هله نومید نباشی که تو را یار براند
گرت امروز براند نه که فردات بخواند؟

در اگر بر تو ببندد مرو و صبر کن آنجا
ز پس صبر، تو را او به سر صدر نشاند

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

نه که قصّاب به خنجر چو سر میش ببُرّد
نهلد کشتهٔ خود را، کُشد آن گاه کشاند

چو دم میش نمانَد ز دم خود کُنَدش پُر
تو ببینی دم یزدان به کجاهات رساند

به مثَل گفته‌ام این را و اگر نه کرَم او
نکُشد هیچ کسی را و ز کشتن برهاند

همگی ملک سلیمان به یکی مور ببخشد
بدهد هر دو جهان را و دلی را نرماند

دل من گرد جهان گشت و نیابید مثالش
به که ماند؟ به که ماند؟ به که ماند؟ به که ماند؟

هله خاموش که بی‌گفت از این می همگان را
بچشاند بچشاند بچشاند بچشاند

- مولانا
#نوشته 🦄

خب برای امروز کافیه پاره شدم.

یک نقاشی دیجیتال نصفه هم کشیدم امروز که دیگه دلم نخواست کاملش کنم :(

و چون یه مرغ خوشمزه با برنج و سالاد کاهو هم امروز برای ناهار درست کردم... دیگه به خودم استراحت میدم و امروزم رو پروداکتیو محسوب میکنم.

*به سمت لپ تاپ میرود تا تکالیف ایلاستریتورش را انجام دهد.

من با این فیلم گریه کردم...
بگذریم که از یک سوم ابتدایی فیلم کلا رو مود بغض و چشای اشکی بودم.🫠
نه که فکر کنین فیلم همش بدبختی و آه و بغض و سیاهیه.
اتفاقا یه فضای خانوادگی گرم، کلی باغ‌ گل، دوستای خوب توی مدرسه، خنده و اردو‌های مدرسه و ورزش و نور توی خودش داره...
اما دست و پنجه نرم کردن شخصیتا و مخصوصا لئو، شخصیت اصلی، با درد و غمش خیلی زیبا و سنگینه. غم فیلم، درد و غمی‌عه که دوتا بچه‌ی نوجوون کوچولو میتونن داشته باشن. روزمره و آرومه... پس طبیعتا خیلی اوج و فرود و هیجان نداره.
و نماد‌های قشنگی هم داره. گذر زمان رو با مراحل کاشت و برداشت گل‌ها نشون میده و التیام پیدا کردن لئو رو با گچ گرفتن و بعد باز کردن گچ دست شکسته‌اش.
و خب همین دست شکسته معنی‌ داره... مخصوصا وقتی که بابای لئو بهش میگه «معلومه که شکستگی درد داره.»
ما و لئو میدونیم این درد چیه. :)
شخصیت رمی، دوست صمیمی لئو، هم خیلی دوست داشتنیه.🥹 احساساتی و درونگرا و آروم و شیرین.
ارزش دیدن رو داره از نظرم.

فیلم رو » اینجا و توی چنل آرشیو « براتون به اشتراک گذاشتم.
اگه دیدید، امیدوارم دوستش داشته باشید.

Movie: close 2022 🏒
#معرفی 🦄

بابا...🥹
#توییت 🦄

باد پنکه مارا برد...