تا چندین دهه قبل #کارگران خود صدای خویش بودند اما امروزه با گسترش شبکه های #مجازی،کارگران هم به مانند زنان و سایر اقشار زبان خود را از دست داده و عده دیگری به اصطلاح زبان و دیلماج آنها شده اند و دیگر صدایی از کارگران شنیده نمی شود.

این عده ای فعال #تویتری و مجازی که عمدتا در طول حیات خود نه یک روز کارگری کرده است و نه شاید حاضر باشد یک وعده غذای خود را در کنار کارگران میل کند، کم کم ساعت دوازده ظهر از خواب بیدار شده، تقویم خود را نگاهی می اندازد تا ببینند امروز به نام چه قشر و صنفی ثبت شده است و قرار است به چه کسی حمله و فحاشی کرده و خود را در جایگاه کدام انسان خوب و منزه و مظلوم بنشاند. این طیف رکیک گوی و بدهان و تمامیت خواه [و عمدتا بی مصرف] پلاس در شبکه های اجتماعی امروزه زبان کارگران، #زبان معلمان، زبان زنان، زبان کودکان کار و در کل زبان تمام اقشار اجتماعی را مصادره کرده است و خود را صدای تمام نیروهای #اجتماعی که مورد تبعیض واقع هستند معرفی می کند (و از این قبل برای خود نمدی چون پناهندگی و شهرت و محبوبیت و.. می خرد) بیشترین مانع را برای شنیدن صدا و خواسته های اقشار و طبقات محروم ایجاد می کنند.

@lakvahid