ایدئولوژی‌های توتالیتر نقد و پرسش را برنمی‌تابند و از هوادارانشان فقط ایمان و ایقان می‌طلبند.
https://t.me/khosrovanooshiravan/19556
این یکی از راه‌هایی است که ایدئولوژی را در انسان‌ها درون‌ماندگار و نهادینه می‌کند و باعث خوگرفتن به یک چارچوب فکری و رفتاری معین می‌شود و از این گذرگاه پیروان ایدئولوژی را در برابر انتقاد از بیرون مصون و رویین‌تن می‌سازد.

در نظام‌های توتالیتر هیچ عرصه‌ای از دست‌درازی حکومت در امان نیست، حتی محدوده‌های بسیار شخصی شهروندان و نوع رفتار و گفتار و پوشش آنان.
یک نظام توتالیتر فقط نمی‌خواهد حکومت کند، بلکه می‌خواهد به "شیوه‌ خاصی" حکومت کند. در واقع چنین رژیمی به فرمانروایی صرف بسنده نمی‌کند، بلکه می‌خواهد اختیار شهروندان را در دست داشته باشد و زیردستان را ناچار کند به این شیوه‌ فرمانروایی تمکین کنند.
نظام توتالیتر هنجارهای رفتاری مردم را تعیین می‌کند و از آنجا که نمی‌تواند در هر خانه‌ای یک دوربین کنترل کار بگذارد، تلاش می‌کند از همان کودکی با روش‌های ویژه‌ آموزشی و پرورشی انسان‌های خاصی بسازد که مثل خودش فکر و رفتار می‌کنند، درست مثل یک کارخانه‌ روبات‌سازی که روبات‌های مشابه با کارکردی یکسان می‌سازد.
کنترل بر مردم و رفتار آنان "از گهواره تا گور" جریان دارد. #بسیجی‌_ها در این زمینه در میهن ما نمونه‌ی روشنی هستند

مقایسه‌ای میان نظام‌های #اتوریتر و نظام‌های #توتالیتر نیز خالی از فایده نیست.
در حالی که رژیم‌های اتوریتر فقط فضای سیاسی را محدود و مختنق می‌کنند، رژیم‌های توتالیتر هیچ فضایی را باز نمی‌گذارند و همه‌ عرصه‌های اصلی اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، هنری، ادبی و حتی ورزشی تحت نظارت و کنترل آنهاست.
به دیگر سخن، اگر در حکومت‌های اتوریتر فقط فضای سیاسی بسته است، در حکومت‌های توتالیتر همه‌ فضاها بسته است.
برای رژیم توتالیتر، هر چالشی در هر عرصه‌‌ای فورا به یک زنگ خطر و به موضوع "مرگ و زندگی" تبدیل می‌شود و رژیم توتالیتر هر چالشی، حتی یک چالش هنری، فرهنگی، اقتصادی یا ورزشی را فورا به یک مسأله‌ی سیاسی تبدیل می‌کند تا سپس با شدت آن را سرکوب کند.

بطور فشرده باید گفت:
اگر رژیم اتوریتر نمی‌خواهد مردم مطابق وجدان خود رفتار کنند، رژیم توتالیتر اساسا نمی‌خواهد که مردم وجدان داشته باشند.
اگر رژیم اتوریتر آزادی را محدود می‌کند، رژیم توتالیتر آن را یکسره از میان برمی‌دارد.
اگر رژیم اتوریتر ساختاری‌های اجتماعی را کج و معوج و بی‌قواره می‌کند، رژیم توتالیتر این ساختارها را نابود می‌سازد.
اگر رژیم اتوریتر در پی حفظ تصویری کهنه از انسان است، رژیم توتالیتر می‌خواهد انسانی با سرشت ویژه بسازد!
@khosrovanooshiravan
.✍ #فرهاد

⚜ آنچه که برای نظام جمهوری اسلامی خیلی اهمیت دارد سقوط نکردن نظام به وسیله اسرائیل هست
۴۵ سال به مردم گفتند اسرائیل باید محو شود و توسط ج اسلامی و جهان اسلام از بین خواهد رفت
اما روند سیاستهای خارجی و نارضایتی های داخلی مردم گویا نتایج معکوس را نشان میدهد و این جمهوری اسلامی و یا بهتر بگوئیم حاکمان فعلی و تهدیدگر هستند  که در مرحله حذف توسط اسرائیل قرار گرفتند
این یعنی فاجعه آمیز ترین نوع شکست و سقوط

اگرچه اسرائیل خواهان نابودی این حاکمیت نیست چون در خاورمیانه به آن نیاز دارد
اسرائیل بیشترخواهان ازبین رفتن حاکمان فعلی هست تا حاکمیت دینی یعنی جابجاشدن مهره
چرا که بلحاظ ژئوپلتیک (سیاسی _ جغرافیایی) در منطقه ای قرار گرفته که دورتادور آن را کشورهای اهل سنت احاطه کرده و قطعا برای تعدیل و کاهش قدرتشان در خاورمیانه نیازمند یک دولت قدرتمند شیعی ست تا فشار سیاسی را کمتر و تقلیل کند.
در این بین اگر ما جنبش هوشیاری داشتیم میشد ازین قضیه استفاده برد و بسمت دلخواه ملی گرایان آزادیخواه سوق داد
امیدوارم اپوزیسیون های تمامت خواه کمی از حس خودخواهی بکاهند و با هدف ملی گرایانه خودشان را به سوی گذار از نظام رها کنند.
https://t.me/khosrovanooshiravan/19558

#فرهاد

⚜ در وصف عظمت این شهر در زمان شاه عباس #پیترو_دلاواله نوشت:
"در مشرق زمین به استثناء قسطنطنیه و حومه آن هیچ یک از نقاط دیگر را نمیتوان با اصفهان مقایسه کرد و نسبت به قسطنطنیه نیز نه تنها از بسیاری جهات مساوی است بلکه به جرات میتوان گفت که از آن برتر است.
با مرگ شاه عباس به تدریج شیرازه امور ایران از هم گسیخت و درست در زمانی که غرب جهش تجدد را می آغازید و خردگرایی و انقلاب علمی به وجوه مختلف حیات اجتماعی آن حاکم میشد یعنی همان روزهایی که کسانی چون ، شکسپیر ، کپرنیک و ماکیاول آغاز عصر نوزایش را نوید میدادند ایران به سیری قهقرایی افتاد و اصفهان و تجدد خود جوش ایران لگدکوب سم ستوران افاغنه شد.
سده نوزدهم را می توان آغاز مجدد تلاشهای جدی و گسترده در جهت تجدد در ایران دانست. اما این بار دگرگونی مهمی در چند و چون این تحول پدیدار شده بود سده نوزدهم عصر رواج نفوذ همه جانبه استعمار در ایران بود.
نبرد تجدد دیگر صرفا از دو سو و دو صف تشکیل نمی شد. دیگر تنها سنت پرستان و تجددخواهان در برابر یکدیگر قرار نداشتند. از آن پس نفوذ شوم استعمار همواره بر این نبرد سایه می انداخت.
در اوج این تحولات بود که #ناصرالدین_شاه به فرنگ رفت ارمغان سفرش روایتی محدود و مسخ شده از تجدد بود. تنها آن جنبه های تجدد مطلوبش بود که گردش اسباب استبدادش را سریعتر میکرد.
ناصرالدین شاه در فرنگ ، تلاشی است برای درک اجزای همین روایت. نقد کتاب قبله عالم هم به جنبه های دیگری از تاریخ این دوران اشاراتی اجمالی دارد بارزترین تجلی تمثیلی این نوع تجدد استبدادی را در تحولات شهر تهران مشاهده میتوان کرد.
در واقع همان طور که #اصفهان تمثیلی از تجدد خودجوش ایران بود ، #تهران هم به نمادی از تجدد استبدادی و تقلیدی بدل شد تهران و تجدد کوششی است در حلاجی جنبه های جزئی از تاریخ این شهر و نیز معرفی آثار نویسنده ای که قدرتش دست کم در آن روزها شناخته نشده بود.

سده بیستم شاهد رواج همه جانبه تماس ایرانیان با غرب بود. هم استعمار در ایران بیداد میکرد و هم خواستهای دمکراتیک و تجددخواهی به اوجی نو رسیده بود. در همین سالها بود که روایتی یکسر تازه از تجدد به ایران راه یافت.
اما هر آنچه محصول تجدد بود در ایران و بطور پراکنده در ذهن اشخاص و افرادی روشنفکر و متجدد بود و هیچگاه تا پایان قاجاریه بصورت فرهنگ اجتماعی و برنامه دولت و حاکمیت در بطن دستورات شاهان قرار نگرفت .
با سقوط قاجاریه و ظهور پهلوی ، رضاشاه بزرگ اندیشه های متجددانه را در اهداف و انگیزه های خود ، برای ساختن ایران آباد در قبال ایرانی ویرانه قاجار قرار داد .
کسانی چون تقی زاده ، شادمان ، هدایت، گلشیری، سعیدی سیرجانی، و غلامحسین صدیقی نیز هر یک روایاتی ویژه از تجدد فکری و سیاسی و ادبی عرضه کردند و آرا و آثار هر کدام در نگرش مردم و اجتماع بعنوان شروع و پایه های تجدد ایرانی قرار گرفت.
همه این نویسندگان عمدتا در دوران حکومت پهلوی می زیستند. شاید به جرات بتوان گفت گلوبالیستهای غرب از شدت ظهور جامعه روشنفکری ایران در عصر پهلوی ، و آینده ای که فهم مردم را در تحلیل سیاستهای خارجی بالا میبرد ، موجبات هراس و بهانه ای برای استفاده از ابزار ارتجاع سرخ و سفید گردید و موج ناآرامی را به سمت و سوی پایه های نو ساخته تجدد روانه کردند و تحجر و واپسگرایی را جایگزین آن نمودند.
https://t.me/khosrovanooshiravan/19594

✍ #فرهاد

🔻چپ ایرانی و مرگ در اعماق🔻

چند روز پیش چندین نفر از هموطنان کارگر ما در معدن جان باختند .
مرگ این کارگران چیز تازه ای نیست . سالیانه صدها کارگر بر اثر فقدان شرایط ایمنی جان خود را از دست میدهند یکی از دلایل ناتوانی کارگران در پیگیری حقوق اولیه خود از جمله ایمنی شرایط کار و عدم انعکاس مناسب این اخبار، عدم وجود اتحادیه های کارگری در بخشهای مختلف
کارگری ایران ، به ویژه در بخش معدن است کارگران، بخش اعظم جمعیت ایران را تشکیل میدهند فقدان تشکلهای لازم کارگری ، نشان دهنده عدم نفوذ فعالان چپ در بین کارگران است در حالی که چپ ها در کافه ها و فضای مجازی مشغول بحثهای فلسفی هستند و از ضرورت انقلاب سوسیال دموکراسی سخن میرانند، کارگران در اعماق معادن در حال جان باختنند
چپ ایرانی هنوز در رویای انقلاب پرولتاریا ، به شکل کودکانه ای مانند بچه های مدرسه ای ، دست هایش را مشت میکند و شعار عدالت اجتماعی را کلیشه میسازد.
چپ ایرانی فقط در یک چیز منسجم است اینکه با ژست روشنفکری فقط در حالت روشنفکر بنظر برسد.
در چنین شرایطی به تعبیر #لیساگاره در کتاب "تاریخ کمون پاریس" ۱۸۷۱ کسی که برای مردم افسانه های انقلابی نقل میکند کسی که آنها را با داستانهای احساساتی سرگرم می سازد به اندازه آن جغرافیدانی مجرم است که برای دریانوردان نقشه های دروغین ترسیم میکند...!!
https://t.me/khosrovanooshiravan/19596
✍ #فرهاد

🔻در دام ایدئولوژی🔻

ایدئولوژی چگونه ما را به دام می اندازد؟
فرض کنید در خیابان یا پارکی در حال قدم زدن هستید که ناگهان پلیسی از پشت سرتان می گوید هی تو..!!!
مخاطب این فراخواندن ، ممکن است هر کسی که در آنجا هست باشد، از جمله شما .
حال اگر شما به طرف صدا برگردید، یعنی به آن فراخوان واکنش نشان داده اید.
صحنه دیگری را تصور کنید. در حال تماشای برنامه مورد علاقه تلویزیونی خودتان هستید که ناگهان برنامه قطع می شود و تبلیغات آغاز میشود به عنوان مثال تبلیغات در خصوص چاقی يا لاغری تبلیغات میگوید: هی تو!
تو که چاقی یا لاغری برای رفع این مشکل تنها کافیست از کالا یا خدمات ما استفاده کنی در اینجا نیز شما که پذیرفته اید چاقی یا لاغری در شما یک عیب یا زشتی است به آن فراخوان پاسخ داده اید ،پس هر گاه شما به یک فراخوان یا به تعبیر #آلتوسر ، استیضاح پاسخ دهید، از سوژه گی به سوژه تبدیل میشوید یعنی خود را درون آن نظام تعریف میکنید .
ایدئولوژی ها نیز دقیقا به همین شیوه عمل میکنند و افراد با پاسخ دادن به آنها به درون ایدئولوژی پرتاب میشوند و خود را در آن چارچوب تعریف میکنند مانند فردی که در مقابل تبلیغات چاقی یا لاغری خود را چاق یا لاغر می بیند که نیازمند تغییر وضعیت خود است.
دقیقا فرد پس از پاسخ به فراخوان ایدئولوژی یا استیضاح خود را موظف به رفتار مطابق
دستورات ایدئولوژی میبیند و در دام آن می افتد.
https://t.me/khosrovanooshiravan
✍ #فرهاد

⚜ #فرهاد:
جریان هگل داستان جداگانه ای داره
اتفاقا هگل به پادشاهی ایران علاقه زیادی داشت بخاطر اینکه معتقد بود از نسل آموزگار تاریخ یعنی زرتشت هستند
از نظر او ایران از مصر و هند و چین و ژاپن بهتر و بالاتره
هگل ایران را نقطه آغاز آن به‌شمار میاره و باور داشت ایران اولین جایی ست که انسان از طبیعت فاصله می‌گیره.
هگل با صراحت میگه، با امپراطوری ایران نخستین گام را به پهنه تاریخ می‌گذاریم.

اما خودش بحث تاکید دولت رو بسفارش فردریک سوم که ازش خواسته بود نوشت .
و با همان اندیشه دولت تابع پادشاهی ، مارکس استفاده کرده بود و کمونیسم رو در قالب جمهوری مطرح کرد

در خصوص پادشاهی خوان ایرانی بهتر بود روی سخنش رو با اشخاص و شخصیتهای حقیقی بیان میکرد و نه شخصیت حقوقی سامانه چه بسا همین سامانه اتفاقا از زمانی که مدون به قانون اساسی شد ، بسیار موفق بود این رو سلسله پهلوی به اثبات رسوندند . و اگر نبود قانون گرایی و تجدد پادشاهی رضاشاه و محمدرضاشاه قطعا هنوز ایران از بوی تحجر مسمومیت خودش رو داشت البته اگر از ایران چیزی بجا مانده بود.
اینکه الان پادشاهی خواهان رو ظرف تهی میبینه من متوجه دلایلش نشدم و بسیار کلی گویی داشته و تمامی موضوعاتی که از اتفاقات سالهای اخیر نام برده نشان دهنده نوعی الگوی مکتبی پادشاهی ست که در قبال همه موضوعات انفعالاتی داره و میتونه پاسخگو باشه و این نشان از ضعف این سیستم نیست
درخصوص حمله نظامی ، خب هر مخالفی با نگرش ملی گرایانه به موضوع نگاه میکنه
از بین بردن زیرساختهای ملی یکطرف و تضعیف پایه های رژیم آخوندی هم یکطرف
قطعا مبارز و مبارزین یک جامعه مهمترین اهداف شون تضیف پایه های رژیم فعلی حاکم بر جامعه ست که یکی ازین راهها ممکنه حمله نظامی جهت از بین بردن حاکمان وقت باشه و چه بسا از تبعات اون مراحل انقلاب شکل بگیره
جناب بابک مینا به زوایای جنبش مبارزاتی توجه نکردند چون ذاتا هیچگونه تمایلی به دگرگونی ندارند
https://t.me/khosrovanooshiravan/19626
https://t.me/khosrovanooshiravan/19627

⚜ 🔻قاآنی اسیر یا جاسوس🔻
@khosrovanooshiravan
پیشتر در یک مقاله ای اتفاقی را تعریف کردیم که با وقایع ابهام انگیز چند روز اخیر قابل تامل است

در سوریه مردی بود بنام ايلی كوهين یا کامل تر الياهو بن شاؤول كوهين
اما در سوریه همه او را به نام کامل امین ثابت می‌شناختند.
مردی وطن دوست، تندرو و مخالف سرسخت  اسرائیل!
در مجلس ملی سوریه فریاد می‌زد و اسرائیل را به هزار کار کرده و نکرده متهم می‌کرد و با اين رفتار حتى تا يك قدمى نخست وزيرى سوريه پيش رفت.
كوهن اما در اصل، مامور مخفی سازمان موساد اسرائیل بود و شب‌ها در خانه، برای اسرائیل اطلاعات بسیار سودمندی را ارسال می‌کرد.
دستور العمل از تل آويو می‌رسید و آن فقط یک چیز بود:
شلوغ کن و وانمود کن دشمن قسم خورده اسرائیل هستی!

دو چیز، او را گرفتار کرد:
اول، شنود تصادفی پیامهایش به اسرئیل...
دوم، این که هر چه می‌گفت و می‌خواست، در نهایت، به سود اسرائیل بود.
در واقع هنر این مرد آن بود که خواسته‌های اسرائیل را به بهترین شکل، در قالبی ضد اسرائیلی بیان می‌کرد و در راستای تحقق آن می‌کوشید.

ترورهای سیاسی اسرائیل خصوصا در چندماه اخیر و کلا سال جاری مشخص و جای هیچ گونه ابهامی نیست و حتی چگونگی این ترور و مکان آن بر کسی پوشیده نمانده
اما وضعیت اسماعیل قاآنی ، فرمانده سپاه قدس و جانشین سلیمانی که آخرین بارحضورش در جنوب لبنان گزارش شده بطور کلی مبهم بوده و هیچ گونه آماری ازین شخص در دست نیست
نه مرگش نه مجروحیتش و نه زنده بودنش
دواحتمال قابل تامل است:

۱) یا توسط اسرائیل اسیرشده و گروگان گرفته شده که در اینصورت اعلام آن برای ج اسلامی بلحاظ موضع گیری های سیاسی بسیار مشکل است اما برای اسرائیل راحت و موجب افتخار است

۲) یا احتمالا توسط ج اسلامی به جرم جاسوسی دستگیر شده
که این احتمال با توجه به اتفاق بالا بیشتر است
اسرائیل نفوذ زیادی بین سپاه ایجاد کرده و افراد زیادی را چه از لحاظ مالی و یا به شکل تهدید در اختیار خود درآورده
مضافا اینکه شعارهای اغراق آمیز قاآنی علیه اسرائیل کمی بیش از حد معمول است شعارهایی که بیشتر حالت کودکانه داشته و شباهت به خشمهای احساسی بچه مدرسه ای هاست.
@khosrovanooshiravan
✍ #فرهاد

اما همین اقدامات سیاسی و اجتماعی چپها در ایران کاملا متفاوت و بیشتر عجیب بود و هست.
https://t.me/khosrovanooshiravan/19664
در دهه سی اوضاع اجتماعی به نوعی بحث عدالت محوری را شروع کرده بود و دهه چهل هم که روحانیون و مجاهدین هم با همین شعارها به شیوه مختلف و مسیر مختلف سعی در تغییر جامعه داشتند ولی شعار مشترک همه آنها با اتکا به همان عدالت محوری ، مبارزه با امپریالیسم و حمایت از قشرو طبقه پائین جامعه بود
شاید بدلیل نوعی سرخوردگی ها بود با این توضیح که قشر متوسط و پایین از رسیدن به اقشار مرفه ناامید شده بودند و تیرپیکان بسمت غرب متجدد گرفتند و البته سهم توده در القا این اندیشه بسیار بالاتر بود
شعار امپرياليسم ستیزی چپ ها، یه ملغمه عجیب و غریبی بود که فرهنگ ما و تقریبا همه روشنفکران دهه ۴۰ و ۵۰ را به نسبتهایی درگیر کرده بود. #جلال_آل_احمق گل سر سبد این جماعت بود
نویسندگانی مثل جلال با سابقه کمونیستی ، اینبار در قالب مذهب به جنگ غرب رفته بودند.
جلال میگفت جامعه ما باید دستخوش تغییر شود و مذهب بهترین گزینه برای این تغییرات است
و وقتی از او پرسیدند: چرا از اخلاقیات بعنوان عامل تغییر استفاده نمیکنید؟
پاسخ پوپولیستی آن جالب توجه است :
" چون در اخلاقیات ، آخرت وجود ندارد و بهمین خاطر ضمانت اجرایی نیز ندارد."

اما چرا چپ های ایرانی در داخل ایران اینهمه تناقض اندیشه ای داشتند ؟
و چرا در ایران که اندیشه های مدرن را برای تبیین نظری خواستند عرضه کنند ، بمانند روحانیون به عقب برگشتند و شعارهای عملی شان بازگشت به گذشته بود؟
مگر مارکسیسم و سوسیالیسم محصول تفکر مدرنیته نبود؟
در عصر روشنگری ، اومانیسم یا انسان محوری مورد بحث فلاسفه بود و از بطن اومانیسم دو طفل زاده شد: سوسیالیسم و لیبرالیسم
در واقع سوسیالیسم که آرمانشهر مارکسیسم و کمونیسم بود ، برای اعتلای ارجمندی انسان خود را رقیب لیبرالیسم معرفی کرد که در اروپا احزاب مختلف در این خصوص فعالیت کردند .
اما در ایران چپها بجای ارجمندی به انسانیت ، مسیر خود را با ابزار گذشته دنبال نمود و ازین حیث هم به ساختار خودشان لطمه زدند ، هم به ساختار فرهنگی ایران و هم از پس اندیشه های متحجرانه، موجبات بهانه برای متبلور شدن جامعه روحانیت گردید.
نتیجه آنکه چپهای ایرانی فقط یک مقلد با ژست روشنگرانه ای بود که اسیر واژگان اصطلاحات چپ غربی شد و هنوز هم ادامه دارد.
@khosrovanooshiravan
✍ #فرهاد

‍ #تاریخ

🔻قاجار یا باتلاق🔻

دوره صدوسی و چهار ساله فرمانروایی طایفه قاجار برایران از ۱۲۱۰ تا ۱۳۴۴ قمری بدترین دوره تنزل و انحطاط کشور ما در سراسر تاریخست .
#آقا_محمدخان همیشه و همه جا ایران را ناتوان تر ساخت .
دوره فرمانروایی ۳۸ ساله #فتحعلی_شاه از ۱۲۱۲ تا ۱۲۵۰ قمری سراسر دوره سرشکستگی بوده است. نخست نیروی ایران در برابر افغانها چنان سست شد که ناحیه هرات نیز از دست ایران رفت و به افغانستان پیوست.
جنگ اول با روسیه از ۱۲۱۹ تا ۱۲۲۸ نه سال تمام کشید و نتیجه آن عهد نامه گلستان و از دست رفتن متصرفات ایران در قفقاز بود .
جنگ دوم که از ۱۲۴۱ تا ۱۲۴۳ سه سال کشید منتهی بعهدنامه معروف ترکمان چای شد که دولت مغلوبی می بایست ناچار در برابر دولت غالبی امضا کند و برتریهایی در خاک خود برای آن بشناسد و از آن پس دول اروپایی هر يك آن برتریها را بدست آوردند
همچنین در ۱۲۲۱ و از ۱۲۲۷ تا ۱۲۲۸ و از ۱۲۳۶ تا ۱۲۳۹ سه بار در میان ایران و عثمانی جنگ در گرفت و نتیجه آن نیز از دست رفتن برخی از نواحی غربی ایران شد .
دوره فرمانروایی ۱۴ ساله #محمدشاه از ۱۲۵۰ تا ۱۲۶۴ قمری شامل جنگ هرات در ۱۲۵۳ و قیام آقاخان محلاتی در همان سال و بار دیگر در ۱۲۵۶ دوره ای بود که آنرا مقدمه آشفتگیهای فراوان دوره های بعد باید دانست
در دوره فرمانروایی ۴۹ ساله #ناصرالدین_شاه از ۱۲۶۴ تا ۱۳۱۳ قمری رقابت روس و انگلیس در ایران باوج خود رسید و باید دوره اعطای امتیازات بی حدو حصر دانست.
درین دوره نواحی هرات در ۱۲۷۳ و مرو و خیوه در ۱۲۹۹ قمری یکسره از دست ایران رفت
در دوره فرمانروایی ۱۱ ساله #مظفرالدین_شاه از ۱۳۱۳ تا ۱۳۲۴ قمری ایران هم چنان راه زوال و ناتوانی را می پیمود تا آنکه منتهی شد تصویب قانون اساسی در ۱۴ ذیقعده ۱۳۲۴ قمری .
دوره فرمانروایی ۲ سال و پنج ماهۀ #محمد_علیشاه از ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ قمری
دورۀ بسیار آشفته و بریشان کشمکش و زد و خورد در میان هواخواهان حکومت مشروطه و درباریان بوده است .
دوره فرمانروایی ۱۷ سال و ده ماهه سلطان #احمدشاه از ۱۳۲۷ تا ۱۳۴۴ قمری را باید بدو دوره تقسیم کرد.
در دوره اول تا ۲۷ شعبان ۱۳۳۲ ۶ سال و دوماه احمدشاه صغیر بود و دو تن نایب السلطنه کارهای کشور را بدست گرفتند .
در دوره دوم که وی مسئولیت کارهای ایران را بر عهده داشت در سراسر جنگ جهانی اول از ۱۳۳۳ تا ۱۳۳۶ قمری ۴ سال خاک ایران میدان تاخت و تاز لشكريان وهواخواهان متفقين روس و انگلیس و فرانسه و دیگران) و متحدين آلمان و اتریش و عثمانی) و پس از آن گرفتار عواقب وخیم جنگ جهانی بود .

#ویکتور_برار دانشمند فرانسوی درباره قاجار میگوید :
" ایران نه ملت است و نه دولت "
این بهترین معرفی از وضع ایران در پایان دوره قاجارهاست و گوینده این سخن نه غرض ورزی و دشمنی کرده و نه مبالغه کرده است.
زیرا که #ملت یعنی آن جمعی از مردم که در زبان و اخلاق و عادات ورسوم ومعتقدات ودين و لباس و زندگی اجتماعی و امید و آرزو و حتی در خشم و غضب و کینه و نفرت یکسان بیندیشند و با هم همداستان وشريك باشند

در آن زمان ایران #دولت هم نبود، زیرا دولت یعنی آن نیروی حاکمه ای که از میان مردم برخاسته باشد و مسئول سرنوشت و خوب و بد مردمی باشد که آنرا برانگیخته اند . آنست که شب و روز برای آن مردم دلسوزی کند ، آسایش و نيك روزی مردم را از هر چیث فراهم آورد، در هر روزی مردم را بسوی پایه دیگری از پیشرفت و ترقی و کمال ببرد، زندگی شبانروزی امروز و فردای آن مردم را از هر حیث تامین کند، حتی نقشه های عاقلانه برای آینده آن مردم بکشد ، عرض و ناموس و جان ومال همه مردم را در کمال خوبی حفظ کند و همه خطرهای جانی و مالی را دفع کند ، از هیچ وسیله ارشاد و هدایت خودداری نکند، یعنی مهربان ترین پرستار و سرپرست و دوست و خدمتگزار و دستیار آن مردم باشد. این صفاتیست که در آن دوره بهیچ وجه در آنچه دولت ایران میگفتند نبود.
بیش از صد سال بود که دولت ایران یکی از ناتوان ترین دولتهای جهان بشمار میرفت. در روی نقشه جغرافيا مستقل بود یعنی ظاهرا استقلال داشت و جز و مستعمرات بشمار نمی رفت اما اگر کسی اوضاع آن روز جهان را درست بسنجد میبیند که حال آن از هر مستعمره ای زارتر بود زیرا که دول استعماری لااقل در آبادانی مستعمرات خود می کوشیدند.

و اگر ایران ابرمردی به نام #رضا_شاه را در کارنامه تاریخی خود نداشت ، ایران دچار آشفتگی تاریخی و جغرافیایی و اجتماعی قرار میگرفت.
@khosrovanooshiravan
✍ #فرهاد

‍ #تاریخ

🔻تکرار تاریخ اسلام در عصر معاصر🔻

شباهت زندگی سیاسی #خمینی تا حدودی به پیامبر اسلام نزدیک است . از عدم قدرت #پیامبر در مکه و آیات مهربانه اش تا بقدرت رسیدن در مدینه و آیات تحکمی و آمرانه اش ، میتوان نگاهی گذرا به خمینی قبل از ۵۷ با پس از آن پی برد.
نکته اینکه خمینی از تمامی طیفهای شورشی خود حمایت میکرد و بهره میبرد.
مثلا #جبهه_ملی و #نهضت_آزادی و #سازمان_مجاهدین ، که اگر حامی خمینی نبودند ، هیچوقت موفق نمیشد.
مهندس بازرگان با طالقانی از سالیان دور دوست بود. این دوستی بواسطه دوستی پدران شان شکل گرفته بود. یک دوستی مستحکم که تا پایان زندگی طالقانی در آن نوزدهم شهریور ۵۸ ادامه داشت . این دو در تمامی طول زندگی سیاسی شان در کنار هم بودند. نهضت آزادی را تشکیل دادند، شاگردان بسیاری تربیت کردند و در سال هایی به زندان افتادند . سال ها پیش از انقلاب ، این دو خرافه زدایی از دین را آغاز کرده بودند . تلاش برای ارائه قرائتی تازه از دین که آن را سازگار با نوگرایی و مدرنیته نشان می داد . چهره ای امروزی از دین که بتواند با نسل های نو ارتباط برقرار کند. در کتاب "سلسله پهلوی و نیروهای مذهبی " به روایت تاریخ کمبریج ، با ترجمه عباس مخبر، منتشر شده توسط طرح نو ، در جلد سوم ، ص ۲۸۹ آمده است :

" سید ابوالحسن طالقانی (پدر سید محمود) و عباسقلی بازرگان (پدر مهدی بازرگان) از سال ۱۳۰۳، ارگانی به نام البلاغ را اداره می‌کردند. مهدی بازرگان و سید محمود طالقانی در این دوران با هم آشنا می شوند ... پس از شهریور ۱۳۲۰ و پایان دوره سلطنت رضا شاه، طالقانی فعالیت‌های خود را در انجمنی بنام کانون اسلام به سرپرستی خود و با کمک مالی محمدعلی مهیاری ادامه می دهد. در این انجمن افرادی دانشگاهی مانند مهدی بازرگان، یدالله سحابی و محمد علی بامداد فعالیت می‌کردند. هدف اصلی این انجمن ارائه اسلام به مثابه دینی سازگار با نوگرایی و علم و زدودن خرافات رایج از چهره آن  بود"

اگر مهندس مهدی بازرگان و طالقانی و افراد نزدیک به آنها - نظیر دکتر ابراهیم یزدی ، صادق قطب زاده ، دکترابوالحسن بنی صدر ، دکترحسن حبیبی همه از اعضای نهضت آزادی ، در طول مبارزات به کمک خمینی نیامده بودند ، خصوصا در تمامی روزهای سال ۵۷ تا ماه ها پس از انقلاب ، معلوم نیست که خمینی خود به تنهایی موفق به هدایت و رهبری انقلاب می شد . در حقیقت سهم نهضت ملی آزادی در پیروزی انقلاب، سهمی عمده ‌‌و غیر قابل انکار بود . به همین خاطر هم در همان ابتدا آیت الله خمینی از مهندس بازرگان برای تشکیل دولت موقت دعوت به همکاری کرده بود"
در فاصله ۲۵ تا ۳۱خرداد ۱۳۶۰، تهران روزهای پر هرج و مرجی را از سر گذراند.چند روز توفانی که با سخنرانی تند خمینی در دفاع از #لایحه_قصاص و علیه #جبهه_ملی آغاز شده بود. او روز ۲۵ خرداد ۱۳۶۰ در سخنان تندی خطاب به جبهه ملی آنها را مرتد و رهبرمعنویشان، مصدق را نامسلمان خوانده بود! آن روز بلافاصله خیابان ها در قرق هواداران پرشور او در آمده بود و همه چیز به زیان جبهه ملی تمام شده بود.فردای آن طرح دوفوریت "عدم کفایت سیاسی" رییس جمهور بنی صدر در مجلس به تصویب رسیده بود و پنج روز بعد او از ریاست جمهوری عزل شده بود.
تهران چند روز پر آشوب را پشت سر گذاشته بود و ملی گرایی از آن روز به امری مذموم بدل شده بود. دکتر کریم سنجابی از انظار پنهان شده بود. ابوالحسن بنی صدر از بیم جان، درخفا به فکر خروج از کشور افتاده بود. سازمان تحت امر رجوی، اعلان جنگ مسلحانه کرده بود و با آغاز تابستان، پایتخت وارد دوران پر اضطراب ترورها و انفجارها شده بود.
همه این اتفاق ها در پی همان سخنرانی رخ داده بودکه خمینی گفته بود:

"...من دو تا اعلامیه از "جبهه ملی"، که دعوت به راهپیمایی کرده‌است، دیدم...مردم ایران را دعوت کردند که مقابل لایحه قصاص بایستند...یعنی در مقابل نص قرآن کریم راهپیمایی کنند؟!...؛ لیکن نمی‌دانستم که اینها بر ضد قرآن هم قیام می‌کنند... اینها مرتدند. جبهه ملی از امروز محکوم به ارتداد است "...(صحیفه امام خمینی _ جلد ۱۴ _ صص ۴۶۵ - ۴۴۸)

تمامی طیفهای مخالف شاه که به سهم خود انقلاب را شکل دادند حتی سازمان مجاهدین، پس از ۵۷ کنار زده شدند تا خمینی به تقلید از جدش پیامبر ، که از اتحاد قبایل به بهانه دادخواهی مردم بهره برده بود و پس از آن قدرت بلامنازع شد، با کنار گذاشتن تمام احزاب و یکه تازی ، تاریخ پوپولیستی اسلام را تکرار کند....
@khosrovanooshiravan
#فرهاد