بچه که بودیم آرزو به دل ماندیم که برای یکبار هم که شده اجازه بدهند #موهایمان آنقدر بلند شود که به حد شانه کردن برسد تا برای شب عیدی چیزی هم شده بتوانیم پُزی پیش این و آن بدهیم و تصور کنیم موقشنگترین آدم عالمیمم. ولی افسوس همیشه یک معاون با ماشین قدیمی دستی موتراشی در صف مدرسه حاضر بود و موهایمان را اندازه می گرفت و اگر طولشان از یک سانت بیشتر بود، یک خط زشتی وسط سرمان می انداخت...

و من هنوز که فکر می کنم معتقدم آن شیوه #استخدام #معلم قطعا ریشه در یک #دشمنی عجیب با کودکان داشت وگرنه آن میزان از کوته بینی و #خودبینی و مبارزه با زیبایی و درک نادرست از جهانِ کودکان هنوز برایم باورناپذیر است...

صدای مردم لک
https://t.me/lakvahid