فرهاد قنبری: #کرونا و #فرهنگ
این روزها اخبار و تصاویری از #جوامع_غربی مشاهده می کنیم که باعث بهت و تعجب بسیاری از هموطنان شده است. صف های طویل و طولانی مقابل فروشگاهها، دعوا و درگیری به خاطر دستمال توالت و ماسک و گرانی بی سابقه برخی کالاهای بهداشتی از جمله اخباری است که امروز از #اروپا تا #آمریکا مشاهده می شود.
اما سوالی که در ذهن ایجاد می شود این است که چه عاملی باعث شده است که ما ایرانیان انتطار چنین رفتارهایی را از مردم پاریس و لندن و نیویورک نداشته باشیم، اما اگر چنین تصویری را از شیراز و اصفهان و تبریز مشاهده کردیم به راحتی باور نماییم؟ چه عاملی باعث شده است که غرب را بهشت فرهنگ و رواداری و اخلاق و نوع دوستی بدانیم و خودمان را ملتی عقب مانده و بی فرهنگ فرض کنیم؟
جواب این سوالات را باید در نحوه عملکرد رسانه های فارسی زبانی مانند #صدای_آمریکا و #صدای_انگلیس و #صدای_اسرائیل و سایر شبکه هایی از این قبیل جستجو کرد. رسانه های صوتی و تصویری فارسی زبان طی دهه های گذشته تمام تلاش خود را کرده اند تا با برجسته کردن ضعف ها و نارسایی های داخلی تصویری جهنمی و غیر قابل تحمل از کشور ارائه نمایند و در مقابل از توالت های عمومی لندن هم گزارش های جذابی تولید و پخش نمایند. تصاویری که ناخوداگاه ایرانی را به ناخوداگاهی شکست خورده و تحقیر شده تبدیل می کند که خود را موجودی بی ارزش احساس می کند.
خشونتی که امروزه رسانه های فارسی زبان #داخلی و #خارجی در حق مردم ایران اعمال می کنند چنان سنگین و کمرشکن است که بسیاری از مردم از کودک ده ساله تا پیر هشتاد ساله چیزی جزء سیاهی و تباهی روبروی خود مشاهده نمی کند و برای فرار از وضعیت حاضر به پذیرش هر گونه فشار و ذلتی است.
بسیاری از این #رسانه_های_مجازی، #رادیویی و #تلویزیونی روزانه هزاران خبر منفی و ناامیدکننده را در ابعاد وسیع در سطح جامعه تولید و پخش می کنند به گونه ای که کمتر مخاطبی می تواند، از میزان آسیب روانی تولید شده این اخبار خود را در امان نگه دارد. این رسانه ها در مقایسه ای دائمی ایران را همچون جهنمی بی انتها که در اعماق آن چیزی جز سیاهی و #پلشتی نیست تصویر می کنند و در مقابل غرب و شرق را بهشتی آرام و غرق در رفاه نشان می دهند. این تبلیغ هر روزه و مداوم همچون شکنجه ای همیشگی و فرسایشی عمل می کند که در نهایت، مخاطبان خود را به انسان هایی عصبی، ناراضی و پرخاشگر بدل کرده و راهی جز فرار یا خودکشی را در مقابلشان قرار نمی دهد.
بسیاری از افرادی که امروز در مرز میان ترکیه و یونان آواره هستند و با تعجب به رفتار وحشیانه پلیس غربی می نگرند تازه متوجه فریب تبلیغات رسانه ای می شوند و آن روی سکه تمدن غرب را مشاهده می کنند. تمدنی که به خاطر دستمال توالت به سر و روی هم چنگ می اندازد و برای ورزشکار سیاه پوست پوست موز پرتاپ می کند(محال است حتی به ذهن یک ایرانی هم خطور کند که برای توهین و تحقیر بازیکن سیاه پوست تیم رقیب پوست موز به ورزشگاه ببرد، محال است. این شکل نهادینه نژاد پرستی مخصوص جامعه و فرهنگ غربی است) شاید به این دلیل است که اغلب هموطنان مقیم خارج از کشور که با گذر از هزارتوی پیچیده کسب پناهندگی و اقامت در کشورهای مختلف شده اند و با واقعیت زمخت جهان غرب از نزدیک مواجه داشته اند درک و شناخت و قضاوت عادلانه تری از جامعه ایرانی و غربی دارند.
پ.ن: البته این مطالب به هیچوجه به معنای نفی دستاوردهای بزرگ علمی و فلسفی و فرهنگی جامعه اروپایی و فاصله بسیار زیاد آنها با ما در بسیاری موارد از جمله نظم و قانون و رفاه نیست.
کانال صدای مردم لکستان
@lakvahid
این روزها اخبار و تصاویری از #جوامع_غربی مشاهده می کنیم که باعث بهت و تعجب بسیاری از هموطنان شده است. صف های طویل و طولانی مقابل فروشگاهها، دعوا و درگیری به خاطر دستمال توالت و ماسک و گرانی بی سابقه برخی کالاهای بهداشتی از جمله اخباری است که امروز از #اروپا تا #آمریکا مشاهده می شود.
اما سوالی که در ذهن ایجاد می شود این است که چه عاملی باعث شده است که ما ایرانیان انتطار چنین رفتارهایی را از مردم پاریس و لندن و نیویورک نداشته باشیم، اما اگر چنین تصویری را از شیراز و اصفهان و تبریز مشاهده کردیم به راحتی باور نماییم؟ چه عاملی باعث شده است که غرب را بهشت فرهنگ و رواداری و اخلاق و نوع دوستی بدانیم و خودمان را ملتی عقب مانده و بی فرهنگ فرض کنیم؟
جواب این سوالات را باید در نحوه عملکرد رسانه های فارسی زبانی مانند #صدای_آمریکا و #صدای_انگلیس و #صدای_اسرائیل و سایر شبکه هایی از این قبیل جستجو کرد. رسانه های صوتی و تصویری فارسی زبان طی دهه های گذشته تمام تلاش خود را کرده اند تا با برجسته کردن ضعف ها و نارسایی های داخلی تصویری جهنمی و غیر قابل تحمل از کشور ارائه نمایند و در مقابل از توالت های عمومی لندن هم گزارش های جذابی تولید و پخش نمایند. تصاویری که ناخوداگاه ایرانی را به ناخوداگاهی شکست خورده و تحقیر شده تبدیل می کند که خود را موجودی بی ارزش احساس می کند.
خشونتی که امروزه رسانه های فارسی زبان #داخلی و #خارجی در حق مردم ایران اعمال می کنند چنان سنگین و کمرشکن است که بسیاری از مردم از کودک ده ساله تا پیر هشتاد ساله چیزی جزء سیاهی و تباهی روبروی خود مشاهده نمی کند و برای فرار از وضعیت حاضر به پذیرش هر گونه فشار و ذلتی است.
بسیاری از این #رسانه_های_مجازی، #رادیویی و #تلویزیونی روزانه هزاران خبر منفی و ناامیدکننده را در ابعاد وسیع در سطح جامعه تولید و پخش می کنند به گونه ای که کمتر مخاطبی می تواند، از میزان آسیب روانی تولید شده این اخبار خود را در امان نگه دارد. این رسانه ها در مقایسه ای دائمی ایران را همچون جهنمی بی انتها که در اعماق آن چیزی جز سیاهی و #پلشتی نیست تصویر می کنند و در مقابل غرب و شرق را بهشتی آرام و غرق در رفاه نشان می دهند. این تبلیغ هر روزه و مداوم همچون شکنجه ای همیشگی و فرسایشی عمل می کند که در نهایت، مخاطبان خود را به انسان هایی عصبی، ناراضی و پرخاشگر بدل کرده و راهی جز فرار یا خودکشی را در مقابلشان قرار نمی دهد.
بسیاری از افرادی که امروز در مرز میان ترکیه و یونان آواره هستند و با تعجب به رفتار وحشیانه پلیس غربی می نگرند تازه متوجه فریب تبلیغات رسانه ای می شوند و آن روی سکه تمدن غرب را مشاهده می کنند. تمدنی که به خاطر دستمال توالت به سر و روی هم چنگ می اندازد و برای ورزشکار سیاه پوست پوست موز پرتاپ می کند(محال است حتی به ذهن یک ایرانی هم خطور کند که برای توهین و تحقیر بازیکن سیاه پوست تیم رقیب پوست موز به ورزشگاه ببرد، محال است. این شکل نهادینه نژاد پرستی مخصوص جامعه و فرهنگ غربی است) شاید به این دلیل است که اغلب هموطنان مقیم خارج از کشور که با گذر از هزارتوی پیچیده کسب پناهندگی و اقامت در کشورهای مختلف شده اند و با واقعیت زمخت جهان غرب از نزدیک مواجه داشته اند درک و شناخت و قضاوت عادلانه تری از جامعه ایرانی و غربی دارند.
پ.ن: البته این مطالب به هیچوجه به معنای نفی دستاوردهای بزرگ علمی و فلسفی و فرهنگی جامعه اروپایی و فاصله بسیار زیاد آنها با ما در بسیاری موارد از جمله نظم و قانون و رفاه نیست.
کانال صدای مردم لکستان
@lakvahid