ماتم سُرا ؛ پیوسته مینالد بر گرد گور تازه جمع سوگواران است بر سنگ گوری تازه نامی هست ... در بطن گوری کهنه اما او گوری چهل ساله هوشنگ پیرِ سرخ ژولیده ی شاعر یک کُشته سرخ از خون در قعر پنهان کرد خُرَّم ز وهم شرق آلوده تا بازو دست پلیدش را در خون ایران کرد…