرو به این سبک در شرکت های فناوری براتون بگم.

برای همین پستی در وبلاگم در این مورد نوشتم که توجه شما رو به اون جلب می کنم :

چرا شرکت های فناوری تعدیل نیرو می کنند.

@learning_with_m

جمله برای تفکر در آخر هفته:

استراتژی هنر استفاده از هزاران نه برای محافظت از تعدادی محدود بله است !

پ.ن: در مورد مفاهیم استراتژی و استراتژیک به زودی بیشتر می نویسم.

سلام.

همیشه وقتی وبلاگ های مهندسان و مدیران نرم افزاری شرکت های خارجی رو می خونم از سطح انتقال دانششون لذت می برم. از برنامه ها، ایده ها، استاندارد ها و حتی شکست هاشون بدون ترس صحبت می کنند.
برای همین از اول امسال که به شرکت جدید اومدم، تصمیم گرفتم تجربیاتم رو مدون کنم و با بازنگری روی اونها علاوه بر اینکه خودم رو بهبود میدم، روش ها، موفقیت ها و شکست هامو برای بقیه هم لیست کنم.
برای همین سری پست های وبلاگی رو آماده کردم که سعی می کنم به صورت هفتگی منتشر کنم.
از این آدرس می تونید صفحه اصلی این پست ها رو داشته باشید و مقالات رو دنبال کنید.

[ 🔗 ] https://yun.ir/MLFSEMT

امیدوارم که این رویه توسط بقیه دوستان و متخصصان حوزه نرم افزار هم شروع بشه و بتونیم سطح مهندسی نرم افزار رو در کشورمون بالا ببریم.
آرزوی من اینه که: اون روزی که درهای اقتصاد جهانی به روی ما هم باز شد، کل دنیا در تلاش برای استفاده از تجربیات مهندسان نرم افزار ایرانی باشن.

"خوشحال میشم که در صورتی که این مقالات براتون جالبه، با دوستانتون به اشتراک بزاریدشون."

@learnin_with_m

جمله برای تفکر در آخر هفته:

Our perception of the environment is order, but in reality, it is disorder.

تغییر وضعیت ذهنی شما را به رهبری خردمندتر بدل می‌کند

“رهبرانی در یادها می‌مانند که در هیاهوی شتاب دیگران، مجال گفت‌وگوهای عمیق را فراهم می‌کنند”

تصور کنید در جلسه‌ای هستید که مدیر ارشدتان با پانزده دقیقه تأخیر وارد می‌شود، می‌گوید «فقط پنج دقیقه وقت دارم، سریع اصل مطلب را بگویید!» و بعد از جلسه هم بی‌وقفه به جلسه بعدی می‌رود. این صحنه‌ای آشنا در زندگی بسیاری از مدیران و کارکنان امروز است که همیشه «شلوغ‌بودن» را معادل «مؤثر بودن» می‌بینند. اما آیا این واقعاً مسیر بهینه‌ای برای مدیریت و رهبری است؟

مگان ریتز و جان هیگینز در مقاله‌ای که اخیراً منتشر کرده‌اند، معتقدند که رهبران واقعی کسانی‌اند که از «تله انجام‌دادن» رها می‌شوند و «فضای ذهنی» لازم برای تصمیم‌گیری عاقلانه و همدلانه را ایجاد می‌کنند. آن‌ها دو حالت ذهنی را مطرح می‌کنند: «حالت انجام‌دادن» (Doing Mode) و «حالت فضای ذهنی» (Spacious Mode).

حالت اول که اکثر سازمان‌ها را تحت سلطه دارد به دنبال انجام وظایف مشخص و رسیدن سریع به اهداف قابل اندازه‌گیری است. این رویکرد، گرچه برای بقای کوتاه‌مدت و کسب نتایج فوری ضروری است، اما اگر به شکل افراطی استفاده شود، باعث کاهش امنیت روانی، فرسودگی کارکنان، کاهش نوآوری و کیفیت تصمیم‌گیری‌های سازمانی می‌شود.

در مقابل، «حالت فضای ذهنی» وضعیتی است که در آن رهبران توانایی درک عمیق‌تر روابط و تعاملات انسانی را پیدا می‌کنند. در این حالت، آن‌ها در لحظه حال زندگی می‌کنند و برای احتمالات جدید و اتفاقات غیرمنتظره آماده هستند. این حالت امکان همکاری بهتر، تصمیم‌گیری هوشمندانه‌تر و پایداری بیشتر در سازمان را فراهم می‌کند.

ریتز و هیگینز در تحقیقات خود «چارچوب SPACE» را برای ایجاد فضای ذهنی پیشنهاد می‌دهند که شامل پنج اصل است:
امنیت (Safety): ایجاد محیطی که کارکنان بتوانند آزادانه افکار و ایده‌های خود را بیان کنند.
افراد (People): تعامل با افرادی که نگرش‌های جدید و متفاوت را ارائه می‌دهند.
توجه (Attention): آگاهانه مدیریت کردن توجه و تمرکز ذهنی.
تعارض (Conflict): مواجهه سازنده با نظرات متفاوت و بازنگری در فرضیات پیشین.
محیط (Environment): ایجاد محیط‌های فیزیکی و اجتماعی که ذهن را برای تفکر عمیق و نوآوری آماده کنند.

رهبرانی موفق خواهند بود که علاوه بر توانایی عمل سریع و کارآمد، بتوانند «فضای ذهنی» لازم برای تصمیمات عمیق و خردمندانه را هم برای خود و هم برای تیم‌شان ایجاد کنند. شاید وقت آن رسیده باشد که از خود بپرسید: «آخرین بار چه زمانی واقعاً متوقف شدید و به کاری که انجام می‌دهید فکر کردید؟»

#رهبری_موثر #مدیریت_هوشمند #گفتگوی_سازنده #تفکر_استراتژیک #سپندارند

سلام.
توی تیم خودم توی دیجیکالا دو تا پوزیشن باز دارم الان.
اگر بیشتر از ۴ سال سابقه تخصصی دارید و همچنین اگر دوست داشتید میتونید از این آدرس اقدام کنید:

https://careers.digikala.com/job-positions/2700/

کار راحتی نخواهید داشت، قراره کلی فضای ناشناخته رو با هم کشف کنیم، با go و java و php کد بزنیم.
مشکلات پیچیده رو برای صنعت تبلیغات(که جزو پیچیده ترین و هایتک ترین صنعت هاست) رو حل کنیم و هر روز درگیر کلی پیچیدگی باشیم.

من Business driven هستم و با شما کمک خواهم کرد تعادل خوبی بین محصول، بیزینس و تکنولوژی بسازید و این کار رو یاد بگیرید، همچنین به رشد شما اهمیت میدم، چون باعث میشه به اهدافمون برسیم.

برای این موقعیت تا الان بالای ۲۰۰ نفر اپلای کردن که متعهد هستم تک تک رزومه هاشونو چک کنم.

اگر واقعا این روحیه رو دارید حتمی رزومه ارسال کنید.

خیلی ها پرسیدن، تو که ۲۲ سال دات نت کار کردی، چرا الان java و golang و php؟
سوال خوبیه.

اگر ما مهندس نرم افزار هستیم، زبان میشه ابزار توسعه نرم افزار و هرچی باشه مهم نیست.

اگر برنامه نویس دات نت یا هر زبان دیگری هستیم و نمی‌خواهیم رهاش کنیم، میشیم برنامه نویس اون زبان.

برنامه نویسی ۳۰ الی ۴۰٪ مهندسی نرم افزاره.

نظر شخصیم اینه که : اگر به زبان برنامه نویسی خاصی وابستگی زیادی دارید، احتمالا به زودی AI با هزینه خیلی کمتر از انسان اونو برامون انجام خواهد داد، ولی اگر مهندسیتون رو تقویت کنید، AI قراره ۳۰ الی ۴۰% کارتون رو که همون برنامه نویسی باشه رو راحت تر کنه.

طبق معمول همیشه اول توی کانال اطلاع رسانی این دوره انجام میشه و بعد از 2 روز جا های دیگه.
هدیه من به شما عزیزان هم کد تخفیف LEARN_WITH_M_CHNL برای 10 نفر اول هست.

ارادت.

مجددا هم گروه چت رو فعال کردم.
امیدوارم بحث های سیاسی و عقیدتی دیگه شکل نگیره تا من مجبور به برخورد بشم.