▪️ نیازی نیست نه صدا را بشناسید و نه تصاویر را؛ صدا را چند بار با دقت گوش دهید تا به عمق این تراژدی پی‌بیرید. صدا بیشتر از این کە حرف بزند، شبیە گریە می‌ماند، گریه کودکانی که به سور عزای هم‌بازیی دوران کودکی‌شان نشسته‌اند. از آن گریەهایی کە بعدشان سکوت و تنهایی عظیمی بە جهان می‌آورد. آن گریستن‌هایی کە بعدشان صدا و سکوت، هر دو بی‌قرار می‌شوند! این‌ها دوستان و هم‌بازیی‌های #سینا_رسول‌زاده هستند که این‌چنین بر مزار او زار می‌زنند.
این کودکان، در سنی که باید بازی کنند و درس بخوانند هر روز این‌گونه با مرگ دست و پنجه نرم می‌کنند. جمهوری اسلامی زندگی‌های بسیاری را تاراج کرده است و تا زمانی که برجاست تاراج خواهد کرد، اما این فقط جمهوری اسلامی نیست. آن‌چه که کسی از آن سخن نمی‌گوید و بخش بزرگی از مخالفان جمهوری اسلامی نیز نه تنها با آن مخالف نیستند بل‌که هم‌چنان خواهان ابقای آن هستند نظم سرمایه‌دارانه‌ای است که #کودک_کولبر کورد را یک بار به عنوان #کودک‌کولبر به حاشیه می‌راند و یک بار به عنوان #کورد. جمهوری اسلامی هم که برود اوضاع این کودکان تغییر چندانی نخواهد کرد. تنها آن مبارزه‌ای امکان رهایی را به این کودکان و کسانی مانند آن‌ها در همه جای ایران خواهد داد که هم‌زمان علیه سرمایه‌داری نیز نبرد کند.

سینا رسول‌زاده کولبر ١٩ ساله اهل نلاس از توابع شهر #سردشت، روز سه‌شنبه هشتم خردادماه ۱۴۰۳، با تیراندازی مستقیم نیروهای هنگ‌مرزی در نوارمرزی هه‌نگه‌ژال #بانه کشته شد.

#کوردستان
#کودکان_کولبر
#کودکان_کار

▪️#کودکان_کولبر در نوار مرزی کوردستان نه‌تنها قربانیان نظام سرمایه‌داری و بهره‌کشی اقتصادی هستند، بلکه بار سنگین ستم ملی را نیز بر دوش می‌کشند. این کودکان، فرزندان کسانی هستند که در طول تاریخ مورد تبعیض و سرکوب مضاعف قرار گرفته‌اند؛ سرکوبی که نه‌تنها اقتصادی، بلکه فرهنگی و سیاسی نیز هست. از منظر مارکسیستی، آن‌ها در مرکز تلاقی دو تضاد بزرگ اجتماعی ایستاده‌اند: تضاد طبقاتی و تضاد ملی.
در جامعه‌ای که سرمایه‌داری به‌طور گسترده توزیع نابرابر ثروت را تشدید می‌کند، کودکان کولبر به عنوان بخشی از طبقه کارگر از فرصت‌های عادی زندگی محروم شده‌اند. کولبری، پدیدەای است که تنها در سایه فقر و بی‌عدالتی نهادینه شده، ممکن است به گزینه‌ای برای امرار معاش بدل شود. اما این معیشت تحقیرآمیز، تنها یکی از جلوه‌های ستم است. در نوار مرزی کوردستان، کودکان کولبر نه فقط به دلیل فقر، بلکه به دلیل هویت ملی‌شان نیز سرکوب می‌شوند.
ستم ملی در کوردستان به اشکال مختلف نمود پیدا می‌کند؛ از انکار زبان و فرهنگ کوردی گرفته تا اعمال سیاست‌های نابرابر در زمینه‌های اقتصادی و اجتماعی. کودکان کولبر در این جغرافیای محصور، نه تنها قربانیان یک سیستم اقتصادی ناعادلانه هستند، بلکه به دلیل تعلق به یک ملت تحت‌ستم، از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی خود نیز محروم می‌مانند. سیاست‌های حکومتی و ساختارهای قدرت، با سرکوب و بی‌توجهی به نیازهای مردم کوردستان، شرایطی را به‌وجود آورده‌اند که کار خطرناک و جان‌فرسای کولبری به یک واقعیت اجتناب‌ناپذیر برای بسیاری از خانواده‌های کورد بدل شود.
از دیدگاه مارکسیستی، کولبری نه تنها نتیجه استثمار اقتصادی بلکه محصول یک سیستم سلطه‌گرانه و استعماری است که در آن، ستم ملی به ابزاری برای تداوم حاکمیت طبقاتی تبدیل شده است. حکومت‌ با نادیده‌گرفتن خواسته‌های ملت‌های تحت‌ستم و سرکوب سیاسی و فرهنگی آن‌ها، تلاش می‌کنند اتحاد طبقاتی و ملی را که می‌تواند منجر به تغییرات انقلابی شود، خنثی کنند. این کودکان، در خط مقدم این سرکوب‌های دوگانه قرار دارند؛ سرکوبی که از یک سو، آن‌ها را از فرصت‌های اقتصادی و آموزشی محروم می‌کند و از سوی دیگر، به هویت و موجودیت فرهنگی آن‌ها حمله می‌کند.
مارکسیسم این واقعیت را برجسته می‌کند که رهایی واقعی این کودکان از زنجیره‌های استثمار، تنها با تغییر بنیادین در ساختارهای سیاسی، اقتصادی و فرهنگی امکان‌پذیر است. این تغییرات نه تنها باید به نفع طبقات فرودست باشد، بلکه باید به رفع ستم ملی و تأمین حقوق ملت‌های تحت‌ستم نیز منجر شود. مبارزه برای رهایی کودکان کولبر، به‌طور ناگزیر با مبارزه برای حقوق ملی و فرهنگی کوردها پیوند خورده است. بدون پایان دادن به این ستم‌های دوجانبه، کولبری هم‌چنان نماد آشکار نابرابری‌های ساختاری و سرکوب خواهد ماند.


#کولبر #کولبری #کوردستان
#کولبرنیوز #کودک_کولبر