دلم میخواد یه دوستی میداشتم که باهاش شهرو میگشتم.
کافه های مختلفشو امتحان میکردم،از کوچه پس کوچه هاش عکس میگرفتم و توشون خاطره میساختم.
ولی نیست یه همچین آدمی.
کسی نیست که وقتی حالم خوب نباشه بهش بگم:
”میای بریم بیرون؟”
خودمم و خودم.
خودم تنهایی میرم بیرون.خودم جاهای جدید رو کشف میکنم.و غیره و غیره.
و بعضی وقتا ناراحت کنندست..
دارم بهش عادت میکنم ولی خب..

New reels after hundred years

یادمه دبیرستانی بودیم همه میگفتن،درس بخونین،کنکور که بدین بقیش دیگه آسونه،نفس راحت میکشید.
دِ لامصب،کجای این راحته؟دوست دارم بدونم تعریف راحت براشون چی بوده؟
من از حجم اضطراب مرتبط به درس،نمیتونم درس بخونم😭😭

یادمه همیشه میگفتم که اونایی که خونشون نزدیک دریائه چرا هر روز پا نمیشن برن دریا؟نشد اصن هفته ای دوبار.
بعد الان که خونمون ده دقیقه پیاده تا دریا راهه،چند ماهه نرفتم💀😂
ولی خب خیلی هوا سرده،و باد کنار دریا بد میسوزه آدمو.قول میدم هوا خوب شد پاشم برم:)))

این خیلی بده که بعد از بیست سال،همچنان وقتی به ارائه دادن جلوی یسری آدم فکر میکنم،پنیک میکنم و به شدت اوور ولمد میشم😫

It will never get better

حالا لرزیدن صدام،تند تند خوندن،آروم خوندن متن که به کنار🙂

از کریسمس تا الان پوستم ایز نات پوستینگ

مود🙂🙂🙂

من یطوری امسال داره پوستم خشک و پوست پوست میشه که،نمیدونم واقعا