م در پیِ درمان تو ، تو دردِ بی درمان م
م دس و دامان تنم ، تو در پی هجران م

تو جام می دای دَسم ، م و شراو تو مَسم
جام شراو دَس تو ، دایم مکی ویران م

ار م نوم تو کی درین ، ولله و داخم ممرین
تو کافرین یا ارمنین ، هر شو مکین گریان م

م لیوَتِم داس سرم ، مجنونَکِ اخر شرم
بیکس منم درودرم ، داخ تو ها سخان م

پشتم و داخ تو خمَ،سرخوش نیم یه ماتمَ
رسوای کل عالمَ.ای دلِ نیمه گیان م

کیشم وَ داخ تو عزاو، پرکه پیاله لامساو
م بیستوینم تو پراو،کی بویدنَ میمان م

دل میخ او چاو مسَ،هی دیده واچودن بسَ
یه قاتل چندین کسَ،کِ بریسی اَمان م

م شیتم ُ مس ُ خراو.لیوِ تونَ جام شراو
کسی نیه کُل هان خاو .گری بنیش اَر شان م

جادوگری ،افسونگری ، تو و زلیخا سَرتری
عذاو روژ محشری ، ای هور لک زوان م

بکیش عنان سر کشی ، پرکه پیاله سر خوشی،
بس که چنی عاشق کُشی ، چَنگِل مَگری گیان م

هم آوی ُ هم آگری ، قاتل گیان صابری
م آو مَ می، آگر می  ، گِرگِر مَدی گِران م

✍#وحید_امینی_صابر

آوا : #مریم_سهرابی_چکاوک

صدای مردم. لک
https://t.me/lakvahid

‍ ‍ سرزمینم ای وطن ای خاک پاک
گشته جانم از برایت سینه چاک

نیمه جانی دارم از لطف خدا
نیست جان از مهر ایرانم جدا

ای فدایت هرچه هست از ملک جان
سر بلند و سرفراز و جاودان

سرزمین پاکی و ازادگی
مهد عشق و صحنه ی دلدادگی

عشق خسرو،جان فرهاد درعذاب
دیدن رویای شیرینش به خواب

تیشه ی فرهاد و کوه بیستون
فرق فرهاد و شکافی غرق خون

بود عشقی پاک از دشت عراق
قیس شد مجنون لیلی از فِراق

سرزمین مهد فرهنگ و هنر
جایِگاه عشق و فرمان بشر

جشن آتش، جشن زیبای سده
هُرم آتش در دل اتشکده

سرزمین باشکوه باستان
از تو میجوشد هزاران داستان

داشتی همچون گرامی یادگار
پاسدار پرچمت با افتخار

بود جمشید جمت از پیشداد
رسم نوروز و همه آئینِ شاد

سرزمین رستم و اسفندیار
زادگاه کوهیار و مازیار

سرزمین ارش چاچی کمان
کَرد حد و مرز ایران را نشان

از سیاوش گوی و از دامان پاک
از فریدون گوی، از ظلم ضحاک

چون فریدون تاج ظلمش را فکند
در دماوند بست او را دستبند

از فروغ فر ایران در جهان
کاوه را گو و درفش کاویان

در جهان نارد چو کورش مادری
داشت بر دنیا نشان سروری

بر جهان بنوشت منشور بشر
بود بر کل جهان او دادگر

ای وطن داری به دامانت بغوش
سرزمین شاه شاهان داریوش

یاد داری بابکی خرم ز دین
از برای خاک تو ایران زمین

شیر بود همچون نیایش آریا
دست هایش را ز تن کردن جدا

آریو برزن سلحشورت بخوان
تا به خود لرزند تمام دشمنان

افتخارت بود مولانای جان
رمز و راز حافظ و پیر مغان

سرزمین سعدی شیرین سخن
سوز طاهر بر بلندای وطن

چون عراقی و نظامی سوختند
آتش عشق نهان افروختند

همچو عطار و سنایی جان جان
بوی عطر دل ثنای عارفان


سرزمین نادر پر افتخار
قلب تاریخت به زند است یادگار

بشنوی چون از نیای لک شهی
سربه خاک پاک ایران بر نهی

سُجده ای بر خاک ایرانت کنی
افتخاری بر کریم خانت کنی

لطفعلی خانت چو تیغ تیز دست
ای وطن داغی به دامانت نشست

ای وطن شیرت نماد شهریار
افتابت تابشی بر این دیار

طالع شمست نماد پادشاه
بگذرد از شیر در مرداد ماه

اعتزاز  پرچمت  در اسمان
بود خورشیدی در او شیری نشان

پرچمت بر قله های افتخار
مهد خون و دوستی و نوبهار

سرخ ، خون لاله های پاکزاد
انچه خاکت را به پاکی غسل داد

سبز یعنی رویش مهر و هنر
نغمه ی ازادی نوع بشر

نقش الله بر ضمیر پاک ان
مظهر صلح فراگیر جهان

ای وطن مادر نمیزاید دگر
همچو شیرودی عقاب تیزپر

کشوری، آن روح والایت کجاست
آه آن صیاد دلهایت کجاست

وطن اینک زخاکت چهره بردار
غرور آریایی را نگه دار

به کرد و لک و لر و بختیاری
به فارس و گیلکت گو بهر یاری

بگو ترک و عرب کی وقت خواریست
زمان قدرت و دشمن شکاریست

نغمه ی مرغ حقت در آسمان
رفت و اما نغمه اش جریان جان

از بنان بانگ وطن بشنیده ام
خاک پاکت توتیای دیده ام

#مثنوی_ایران_زمین

✍#وحید_امینی_صابر
#مولانای_لک_از_دیار_هلیلان

موسیقی : #تک_نوازی_بینظیر_تار_استاد_محمدرضا_لطفی

آوا : #مریم_سهرابی_چکاوک

#چکاوک🕊💫🦋

صدای مردم لک
https://t.me/lakvahid