# مولانا مثنوي را در دوران كمال سلوك و پختگي عمر و معرفت سروده و تدوين نموده و در اين اثر جاودانه كه در آخرين مراحل زندگي آن بزرگ به نگارش درآمده، به تمامي حامل «شريعت» است كه در اين باره حضوري جدّي و بنيادين دارد. در كم تر صفحه اي از اين كتاب است كه ذكري از توحيد و صفات و اسماء باري تعالي نباشد. در كم تر صفحه اي از اين اثر جاويد است كه حكايتي و يادي از اسامي شريف پيامبران الهي نباشد،‌ در كم تر صفحه اي از اين كتاب پرشور است كه قولي و عبارتي، حديث و روايتي از پيامبر و امام نباشد. آيا به نظر شما اين غير از حضور كامل باورداشت مولانا از «شريعت» و احكامِ نوراني دين خدا مي تواند باشد؟ ارادت مولانا به شريعت محمّدي و سلوك علوي چنان در اشعار او حضور يافته كه اگر عناصر مربوط به نبوّت و ولايت را از آن جدا و خارج كنيد، به راستي چيزي در آن باقي نخواهد ماند و گويي كه مثنوي غير از توحيد و نبوّت و ولايت نيست كه اين ها همه به منزله ي روحي در كالبد اين كتاب منظوم است.« #چنین گفت پیغمبر»

هم تو گفتی این و گفت تو گوا
پیر باید پیر باید پیشوا
که اکابر را مقدّم داشتن
آمده است از مصطفی اندر سنن

کبِّروا الکُبَرَ. رسول خدا فرمود: بزرگان را گرامی بدارید.
#چنین_گفت_پیغمبر_دکترکاظم_محمدی

هم تو گفتی این و گفت تو گوا
پیر باید پیر باید پیشوا
که اکابر را مقدّم داشتن
آمده است از مصطفی اندر سنن

کبِّروا الکُبَرَ. رسول خدا فرمود: بزرگان را گرامی بدارید.
#چنین_گفت_پیغمبر_دکترکاظم_محمدی

#چنین_گفت_پیغمبر (مثنوی پژوهی)
#دکتر_کاظم_محمدی
#انتشارات_نجم_کبری #ناشر_تخصصی
#مثنوی_پژوه #مولوی_شناس
insta:
@najmekobrapub

#کنج_اهل_دل
@konje_ahle_del
@maktoobaat