#هشدار :

اونیکه پرچم بیگانه رو با متن زیرش وسط تهران آویزون کرده از نظر بنده به عنوان یک #پادشاهیخواه ...
👈 سزاوار نفرین و مستحق جفاست
@khosrovanooshiravan

میتونست با افتخار درفش زیبای سه رنگ شیر و خورشید نشانو نصب کنه و زیرش بنویسه #جاوید_شاه ؛ اما مسلما اینگونه جوانمردیها در قاموس #مزدور_بیگانه نیست .

https://t.me/C_B_SHAHZADEH/86586

#ایرانیان آگاه باشید دولت اسرائیل سعی دارد تا بنیانهای باستانی ایران کهن را ویران کند.
👈 #موساد و #نتانیاهو دوست ما نیستند

#خسرو

🛑 فرومایه ؛ #ما_پادشاهیخواهان را #فاشیست خطاب می‌کند در حالی که
نه مفهوم فاشیسم را میفهمد نه تفاوت آن را با #ملی_گرایی ...
https://t.me/khosrovanooshiravan/4498

از ابلهی که یک جنبش پویای راست میهن‌پرست را مرتبط به فاشیسم میداند انتظاری نداریم اما از دوستان پادشاهیخواه و آن آقای محترمی که در پی ائتلاف با چنین جرثومه ی خیانت و خباثتی است میپرسم :
چگونه اگر ما در دفاع از #سنت ؛ #مشروطه و #تمامیت_ایران فریاد بزنیم ؛ #فاشیست هستیم و اگر همین #مزدور_بیگانه بر علیه #تمامیت_ارضی و #منافع_ملی و #همبستگی_دیرپای_ایرانیان دست به تحریف تاریخ و لجن پراکنی بزند یک فعال رسانه ای دموکرات است؟
https://t.me/khosrovanooshiravan/4461
من و مایی که میگوییم: #فدرالیسم_قومی نه تنها برای ایران مناسب نیست بلکه خطرناکترین نسخه ی پیچیده شده توسط دشمنان برای #ملت_ایران است فاشیست هستیم و او که میگوید :
اگر یک میلیون نیرو داشتیم بر علیه آذری‌ها و حکومت مرکزی وارد جنگ می‌شدیم اما فعلا ناچار باید به یک مدیریت محلی مشترک در شهرهای مشترک آذری و کُردنشین رضایت دهیم ....
یک خبرنگار و فعال سیاسی مستقل دموکراسی خواه است؟
https://t.me/khosrovanooshiravan/1115

ما که از #بازگشت_به_مشروطه میگوییم به دنبال ایجاد و گسترش دیکتاتوری هستیم و او که بازمانده ی قاضی محمد و اسمائیل سیمیتقو و قاسملوی تروریست است دموکرات ؟
#تفو_بر_تو_ای_چرخ_گردون_تفو
دستهای گذشتگانت به خون کردستان رنگین است .
#خفه_شو

ایرانیان بدانید :
#فدرالیسم_قومی برای #ایران_ما ؛ نه تنها کارایی و موضوعیت ندارد بلکه بینهایت خطرناک است .

👈 اقوام ایرانی در طول هزاره ها در کنار یکدیگر با مسالمت زیسته اند ؛ با هم وصلت کرده اند ؛ به داد و ستد پرداخته و آمیخته اند اما ...
آیا دولتهای محلی همچنان میتوانند این #ثبات و #پیوستگی_فرهنگی را حفظ کنند؟
هرگز نمیتوانند
👈 چرا که دولتها به ایالتهای هم مرز به چشم همسایه ی پدری نگاه نمیکنند ...
(فهمیدن این مهم سخت نیست.)

فدرالچیهای ظاهرا ایرانی چگونه میخواهند این پیوستگی بزرگ فرهنگی را مرزبندی کنند؟
مرز بین کردها و آذریها کجاست؟
لکها باید شهروند کدام ایالت باشند؟
مرز بین اصفهانیها و بختیاریها ، یا گرجیها ؛ فریدنیها یا ارامنه و کلیمیها در اصفهان کجاست؟
مرز بین قشقائیها و شیرازیها و لرها در شیراز و بوشهر و برازجان کجاست؟
مرز بین بلوچها و سیستانیها کجاست؟
مرز بین عربها و بختیاریها در خوزستان کجاست؟

آنها #اپوزوسیون_ایران هستند ؛ نه جمهوری اسلامی ...
#فدرالیسم ، ابزاری برای تأسیس کشور با قلمرو جدید است، حرکت از کثرت به وحدت، و از جزء به کل است، نه بالعکس.
هیچ مردم عاقلی یک کشور یکپارچه ی باستانی را تکه تکه نمیکنند تا دوباره به سختی و با نسخه مسخره ی فدرالیسم قومی که به هیچ وجه نمی‌تواند سندیت یا شخصیت حقوقی قابل دفاع داشته باشد ؛ متحد کنند ...!
https://t.me/khosrovanooshiravan
#پاینده_ایران
#جاوید_شاه
#خسرو

🔷قومیت در کشورهای قراردادی
🔹افغانستان
https://t.me/khosrovanooshiravan/4502
ماده‌ چهارم قانون اساسی افغانستان ۱۴ قوم از جمله پشتون، تاجیک، هزاره، ازبک، ترکمن، بلوچ، پشه‌ای، نورستانی، ایماق، عرب، قرغیز، قزلباش، گوجر و براهوی را در این کشور به رسمیت شناخته است اما هنگامی که اداره احصائیه، افغانستانی ها را به ۵۴ قومیت مختلف در سامانه شناسنامه الکترونیکی شهروندان تقسیم کرد موجی از اعتراض‌ و انتقاد مقام‌های دولتی، نمایندگان مجلس و چهره‌های فرهنگی این کشور را به دنبال داشت.
پرسش اصلی این است که به ناگهان این قومیت ها از کجا سر در آورده اند؟ مگر ادعا نمی‌کنند که ما اقلیت ها و قومیت ها را می شناسیم و ...پس چگونه ١۴ قوم تبدیل به ۵۴ قوم می‌شود؟
این مسئله نشان می‌دهد استفاده از قومیت برای خرد کردن ملت دامان خود اقوام را نیز خواهد گرفت و پس از ملت نوبت خود اقوام است که در واحد های کوچک تر شکسته شوند و این تشنج ها و درگیری ها ادامه خواهد داشت.
حال و روز امروز افغانستان و غلتیدن در جنبش طالبان فرجام نبود مفاهیم هویت فردی، شهروندی و حکومت قانون و در عوض افتادن در دام نظام های قومی قبیله ایست که در آن فردیت و شخصیت و استعداد انسانها قربانی منافع جمعی، پیوند های خونی و خویشاوندی می‌شود.
در حالی که حتی جامعه شناسان تعاریف گوناگونی برای قومیت دارند رسیدن به چارچوبی برای تعریف آن در کشورهای نوبنیاد و فاقد ملت تاریخی دشوار است چه برسد به مرزبندی و خط کشی بین اقوام، آن هم در کشوری که در بدنه دولتش دچار گرایش‌های کور قومی نیرومندی است.
پرسش دیگر این است که چرا بودجه و نیروی انسانی یک کشور باید به جای گسترش سواد، بهداشت و زیرساخت ها صرف قوم گرایی یا مبارزه با آن شود؟
در دنیا کمتر کشور تک قومی و تک زبانه ای وجود دارد.
جامعه کشورهایی مانند آمریکا و کانادا متشکل از مهاجران اروپایی و آسیایی است که در آن برخی جمعیت ها به ویژه آسیایی کلونی ها و محله های ویژه خود را دارند، ملت آمریکا فاقد استوره ها و خاطره جمعی مشترک است.
اما آنچه دولت _ملت نوبنیاد آمریکا را از گزند فروپاشی نگاه داشته حکومت قانون، نخبه سالاری ( بنیانگذاران آمریکا نخبه گان آنگلوساکسون بودند که امروزه هم بیشترین نقش را در دولت آمریکا بازی می‌کنند) و دولت کوچک و چابک بود که بر اساس آموزه های لیبرال با احترام به فردیت ها و استعداد ها بزرگترین اقتصاد جهان را به وجود آورد که منافع افراد جامعه در پیوند با آن تامین می‌شود و اینگونه است که بیست میلیون لاتین تبار در جنوب این کشور خطری برای تمامیت یکپارچگی سرزمینی این کشور ندارند و جامعه کوبایی از هر آمریکایی میهن پرست تر هستند.
افغانستان و سایر کشورهایی که توسط قراردهای سیاسی و نظامی شکل گرفته اند، برای دیدن روی صلح و ثبات و پیشرفت و توسعه ناچار هستند که از قومیت بگذرند و ارزش های مدرن و شهروندی را جایگزین تفکرات قومی و قبیله ای کنند.
نکته دیگر مشکلات ناشی از تفکرات پست مدرنیستی، گلوبالیستی و لیبرالیسم تکثرگرا در کشورهای چند قومی است. بدیهیست کشوری چون ایران با ریشه های عمیق در تاریخ و فرهنگ جهان نیز در معرض خطرات چنین دیدگاه های افراطی است حال آنکه کشورهای فاقد دولت_ملت تاریخی به نحو عریان تری در معرض این آفات قرار می‌گیرند.
شعارهای ظاهرا زیبا چون جهانی گرایی که در کشورهایی چون ایران، افغانستان و تاجیکستان سرداده می‌شود و به دلیل چندین سده خلع ایران فرهنگی از ملت بودگی و جایگزین شدن امت با آن رسوخ دارد اگر در همان حیطه ادبیات و هنر نماند خطرات بزرگی برای این کشورها ایجاد می‌کند که نه تنها دولت ها بلکه اقوامی که از شعارهای آن استفاده می‌کنند را به ورطه نابودی می‌کشاند .
گلوبالیسم یک ذات دو گانه دارد که ابتدا برای خرد کردن ملت ها از ابزار قومی استفاده می‌کند و سپس فولکلور های قومی را که اکنون بدون چتر و محافظ فرهنگ مادر مانده اند را نابود و جامعه جهانی یکدست را به وجود می‌آورد، به همین شکل قوم گرایان دستمال کاغذی تفکرات پست مدرنیستی هستند که هنگامی که آمال این ایده برآورده شد دور انداخته می‌شوند.
نگاهی به ملت سازی در کشورهای قراردادی چون افغانستان، عراق، لبنان و... نشان می‌دهد اقوام و باورمندان ادیان متفاوت به دلیل نداشتن تجربه زیستی و تاریخی مشترک در روند ملت سازی ناچار به دیگر کشی، آسمیلیه و انکار و نادیده گرفتن دیگر اقوام روی آوردند.
در روند ناکام ملیت سازی در اقلیم کردستان نیز همین مسئله را می‌توانیم ببینیم که چگونه زبان سورانی بر لرهای فیلی، کلهر، گورانها، لک ها تحمیل شد و میراث تاریخی و فرهنگی آشوری ها انکار شد و ایزدی ها و کاکه ای ها در دمادم حملات داعش بی یار و یاور ماند تا ثابت شود ملت سازی و و کشورداری کار هر گروه قومی نیست.