‍ 📚 #لک_قومی_ایرانی
( بدون پیشوند و پسوند لور و کرد )

اخیرأ جناب ( #ایرج_رحمانپور )
به ایراد سخنانی پرداخته اند که هیچ سنخیتی با جایگاه هنری ایشان(که آنرانیزالبته وامدار ادبیات غنی واسطوره ای #لکی است) نداشته و بیشتر اجرای اوامر تمامیت خواهان وتفرقه گرایان #رسانه_های_میلی_و_محلی را نموده اند

#قسمت_یکم

✅اصطلاحات « زبان» ، « لهجه» ، « گويش» و « گونه
قسمت یک-جامعه شناسان زبان از اصطلاح گونه( يا بعضي وقت ها كد ) براي اشاره به هر نوع صورت هاي زباني¬كه با توجـــه به عوامل اجتماعي الگوبندي مي شوند، استفاده مي كنند. گونه اصطلاحي در جامعــــــــه شناسي زبان است كه به زبان در بافت اشاره مي كند گونه مجموعه اي از صورت هاي زباني است كه در شرايط اجتماعي، يعني همراه با يك توزيع اجتماعي متمايز به كار برده مي شود. بنابراين گونه اصطلاحي كلي است كه لهجــــــــه هاي گوناگون ،سبك هاي زباني مختلف ، گويش هاي گوناگــــــــون و حتي زبان هاي مختلفي را در بر مي گيرد كه به دلايل اجتماعي با هم در تقابل و تناقض هستند. گونه به عنوان يك اصطلاح سودمند زباني به اثبات رسيده است زيرا از نظر زباني اصطلاحي خنثي است و تمامي تظــاهرات گوناگون مفهوم انتزاعي « زبان» را در بافت هاي اجتماعي گوناگـــــون در بر مي گيرد. هادسن (1980 ، صفحه 24) گونه زباني را به اين صورت تعريف مي كند: « مجموعه اي از بخش هاي زباني با توزيع مشابه» . برخي از زبان شناسان نيز اصطـــلاح گونه را در مورد آن دسته از نظام هاي زباني به كار برده اند كه داراي وجـوه اشتراك بسيار و تفاوت هاي كمي هستند و امر تفهيم و تفاهم ميان گويندگان آن ها كاﻣﻸ و بدون مشكل عمده اي امكان پذير است. از اين ديدگاه ، فارسي داراي گونــــه هاي مختلف محلي( مانند تهراني، اصفهاني، شيرازي، كرماني و ......)و نيز گونه هاي نوشتاري، گفتاري، رسمي و غيره است.(مدرسي، 1368 ،صص 132 و 133 .)
✅قسمت دوم -زبان شناسان دو اصطلاح گويش و لهجه را گاه در مفهومي واحد و گاه در مفاهيمي متفاوت به كار برده اند. در اين بحث، اصطلاح گــــــويش در مورد تفاوت هاي تلفظي ، دستوري و واژگــــاني گونه هاي زباني و اصطلاح لهجه در مورد تفاوت هاي تلفظي آن ها به كار گرفته شده است. به اين ترتيب ، هر زبان ممكن است داراي گويش هاي مختلف (گونه هايي كه اختلافات واژگاني و ساختاري دارند) . لهجه هاي گوناگون ( گونه هايي كه تنها تفاوت هاي تلفظي دارند) باشد. (مدرسي ، 1368 ص133)
گویش گونه ای از زبان است که می تواند نشانگر منطقه ای یااجتماعی باشد ترادگیل می گوید لفظ گویش دقیقا به تفاوتهای لغوی ،دستوری و نیز تلفظی بین دو زبانگونه اطلاق می گردد مهمترین معیار زبان شناختی برای تشخیص زبان از گویش ،معیار فهم پذیری متقابل است اگر گویندگان دو گونه زبانی بدون هیچ گونه اموزش اگاهانه بتوانند با یک دیگر ارتباط برقرار کنند می توان آن دو گونه را گویش های یک زبان واخد دانست اما اگر تفهیم و تفاهم میان گویندگان امکان پذیر نباشد باید آنها را دو زبان جداگانه حساب کرد
✅قسمت سوم -بر طبق معیارهای زبان شناسی می توان گفت اگر لرها و لک ها و فارس ،ترکها نتوانند زبان هم متوجه بشوند یا حداقل یک گروه متوجه مفاهیم دیگری نشود و اون تفهیم و تفاهمی که گفته شد به وجود نیاد مثلا لرها بگویند لکی متوجه نمی شویم و واقعا نشوند لرها نمی توانند بگویند لک ها لرند زیرا با معیارهای زبان شناختی و جامعه شناختی جور در نمی اید . و اینها را نمی توان یک قوم به حساب آورد.
✅در مورد دیگر گونه زبانهای باز به همین صورت است به فرض اگر لر یا لکی بتواند با کردها ،فارس ها و حتی ترکها .. بدون آموزش آگاهانه ارتباط برقرار کند می توان آنها را یک قوم به حساب آورد. در ایران مرزهای استانی که در حقیقت مرزهای سیاسی هستند باعث گردیده که زبان بعضی اقلیتها در مراکز استانها به اشتباه زبان رایج در بعضی استانها قلمداد بشودو این فکر را در بعضی از اذهان به وجود بیاورد که که فقط یک گروه قومی در بعضی از استانها وجود دارد مثال میزنم آیا می شود گفت در استان آدربایجان غربی کرد زیست ندارد؟ ویادراستان خوزستان لوربختیاری وجود ندارد؟ می شود گفت در استان فارس لر وجود ندارد؟همین وضعیت در لرستان نیز حاکم است واکثریت جمعیت لرستان یا لکند یا تباری لکی دارند (بنا بر اسناد سازمان آمار وسرشماری) ، اما برخی می خواهند جوری وانمود کند که اقلیت ناچیزی ازقوم #لک در لرستان وجود دارد در نتیجه این نگاه به فرهنگ #لک باعث گردیده #فرهنگ_لکی که واقعا فرهنگی کم نظیر واساطیری است و در راستای منافع کشور وملت ایران ، بوده ، نادیده گرفته شود .

#ویریا_عیني
#نویسندہ_روزنامہ_نگار

کانال هنر و مردان لکستان
@lakvahid

مطالب ارائه شده توسط جناب
#ایرج_رحمانپور🔰🔻🔰