ابطال دستورالعمل و ضوابط اجرایی #حضور و #غیاب #مقرری_بگیران #بیمه_بیکاری مورخ اسفند 1392 (شماره 1) و دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب #اثر_انگشتی مورخ اسفند 1392 (شماره2) @laborrelations
تاریخ رأی:سه شنبه 21 فروردين 1397
شماره دادنامه:18
بسم الله الرحمن الرحیم
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاكی: آقای سعید کنعانی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرری بگیران بیمه بیکاری مورخ اسفند 1392 (شماره 1) و دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب اثر انگشتی مورخ اسفند 1392 (شماره2)
گردش کار: شاکی به موجب دادخواستی ابطال دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرری بگیران بیمه بیکاری مورخ اسفند 1392 (شماره 1) و دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب اثر انگشتی مورخ اسفند 1392 (شماره2) را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
" با عرض سلام محضر قضات شریف، شرح دادخواست به شرح آتی تقدیم می گردد:
الف- خروج از حیطه اختیارات
تکلیف مقرر در ماده 14 قانون بیمه بیکاری، آیین نامه ها توسط وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد. لذا مرجع تصویب آیین نامه در موضوع بیمه بیکاری صرفاً هیأت وزیران است بنابراین تهیه و ابلاغ دستورالعملی که مصادیق قطع مقرری بیمه بیکاری را انشاء و علل موجه و غیر موجه و ادله آنرا احصا نماید از حیطه اختیارات اداره کل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری یا وزارت کار، خارج و در خور نقض می باشد، مضافاً دادنامه شماره 367 الی 378 – 26/10/1378 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری که در مقام وحدت رویه صادر شده، بیان می دارد: « بنابراین مصوبه شماره ... که تحت عنوان دستورالعمل اجرایی با تعیین ضوابط و قواعد خاصی در باب برخورداری از حق بیمه بیکاری در واقع و نفس الامر در حد قانون و آیین نامه اجرایی نموده است، خارج از حدود اختیارات سازمان مذکور تشخیص داده می شود...»
ب) مغایرت با قانون
قانونگذار قطع مقرری بیمه بیکاری را به مفاد ماده 8 قانون بیمه بیکاری محصور و محدود کرده است و اشتغال مجدد یا عدم شرکت در دوره های کارآموزی یا سوادآموزی، بدون عذر موجه از موارد آن است. هر چند که تعیین معاذیر موجه یا غیر موجه، وفق ماده 14 قانون مذکور صرفاً از طریق آیین نامه هیأت وزیران قابل تصویب خواهد بود، لیکن عدم حضور در ادارات کار و انجام کار بیهوده و عبثی مانند ثبت حضور و غیاب، مصداق هیچ یک از موارد موضوع ماده 8 قانون موصوف نبوده و از موجبات قطع مقرری محسوب نمی گردد چرا که نه امتناع از حضور در کلاسهای آموزشی بوده و نه به منزله اشتغال می باشد. لذا بند 1 و 2 ماده 2 دستورالعمل شماره (1) و بند ب دستورالعمل شماره (2) که تاخیر 45 دقیقه ای مقرری بگیران در ثبت حضور و غیاب را به منزله غیبت غیر موجه تلقی و مقرری را قطع می نماید، فاقد مبنای قانونی است. "
متن دستورالعمل و ضوابط اجرایی مورد اعتراض به قرار زیر است:
" دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرری بگیران بیمه بیکاری:
رعایت نکات ذیل برای مسئولین و کارشناسان بیمه بیکاری ضروری تلقی شده و عواقب ناشی از عدم رعایت آنها بر عهده رئیس اداره و کارشناسان مربوطه می باشد.
1- فواصل تعیین شده جهت حضور و غیاب:
1-1- حداقل بازه زمانی تعیین شده جهت حضور و غیاب کلیه مقرری بگیران حداقل یک بار در هفته می باشد.
2-1- در صورت احتمال اشتغال پنهان مقرری بگیر، تعداد دفعات حضور و غیاب با تشخیص رئیس اداره مربوطه می تواند افزایش می یابد.
2- تاخیر در حضور و غیاب:
1-2- مقرری بگیران می توانند حداکثر تا 45 دقیقه قبل و یا بعد از ساعت تعیین شده جهت حضور و غیاب به واحد مربوطه مراجعه نماید.
2-2- مقرر بگیران در طول دوره دریافت مقرری حداکثر تا 3 بار مجاز به تاخیر در زمانهای تعیین شده می باشند. تاخیر بیش از آن به منزله غیبت غیر موجه تلقی و منجر به قطع مقرری می گردد.
3-2- چنانچه مقرری بگیر در طول دریافت مقرری بنا به دلایل غیر موجه در تاریخ تعیین شده غیبت داشته باشد، کارشناسان مربوطه موظفند با اخذ تعهد کتبی حداکثر تا 1 بار، غیبت را موجه تلقی نموده و در صورت تکرار قطع مقرری نمایند.
3- دلایل عدم حضور و غیاب مقرری بگیران:
مقرری بگیر با دارا بودن شرایط ذیل از حضور و غیاب معاف می باشد.
1-3- بیماری: مقرری بگیرانی که به دلیل بیماریهای صعب العلاج و بیماریهای طولانی مدت قادر به حضور و غیاب نمی باشند ( با ارائه مدارک و مستندات پزشکی)
2-3- کهولت سن: مقرری بگیران با سن 60 سال و بیشتر
3-3- بازداشت یا زندانی: مقرری بگیرانی که بر اساس حکم صادره از سوی مراجع ذیصلاح بازداشت یا زندانی می گردند، مشروط بر متاهل یا متکفل بودن آنها ( با ارائه مدارک و مستندات مربوطه) ادامه http://divan-edalat.ir/aho-detail/11424
تاریخ رأی:سه شنبه 21 فروردين 1397
شماره دادنامه:18
بسم الله الرحمن الرحیم
مرجع رسیدگی: هیأت عمومی دیوان عدالت اداری
شاكی: آقای سعید کنعانی
موضوع شکایت و خواسته: ابطال دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرری بگیران بیمه بیکاری مورخ اسفند 1392 (شماره 1) و دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب اثر انگشتی مورخ اسفند 1392 (شماره2)
گردش کار: شاکی به موجب دادخواستی ابطال دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرری بگیران بیمه بیکاری مورخ اسفند 1392 (شماره 1) و دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب اثر انگشتی مورخ اسفند 1392 (شماره2) را خواستار شده و در جهت تبیین خواسته اعلام کرده است که:
" با عرض سلام محضر قضات شریف، شرح دادخواست به شرح آتی تقدیم می گردد:
الف- خروج از حیطه اختیارات
تکلیف مقرر در ماده 14 قانون بیمه بیکاری، آیین نامه ها توسط وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت وزیران می رسد. لذا مرجع تصویب آیین نامه در موضوع بیمه بیکاری صرفاً هیأت وزیران است بنابراین تهیه و ابلاغ دستورالعملی که مصادیق قطع مقرری بیمه بیکاری را انشاء و علل موجه و غیر موجه و ادله آنرا احصا نماید از حیطه اختیارات اداره کل حمایت از مشاغل و بیمه بیکاری یا وزارت کار، خارج و در خور نقض می باشد، مضافاً دادنامه شماره 367 الی 378 – 26/10/1378 هیأت عمومی دیوان عدالت اداری که در مقام وحدت رویه صادر شده، بیان می دارد: « بنابراین مصوبه شماره ... که تحت عنوان دستورالعمل اجرایی با تعیین ضوابط و قواعد خاصی در باب برخورداری از حق بیمه بیکاری در واقع و نفس الامر در حد قانون و آیین نامه اجرایی نموده است، خارج از حدود اختیارات سازمان مذکور تشخیص داده می شود...»
ب) مغایرت با قانون
قانونگذار قطع مقرری بیمه بیکاری را به مفاد ماده 8 قانون بیمه بیکاری محصور و محدود کرده است و اشتغال مجدد یا عدم شرکت در دوره های کارآموزی یا سوادآموزی، بدون عذر موجه از موارد آن است. هر چند که تعیین معاذیر موجه یا غیر موجه، وفق ماده 14 قانون مذکور صرفاً از طریق آیین نامه هیأت وزیران قابل تصویب خواهد بود، لیکن عدم حضور در ادارات کار و انجام کار بیهوده و عبثی مانند ثبت حضور و غیاب، مصداق هیچ یک از موارد موضوع ماده 8 قانون موصوف نبوده و از موجبات قطع مقرری محسوب نمی گردد چرا که نه امتناع از حضور در کلاسهای آموزشی بوده و نه به منزله اشتغال می باشد. لذا بند 1 و 2 ماده 2 دستورالعمل شماره (1) و بند ب دستورالعمل شماره (2) که تاخیر 45 دقیقه ای مقرری بگیران در ثبت حضور و غیاب را به منزله غیبت غیر موجه تلقی و مقرری را قطع می نماید، فاقد مبنای قانونی است. "
متن دستورالعمل و ضوابط اجرایی مورد اعتراض به قرار زیر است:
" دستورالعمل و ضوابط اجرایی حضور و غیاب مقرری بگیران بیمه بیکاری:
رعایت نکات ذیل برای مسئولین و کارشناسان بیمه بیکاری ضروری تلقی شده و عواقب ناشی از عدم رعایت آنها بر عهده رئیس اداره و کارشناسان مربوطه می باشد.
1- فواصل تعیین شده جهت حضور و غیاب:
1-1- حداقل بازه زمانی تعیین شده جهت حضور و غیاب کلیه مقرری بگیران حداقل یک بار در هفته می باشد.
2-1- در صورت احتمال اشتغال پنهان مقرری بگیر، تعداد دفعات حضور و غیاب با تشخیص رئیس اداره مربوطه می تواند افزایش می یابد.
2- تاخیر در حضور و غیاب:
1-2- مقرری بگیران می توانند حداکثر تا 45 دقیقه قبل و یا بعد از ساعت تعیین شده جهت حضور و غیاب به واحد مربوطه مراجعه نماید.
2-2- مقرر بگیران در طول دوره دریافت مقرری حداکثر تا 3 بار مجاز به تاخیر در زمانهای تعیین شده می باشند. تاخیر بیش از آن به منزله غیبت غیر موجه تلقی و منجر به قطع مقرری می گردد.
3-2- چنانچه مقرری بگیر در طول دریافت مقرری بنا به دلایل غیر موجه در تاریخ تعیین شده غیبت داشته باشد، کارشناسان مربوطه موظفند با اخذ تعهد کتبی حداکثر تا 1 بار، غیبت را موجه تلقی نموده و در صورت تکرار قطع مقرری نمایند.
3- دلایل عدم حضور و غیاب مقرری بگیران:
مقرری بگیر با دارا بودن شرایط ذیل از حضور و غیاب معاف می باشد.
1-3- بیماری: مقرری بگیرانی که به دلیل بیماریهای صعب العلاج و بیماریهای طولانی مدت قادر به حضور و غیاب نمی باشند ( با ارائه مدارک و مستندات پزشکی)
2-3- کهولت سن: مقرری بگیران با سن 60 سال و بیشتر
3-3- بازداشت یا زندانی: مقرری بگیرانی که بر اساس حکم صادره از سوی مراجع ذیصلاح بازداشت یا زندانی می گردند، مشروط بر متاهل یا متکفل بودن آنها ( با ارائه مدارک و مستندات مربوطه) ادامه http://divan-edalat.ir/aho-detail/11424
divan-edalat.ir
توضیحات آراء عمومی