خسرو انوشیروان
1.19K subscribers
6.61K photos
3.49K videos
113 files
10.1K links
به نام خردمند یزدان پاک
امروز، چهاردهم دی ماهِ نودوهشت خواستم تا همه‌ی آنچه از ابتدا تا کنون در مجازی نوشته ام و هرآنچه را شاید از این پس بفهمم؛ بنویسم و برای بایگانی در این درگاه درج کنم.
من؛ فقط به سود مملکتم می‌نویسم.
#خسرو

از همراهی شما سپاسگزارم .
Download Telegram
#پاینده_ایران
https://t.me/OmidIranAzad

🔻چرا اصلاح‌طلبان؟ چرا پزشکیان؟ 🔻
مشروعیت داخلی و خارجی
       و سرکوب مردم

به نظر می رسید پس از انتخابات سال ۱۴۰۰ و آغاز فرآیند خالص سازی، نظام ضمن حفظ لفظ جمهوری، از شر جمهوری نیم بندی که فقط شامل نیروهای مذهبی و وفادار به نظام بود، خلاص شده و به سرعت به سمت امارت اسلامی در حرکت بود.
برای اولین بار حاکمیت از تعارضات درونی رهایی یافته بود و یکپارچه در خدمت منویات رهبری بود. آرزوی طیف راست نیروهای درون نظام محقق شده بود و با به حاشیه راندن #اصلاح_طلبان، می توانستند ضمن حفظ قدرت، آن را در راستای اهداف خود به کار گیرند.
اما با مرگ #رئیسی و برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری، و با تایید #پزشکیان به عنوان یکی از سه گزینه اصلی اصلاح طلبان از سوی شورای نگهبان، ظاهرا خالص سازی خیلی زود به پایانش رسیده است و راه برای بازگشت اصلاح طلبان به درون قدرت باز شده است.

اما چرا نظام چنین تصمیمی گرفته است؟ و آیا این بدان معناست که حاکمیت صدای مردم را شنیده و خود را آماده تغییر کرده است؟

قطعا خیر

می دانیم که هر نظامی در برخورد با جنبش های اجتماعی چهار انتخاب پیش رو دارد:

۱) اگر جنبش اجتماعی از فراگیری بالایی برخوردار باشد، در صورتی که احزاب موجود از توانایی لازم برای جذب و رهبری جنبش برخوردار باشند، نظام تلاش می کند از طریق این احزاب، جنبش را در ساختارهای موجود حل کند.

۲) اگر شعارها و اهداف جنبش اجتماعی با احزاب موجود فاصله معناداری داشته باشد و احزاب توان جذب و نمایندگی آنها را نداشته باشند، نظام، جنبش مذکور را برای تشکیل یک حزب سیاسی جدید تشویق می کند و بدین طریق آن را در ساز و کارهای سیاسی جذب می کند.

۳) اگر جنبش از فراگیری لازم برخوردار نباشد، اما دارای شعارها و اهدافی باشد که قابل جذب ا سوی احزاب موجود نباشد، چنین جنبشی به عنوان یک گروه فشار در سپهر سیاسی باقی می ماند و دولت ها و احزاب در مواقع لازم از آنها بهره می برند.

۴) اگر جنبش با مبانی و اصول اصلی نظام حاکم در تعارض باشند، سرکوب و حذف می شوند.


در این چارچوب، جنبش زن، زندگی، آزادی برای اولین بار در ۴۵ سال اخیر نه تنها یک جنبش فراگیر بود، بلکه به صورت ایجابی نیز اهداف و آرمان های روشنی را مطرح کرد. در حالی که پس از حذف و سرکوب و سانسور رسانه ها در دهه ۷۰، مرجعیت رسانه ای به شبکه های فارسی زبان ماهواره ای انتقال یافته بود، تلاش حاکمیت برای ناتوان سازی دولت های اصلاح طلب و حذف آنها از ساختار قدرت، مرجعیت سیاسی جامعه ایرانی را نیز به خارج از کشور انتقال داد.

گفتمان حاکم بر رسانه ها و نخبگان سیاسی خارج از کشور، گفتمانی انقلابی و برانداز است. بنابراین، طی چند سال اخیر دوگانه اصلاح طلب/اصولگرا جای خود را به دوگانه نظام/برانداز داده است.

مجموعه #اتحاد_ملی_ایران
@OmidIranAzad
ادامه ⬇️⬇️